เชนไตหยินรู้ได้ทันทีหลังจากเห็นการผูกนี้

ในเวลานั้นเนื่องจากหลินเสี่ยวทำให้ขาของเธอบาดเจ็บระหว่างการแข่งขันภายใน เขาผูกโบว์ที่ขาของเธอหลังจากช่วยเธอทายาและในคืนนั้นเธอบังเอิญทิ้งมันไว้ในที่เกิดเหตุ …

นั่นเป็นหลักฐานที่มีเพียงหลินเสี่ยวเท่านั้นที่รู้

นั่นคือสิ่งที่หลินเสี่ยวเห็นผ่านตัวตนของเธอและรู้แล้วว่าเธอไม่ใช่เจ้าหญิงที่มีเสน่ห์ แต่เป็นนักฆ่าเลือดเย็น!

เชนไตหยินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเธอจำได้ว่าหลินเสี่ยวเข้ากับเธอได้อย่างไร เธอคิดว่าเธอเป็นเพียงคนเดียวที่สวมหน้ากากแห่งการเสแสร้งใครจะรู้ว่าเขาก็เป็นคนที่คล้ายกันด้วย!

หลินเสี่ยวรู้เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเธอ แต่เขาไม่ได้เปิดเผยและแม้แต่จีบเธอเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ เล่นเกมรักที่น่าเบื่อระหว่างชายและหญิง …

มันคืออะไร?

เขาสงสารเธอหรือเปล่า หรือ…เล่นกับเธอเหรอ?

“ทำไม!?” เชนไตหยินไม่สามารถอดเสียงของเธอได้

“อา?” หลินเสี่ยวตกใจ

“ ข้าถามว่าทำไมเจ้าถึงทำเช่นนี้!” เชนไตหยินกัดฟันของเธอขณะที่น้ำเสียงของเธอเปล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว“ เจ้าต้องการเข้าร่วมกับเราหรือ? หากต้องการเข้าร่วมเชนยูจี …ถ้าเป็นเช่นนั้นเจ้าอาจฆ่าชาร์ลแล้วใช่ไหม?”

“ เปล่า เขาหนีไปกับเดโวรู”

“ เนื่องเจ้าไม่ได้ฆ่าเขาทำไมเจ้าช่วยข้าด้วย!” เชนไตหยินจับปกคอของหลินเสี่ยวและถามเขาอย่างเกรี้ยวกราด“ ข้าต้องฆ่าเขาไม่ก็ข้าต้องตายที่นั่น…พวกเราคนหนึ่งถูกกำหนดให้ตาย! เนื่องจากเจ้าไม่ต้องการให้เขาตายทำไมเจ้าช่วยข้าด้วย !!!”

หลินเสี่ยวรู้สึกงุนงงกับอารมณ์และตรรกะแปลก ๆ ของ เชนไตหยิน และไม่รู้วิธีตอบสนอง

“ตอบข้า! ทำไมเจ้าถึงช่วยข้า! ฮะ?” เชนไตหยินที่อ่อนโยนและมีเสน่ห์เป็นปกติแล้วตอนนี้เธอเป็นบ้าเธอใช้พลังทั้งหมดของเธอเพื่อเรียกร้องคำตอบที่เธอต้องการรู้มานาน

มันจะเป็นอะไรอีก?

เขาบอกเธอไปแล้วสองครั้ง แต่มันก็ทิ้งความประทับใจไว้ในใจแล้ว เธอจะแกล้งทำเป็นว่าเธอจำไม่ได้อย่างไร

โอเคบางทีเธอแค่ต้องการยืนยันอีกครั้ง

จากนั้นหลินเสี่ยวก็เต็มใจที่จะให้คำตอบกับเธอ

ครั้งที่สาม …

“ทำไม? …พี่สาวหยิน แน่นอนว่าเป็นเพราะข้าชอบท่าน” หลินเสี่ยวกระพริบตาและตอบ

ในขณะนั้นทุกอย่างหยุดลง

ดวงตะวันยามเที่ยงวันส่องลงมาใบหน้าเรียบๆของหลินเสี่ยวถูกส่องสว่างด้วยแสงที่ทำให้ไม่เห็น เชนไตหยินนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาจึงมองไม่เห็นการแสดงออกของเขาอย่างชัดเจน

บางทีอาจเป็นเพราะดวงอาทิตย์ซึ่งมีแสงจ้าเกินไปแสงไฟทำให้ทุกอย่างดูเบลอหรืออาจเป็นเพราะน้ำตาที่ทำให้โลกขุ่นมัว

ชอบใครสักคน ความรู้สึกแบบไหนกันนะ?

เชนไตหยินไม่รู้เลยว่าเธอไม่เคยชอบใครมาก่อน แม้ว่าเธอจะรู้เกี่ยวกับเรื่องระหว่างชายกับหญิง แต่เธอก็ไม่รู้ว่าการชอบใครสักคนมันมีความหมายอย่างไร

ในอดีตมีผู้ชายหลายคนที่บอกว่าพวกเขาชอบเธอและต้องการที่จะแต่งงานกับเธอเพื่อรักเธอไปตลอดชีวิต แต่เธอรู้ว่าไม่ใช่ความรักพวกเขาแค่ต้องการร่างกายเธอ

เชนไตหยิน รู้ดีว่าเธอมีเสน่ห์แค่ไหนกับผู้ชายดังนั้นเธอจึงได้เรียนรู้วิธีแยกแมลงวันสองหน้า

และตอนนี้หลินเสี่ยวพูดคำเหล่านั้นกับเธออีกครั้ง

สารภาพเหมือนผู้ชายคนอื่น …

ชอบ?

เรื่องตลกแบบไหนเธอเป็นนักฆ่ามือทั้งสองของเธอถูกย้อมด้วยเลือด เธอไม่ใช่เจ้าหญิงที่สมบูรณ์แบบในอุดมคติของหลินเสี่ยว … ทำไมเขาถึงชอบเธอ

ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายของเธอ…แล้วมีเหตุผลอื่นอีกไหม?

ไม่ เธอไม่เชื่อ!

เธอไม่อยากจะเชื่อ!

“ เจ้าชอบข้าเหรอ เหอะ เหอะ…” เชนไตหยินพูดคำพูดของเขาอย่างเงียบ ๆ

“ เอ่อจริงๆนะ” หลินเสี่ยวคิดว่าคำพูดของเขาทำให้เธอโกรธดังนั้นเขาจึงพูดเพิ่มอีกอย่างรวดเร็ว“ พี่สาวหยิน ข้าไม่ต้องการให้ท่านตอบข้าตอนนี้ ท่านสามารถปฏิบัติกับข้าเหมือนเพื่อนปกติ … แม้ว่าข้าจะช่วยท่านแต่ท่านไม่ต้องทำอะไรเป็นพิเศษ … แน่นอนข้าไม่คัดค้านถ้าท่านสัญญาว่าจะแต่งงานกับข้า…ฮิฮิแค่ล้อเล่นนะ”

“อะไร? …แต่งงาน?” เชนไตหยิน พูดคำของเขาซ้ำ

เธอไม่เข้าใจ

เธอไม่มีความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่หลินเสี่ยวต้องการอย่างแน่นอน!

“ หลินเสี่ยวเจ้ารู้ไหมว่าข้าไม่ใช่คนรักที่สมบูรณ์แบบจากจินตนาการของเจ้า เจ้ายังชอบข้าอยู่หรือเปล่า”

“แน่นอน.” หลินเสี่ยวตอบโต้โดยไม่คิดถึงแม้แต่เรื่องนี้

“ เจ้ารู้ไหมว่าข้าฝึกฝนเทคนิคการลอบสังหารที่ทรงพลัง เจ้ายังชอบข้าอยู่หรือเปล่า”

“แน่นอน!”

“ เจ้ารู้ไหมว่าข้าเคยฆ่าคนมาเยอะแล้ว เจ้ายังชอบข้าหรือเปล่า”

“แน่นอน!”

“ เจ้ารู้ว่าข้าเป็นนักฆ่าเป็นเครื่องมือสำหรับองค์กรหนึ่ง…เจ้ายังชอบข้าหรือเปล่า”

“แน่นอน! หรือมากขึ้นด้วย ข้าชอบท่านมากยิ่งขึ้น!”

“ทำไม?”

“ เพราะนั่นคือสิ่งที่ข้าต้องการ!” ไม่ทราบว่าเขาเป็นคนจริงจังหรือล้อเล่นหลินเสี่ยวตอบด้วยรอยยิ้ม“ พี่สาวหยิน นักฆ่าจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน ถ้าท่านแต่งงานกับข้าได้เราจะ…”

“ เราจะอะไร? เราทำอะไรได้บ้าง!”

เธอคิดว่าหลินเสี่ยวจะพูดอะไรบางอย่างที่พวกเขาสามารถอยู่อย่างสันโดษหาเมืองเล็ก ๆ และแต่งงานมีลูกและได้รับที่ดินและใช้ชีวิตปกติที่มีความสุข แต่เธอเดาผิด

หลินเสี่ยวไม่ได้เลี้ยงเสแสร้งพวกเธอ แต่พูดอะไรที่ทำให้คอเธอเย็นชา …

“ พี่สาวหยิน ข้าไม่เคยคิดว่าท่านเป็นนักฆ่าที่ทรงพลัง ท่านยังสามารถสังหารกลุ่มนักนักเวทระดับที่เจ็ด ถ้าท่านแต่งงานกับข้าข้าจะต้องกลัวใคร ข้าสามารถพาท่านไปลอบสังหารใครก็ตามที่ทำให้ขุ่นเคืองข้า!”

หลินเสี่ยวมีความสุขมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาพูดไม่เห็นการแสดงออกที่เย็นชาของเชนไตหยิน

“ พี่สาวหยิน เนื่องจากท่านเป็นนักฆ่า ท่านต้องทำตามคำสั่งของนายใช่มั้ย”

“ใช่.” เชนไตหยิน เอียงศีรษะของเธอแล้วจ้องมองเขา“ แล้ว?”

“ จากนี้ไปข้าเป็นนายของท่าน! และท่านคือนักฆ่าที่อุทิศตนดังนั้นท่านต้องเชื่อฟังคำสั่งของข้า!”

“ เจ้าคือนายของข้า โอ้นั่นคือสิ่งที่เป็น … ” เชนไตหยินยิ้มอย่างขมขื่นและเข้าใจทันที

ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมหลินเสี่ยวถึงชอบเธอ

มันไม่ใช่สิ่งที่ชอบใคร

เหตุผลที่หลินเสี่ยวเข้าหาเธอพูดคุยกับเธอและสอบสวนเธอเพื่อหาข้อพิสูจน์ว่าเธอเป็นนักฆ่า … และนั่นคือทั้งหมดที่ได้รับจากเธอเพื่อที่เขาจะได้นักฆ่าที่เชื่อฟัง

มันไม่คาดคิด แต่ก็ไม่น่าแปลกใจ

บางทีนั่นอาจเป็นคำตอบที่สมเหตุสมผลเท่านั้น

เหมือนที่เขาตอบสนองต่อการคาดคะเนของเธอเขายังคงพูดคำที่น่าผิดหวังอย่างขมขื่นอย่างตื่นเต้น

“ เชนไตหยิน! ข้าประกาศอย่างเป็นทางการว่าเจ้าคือคนรับใช้ของข้าเริ่มจากตอนนี้! เจ้าเป็นนักฆ่าที่ซื่อสัตย์ของข้าเจ้าไม่ต้องคิดอะไร เจ้าเป็นแค่เครื่องมือในการทำภารกิจ! เจ้าทำสิ่งที่เจ้านายของเจ้าบอกเจ้า เครื่องมือเพียงไม่สามารถฝ่าฝืนคำสั่งของเจ้านาย! เจ้าเข้าใจไหม?”

“ เป็นอย่างนั้นเหรอ? …งั้นนายท่าน ท่านมีคำสั่งอะไร” เชนไตหยินมีสีหน้าหม่นหมองและถามว่าราวกับว่าเธอยอมจากชะตากรรมนี้แล้ว

เขาไม่เพียง แต่ช่วยชีวิตเธอเท่านั้นเขายังเห็นความลับทั้งหมดของเธอด้วย เธอได้รับบาดเจ็บสาหัสในขณะนี้และถูกกักขังอยู่ในอ้อมกอดของหลินเสี่ยวดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่น

เหลือคำถามเพียงหนึ่งคำถามเท่านั้น

คำสั่งของหลินเสี่ยวคืออะไร

เขาจะออกภารกิจประเภทใดในฐานะนาย?

“ ท่านต้องการให้ข้าฆ่าใคร ซีซาร์? หรือโรซี่? หรืออาจจะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของราชอาณาจักรลอมบาร์ด? ข้าจะสังหารมัน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม” เชนไตหยินตอบโต้ด้วยเสียงเหมือนเครื่องจักร

“ ไม่ ข้าไม่ต้องการให้เจ้าฆ่าใคร” ในที่สุดหลินเสี่ยวก็แสดงออกอย่างจริงจังและจ้องมองดวงตาสีดำของ เชนไตหยิน

“!? …”

“ เชนไตหยิน!” ทันใดนั้นหลินเสี่ยวก็ตะเบ็งเสียง

“ค่ะ.” เชนไตหยินตอบอย่างงุนงง

“ เจ้าควรจะเรียกข้าว่าอะไร”

“นายท่าน”

“ โอเค ตอนนี้ข้ากำลังสั่งให้เจ้า…”

“ ท่านต้องการอะไรจากข้า นายท่าน”

“ เชนไตหยิน ข้าขอสั่งเจ้า…”

“ คะ คำสั่งของท่านคือ…”

“ ข้าสั่งให้เจ้าเป็นภรรยาข้า!”

“ คะ นายท่าน…เดี๋ยวก่อนเจ้าพูดอะไรนะ ฮะ?”

เชนไตหยินคิดว่าเธอฟังผิดและมองเขาอย่างไม่น่าเชื่อพยายามอ่านข้อมูลที่เป็นประโยชน์จากการแสดงออกของเขา

แต่เธอล้มเหลว

เพราะหลินเสี่ยวดึงเธอเข้าอ้อมกอด!

“ เชนไตหยิน ข้าสั่งให้เจ้าเป็นภรรยาของข้า! เจ้าได้ยินไหม เจ้าไม่สามารถปฏิเสธหรือต่อต้าน เจ้าต้องยอมรับมันอย่างเชื่อฟัง อยู่เคียงข้างข้าตลอดชีวิตของเจ้าและเจ้าไม่สามารถทำสิ่งที่โง่! และเจ้าไม่สามารถจากข้าไปได้! เจ้าได้ยินข้าไหม?”

“ หลินเสี่ยว! เจ้า…เจ้า…”

เมื่อได้ยินคำสารภาพทางอารมณ์ของเขาคำสารภาพที่สาม เชนไตหยินสั่นราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า มุมปากของเธอยกขึ้น, วิสัยทัศน์ของเธอเริ่มเบลอ, และรอยเปื้อนอันร้อนระอุสองเส้นไหลลงแก้มของเธอด้วยเหตุผลบางอย่าง

ความอบอุ่นของเขา เธอรู้สึกได้ถึงแม้ว่าคลื่นในใจของเธอจะไม่ได้ทรุดตัวลง แต่การกระทำของเขาอ่อนโยนเหมือนน้ำ

นี่เป็นการตอบสนองของหลินเสี่ยวหรือไม่?

เธอเชื่อในตัวเขาได้ไหม

ในการเป็นเครื่องมือของเขานักฆ่าที่อุทิศตนเพื่อปฏิบัติภารกิจของเขาภารกิจเดียวภารกิจในชีวิตของเธอ …

เพื่อเป็นภรรยาของเขา

“ หลินเสี่ยวเจ้าชอบข้ามากขนาดนั้นจริงหรือ เจ้าน่ารักจริง ๆ …ฮิฮิ แต่ข้า…ข้า…” สิ่งที่เขาได้ยินคือเสียงสะอึกสะอื้นของ เชนไตหยิน

ในที่สุดความมืดในดวงตาของเธอก็หายไปและเธอก็กลับมามีเสน่ห์ตามปกติ ตอนนี้เธอกลับมาที่เจ้าหญิงผู้น่าชื่นชม

แต่เธอก็ดูแปลก

ดวงตาที่โค้งตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

เสียงร้องไห้ของเธอเริ่มสั่นเทา …