“ ฆ่าเขา” นักบุญพูด

กัปตันใช้เวลาสองวินาทีเพื่อยืนยันสิ่งที่เขาได้ยินและตอบด้วยเสียงดัง:“ ตามที่ท่านต้องการ ท่านนักบุญ!”

ทันทีที่กัปตันเห็นทหารยามทางซ้ายและขวาก็รีบคว้าแขนของเทนนีสันและกดเขาลงกับพื้น

ในตอนแรกเทนนีสันคิดว่านักบุญกำลังล้อเล่นนักบุญจะฆ่าคนเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆได้อย่างไร อย่างไรก็ตามเมื่อเขาถูกกดลงบนพื้นอย่างแน่นหนาโดยผู้คุม เขาก็เหมือนนกที่หวาดกลัวในที่สุดก็เข้าใจว่าชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตรายเขาจึงพยายามอย่างที่สุด

อีกฝ่ายไม่ได้ล้อเล่นเธอจะฆ่าเขาจริง ๆ !

“ เฮ้เฮ้ โปรดรอสักครู่หนึ่ง ท่านนักบุญ! ทำไมท่านถึงฆ่าข้า?” เทนนีสันเตะขาของเขาไปมาเหมือนไก่ที่ถูกฆ่า แต่เขาก็ไม่สามารถเข้าใจได้จากผู้คุม “ เป็นเพราะข้าพูดอย่างนั้นเหรอ? หยุดล้อเล่นนะท่านฆ่าข้าไม่ได้!”

“ แล้วทำไมข้าถึงทำไม่ได้” หญิงสาวยิ้มและถาม

“ เพราะท่านไม่มีสิทธิ์!” ดวงตาของเทนนีสันนั้นแดงก่ำและกรีดร้องอย่างดุเดือด “ ท่านกำลังใช้อำนาจในทางที่ผิดด้วยเหตุผลส่วนตัว! ข้าเป็นผู้ศรัทธาจากเมืองวินเทอร์เรส ท่านไม่ใช่นักบุญที่นั่นข้าไม่ได้อยู่ภายใต้เขตอำนาจของท่าน! แม้ว่าข้าจะมีความผิดในบางสิ่งท่านก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะฆ่าข้า! ไม่ต้องพูดถึงว่าข้าไม่ได้ทำอะไรผิด !!”

“ เป็นอย่างนั้นเหรอ?” เด็กหญิงอธิบายอย่างจริงจัง“ ปราชญ์ผู้ยิง่ใหญ่เบลโก้ได้ถูกสั่งโดยสมเด็จพระสันตะปาปาเซนต์จอร์จให้มอบหมายให้ข้าไปตรวจสอบการสังหารในเมืองเวสต์วินด์โดยส่วนตัว ในระหว่างการสอบสวนข้ามีคำสั่งเด็ดขาด”

“อะไรนะ?”

“ ซึ่งหมายความว่า…” หญิงสาวก้มลงและเอนไปทางหูของเทนนีสันและพูดเบา ๆ ในน้ำเสียงที่ทำให้มึนเมา “ ในขณะนี้เจ้าคือคนของข้าข้ามีสิทธิสั่งว่าจะมีชีวิตอยู่หรือตาย”

เทนนีสันโน้มน้าวใจด้วยความกลัวเขาไม่สามารถหักล้างและลบความกลัว เขาไม่สามารถทำอะไรได้แต่สาปแช่งเธอ:“ ข้าข้าจะไม่ยอมรับสิ่งนี้! ให้ข้าไป…เจ้าจะถูกลงโทษโดยเหล่าทวยเทพ! เจ้าแม่มดสโนว์ตาบอด เทพีแห่งแสงจะลงโทษเจ้าแน่นอน!””

“ แม่มดสโนว์ตาบอด โอ้ในที่สุดเราก็กำลังพูดความจริง” หญิงสาวเงยมือและจับลูกตาของเธอผ่านเปลือกตาราวกับว่าเธอค่อนข้างแคร์เกี่ยวกับความสว่างที่เธอสูญเสียไป

หลังจากลังเลสักครู่เธอก็พูดว่า:“ เจ้าพูดถูก ถ้าข้าฆ่าเจ้าเช่นนี้มันจะไม่ยุติธรรมและชื่อเสียงของข้าในฐานะนักบุญจะถูกทำลาย กัปตันโปรดรอสักครู่”

“ ให้ข้าไป ไอ้! ฮึ่ม …”

หลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูดเจ้าหน้าที่ด้านซ้ายและขวาผ่อนคลายความยับยั้งชั่งใจของเทนนีสันและในที่สุดเขาก็ล้มลงกับพื้นโดยปกติแทนที่จะถูกกดลงบนพื้นเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว

หญิงสาวไม่สนใจเทนนีสัน แต่หันไปรอบ ๆ แล้วถามว่า: “กัปตันเมื่อผู้ศรัทธาในโบสถ์วิ่งหนีทำตัวขี้ขลาดหรือไม่มีส่วนร่วม เราควรจะทำยังไง? ฮี่ฮี่ ข้าไม่มีความทรงจำที่ดีเจ้าช่วยข้าจำได้ไหม?”

“ โบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์มีหน้าที่กำจัดปีศาจชั่วร้ายซึงเป็นหลักคำสอนที่สูงที่สุดและเพื่อเผยแพร่พระวรสารของเทพธิดาเพื่อประโยชน์มวลชน สาวกทั้งหมดของเทพีแห่งแสงจากสมเด็จพระสันตะปาปาไปยังผู้ศรัทธาจะต้องทำอย่างดีที่สุดเพื่อฆ่าปีศาจเผ่าพันธุ์บาป! “กัปตันตอบด้วยเสียงหนัก” ใครก็ตามวิ่งหนีและไม่ทำตรมจะถือว่าเป็นผู้ละทิ้งความเชื่อและจะถูกพิพากษาโดยพระเจ้า!”

“ดี! เนื่องจากข้าเป็นนักบุญโดยธรรมชาติข้าสามารถตัดสินการละทิ้งความเชื่อในนามของเทพธิดา!” หลังจากได้รับคำตอบที่น่าพอใจเธอยิ้มอย่างมีความสุขและน้ำเสียงของเธอกลายเป็นซุกซน “ นี้ เทนนีสัน เจ้าได้ยินไหม?”

“ นั่นเกี่ยวข้องกับข้าอย่างไร” เทนนีสันถามอย่างลึกลับ

“ เมื่อวานนี้ข้าขอให้พวกคเจ้าตั้งซุ่มโจมตีใน Black Lake Forest เพื่อสร้างเขตแดนผนึกปีศาจและจับปีศาจนั้นแบบมีชีวิต” เธอพูดเบา ๆ อีกเรื่องหนึ่งที่ไม่เกี่ยวข้อง” แต่มีการเปิดในเขตแดนและปีศาจ หนี เกิดอะไรขึ้นกับช่องว่างนั้น? เทนนีสันข้าคิดว่าเจ้าน่าจะตอบข้าได้”

“? ข้าข้า…” ในขณะนั้นเทนนีสันรู้สึกถึงการปิดคอของเขาและเหงื่อเย็นบนหลังของเขาทำให้เสื้อผ้าของเขาเปียกโชก

เขาไม่เคยคิดเลยว่านักบุญจะพูดถึงเรื่องนี้ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนั้น

“ หนึ่งในสมาชิกในขบวนนั้นขี้ขลาดก่อนการต่อสู้และการก่อตัวของวงจรยังไม่เสร็จตามกำหนดเวลาซึ่งนำไปสู่การสูญเสียอำนาจของขอบเขตการผนึกปีศาจทั้งหมดและทำให้ปีศาจนั้นหลบหนี!” เสียงของเธอก็เย็นชาและกัดกร่อน. “ ชายผู้นี้คือเทนนีสันข้าต้องพูดอะไรอีกหรือไม่?”

“ ข้าข้าข้าข้า…” เทนนีสันรู้สึกตะลึงงันโดยสิ้นเชิง

นักบุญรู้เรื่องนี้อย่างไร

“ เทนนีสัน เจ้าละเมิดพระประสงค์ของพระเจ้าและละทิ้งภารกิจอันยิ่งใหญ่นี้ เมื่อเจ้าปล่อยตัวเองตอนนี้ข้าตัดสินให้เจ้าตายในนามของเทพธิดา!” ในขณะนั้นร่างกายของเธอเปล่งออร่าออกมาทำให้ผู้คนไม่สามารถต่อต้านได้

นี่เป็นพลังที่ถูกมอบโดยแทพธิดาแห่งแสง?

“ไม่ไม่ไม่!”

โดยไม่ต้องรอให้เทนนีสันปกป้องตัวเองผู้ศรัทธาโดยรอบเริ่มพูดคุยกัน

“ ใครจะรู้ว่าคนที่ทำลายขอบเขตเมื่อวานนี้คือเทนนีสัน! บ้าเอ้ย ข้าไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเป็นคนขี้ขลาด สิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร”

“ ถึงแม้ว่าท่านนักบุญจะตาบอดแต่ใจอันศักดิ์สิทธิ์ของเธอสามารถมองเห็นทุกสิ่งที่ชั่วร้ายและสกปรก!”

“ ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณท่านนักบุญที่มองผ่านข้ออ้างของ โบสถ์แสงจะต้องไม่ยอมให้มีพวกนอกรีต!

““Long live the Saint! ฆ่าคนที่ขี้ขลาดกลัวคนนี้ ตัดสินให้เขาตายซะ!”

เขตแดนผนึกปีศาจถูกทำลายและปีศาจหนีไป เหตุการณ์นี้ทำให้ทุกคนในที่เกิดเหตุรู้สึกละอายใจทุกคนไม่พอใจและในที่สุดพวกเขาก็พบวัตถุที่จะระบายความโกรธออกมา!

เทนนีสัน —— ทุกอย่างเป็นความผิดของเขา!

เธอได้รับชัยชนะเหนือความคิดเห็นของสาธารณชนและนักบุญก็ยกปากของเธอขึ้นเล็กน้อย ตอนนี้ไม่มีใครจำได้ว่าตอนแรกเธอต้องการที่จะฆ่าเทนนีสันเพราะเธอถูกเรียกว่า “แม่มดสโนว์”

“ เทนนีสัน เจ้ายังมีอะไรที่อยากจะพูดอีกเหรอ?”

“ ไม่ ๆ ไม่…ไม่มันไม่เป็นอย่างนั้น! ในเวลานั้น…ในเวลานั้น…ใช่แล้ว! ข้าจำได้!” เทนนีสันหมดหวังและในที่สุดก็จำบางสิ่งได้ในขณะที่เขากำลังจะตายดวงตาแดงก่ำของเขาก็พุ่งไปมา “ นักบุญข้าไม่ได้กลัว! ข้าไม่รู้ว่าทำไม แต่ข้าตกอยู่ในอาการโคม่าสั้น ๆ เหมือนกับเวทมนตร์สีดำบางชนิด … ใช่บางคนต้องใช้เวทมนต์สีดำเพื่อควบคุมสติของข้าดังนั้นข้าจึงไม่สามารถสร้างวงจรให้เสร็จสมบูรณ์ได้!”

“ มนตร์ดำ?” หญิงสาวหัวเราะเยาะ “ เจ้าหมายถึงอะไร คนเหล่านี้เป็นผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ที่สุดของเทพีแห่งแสง เจ้าสงสัยว่าพวกเราคนหนึ่งสามารถใช้เวทย์มนตร์ดำได้?”

“ ไม่ไม่… แต่มันเป็นเวทย์มนตร์ดำแน่นอน ข้าไม่ผิดอย่างแน่นอน! นักบุญโปรดเชื่อข้า!”

“พอ! ช่างโง่เขลาขนาดไหนเจ้าไม่ควรลองหาข้อแก้ตัวที่ดีกว่านี้ดูสิ หรือเจ้ากำลังพยายามจะบอกว่าข้าใช้เวทย์มนตร์ดำรบกวนความคิดของเจ้า”

“ เอ๊ะ?” เมื่อได้ยินการล้อเลียนของเธอเทนนีสันไม่เพียงแต่ไร้ยางอายแต่ยังรู้ตัวในทันที

ทุกคนในปัจจุบันถ้ามีใครที่สามารถใช้เวทมนตร์สีดำคนเดียวที่มีความสามารถคือนักบุญตัวเอง ——

ในวันนั้นเธอไม่ไกลจากขอบเขต ถ้าเป็นเธอก็มีโอกาสที่จะใช้เวทย์มนตร์ดำเงียบ ๆ เพื่อแทรกแซงทีมและทำลายขอบเขตอย่างลับๆและไม่มีใครสงสัยเลยแม้แต่น้อย!

มีข่าวลือก่อนหน้านี้ว่านักบุญไม่ต้องการฆ่าปีศาจแต่ปล่อยมันไป ตอนนี้ดูเหมือนว่าข่าวลือนั้นจะเป็นจริง 80%!

“ อย่าบอกข้าว่า…เป็นเจ้าเหรอ?” เทนนีสันรู้สึกหวาดกลัวกับการเดาของเขา

ไม่ว่าคุณจะวางยังไงเธอก็เป็นนักบุญที่แท้จริงหรือเป็นเทพแห่งแสงก็ตาบอดเช่นกันที่จะปล่อยให้คนชั่วร้ายที่เชี่ยวชาญเวทมนตร์ดำให้ผ่านการคัดเลือกของนักบุญและได้รับตำแหน่งของนักบุญ?

แม้ว่าเธอจะถูกเรียกว่า “แม่มดสโนว์” เธอก็จะไม่ถูกทอดทิ้ง!

“ ฮี่ฮี่ เนื่องจากเจ้าไม่ประสบความสำเร็จในการแก้ตัวของเจ้าตอนนี้เจ้าต้องการที่จะละเลงชื่อเสียงของนักบุญคนนี้?” เธอออกคำสั่งสุดท้าย“ กัปตันลากคนขี้ขลาดนี้ไปที่ป่าและดำเนินการเขาซะ!”

“ ครับ!”

“ แม่มดสโนว์ มันคือเจ้าอย่างแน่นอน! ข้าจำได้ว่าเป็นเจ้า! เจ้าใช้เวทย์มนตร์ดำใส่ข้าทำลายขอบเขตและจงใจให้ผีปิศาจไป! พวกเจ้าถูกหลอก! ข้าบอกเจ้าไป …… อืม! อือ! อือ!!”

ปัง

ยามซ้ายและขวากำกำปั้นของพวกเขาและทุบมันบนใบหน้าของเทนนีสัน ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างรวดเร็วไม่เพียงแต่ทำลายฟันแต่ทำให้เขาอาเจียนเลือดออกมาและเขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก

ในไม่ช้าเทนนีสันใบ้ก็ถูกลากเข้าไปในป่าพร้อมกับเสียงอู้อี้และหัวของเขาก็ขาด

“ เฮ้อข้าเกลียดเพื่อนที่ฉลาดเหล่านี้จริงๆ เขายังรู้จักกับมนต์ดำ? ถ้าข้าปล่อยให้เขาพูดอีกต่อไปมันอาจจะลำบากจริงๆ”

บอกว่ามีเส้นสีม่วงแปลก ๆ อยู่ในมือขวาของเธอ แต่มันถูกซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อคลุมสีขาวที่งดงามและไม่ดึงดูดความสนใจของใคร

“ เทนนีสันถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเจ้ามีความตั้งใจไม่เพียงพอและเจ้าไม่ได้สักการะเทพเจ้าเทพธิดาเวทมนตร์สีดำของข้าก็คงจะไม่ทำงานกับเจ้า เจ้าเป็นเพียงหนึ่งใน 20 ผู้ศรัทธาที่ใช้ขอบเขตที่ได้รับผลกระทบจากเวทมนตร์ดำดังนั้นสิ่งเดียวที่เจ้าสามารถตำหนิได้ก็คือตัวเจ้าเอง” นักบุญพูดพึมพำกับตัวเอง

ในเวลานี้กัปตันกลับมาพร้อมทหารยามทั้งซ้ายและขวา

“ นักบุญเขาถูกกำจัดแล้วครับ! มันเป็นเพราะเทนนีสันที่ภารกิจของเราล้มเหลว!”

“ ทั้งหมดเป็นเพราะเขา? โอ้ใช่มันเป็นความผิดของเขาทั้งหมด” ดังนั้นนักบุญก็พบคนที่จะล้ม “ กลับกันเถอะ เราจะบอกกับ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ เบลโก้เอง”

“ ครับ!”

“ เก่งมากกัปตัน” เธอพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “ ใช่แล้วข้าได้ยินมาว่าทีมล่าสัตว์ของวิทยาลัยลอรันดูเหมือนจะอยู่ทางตอนเหนือของ Black Lake Forest ใช่ไหม”

“ ครับ ท่านนักบุญ นักเรียนใหม่ในภาควิชาเวทมนตร์นำโดยนักเวทผู้ยิ่งใหญ่ วูกำลังทำการฝึกซ้อมการต่อสู้จริง ดูเหมือนว่าภารกิจของพวกเขาจะเป็น…การตามล่าแจ็คคาลเวอร์!”

“แจ็คคาลเวอร์? ข้าเข้าใจแล้ว”

พายุสิ้นสุดลงเมื่อเทนนีสันเสียชีวิตไม่มีใครกล้าพูดอะไรไม่ดี นักบุญแจ้งให้ทุกคนดำเนินการต่อเพื่อเตรียมรายงานสถานการณ์ต่อปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ เบลโก้

ก่อนที่เธอจะออกไปในขณะที่มองไปที่ Black Lake Forest ที่น่ากลัว นักบุญก็กระซิบบางอย่างกับตัวเอง

“ คราวนี้ข้าเสี่ยงมาก”

“ ข้าหวังว่าแมวตัวน้อยน่ารักจะมาพบเจ้าไม่เช่นนั้นมันก็เป็นการเสียความพยายาม”

“ บางทีนี่คือโชคชะตาเหรอ?”

“ ได้โปรดอย่าตำหนิข้าละกัน หลินเสี่ยวนี่เป็นเพียงความฝันของเจ้า!”