137 ความจริง ตอนที่ 3

ภาพที่ทั่วท้องถนนของแลนธานอร์นองไปด้วยเลือดผ่านเข้ามาในจิตใจของเขา ทำให้ความกระวนกระวายและความหวาดกลัวปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขา

“ถูกต้องแล้ว เชิร์ชคิดว่าข้ามีความเจ็บปวดมากพอที่จะทำลายราชอาณาจักรที่ข้าเติบโตขึ้นมาได้ พวกเขาจึงได้พยายามที่จะใช้ภาพนี้ เพื่อที่จะให้ข้าเข้าร่วมกับพวกเขา”

สูดลมหายใจเข้าลึกๆ โจนาห์กล่าวต่อด้วยสีหน้าจริงจัง

“จนถึงตอนนี้ ทั้งหมดที่ข้าค้นพบก็คือ พวกเขามาจากทะเลที่ล้อมรอบแอนแกเรีย และแรงจูงใจเดียวของพวกเขาก็คือ กวาดล้างสถานที่ทุกแห่งในทวีปแห่งนี้ เนื่องจากพวกเขามาจากสถานที่ห่างไกล พวกเขาึงพยายามจะใช้วิธีที่ใช้ทรัพยากรน้อยที่สุดและใช้ความขุ่นเคืองของประชาชนเพื่อควบคุมราชอาณาจักรก่อน เหมือนอย่างที่พวกเขาเคยพยายามทำกับแลนธานอร์ จากนั้น โดยใช้มันเป็นฐาน พวกเขาจะขยายออกไปยังราชอาณาจักรที่อยู่รอบๆและใช้กำลังบังคับให้เกิดสงคราม”

“แดนีล ที่ข้าเข้าร่วมกับพวกเขา เพราะข้ารู้ว่า มันมีความจำเป็นจะต้องมีใครบางคนอยู่ข้างพวกเขา ผู้ที่สามารถจะถ่ายทอดข้อมูลเช่นนี้ เพื่อการต่อสู้เอาชีวิตของทั้งแอนแกเรีย ข้าไม่สามารถจะอธิบายได้ว่า ข้าจะบอกเรื่องนี้กับเจ้าได้อย่างไรโดยไม่ตายจากผลของคำสาบานตน หากเจ้าต้องการหาคำตอบสำหรับคำถามนี้ ให้ทำตามสิ่งที่ข้าบอกในจดหมาย ไปยังสถานที่ในแอนแกเรียที่ร็อคเจาะตาบาซิลลิสก์ แล้วมองหาผู้ทำนายชุดคลุมขาวเมื่อเจ้ามีความแข็งแกร่งมากพอ แม้สิ่งที่ข้ากล่าวเกี่ยวกับคำสาบานตนในจดหมายจะจริง แต่มันไม่ใช่ในกรณีนี้ ข้าสาบานตนด้วยความตั้งใจว่า ข้าจะรับใช้ราชอาณาจักรของข้า มันสำคัญเกินไป ดังนั้น ข้าจึงไม่มีทางเลือกนอกจากโกหกบางส่วนในจดหมาย สำหรับผู้ทำนาย มันเป็นความลับที่เปิดเผยได้”

ทุกอย่างที่แดนีลสามารถจะทำได้ก็คือ จดจ้องเข้าไปในดวงตาอดีตอาจารย์ของเขา ซึ่งเขาสามารถจะได้เห็นได้อย่างชัดเจนว่า มันเต็มไปด้วยความรักและความปรารถนาดีต่อบ้านเกิดของตัวเขา

“สุดท้ายนี้ ข้าขอโทษที่ข้าทำลายพิธีและลักพาตัวคนชั้นสูงคนนั้น ข้าต้องทำเพื่อพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่า ข้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเจ้า แม้แต่การมาหาเจ้าในครั้งนี้ ก็เป็นการมาเพื่อมอบข้อเสนอให้เจ้าอีกครั้ง ข้ารู้คำตอบของเจ้าดี ข้าจึงไม่ถามออกไป”

“เวลาของข้าหมดลงแล้ว ข้าจะติดตามกลับมาผ่านเครื่องประดับเวทมนต์นี้ทุกครั้งที่ข้าสามารถจะทำได้ สำหรับตอนนี้ สิ่งที่ข้าอยากจะขอก็คือ เก็บความจริงนี้เอาไว้ แม้ข้าจะรู้ว่า 5 ปีหลังจากนี้จะปลอดภัยอย่างแน่นอน แต่ข้าก็ไม่สามารถจะบอกอะไรหลังจากนั้นได้”

“แดนีล ข้ารู้ว่ามันฟังดูมากเกินไป แต่ได้โปรด จงเชื่อมั่นในตัวข้า หากเจ้าต้องการจะพิสูจน์ ก็ทำตามที่ข้ากล่าว จงแข็งแกร่งขึ้นและไปยังสถานที่นั้น”

“นี่คือสิ่งที่อาจารย์สามารถจะทำให้เจ้าได้ ราชาหนุ่ม ข้ารู้ว่าเจ้าและเคลเลอร์คิดเกี่ยวกับข้าอยู่เสมอ และข้าจะพยายามทำงานอย่างหนัก เพื่อรวบรวมข้อมูลที่สามารถจะช่วยให้พวกเราพ้นภัยได้ ลาก่อน”

หลังจากกล่าวจบ ร่างโคลนของโจนาห์ก็ค่อยๆสลายไป

พร้อมกันนั้น เครื่องประดับเวทมนต์รูปดิสก์ที่เขาอยู่ในมือก็หล่นลงกับพื้น

ดวงตาของแดนีลหรี่ลง เขาพยายามผ่อนคลายและคิดเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เพิ่งจะเห็นและได้ยิน

ภาพนั้นลอยขึ้นตรงหน้าเขา ร่างของผู้คนมากมายนับแสนๆ

แลนธานอร์ถูกปิดล้อมและถูกทำลาย

ครอบครัวของเขาถูกฆ่าตาย

สหายของเขาถูกฆ่าตาย

คนของเขาถูกฆ่าตาย

แม้จะมีเสียงจากมุมหนึ่งในหัวใจของเขา ที่บอกกับเขาว่า ทั้งหมดที่เขาเห็นไม่ใช่เรื่องจริง แต่บางสิ่งในใจของเขาก็ได้ถามว่า จะเป็นอย่างไรหากมันเกิดขึ้นจริง?

แม้ว่ามันจะมีโอกาสเกิดสิ่งนั้นขึ้นเพียง 1% แต่มันก็จะเป็นดั่งการแสดงความโง่เขลา หากมองข้ามหรือเพิกเฉยต่อมัน

ถูกต้องแล้ว อาจารย์ของเขาทรยศเขา

แต่เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการกระทำของเขา และสาเหตุที่เขาไปเป็นพันธมิตรกับเชิร์ช ในที่สุดก็ได้รับคำตอบ

แม้แดนีลจะมีคำถามมากมาย แต่เขาก็รู้ว่า เขาทำได้เพียงเก็บมันไว้ในใจเท่านั้นในตอนนี้ แล้วเขาจะต้องหาคำตอบในภายหลัง

สำหรับตอนนี้ อาจจะไม่มีใครในทวีปนี้ที่ตระหนักว่า ภัยคุกคามขนาดใหญ่กำลังจะปรากฎขึ้น?

อาจารย์ของเขาเอาชนะข้อจำกัดของคำสาบานตน เพื่อทำทุกสิ่งที่เขาสามารถจะทำได้?

เหตุใดเชิร์ชถึงต้องการจะรุกรานและกวาดล้างแอนแกเรีย? พวกเขาได้อะไรจากการทำเช่นนั้น?

โจนาห์มีความพิเศษอะไร ที่เชิร์ชถึงต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการรับสมัครเขา? พวกเขาเคยเสนอให้เขา แต่พวกเขาไม่ได้มอบความทรงจำเช่นเดียวกันนี้ให้กับเขา เหมือนกับที่ใช้ล่อลวงโจนาห์

และสุดท้าย เชิร์ชมาจากไหน? อะไรอยู่ด้านนอกแอนแกเรีย?

มีคำถามมากมาย อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงความสงสัยและทฤษฎีขอ

แดนีล

รวบรวมความคิดของตัวเอง แดนีลตระหนักว่า เขาโง่เองที่โกรธเคืองหลังจากที่เห็นการกระทำที่ผิดแปลกของโจนาห์

ตระหนักถึงความจริงที่ว่า เขาไม่มีทางที่จะเคียดแค้นได้อย่างสมบูรณ์ มันทำให้อารมณ์ของแดนีลค่อยๆสงบลง

แม้โจนาห์จะเป็นคนทรยศตามกฎหมาย แต่มันก็ไม่มีเหตุผลที่แดนีลจะรู้สึกโกรธเคืองคนที่พยายามจะปกป้องเขาจากในเงามืดมาเป็นเวลานาน

พลังอำนาจได้เปลี่ยนเขา แต่โชคดีที่เขาสามารถจะตระหนักถึงมันได้อย่างรวดเร็ว

สำหรับปัญหาใดๆ การตระหนักถึงมันเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด แดนีลยอมรับว่าตัวเขาเปลี่ยนไป และเขาตั้งใจที่จะปรับปรุงตัวเองใหม่

ในสายตาของราชา โจนาห์เป็นคนทรยศที่ต้องถูกลงโทษตามกฎหมาย

แต่ในสายตาของคนที่รู้จักชายคนนี้มาเป็นเวลานาน โจนาห์ทำสิ่งเหล่านี้เพียงเพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่น

จุดสำคัญก็คือ การแยกความแตกต่างระหว่างทั้งสอง ไม่ผสมมันเข้าด้วยกันเหมือนที่เขาทำในตอนนี้

หลังจากตัดสินใจได้แล้ว แดนีลก็ลุกขึ้น

ตามที่อาจารย์ของเขาบอก เขาจะเก็บความจริงเกี่ยวกับภัยคุกคามนี้ไว้ในใจ

และหากเขาต้องการคำตอบเพิ่มเติม เขาจะต้องไปยังสถานที่ที่อาจารย์ของเขากล่าวถึง

ในความเป็นจริง หลังจากที่แดนีลได้รู้เรื่องทั้งหมดเหล่านี้แล้ว เขาก็เริ่มที่จะเรียกโจนาห์ว่า อาจารย์ แทนที่จะเป็นอดีตอาจารย์เหมือนก่อนหน้านี้

ราวกับเป็นการให้กำลังใจเขา เสียงของระบบที่นำมาซึ่งข่าวดีดังขึ้น

[ ความสำเร็จ : ได้รับตระหนักถึงตนเอง-1]

[ตระหนักถึงตัวเอง : สามารถจะระบุจุดอ่อนของตัวเองด้วยการใช้ความสามารถของตัวเองได้ เส้นทางที่โฮสต์เลือกเดินจะดีมากขึ้น อีกด้าน ก็จะยิ่งเป็นผู้ที่เหมาะสมสำหรับการปกครองโลกมากขึ้น ยินดีด้วย]

[รางวัล 2,000 แต้มประสบการณ์]

เดินไปยังกองผ้าที่ร่างโคลนอาจารย์ของเขาสลายไป แดนีลพับเสื้อผ้าอย่างระมัดระวังและวางมันไว้ด้านข้าง

หยิบเครื่องประดับเวทมนต์ขึ้นมา และหยดเลือดลงไปที่มันเพื่อผูกมัด

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาทำเช่นนั้น เสียงของชายที่ปลุกเขาด้วยกลิ่นเหม็นในห้องของเขาเมื่อหลายปีก่อนก็ได้ดังขึ้นในใจ มันทำให้เขายิ้มออกมาเล็กน้อย

“นี่เป็นของขวัญสุดท้ายสำหรับศิษย์ของข้า องค์ชายใหญ่อยู่ที่ศูนย์ใหญ่นิกายใบไม้ร่วง ซึ่งตั้งอยู่ในหุบเขาไร้ชื่อทางตะวันออกของแลนธานอร์”