WDS Chapter 28 พลเมืองชั้นยอด

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น แดนีลตื่นตามปกติ และเขาไม่ลืมที่จะเช็คว่าเป้ที่เขาซ่อนไว้ยังคงอยู่ดีหรือไม่ เมื่อวาน เขารู้สึกราวกับมันเป็นความฝันและเขาต้องการจะทำให้แน่ใจว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง

ในขณะนั้น ก็มีแขกที่ไม่คาดคิด ปรากฎตัวขึ้นที่หน้าบ้านแอนิวรอน

คนผู้นั้นก็คือ เอเลนาฟ

“เฮ้พลเมืองชั้นยอด! เจ้าลืมรางวัลของเจ้าแล้วหรือ?” เขากล่าวกับแดนีล ที่ลืมไปแล้วว่าตัวเองได้รับรางวัล

ไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ เขาไม่สนใจเรื่องใดๆและมุ่งเน้นไปที่การไปรับเอาอีเธอร์มาให้เร็วที่สุด

ต้องขอบคุณเอเลนาฟที่มาเตือนเขา แดนีลไม่ลืมที่จะแนะนำสหายที่ดีผู้นี้ให้พ่อแม่ของเขารู้จัก ทั้งสองดูราวกับเป็นพี่น้องกันจริงๆ ซึ่งมันทำให้พ่อแม่ของเขาแดนีลรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมาก

ทั้งสองเดินไปที่พระราชวัง เดินผ่านผู้คนในสลัมที่ดูเหมือนจะเป็นมิตรอย่างมาก เอเลนาฟถึงกับรู้สึกงุนงง

แดนีลอธิบายว่า มันเป็นเพราะพวกเขาพอใจในสิ่งที่พวกเขามี พวกเขาปฏิบัติต่อเพื่อนบ้านราวกับเป็นคนในครอบครัวและแบ่งปันสิ่งต่างๆให้กันเท่าที่สามารถจะทำได้ แม้แต่ครอบครัวของเขาก็ได้รับหลายสิ่งหลายอย่างจากคนใจดีเหล่านี้ บางครั้ง พวกเขาก็แบ่งขนมปังให้ครึ่งหนึ่งให้แม้ว่าพวกเขาจะมีมันเพียงชิ้นเดียวก็ตาม

ได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของเอเลนาฟก็เบิกกว้าง และเขายิ้มตลอดเส้นทางที่ไปยังพระราชวัง

นี่เป็นครั้งแรกที่แดนีลเข้ามายังเมืองชั้นใน เขาเคยได้ยินเพียงแค่ข่าวลือ และเขาไม่คิดเลยว่าจะได้เข้ามาด้านในเร็วขนาดนี้

ประตูขนาดยักษ์สูง 20 ฟุต ตั้งอยู่ในกำแพง แยกเมืองชั้นในและเมืองชั้นนอกออกจากกัน

กลุ่มจอมเวทย์และนักรบจำนวนมากประจำการอยู่รอบๆ แดนีลรู้สึกได้ว่ามีดวงตาจำนวนมากกำลังจดจ้องมาที่เขา แม้ว่าเขาจะอยู่ห่างจากประตูถึง 50 ฟุตก็ตาม

เดินไปหาทหารยามที่กำลังทำหน้าที่ เอเลนาฟกล่าวบางอย่างออกไปซึ่งมันทำให้ทหารยามคนนั้นโค้งคำนับลง จากนั้นชั่วครู่ ประตูขนาดเล็กก็เปิดออก สำหรับให้พวกเขาเข้าไป

โครงสร้างของเมืองชั้นในนั้นมีเอกลักษณ์ แดนีลรู้สึกตื่นตะลึงในสิ่งที่เห็น

ถนนอันกว้างใหญ่ ลาดยาวไปจนถึงประราชวังที่สวยงามที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็น ถนนมีความกว้างในตัวมันเอง 50 ฟุต และมันแตกเป็นซอยเล็กๆ เข้าสู่คฤหาสน์ต่างๆ

แดนีลสามารถนับเสาธงที่มีตราราชบัลลังก์ L ได้ถึง 20 แห่ง ทองคำเป็นธีมหลักของมัน ซึ่งทำให้ทั้งพระราชวังราวกับเป็นเมเฮมอธทองคำที่นอนอยู่ตรงนั้น

ทางเข้าถูกสร้างในสไตร์โรมันคลาสสิก มันประกอบด้วยเสาสูงและหลังคาโค้ง ที่ด้านหลัง มีโดมหนึ่งตั้งอยู่สูงโดดเดี่ยวท่ามกลางสิ่งก่อสร้างอื่นๆและมีธงอยู่ที่ยอดโดม

แดนีลตกใจเมื่อได้เห็นมัน เอเลนาฟที่ยืนอยู่ข้างๆปลุกเขาจากภวังค์และกระตุ้นให้เขาเดินต่อไปด้านหน้า

“ข้ารู้ มันงดงามอย่างมาก เด็กน้อย นักเวทย์และนักรบระดับสูงทั้งหมดได้รับคฤหาสน์จากราชา แม้ว่าเขาจะมีข้อบกพร่อง แต่เขาก็รู้วิธีที่จะดึงผู้คนไปยืนอยู่ข้างเขา” เขากล่าวขณะที่เดินไปยังโดมที่อยู่ใกล้ทางเข้าพระราชวัง

“แดนีล มาที่นี่เพื่อรับรางวัลพลเมืองชั้นยอด” เอเลนาฟกล่าวกับเสมียนที่อยู่ด้านใน

“พลเมืองชั้นยอดอายุน้อยที่สุดของพวกเรา ยินดีต้อนรับ โปรดรอซักครู่ ข้าจะรีบนำรางวัลมามอบให้กับเจ้า” เสมียนกล่าวก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน

“ที่นี่กำลังอึกทึก และทุกคนกำลังยุ่งวุ่นวายกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้” เอเลนาฟกล่าว ซึ่งมันทำให้แดนีลถึงกับสะดุ้ง

สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น แดนีลเพิ่งจะมารู้ทีหลังว่า ไม่กี่นาทีหลังจากที่เขาออกมาจากที่เกิดเหตุ ราชาพร้อมด้วยจอมเวทย์ราชสำนักได้ไปที่นั่น

พื้นที่โดยรอบถูกบดบังไว้ด้วยเวทมนต์ ซึ่งมันทำให้กองทัพตอบสนองได้อย่างเชื่องช้า กว่าพวกเขาจะรู้ตัว คนเหล่านั้นก็หายตัวไปแล้ว

ลูกค้าระดับสูงทั้งหมดได้หลบหนีออกมาจากผับ นี่เป็นเพราะคนเหล่านี้พกเครื่องประดับเวทมนต์หลบหนีติดตัว ซึ่งมันทำให้พวกเขาสามารถเทเลพอร์ตออกไปได้ในรัศมี 100 ฟุต

แม้แต่พนักงานบางคนของผับก็สามารถจะหลบหนีออกมาได้ แต่สำหรับผู้จัดการผับและพนักงานหลายคน พวกเขาถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน

“พวกเขากำลังสืบสวนทุกคนที่รอดออกมาจากเหตุการณ์นั้น ดูเหมือนจะไม่ได้มีแค่ 2 คนนั้นที่ต้องรับผิดชอบกับเหตุการณ์ดังกล่าว” สิ่งที่เอเลนาฟกล่าวออกมา ทำให้แดนีลหลั่งเหงื่อเย็นออกมา

เบาะแสที่อาจจะเปิดเผยตัวเขาก็คือ ทหารยามที่เขาปล่อยไปและเสื้อผ้าชุดนั้น ก่อนจะทิ้งท่อระบายน้ำ แดนีลได้พยายามที่จะตัดมันเป็นชิ้นๆเพื่อให้มันกระจัดกระจายออกไปแล้ว แต่มันกลับไร้ประโยชน์ มันดูเหมือนว่าเสื้อผ้าชุดนั้นเวทย์ป้องกันการฉีกขาด

สำหรับยามที่ไม่ได้เห็นใบหน้าของเขา แดนีลไม่ได้เป็นกังวลมากนัก และเขาหวังว่ายามคนนั้นจะเพียงแค่ถูกไล่ออก ตอนนี้ มันไม่มีอะไรที่เขาสามารถจะทำได้เกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว

“นี่เป็นเงินรางวัล 50 แลนทอง และตราพลเมืองชั้นยอด เมื่อแสดงตรานี้ จะทำให้ได้รับการบริการเร่งด่วนในสถานประกอบการของรัฐ นอกจากนี้ ยังสามารถจะแสดงต่อหน้าทหารยามหรือเจ้าหน้าที่ให้ละเว้นการจับกุมเจ้าได้ เว้นแต่ว่าพวกเขาจะได้รับหมายศาลเท่านั้น นี้เป็นสิทธิ์เฉพาะพลเมืองชั้นยอด พลเมืองทั่วไปจะถูกจับกุมก่อนที่จะมีการไขคดี ขอบคุณสำหรับความจงรักภักดีต่อราชอาณาจักรแลนธานอร์ของเจ้า” เสมียนกล่าว ขณะที่ส่งถุงที่เต็มไปด้วยเงินและตรา 3 ดาวให้กับเขา ขณะที่สัมผัสมัน เขารู้สึกเช่นเดียวกับเมื่อครั้งที่สัมผัสเหรียญอัตลักษณ์หมัดแห่งความยุติธรรมครั้งแรก

[ตรวจพบอินเตอร์เฟซ คุณต้องการรับข้อมูลที่จะส่งมาหรือไม่?] เสียงของระบบดังขึ้น

‘ต้องการ’ แดนีลกล่าวในใจ

[ขอแสดงความยินดีกับการกลายเป็นพลเมืองชั้นยอด! โปรดพกตรานี้ หากท่านต้องการได้รับประโยชน์จากสถานประกอบการต่างๆของรัฐ ตอนนี้ ตราพลเมืองชั้นยอดนี้ ได้ยืนยันอัตลักษณ์ผู้ถือครองแล้ว แดนีล แอนิวรอน]

แน่นอนว่ามันเป็นเช่นเดียวกับเหรียญหมัดแห่งความยุติธรรม แดนีลขอบคุณเสมียน และเขาอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ด้วยเงิน 50 แลนทองนี้ เขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับค่าธรรมเนียมสำหรับเข้าสถานศึกษาหรืออาหารสำหรับครอบครัวของเขาอีกต่อไป

เอเลนาฟไปส่งแดนีลที่บ้าน พวกเขาพูดคุยกันเกี่ยวกับสำนักฝึกอบรมและหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน

แดนีลมอบเงินให้พ่อของเขา ซึ่งมันทำให้โรเบิร์ตถึงกับหลั่งน้ำตาแห่งความปิติยินดีออกมาเมื่อได้เห็นว่าลูกชายของเขาประสบความสำเร็จ เขาประกาศว่าเขาจะเลี้ยงมือเย็นทุกคนในสลัม และยังได้โอ้อวดลูกชายของเขาต่อหน้าทุกๆคน

ในที่สุด ก็มีสิ่งดีๆเข้ามาในครอบครัวแอนิวรอน

ในขณะนั้น แดนีลก็นำไดอารี่ที่เขาพบที่ผับออกมา

มันถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องหาสาเหตุที่โจรสองคนนั้นเลือกที่จะมาปล้นบ้านในสลัม