ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว.
ภายในส่วนลึกของซากปรักหักพัง
สี่คนที่มีสีหน้าเคร่งเครียดเดินออกมาจากทางเดินแคบ ๆ อย่างระมัดระวัง วัยรุ่นที่เป็นผู้นำถือแผนที่ขณะตรวจสอบเส้นทาง
“ น้อง เราถึงหรือยัง” เหยาซี่จับแขนหลินเทียนน้องชายที่รักของเธออย่างประหม่าขณะที่มองข้ามไหล่ของเธอตลอดเวลากลัวว่าสัตว์ประหลาดจะกระโดดออกมาจากความมืด
ทางเดินแคบและมีแสงสลัวมีเสียงแปลก ๆ เหมือนเสาหินถล่มทำให้กลัวจนตัวสั่น
เมื่อเห็นพี่สาวของเขาเป็นแบบนี้ หลินเทียนอยากจะแกล้งเธอสักหน่อยแต่การระเบิดครั้งใหญ่ทำให้เขาตกใจ
การระเบิดซ้ำ ๆ มาจากด้านนอกของซากเสาหินเก่าและผนังทำหน้าที่เป็นลำโพงและกระจายเสียงไปทั่วทางเดินขณะที่ฝุ่นและเศษหินเล็ก ๆ ตกลงมาจากด้านบน
ในที่สุดเสียงก็หยุดลงและในที่สุดนักเรียนจากสถาบันแบมบูก็สามารถสลัดอาการวิงเวียนศีรษะได้
“ พี่สาว นั่นคงไม่ใช่…”
“ อืมนั่นคือการระเบิดที่เกิดจากเวทมนตร์! อู๋ย ข้าเจ็บหูจัง…” เหยาซี่นวดหูของเธอขณะบ่น
การระเบิดมีพลังทะลุทะลวงที่รุนแรงและเป็นจังหวะด้วย เห็นได้ชัดว่ามันเกิดจากมนุษย์
แต่…ใครเป็นคนร่ายเวทย์ล่ะ?
จากเสียงนั้นมาจากทางเข้าด้านหน้า ขณะที่สถาบันแบมบูเข้ามาทางทางเข้าด้านข้าง
คนกำลังต่อสู้ที่ทางเข้า? แต่ไม่รุนแรงเกินไปหรือ!
“ หืม…มีกี่คนที่นั่น? น้องชายโชคดีที่เราไม่ได้เข้ามาข้างหน้าไม่อย่างนั้นจะลำบาก!”
ดูจากขนาดของการระเบิดของเวทมนตร์ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนหนึ่งหรือสองคนอย่างน้อยต้องมีคนหลายสิบคนที่ต่อสู้อยู่ข้างนอก!
แต่เป็นเช่นนั้นหรือ?
เนื่องจากสถาบันแบมบูไม่ได้ผ่านทางด้านหน้าพวกเขาจึงไม่เห็นฝนดาวตกที่น่ากลัว ถ้าพวกเขารู้ว่าทุกอย่างถูกทำโดยหลินเซียว ในขณะที่เขาร่ายเวทย์ระดับเจ็ด ยี่สิบเท่าและทำลายปีศาจเลซเซอร์ทั้งหมดพวกเขาอาจจะยกย่องให้เขาเป็นฮีโร่ในทันที
ในที่สุดเสียงก็หยุดลง สถาบันแบมบูก็รีบเร่งฝีเท้าและในที่สุดก็ผ่านโถงทางเดินแคบ ๆ และทุกอย่างก็เปิดออกต่อหน้าพวกเขา
“ นะนี่คือ หลุมผมไม้สีเงินใช่ไหม”
ถ้ำที่กว้างขวางปกคลุมไปด้วยผลไม้สีเงินแวววาว เมื่อหลินเทียนเห็นสิ่งนี้เขาไม่สามารถควบคุมความตื่นเต้นได้ หลังจากหยุดชั่วขณะเขาโยนแผนที่ที่เขาถืออยู่ออกไปอย่างตื่นเต้นและรีบวิ่งออกไปพร้อมกับคริสตัลรวบรวมคะแนนอย่างเมามัน!
ในที่สุด! ในที่สุดเขาก็พบหลุมผลไม้สีเงิน ทั้งหมดนี้เป็นของเขาตราบใดที่เขาเก็บพวกมันได้ทั้งหมดพวกเขาก็จะเป็นหนึ่ง!
โชคดีเหลือเกิน !!
“ น้องชาย เดี๋ยวใจเย็น ๆ !”
เหยาซี่รู้สึกลางไม่ดี แต่เธอไม่สามารถหยุดน้องชายของเธอได้และทำได้เพียงเฝ้าดูเขาเก็บผลไม้อย่างบ้าคลั่ง
“ ฮ่าฮ่าฮ่า! ด้วยผลไม้มากมายขนาดนี้ข้าจะคว้าแชมป์แน่นอน! ฮ่าฮ่าโชคดีเกินไป! เราจะเป็นแชมป์! ฮ่าฮ่า!”
“ พี่! เฮ้อ…”
หลังจากได้ยินคำพูดของเขาเหยาซี่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรและทำได้เพียงส่ายหัว
ใช่แล้วพวกเขาทำได้จริงๆ
แต่พวกเขาไม่โชคดีไปเหรอ?
มันเป็นเรื่องบังเอิญมากเกินไปและพวกเขาโชคดีมากมันไม่จริงและเธอรู้สึกถึงอันตรายอย่างมาก
“ เดี๋ยวก่อน…ข้าจำได้ว่าวิทยาลัยลอรันเข้ามาในซากก่อนหน้าเราแล้วพวกเขาอยู่ที่ไหน” จู่ๆเหยาซี่ก็ตระหนักถึงปัญหานี้
พวกเขามาถึงหลุมผลไม้สีเงินได้ยังไง? วิทยาลัยลอรันน่าจะเก็บผลไม้ทั้งหมดไปแล้วไม่ใช่เหรอ?
ตามที่คาดไว้ก่อนที่เหยาซี่จะถามอีกครั้งเพื่อนร่วมทีมอีกสองคนก็พบคำตอบ
“ เฮ้ดูสิ! คะคนเหล่านี้มาจากวิทยาลัยลอรันไม่ใช่หรือ”
ทันใดนั้นพวกเขาสังเกตเห็นคนคุ้นเคยสองคนนอนอยู่ตรงมุมปากทางเข้าถ้ำเป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ผู้ชายคนนี้มีผมบลอนด์ที่หล่อเหลาเป็นซีซาร์อย่างไม่ต้องสงสัย! เด็กผู้หญิงอีกคนคือเจ้าหญิงชื่อดังแห่งตระกุลไชลด์ โรซี่!
เนื่องจากแสงไฟสลัวจึงไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเขาเมื่อพวกเขาเข้ามา แต่หลังจากมองเข้าไปใกล้ ๆ พวกเขาสังเกตเห็นทั้งสองคนนอนหมดสติอยู่ข้างๆกัน
“ เกิดอะไรขึ้น…เหยาซี่เราควร…เหยาซี่ เหยาซี่?”
พวกเขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรและต้องการปรึกษากับเหยาซี่ว่าจะทำอย่างไรต่อไป แต่ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีซีด
“ น้องชายรียไปกันเถอะ!” ราวกับว่าเหยาซือมองเห็นบางสิ่งที่น่ากลัวเธอรีบวิ่งไปคว้าแขนของหลินเทียนเพื่อดึงเขาออกไป
“อะไร? ข้าจะไม่ไป!” หลินเทียนไม่ไหวติงและเก็บผลไม้ต่อไป
“ น้องชายหยุดโง่ดู นี่ไม่ใช่เวลาเก็บผลไม้!”
“ ฮะ?”
เขาเงยหน้าขึ้นอย่างไม่อดทนและเห็นการแสดงออกที่ร้อนรนและวิตกกังวลของเหยาซี่ ตามแนวสายตาของเพื่อนร่วมทีมเขาเห็นซีซาร์และโรซี่
“ เอ๊ะ? มันคืออะไร? แปลกทำไมพวกเขาถึงนอนอยู่ที่นี่? พวกเขามาแอบรักที่นี่และถูกทำให้สลบลง?” หลินเทียนเยาะเย้ยไม่ใช่ประหม่าแม้แต่น้อย
“ ไม่! ข้าเดาว่าพวกเขาเจอคนที่แข็งแกร่ง! แต่สิ่งที่แปลกคือด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าชายซีซาร์ พวกเขาจะพ่ายแพ้อย่างง่ายดายได้อย่างไร? …น้องชายเราควรออกไปแล้วไป…เอ๊ะ? ท่านกำลังทำอะไร?”
ในขณะที่เหยาซี่กำลังคิดถึงความเป็นไปได้เมื่อเธอมองเข้าไปใกล้ ๆ เธอก็โกรธน้องชายของเธอจนเกือบตาย!
“ เนื่องจากพวกเขาหมดสติงั้นมาปล้นคริสตัลของพวกเขากันเถอะ”
“ จะเจ้าพูดอะไร”
เหยาซี่ตกตะลึงขณะที่เธอเฝ้าดูหลินเทียนกระโจนเข้าหาซีซาร์พลางขยับมือขึ้นและลงจนพบคริสตัลสะท้อนอันล้ำค่านั้น
“ เหออภัยข้า!” หลินเทียนคำรามด้วยเสียงหัวเราะหลังจากได้รับคริสตัลและปล้นทุกจุดของพวกเขาอย่างรวดเร็ว!
เมื่อดูพลังงานทั้งหมดจากคริสตัลวิทยาลัยลอรันไหลเข้าสู่ร่างกายพวกเขาทะลุสี่ร้อยคะแนนทันที
ตอนนี้พวกเขาเป็นแชมป์แน่นอน!
“ เดี๋ยวก่อน…เนื่องจากคริสตัลของพวกเขายังอยู่ที่นี่นั่นหมายความว่าพวกเขาไม่ได้พ่ายแพ้ให้กับทีมที่เข้าร่วม!” แตกต่างจากความตื่นเต้นของลหินเทียน เหยาซี่สังเกตได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
คริสตัลที่ไม่มีใครแตะต้อง สมาชิกวิทยาลัยลอรันที่ได้รับบาดเจ็บ หลุมผมไม้สีเงินที่ว่างเปล่าและการระเบิดจากก่อนหน้านี้เช่นเดียวกับรอยเท้าแปลก ๆ … ด้วยเบาะแสทั้งหมดที่รวบรวมไว้ในที่สุด เหยาซี่ก็พบคำตอบ
มีสัตว์ประหลาด!
“ พี่ไปกันเถอะ! ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ มันจะสายเกินไปถ้าเราไม่จากไป!”
“ เลิกโง่เถอะจะเกิดอะไรขึ้นอีก เลิกกังวลด้วยความโชคดีเช่นนี้เราจะไม่ชิงโอกาสมันได้อย่างไร? รอจนกว่าข้าจะเก็บผลไม้ทั้งหมด…เอ๊ะ?”
ขณะที่หลินเทียนกำลังจะพูดจบก็มีเสียงหอนดังขึ้นอย่างรวดเร็ว!
“ นั่นเสียงอะไร”
เพื่อนร่วมทีมทั้งสองหันหน้าไปทางพวกเขาและก่อนที่พวกเขาจะได้เห็นว่ามีอะไรโผล่ออกมาในถ้ำพวกเขารู้สึกว่าร่างกายของพวกเขาเบาลงด้วยแรงกดที่หลังของพวกเขา พวกเขาถูกส่งไปในอากาศและร่อนลงบนพื้นอย่างแรงหมดสติ
“ สัตว์ประหลาด? นั่นคืออะไร?”
เหยาซี่และหลินเทียนตกใจมากเมื่อพวกเขาดูเพื่อนร่วมทีมสองคนของพวกเขาถูกจัดการในพริบตา
สัตว์ประหลาด มันเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ!
ร่างกายบิดเบี้ยวแขนหนาและท่าทางน่ากลัวอย่างยิ่ง พวกมันดูไม่เหมือนสิ่งมีชีวิตด้วยซ้ำ แต่เป็นสัตว์ประหลาดที่ประกอบขึ้นจากซากศพมากมาย!
สัตว์ประหลาดขนาดใหญ่สามตัวพุ่งเข้ามาในถ้ำและปิดกั้นทางออกเดียว พวกเขาส่งเพื่อนร่วมทีมอีกสองคนบินไปก่อนและตอนนี้พวกเขากำลังจะจัดการหลินเทียนและเหยาซี่!
“ … วิทยาลัยลอรันถูกจัดการโดยสัตว์ประหลาดเหล่านี้?” เสียงของหลินเทียนสั่นสะท้านและเขาทำคริสตัลหล่นโดยไม่ได้ตั้งใจและไม่สามารถหัวเราะได้อีกต่อไป
ตอนนี้เขาเสียใจที่เขาไม่ได้ฟังพี่สาวของเขา เขาโลภเกินไปและตอนนี้ได้พบกับสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวเหล่านี้
“ พี่……วิ่งกันเถอะ!” เหยาซี่สั่นสะท้านด้วยความกลัว ถ้าเธอไม่พิงหลินเทียนเธอจะล้มลงอีกครั้ง
“วิ่ง? พวกมันขวางทางออกเราจะวิ่งยังไง”
พวกเขาจะจบลงแบบนี้เหรอ?
นี่เป็นโชคดีหรือโชคร้าย?
ดีหรือไม่ดีพวกเขาต้องมีชีวิตอยู่ก่อน!
“ ไม่มีทางเลือก…ระวังหลังข้าด้วย ข้าจะจัดการพวกมัน!” ในตอนนี้ หลินเทียนสามารถเลือกที่จะต่อสู้เพื่อความตายเท่านั้น
“ เอ๊ะ? แต่พวกเราทำได้จริง…”
“แน่นอน! เจ้ายังจำเวทมนตร์ที่ข้าเคยสอนเจ้ามาก่อนได้ไหม? เวทมนตร์ระดับที่ห้า ฝนน้ำแข็ง!”
“ข้าจำได้…”
“ ใช่ สนับสนุนข้าด้วยฝนน้ำแข็ง เราจะหนีไปทางออก!” หลินเทียนหยิบไม้เท้าไพลินออกมาไม่ถอยและยืนอยู่บนพื้นเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดเหล่านี้!
“ ตกลง ข้าจะฟังเจ้า…ฝนน้ำแข็ง!”
เหยาซี่รู้สึกกระอักกระอ่วนและดึงวงเวทย์ตามความทรงจำของเธอในขณะที่หลินเทียนร่ายเวทมนตร์ของเขาที่ด้านข้าง
“ ใบมีดน้ำแข็ง!”
คอมเม้นต์