Black Lake Forest

ค่ายวิทยาลัยลอรัน

วูเป็นทุกข์อย่างยิ่งสำหรับสองสามวันที่ผ่านมา เขาไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าพวกเขาควรจะตามล่าแจ็คคาลเวอร์ต่อไปหรือกลับบ้าน

ทำไมแจ็คคาลเวอร์จึงระดมโจมตีอย่างบ้าคลั่ง? พวกเขาทำตามคำสั่งของใครบางคน?

วูรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเบา ๆ ทันใดนั้นเขาจำสิ่งหนึ่งได้ ก่อนที่เขาจะจากไปเขาได้ยินมาว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่เบลโก้ของ โบสถ์แสงได้แต่งตั้งนักบุญใหม่ที่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้นำของผู้คุมไม้กางเขนเพื่อจับกุมฆาตกรของเมืองเวสต์วินด์ซึ่งเป็นปีศาจระดับสูง

ไม่นานมานี้ไม่ว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จในการจับตัวฆาตกรหรือไม่ก็ตามพวกเขาควรได้รับผล

แม้ว่าความน่าจะเป็นต่ำมากหากปีศาจตัวนั้นหนีไปทางเหนือสู่ Black Lake Forest มันเป็นไปไม่ได้ที่กลุ่มแจ็คคาลเวอร์จะโจมตีค่ายเพราะคำสั่งของเธอ

สถานการณ์รุนแรงมากแต่พวกเขาไม่สามารถละทิ้งภารกิจล่าสัตว์ได้ครึ่งทาง หากพวกเขาหันหลังกลับและเดินกลับวิทยาลัยลอรันจะสูญเสียชื่อเสียงทั้งหมด

ไม่ว่าพวกเขาจะเจอปัญหาอะไรต่อไป แจ็คคาลเวอร์ที่น่ารังเกียจก็ต้องตาย!

ในท้ายที่สุดวูตัดสินใจ – เพื่อแบ่งกลุ่มออกเป็นสองกลุ่ม

เพื่อให้มั่นใจในความปลอดภัยของนักเรียนเขาได้รวบรวมนักเรียน 20 คนหรือมากกว่านั้นในกลุ่มโดยมีมัมพาพวกเขามาเป็นกัปตัน เขาจะนำนักเรียนเข้าไปในป่าค้นหาเส้นทางของผู้นำของแจ็คคาลเวอร์แล้วทำลายให้หมด!

ในทางกลับกันวูเองและผู้ติดตามอีกคนก็อยู่ในค่ายคอยดูแลการขนส่งและอุปกรณ์ต่าง ๆ เพื่อให้ทุกคนสามารถกลับมาได้อย่างราบรื่นหลังจากภารกิจเสร็จสิ้น

เนื่องจากวูเป็นผู้ดูแลค่ายจึงไม่จำเป็นต้องกังวล นักเรียนที่เข้าไปในป่านำโดยมัม ตราบใดที่พวกเขาเชื่อฟังและไม่ประมาทพวกเขาจะสามารถทำภารกิจให้สำเร็จและกลับมาอย่างปลอดภัย

ณ ตอนนี้นี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด

“ เดี๋ยวครับ… ท่านอาจารย์ วู ทำไมเราถูกกันออกจากกลุ่ม?”

ในตอนเช้าไม่นานหลังจากที่มัมจากไปกับนักเรียนแขกที่ไม่ได้รับเชิญหลายคนก็เข้ามาในเต็นท์ของวู

คนแรกที่นำพูดเป็นเด็กชายผมบลอนด์ที่หล่อ เขาอารมณ์เสียว่าเขาไม่ได้รวมอยู่ในกลุ่ม

“ เห้อ ซีซาร์เจ้าพักผ่อนจะดีกว่านะ บาดแผลที่แขนของเจ้ายังไม่หายหากเจ้ายังคงต่อสู้ต่อไปมันจะเปิดขึ้นอีกครั้งแน่นอน ข้าไม่ต้องการให้เจ้าเสียแขนตั้งแต่อายุยังน้อย”

ไม่ว่าจะเป็นซีซาร์โรซี่และหลินเสี่ยวก็ตาม กล่าวคือส่วนที่เหลือของการฝึกซ้อมการต่อสู้ที่แท้จริงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขา

วูอธิบายว่าเนื่องจากพวกเขาทั้งสามเคยประสบกับการต่อสู้ที่ดุเดือดมาก่อนพวกเขาจึงต้องการพักผ่อน เมื่อซีซาร์เป็นเจ้าชายหากมีสิ่งใดเกิดขึ้นผลที่ตามมาก็น่ากลัวมาก วูจึงตัดสินใจว่าทั้งสามคนควรอยู่ในค่าย

“ แต่อาจารย์…” ซีซาร์ปฏิเสธที่จะลาออกจากตำแหน่ง

เขายกแขนซ้ายที่บาดเจ็บและส่ายหน้า วูดูเหมือนว่าเขาต้องการพิสูจน์ว่าอาการบาดเจ็บของเขาไม่เป็นปัญหาอีกต่อไปและเขาสามารถต่อสู้ต่อได้ แต่ก่อนที่เขาจะโต้แย้งเขา วูพูดอีกครั้ง

“ ซีซาร์โรซี่เจ้าทั้งคู่ควรอยู่ในค่ายอย่างเชื่อฟังผู้บาดเจ็บควรพักฟื้นและผู้ที่เหนื่อยล้าควรพักผ่อน สำหรับเจ้า…” มองไปที่อีกด้านหนึ่งที่เด็กผู้ชายผมสีดำซึ่งไม่ต้องการพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บและไม่ต้องพักผ่อน วูลังเล“ หลินเสี่ยวดูแลแม่บ้านของเจ้าและอย่าให้ข้ามีปัญหามากขึ้น!”

“ อืม…” หลินเสี่ยวไม่พูดอะไรเลยจ้องมองสาวใช้น้ำแข็งข้างกายแล้วพยักหน้า

แม่บ้านของเขาไม่ต้องการให้เขาดูแลเธอมันก็เหมือนที่เอเลน่าดูแลเขา

“ แต่อาจารย์การฝึกฝนการต่อสู้ที่แท้จริงนี้เป็นระบบการให้คะแนน หากเราไม่ต่อสู้คะแนนของเราจะเป็น … ”

โดยไม่ต้องรอให้ซีซาร์เสร็จสิ้น วูก็ขัดจังหวะเขาอีกครั้ง

“ อ่าใช่เลย คะแนนได้คะแนน” วูลูบดวงตาที่ง่วงนอน “ ข้าได้คุยกับมัมและอาจารย์คนอื่นเมื่อสองวันก่อน ด้วยประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยมของเจ้าในครั้งนี้เราตัดสินใจที่จะให้คะแนน A-level พวกเจ้าสามคนล่วงหน้า “

“ ฮา?” ซีซาร์อ้าปากกว้างเหมือนกำลังจะกลืนวู

“ แค่ก แค่ก…ซีซาร์และโรซี่การแสดงของเจ้าได้พิสูจน์ความแข็งแกร่งของเจ้าแล้วดังนั้นเราจะให้คะแนน A ล่วงหน้าข้าไม่เชื่อว่านักเรียนคนอื่นจะคัดค้านใด ๆ สำหรับเจ้า…” วูหันกลับมามองเด็กชายผมสีดำ“ ข้าพูดได้แค่ว่าเจ้าโชคดีมากความแข็งแกร่งของเจ้าก็ไม่เลวแถมคเจ้าก็ช่วยโรซี่ด้วยดังนั้นข้าคิดว่าข้าจะให้เอ ”

“สมมติ? อืมชีวิตเพื่อ A แต่เจ้าลังเลอย่างนั้นเหรอ? ข้าไม่รู้ว่าชีวิตของหญิงสาวผู้สูงศักดิ์คนนี้ช่างไร้ค่าเช่นนั้น” หลินเสี่ยวแสดงความคิดเห็นด้วยเสียงเบา ๆ อย่างไม่พอใจ

ในทางตรงกันข้ามด้วยเหตุผลบางอย่างโรซี่ไม่ได้พูดอะไร ดูเหมือนว่ามีบางอย่างในใจของเธอ แต่วูเป็นคนแรกที่ตอบสนอง

“ หลินเสี่ยวเจ้ามีข้อคัดค้าน? งั้นข้าจะนำ A กลับไปและเปลี่ยนเป็น E ?”

“ ไม่…อาจารย์ ท่านเข้าใจผิด! ข้า ข้าแค่ชื่นชมท่าน ข้าหมายถึง “ดับเบิ้ลแชนท์” ของท่านช่างน่าทึ่งจริงๆ!”

“แค่ก…เด็กน้อย เจ้ามีอะไรพิเศษเกี่ยวกับดับเบิ้ลแชนท์? หากเจ้ามีชีวิตอยู่สองสามทศวรรษเจ้าก็สามารถเรียนรู้ได้ในที่สุด” หลินเสี่ยวชื่นชอบและเสียงของเขาก็อ่อนลง “ ดังนั้นสิ่งที่ข้าหมายถึงก็คือสำหรับเจ้าพวกเจ้าการฝึกซ้อมการต่อสู้ที่แท้จริงสิ้นสุดลงแล้วขอแสดงความยินดี”

ทันใดนั้นถูกบอกว่าการฝึกฝนการต่อสู้จริงจบลง ซีซาร์มีความรู้สึกไม่ดีแม้ว่าจะเป็นเรื่องดีที่จะได้รับเอโดยไม่ต้องต่อสู้ต่อไปซีซาร์ก็ไม่มีความสุขและเขาก็ยังรู้สึกเหมือนมีบางอย่างขาดหายไป

แม้ว่าการประเมินระดับ A นั้นน่าทึ่งแต่สิ่งที่เขาต้องการจริงๆคือการประเมินระดับ S!

“ อาจารย์ ข้า…”

“ โอเค โอเคซีซ่าร์หยุดไปกันเถอะ!” ซีซาร์ยังต้องการพูดอะไรบางอย่างแต่โรซี่บังคับดึงเขาออกจากเต็นท์

แม้ว่าเขาจะอยู่นอกเต็นท์แล้วก็ตามซีซ่าร์ก็ยังคงโกรธแค้นและไม่ยอมจากไป

“ ซีซาร์…” โรซี่เรียกเบา ๆ และพยายามคุยกับซีซาร์ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างซีซ่าร์ก็ไม่สนใจเธอหันหลังไปแล้วก็ให้ไหล่เย็นของโรซี่

แค่ก โรซี่ทำอะไรไม่ถูกและหายไปเธอไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับซีซาร์

หลังจากการซุ่มโจมตีในคืนนั้นเธอใช้เวลาสองวันเต็มในการเดินออกจากเงามืด เธอได้ยินมาว่าการบาดเจ็บที่แขนของซีซ่าร์นั้นร้ายแรงมากดังนั้นสิ่งแรกที่เธอทำคือไปและดูแลเขาแต่แทนที่จะแปลกใจที่เธอแสดงประตู

ซีซาร์ปิดตัวเองในเต็นท์เขาไม่สนใจเธอและไม่ได้พูดกับเธอเขาจงใจหลีกเลี่ยงเธอ!

โรซี่สับสน

ในอดีตซีซาร์ทำเพียงเย็นชาต่อเธอและมองเธอเป็นเพื่อนธรรมดา ตั้งแต่คืนนั้นซีซาร์ไม่สนใจเธอเลย บทสนทนาสั้น ๆ ในเต็นท์ของอาจารย์ วูเป็นครั้งแรกที่เธอพูดกับซีซาร์

เธอมีความคับข้องใจนับหมื่นที่เธอไม่สามารถระบายได้ดังนั้นเธอจึงรู้สึกอึดอัดอย่างยิ่งและดวงตาของเธอก็ไม่สามารถช่วยได้ แต่เปียก

“ ข้ากำลังถูกรังเกียจ?” ทันใดนั้นเธอมีการคาดเดาที่ไม่ดี

ซีซาร์เป็นราชวงศ์และราชวงศ์เป็นห่วงชื่อเสียงของพวกเขามากที่สุด คืนนั้นเธอถูกลักพาตัวโดยแจ็คคาลเวอร์ แม้ว่าหลินเสี่ยวจะช่วยชีวิตเธอในช่วงเวลาหนึ่งช่วยชีวิตเธอและปกป้องความไร้เดียงสาของเธอแต่เธอก็ยังคงถูกทำร้ายจากแจ็คคาลเวอร์และเสื้อผ้าของเธอก็ถูกฉีกขาดและร่างกายของเธอสกปรกและมีกลิ่นเหม็น ไม่ต่างจากสลัม …

ซีซ่าร์เชื่อหรือไม่ว่าเธอไม่บริสุทธิ์อีกต่อไปเพราะเหตุการณ์นี้ดังนั้นเขาจึงดูถูกเธอ?

“ แจ็คคาล…ข้า ทำไมต้องเกิดขึ้นกับข้า” โรซี่รู้สึกเหมือนมีดกำลังบิดอยู่ในหัวใจของเธอเธอโอบกอดหน้าอกด้วยแขนทั้งสองข้าง

เมื่อเธอกับซีซาร์ซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ในคืนนั้นมีเพียงสองคนเท่านั้นและทั้งคู่รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบมีแค่พวกเธอ ในเวลานั้นเธอเห็นด้านที่อ่อนแอของซีซาร์เธอเรียกความกล้าหาญของเธอปลอบโยนความสามารถของซีซาร์และพร้อมที่จะตายกับเขา

ในเวลานั้นเธอปิดระยะทางถึงซีซาร์อย่างชัดเจนและคิดว่าเธอสามารถเข้าสู่โลกของซีซาร์ได้ แต่ตอนนี้ทุกสิ่งที่ลงไปในท่อระบายน้ำและด้วยเหตุนี้เธอจึงถูกซีซาร์เยาะเย้ย!

“ หลินเสี่ยว เจ้าน่ากลัวมันเป็นความผิดของเจ้าทั้งหมด!” โรซี่กรีดร้องที่หลินเสี่ยวในขณะที่ชี้ไปที่ใบหน้าของเขา

“ นั่นเกี่ยวข้องกับข้ายังไง”

“ทั้งหมดเป็นความผิดของเจ้า! ทำไมต้องช่วยข้าด้วย”

“ คุณหนู ข้าผิดที่ช่วยเจ้าหรือเปล่า”

“อา! เจ้าผิด! แน่นอนเจ้าผิด! มันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่! ใครบอกให้เจ้าช่วยข้า ข้าสั่งให้เจ้าทำอย่างนั้น? ไอ้บ้าหลินเสี่ยวเจ้าปล่อยให้แจ็คคาลเป็นคนฆ่าข้าไม่ได้เหรอ?” โรซี่กำกำปั้นของเธอแล้วก้มศีรษะลงไม่แสดงว่าเธอกำลังพูดอะไรแบบนี้ “ข้าโทษเจ้า! ทั้งหมดเป็นความผิดของเจ้า! ถ้าข้าตายไปแล้วข้าจะไม่ถูกดูหมิ่นโดยซีซ่าร์ !!”

“ โอ้นั่น…” หลินเสี่ยวอ้าปากและอยากจะตอบโต้ แต่หลังจากเห็นน้ำตาที่โรซี่ทนทนความไม่พอใจทั้งหมดของเขาก็กลายเป็นเสียงถอนหายใจ

เขาจะพูดอะไรกับผู้หญิงอกหักคนนี้อีก

ในขั้นต้นเขาช่วยให้โรซี่อยู่ข้างเธอจากนั้นเขาก็จะใช้โรซี่เพื่อดำเนินการตามแผนต่อไปของเขาเขาขนานนามมันว่าแผนที่น่าเชื่อแผนมีเป้าหมายเพียงหนึ่งเดียวนั่นคือเพื่อให้ซีซาร์เต็มใจและจงใจยอมแพ้การต่อสู้ของพวกเขา!

ในแผนของเขาโรซี่ก็เป็นชิ้นส่วนต่อแผน อย่างไรก็ตามหลินเสี่ยวไม่คาดหวังว่าความสัมพันธ์ของโรซี่กับซีซาร์จะกลายเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจในทันทีเขาจะไม่มีทางทำตามแผนของเขาได้ถ้ายังเป็นยังงี้

เมื่อเห็นว่าหลินเสี่ยวไม่พูดอะไรเลยโรซี่ก็เดินออกไปพร้อมกับเช็ดดวงตา

“ เพียงเพราะเธอถูกล่อลวงโดยแจ็คคาลเวอร์และเห็นไอ้ผิวดำหนาอันนั้น” ซีซ่าร์ทิ้งเธอไปหรือเปล่า?” หลินเสี่ยวรู้สึกสับสนเล็กน้อยและพูดพึมพำกับตัวเองว่า“ ไม่ไม่มีทางใช่ไหม? ซีซาร์เป็นคนมีทิฐิใช่ไหม?”

“ นี้ เจ้าเห็นใจโรซี่?” เอเลน่ามองหลินเสี่ยวออก

“ นิดหน่อย…” หลินเสี่ยวคิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้า

“ เจ้าไม่ได้เกลียดเธอ?”

“ แน่นอนว่าไม่ แม้ว่าเธอจะทำตัวเหมือนเจ้าหญิงแต่เธอก็ยังเป็นเด็กแต่เธอก็ไม่เลวเลยทีเดียว…”

“ เจ้าชอบเธอ?” เอเลน่าถามอีกครั้ง

“ อันที่จริงแล้วเธอน่ารักมากเมื่อเธอไม่ทำตัวสูงและทรงพลัง เธอเต็มไปด้วยพลังและทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจมาก…นี้ เจ้าพยายามให้ข้าพูดอะไร!” หลินเสี่ยวรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องและหุบปากอย่างรวดเร็ว

“ เฮ้อ เจ้าเป็นคนลำบากจริงๆ” เอเลน่าถอนหายใจและพูดในลักษณะที่เธอเป็นคนที่มีประสบการณ์มากมาย“ ข้าคิดว่าโรซี่น่ารักมาก”

“ดังนั้น?”

“ เจ้าคิดว่าซีซาร์จะไม่ชอบผู้หญิงที่น่ารักเช่นนี้?” เอเลน่าถาม