สำหรับเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมหลินเสี่ยวสามารถใช้“ ดับเบิ้ลแชนท์” เอเลน่าได้เรียนรู้ว่าทำไมในภายหลัง

เงื่อนไขของ “ดับเบิ้ลแชนท์” ก็คือเวทมนตร์ของคุณต้องมีอย่างน้อยหกระดับมิฉะนั้นผู้ร่ายจะแบกรับภาระทางจิตที่แข็งแกร่งมากและกลายเป็นคนบ้า! นี่เป็นประสบการณ์และบทเรียนที่นักเวทในไอลีนเรียนรู้มานานนับปี มันเป็นกฎที่ยากและไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้

แม้ว่ามันจะเป็นหลินเสี่ยวแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ข้ามมิติเขาก็ไม่สามารถทำได้ เขาแค่หลีกเลี่ยงข้อจำกัดของกฎ

ในความเป็นจริงเมื่อเขาเรียนรู้“ ดับเบิ้ลแชนท์”ครั้งแรก เขาก็กังวลว่าระดับของเขาไม่เพียงพอและวิญญาณของเขาอาจได้รับความเสียหายและเขาจะกลายเป็นคนบ้า อย่างไรก็ตามหลังจากพยายามและทดลองหลายครั้งเขาค้นพบความจริงที่น่าทึ่ง

เหตุผลที่เขาสามารถสะสมเวทย์มนตร์ผ่านการนอนหลับได้เพราะวิญญาณของเขาไม่ได้เป็นของไอลีนแต่เป็นของโลกในเวลาเดียวกันความแข็งแกร่งวิญญาณของเขาแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดา!

จากการประเมินของหลินเสี่ยวพลังวิญญาณของเขาควรมากกว่าคนธรรมดาสามเท่า!

ดังนั้นแม้ว่าเขาจะเป็นเพียงนักเวทระดับที่สี่แม้ว่าเขาจะบังคับใช้“ ดับเบิ้ลแชนท์” แม้ว่าเขาจะมีภาระทางจิตมากแต่วิญญาณที่แข็งแกร่งของเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลย!

นอกจากนี้ยังมีประโยชน์มากมายสำหรับจิตวิญญาณที่ยืดหยุ่น ตัวอย่างเช่นพลังจิตที่แข็งแกร่งจะทำให้นักเวท“จัดการเวทที่ยอดเยี่ยม”; อีกตัวอย่างหนึ่งวิญญาณที่ยืดหยุ่นช่วยต้านทานเวทย์มนตร์ดำได้อย่างสมบูรณ์และไม่สามารถได้รับผลกระทบจาก “มนต์ดำ” ธรรมดา ตัวอย่างอื่น…

ไม่ว่าในกรณีใดเพื่อที่จะตระหนักถึงความฝันของเขาและในเวลาเดียวกันก็ดึงความสนใจของเขาหลินเสี่ยวหวังที่จะเร่งความก้าวหน้าของตัวเองและเรียนรู้เวทมนตร์ที่ทรงพลังมากขึ้นโดยเร็วที่สุด เขาไม่พอใจกับความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา

ถ้าเขาแข็งแกร่งขึ้นจนถึงจุดที่เขาสามารถเอาชนะเอเลน่าได้มันจะดีแค่ไหน?

ถ้าเอเลน่ารู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่เธอคงโกรธจัด

ในฐานะน้องใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมวิทยาลัยลอรันเป็นเวลาประมาณครึ่งปีเขาได้ฝึกฝนเทคนิคการร่ายระดับสูงสองเทคนิค:“ การร่ายเวทฉับพลัน” และ“ดับเบิ้ลแชนท์” ซึ่งต้องใช้นักเวทโดยเฉลี่ยอย่างน้อย 10 ปีเพื่อเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ แต่หลินเสี่ยว? เขาอายุเพียง 15 ปี!

ถ้าเป็นไปได้สำหรับอนาคตของเผ่าพันธุ์ปีศาจเอเลน่าอยากจะจบอัจฉริยะสุดวิเศษนี้ออกจากสายตา

น่าเสียดายที่เอเลน่าไม่สามารถทำได้

แม้ว่าเธอจะทำได้หรือไม่เธอสามารถฆ่าเขาได้หรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ปัง

หลินเสี่ยวผู้นอนกรนอยู่บนพื้นจู่ๆก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกระทบใบหน้าของเขา

“ โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย…ยังมีแจ็คคาลเวอร์มากกว่านี้อีก?” เขาตกใจและคิดว่าเขาถูกโจมตี เขาบีบนิ้วกลางและนิ้วโป้งขวาของเขาอย่างรวดเร็วและพร้อมที่จะจับนิ้วมือของเขาเพื่อร่ายเวทย์มนตร์ฉับพลัน

อย่างไรก็ตามศัตรูที่คาดการณ์ไว้ไม่ปรากฏขึ้น

“ ข้าเอง” เสียงที่ชัดเจนออกมา

เขาลืมตาขึ้นเพื่อค้นพบว่ามันเป็นเอเลน่าที่ก้าวขึ้นมาบนใบหน้าของเธอเธอใช้วิธีการนั้นเพื่อปลุกเขา

“เอเลน่า? ทำไมเจ้าถึงเหยียบข้า?” หลินเสี่ยวถาม

“ เหยียบเจ้าแล้วมีอะไร? ลุกขึ้นหยุดแสร้งทำเป็นตาย!” ราชาปีศาจผู้มีใบหน้าเย็นชาสั่งอย่างโหดเหี้ยม

“ โอ้…เอเลน่าเจ้ามีแนวโน้มเป็นราชินี? ทำไมเจ้ายังต้องการที่จะเหยียบใบหน้าของใครบางคนด้วยเท้าของเจ้า?” หลินเสี่ยวถูพิมพ์รองเท้าบนใบหน้าของเขาและบ่นด้วยความไม่พอใจ

แม้กระทั่งสำหรับเขา เขาก็ต้องรับภาระในการใช้ดับเบิ้ลแชนท์ โชคดีที่เขายังมีทักษะการโกงสุดยอด – นอนหลับเพื่อกู้เวทย์มนตร์ดังนั้นเขาจึงแสร้งทำเป็นว่านอนสบาย ๆ ริมทะเลสาบและนอนหลับเพื่อฟื้นเวทย์มนตร์ของเขา ในขณะที่รอให้อาจารย์วูช่วยชีวิตพวกเขา

ไม่ว่าในกรณีใดเขาก็เอาแผนที่ให้อาจารย์วูแล้ว ตามการประมาณการของเขาอาจารย์ วูควรจะสามารถค้นหาพวกเขาด้วยแผนที่ในตอนเช้าดังนั้นสิ่งที่เขาต้องทำก็คือรออย่างอดทนและนอนหลับให้สนิท

แผนการของเขาสมบูรณ์แบบ!

“ แนวโน้มราชินี…เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร?” เอเลน่าขมวดคิ้วสับสน “ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้รับบาดเจ็บและเจ้าอยู่ไกลจากการใช้เวทย์มนตร์เหิน หยุดพูดเรื่องไร้สาระรีบลุกขึ้นและตามข้ามา!”

“ หาว…ตามที่คาดไว้จากเรดาร์ตรวจจับเวทย์มนตร์ที่ขับเคลื่อนด้วยตัวเองข้าไม่สามารถซ่อนอะไรจากเจ้าได้” หลินเสี่ยวหาวลูบตาที่ง่วงนอนของเขาแล้วถามอย่างเงียบ ๆ “ เจ้าจะไปไหนตอนดึก?”

“ ค่าย” เอเลน่าชี้ไปที่ค่ายที่ผู้นำ แจ็คคาลเวอร์อยู่

เธอสังเกตเห็นว่าออร่าสีดำที่คุ้นเคยที่เธอรู้สึกในป่าเมื่อวานนี้อยู่ที่นั่น

ออร่าสีดำควรเป็นแมวดำตาสีแดงและยังมีความรู้สึกคุ้นเคยว่าอีกฝ่ายจะต้องเป็นคนที่เธอรู้จัก…ไม่แมวที่เธอรู้จัก

สิ่งที่แปลกคือเรดาร์วิเศษของเอเลน่ารู้สึกคุ้นเคยจากออร่านั้น แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะแยกแยะตัวตนของอีกฝ่ายซึ่งทำให้เธองงงวยอย่างมาก เธอเป็นราชาแห่งปีศาจผู้นำแมวดำตาแดงไม่ควรมีแมวดำตาสีแดงในโลกนี้ที่เธอไม่รู้

เกิดอะไรขึ้น? เธอต้องไปดูและตรวจสอบ!

“ เฮ้อย่าบอกข้าเลยว่าเจ้าตรวจพบอะไรอีกแล้ว?” หลินเสี่ยวเห็นผ่านความคิดของเอเลน่าและถามทันทีว่า“ เจ้ายืนยันได้ไหมมันคืออะไร”

“ สิ่งที่คุ้นเคย” เอเลน่าตอบ

“คุ้นเคยอะไร?”

ก่อนที่จะรอเธอตอบหลินเสี่ยวก็เดาได้ สำหรับราชาปีศาจสิ่งที่คุ้นเคยอาจหมายถึงสิ่งเดียวเท่านั้น …

“ มันเป็นปีศาจระดับสูงเพื่อนของเจ้า?”

“ ข้าไม่รู้” เอเลน่าตอบครึ่งนึง

หลินเสี่ยวหยุดด้วยความระมัดระวัง“ เจ้าพบคู่หูและเรียกข้าให้ไปกับเจ้าโดยเฉพาะ…ความตั้งใจของเจ้าคืออะไร เจ้าต้องการให้เพื่อนของเจ้าที่จะฆ่าข้า?”

“ …คนโง่เง่า” เอเลน่าเงยหน้าขึ้น “ ค่ายอยู่ไกลมาก”

“ดังนั้น?”

“ ข้าเซ็นสัญญาทาสกับเจ้า ในฐานะทาสข้าไม่สามารถออกจากเจ้านาย … ”

“ ไม่ไกลจากเจ้านาย เฮ้อข้าลืมอีกครั้ง…” หลินเสี่ยวอย่างงุ่มง่ามหัว

เมื่อพูดถึงแผนของเขามีอันตรายซ่อนเร้นร้ายแรงนั่นคือเอเลน่าและสัญญาทาสของเขา

เมื่อทั้งสองอยู่ห่างกันมากเกินไปเอเลน่าจะได้รับการตอบสนอง ดังนั้นในระหว่างกิจกรรมทั้งหมด เอเลน่าจึงต้องควบคุมระยะห่างระหว่างสองอย่างแม่นยำเพื่อให้พวกเขาไม่ไกลเกินไปและไม่ใกล้เกินไป

โชคดีที่ “รัศมีแห่งราชา” ของเอเลน่านั้นใช้งานง่ายมากและผู้นำ แจ็คคาลเวอร์ก็เชื่อฟังและเคลื่อนไหวด้วยความเร็วที่เหมาะสม

“ เฮ้อ เจ้าแค่ยินดีที่จะยอมรับว่าข้าเป็นนายของเจ้าในเวลาเช่นนี้”

“…”

เอเลน่าไม่ได้พูดอะไรเลยและเดินต่อไปอย่างต่อเนื่องหลินเสี่ยวก็เกาหัวอย่างอึกอัก อย่างไรก็ตามอำนาจของราชาปีศาจถูกผนึกและทั้งสองมีสัญญาทาสเป็นข้อจำกัด แม้ว่าพวกเขาจะได้พบกับสหายของเอเลน่าจริง ๆ แต่หลินเสี่ยวก็ไม่ได้กังวลเรื่องความปลอดภัยของเขา

ในเวลานั้นเขาคงสบายดีตราบใดที่เขาใช้เอเลน่าเป็นตัวประกัน!

ทั้งสองมาถึงค่าย แจ็คคาลเวอร์อย่างรวดเร็วและพบว่ามันง่ายมาก แจ็คคาลเวอร์อาจจะหยิบก้อนหินใกล้เคียงขึ้นมาแล้วรวมเข้าด้วยกันจากนั้นก็พบกิ่งไม้และสิ่งของต่างๆเพื่อสร้างเต็นท์เรียบง่ายเพื่อกันลมและฝน

แจ็คคาลเวอร์ที่อาศัยอยู่ในค่ายล้วนแต่ถูกทำลายและตอนนี้ค่ายก็ว่างเปล่า เอเลน่าใช้การรับรู้ของเธอและเดินไปในทิศทางเดียว

มันเป็นพลังที่คุ้นเคยที่เธอสังเกตเห็นเมื่อสองสามวันก่อนในป่ามันแตกต่างจากรัศมีสีฟ้าของมนุษย์และสีแดงของสัตว์ปีศาจ แต่ออร่าสีดำที่คุ้นเคย!

ออร่าของแมวดำตาสีแดงกำลังรออยู่ข้างหน้า!

“ นี่ควรจะเป็นเตียงของผู้นำใช่มั้ย” ยืนอยู่ถัดจากลำต้นไม้ที่หนาและยาวแบนหลินเสี่ยวพูดถึงความคิดเห็นของเขา “ เป็นสิ่งที่คุ้นเคยที่เจ้าพูดถึงเตียงไม้นี้?”

“ ไม่” เอเลน่าส่ายหัว

ยืนยันว่าออร่าอยู่ตรงนี้เธอเดินไปรอบ ๆ เตียงไม้ทางด้านหลัง

เธอพบกองหญ้าแห้งกองอยู่บนพื้นดินและบนกองหญ้าแห้งเป็นสาวน่ารัก ๆ ที่มีหูแมวและหางแมว!

“ เอโลน่า!?” เอเลน่าอุทาน