ภายใต้อิทธิพลของ“ ยาเลือดราชาปีศาจ” เอโลน่าฟื้นสติขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

หลานสาวของราชาปีศาจทรงพลังแค่ไหน? หลินเสี่ยวไม่รู้แต่จากการบาดเจ็บของเอโลน่า การต่อสู้ที่เธอพบนั้นรุนแรงมากและเธอน่าจะแข็งแกร่ง ปีศาจที่แข็งแกร่งเช่นนี้กำลังจะตื่นขึ้นมาในฐานะมนุษย์หลินเสี่ยวถูกกดดันอย่างหนัก

“นานะ …”

เอเลน่ากระซิบชื่อและขณะที่เธอกำลังจะเดินหน้าเธอก็พบว่าร่างกายของเธอบางอย่างถูกจับ

“ เจ้า ทำไมเจ้าจับข้าไว้” เอเลน่าถามอย่างเย็นชา

หลินเสี่ยวชายคนนี้ในขณะที่เธอไม่ได้สนใจเขากอดเธอไว้แน่นจากด้านหลัง!

“ ข้ากลัว” หลินเสี่ยวพูดขณะกอดกอดที่นุ่มนวลไว้แน่นและพูดอย่างไม่อาย:“ เธอเป็นปีศาจระดับสูงและเป็นแมวดำตาสีแดงใช่ไหม”

ทันทีที่เขาจำได้ว่าเมื่อเอเลน่ากลายเป็นแมวดำตาแดงหลินเสี่ยวก็สั่นเทา ในเวลานั้นหากไม่มีสัญญาทาสว่าเป็นวิธีการยับยั้งเขาจะต้องถูกเอเลน่าถูกฆ่าตาย

ตอนนี้มีแมวดำตาแดงอีกหนึ่งตัวและมันก็เป็นหลานสาวของเอเลน่าด้วย เขาจะไม่กลัวอย่างไร

“ ดังนั้นเจ้าต้องการที่จะพาข้าไปเป็นตัวประกันอีกครั้ง?” น้ำเสียงจาง ๆ ของเอเลน่าเต็มไปด้วยการเสียดสี

“ เฮ้อทำไมเจ้าต้องทำให้มันฟังดูแย่มากข้าทำแบบนี้ในกรณีนี้” หลินเสี่ยวไม่รู้สึกละอายและกอดเธอแน่นยิ่งขึ้น

เอเลน่าขมวดคิ้วและอยากจะฆ่าใครบางคน

“ แล้วทำไมต้องแตะอกข้า” เธอถามอย่างโหดเหี้ยม

มือหมูลามกของหลินเสี่ยวขึ้นไปตามเอวของเธอราวกับว่าในที่สุดมันก็พบตำแหน่งที่สามารถจับขึ้นมาได้และคว้ามือแน่นบนหน้าอกสีขาวขุ่นของเธอ

สถานการณ์ที่คล้ายกันดูเหมือนจะเกิดขึ้นไม่นานมานี้ แต่ในเวลานั้นเอเลน่าสวมเสื้อคลุมและความรู้สึกที่หน้าอกของเธออ่อนลงด้วยเสื้อโค้ท แต่คราวนี้เอเลน่าใส่ชุดแม่บ้านที่ตัดต่ำและผ้าบาง ๆ ในครึ่งล่างไม่ได้จัดเรียงอะไร การป้องกันครึ่งบนถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์ ผิวที่บอบบางของเธอถูกจับโดยตรงด้วยมือของหลินเสี่ยว ความรู้สึกแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นอย่างท่วมท้นเอเลน่ากำลังคลั่งไคล้!

“อ่า? นี่…ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว มันเป็นอุบัติเหตุโดยบังเอิญมันเป็นการกระทำของพระเจ้า!” หลินเสี่ยวกล่าวขณะที่ตีใบหน้าของเขา

คราวนี้เอเลน่าไม่พยายามดิ้นรนเพราะเธอรู้ว่าถ้าเธอทำเช่นนั้นความรู้สึกที่หน้าอกของเธอจะยิ่งเข้มข้นยิ่งขึ้นมันจะเป็นการดีกว่าถ้าคุณไม่ทำอะไรเลย มันจะไม่รู้สึกอึดอัดหลังจากที่เธอชินกับมันตราบใดที่เธอชินกับมันมันจะรู้สึกสบายมาก …

ไม่ไม่ไม่ไม่! มันไม่สบาย!

เอเลน่ากลัวความคิดที่น่าอับอายของเธอ!

“ ไปกันเถอะ!” เธอตะโกนขณะที่หน้าแดง

“ ไม่” หลินเสี่ยวปฏิเสธ

“ รีบไปเร็ว!”

“ไม่มีทาง.”

“ข้าจะฆ่าเจ้า!”

“ ไม่”

“ …เขตแดนผนึกปีศาจไม่สามารถจับข้าได้ ข้าจะฆ่าเจ้าจริงๆ!”

“ ข้าจะไม่ปล่อย…ถ้าข้าปล่อยไปและหลานสาวของเจ้าตื่นขึ้นมาและต้องการที่จะฆ่าข้าข้าก็จบสิ”

“ เธอจะไม่ปล่อยเจ้าไปเพราะเจ้าทำสิ่งนี้!” เอเลน่าข่มขู่

“ ข้าไม่สนใจ ไม่คำนึงถึงที่ข้าตายไปแล้ว เจ้าจะต้องตายกับข้า”

“ เจ้า! …ไอ้ลามก!” เธอเต็มไปด้วยความโกรธและในที่สุดก็สามารถลดคำหยาบลง

เอเลน่ารู้อย่างไม่รู้ตัวว่าเธอเป็นราชาปีศาจที่ภาคภูมิใจไม่มีหนทางใดที่จะจัดการกับสิ่งที่ผิดนี้

ถ้าหลินเสี่ยวหยาบคายจริงๆและทำสิ่งที่ไม่อาจให้อภัยได้แน่นอนเธอสามารถโน้มน้าวให้ตัวเองฆ่าหลินเสี่ยวด้วยชีวิตของเธอเพื่อปกป้องความไร้เดียงสาของเธอ แต่จนถึงตอนนี้หลินเสี่ยวเลี้ยงดูเธอซื้อเสื้อผ้าให้เธอ ไม่เอาเปรียบเธอ นอกจากจะได้รับความงามเป็นครั้งคราว เขาปฏิบัติต่อเธอได้ค่อนข้างดีและปฏิบัติต่อเธอเหมือนแม่บ้านของเขา

สำหรับหลินเสี่ยวเช่นนั้นเธอไม่รู้จริงๆว่าต้องทำอะไร เธอเดินทางไปทั่วโลกมนุษย์มาหลายปีแล้ว เธอเป็นคนที่มีความรู้และประสบการณ์มีไหวพริบความเมตตาความกล้าหาญและความขี้ขลาด เธอเห็นมนุษย์หลายประเภทแต่เธอไม่เคยเห็นคนแปลกหน้าเช่นหลินเสี่ยว

เกลียดเขา? ไม่ไม่มีเหตุผลที่เอเลน่าจะเกลียดเขา เธออาจพูดได้ว่าเธอดีใจที่หลินเสี่ยวเป็นคนที่พบเธอและไม่ใช่มนุษย์ที่น่ารังเกียจและต่ำต้อย

ดังนั้นชอบเขาไหม แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ดังที่หลินเสี่ยวเคยกล่าวไว้พวกเขาทั้งสองต่างกันปีศาจและมนุษย์ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้และพวกเขาก็ยังอยู่ในกลุ่มศัตรู ไม่มีใครลืมเรื่องนี้

บางทีวันหนึ่งเมื่อขอบเขตการปิดผนึกปีศาจหายไปและสัญญาทาสถูกยกเลิกความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับคนรับใช้ที่ไร้สาระจะพังทลายลงและจากนั้นพวกเขาก็จะกลายเป็นศัตรูในสนามรบ

ความเกลียดชังระหว่างปีศาจกับมนุษย์หลายร้อยปีจะไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยความรู้สึกของบุคคล ยิ่งกว่านั้นไม่มีความรู้สึกระหว่างเธอกับหลินเสี่ยว

อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่เธอเชื่อ

“อืออออ…”

ในเวลานี้ เอโลน่าก็ตื่นขึ้นมาในที่สุด

เอโลน่าทำท่าน่ารักลุกขึ้นและขยี้ตาดูเหมือนยังอยู่ในโลกแห่งความฝัน หลินเสี่ยวสังเกตว่าเธอมีลูกตาสีแดงเช่นเอเลน่าและสีผมของพวกเขาก็คล้ายกันมาก แต่ผมของเอโลน่าเป็นสีเทาขี้เถ้าและไม่เหมือนกับสีขาวบริสุทธิ์ของเอเลน่า

เธอเป็นแมวดำตาสีแดงอย่างที่คาดไว้!

หลินเสี่ยวกอดเอเลน่าแน่นยิ่งขึ้นแม้เธอจะแสดงออกอย่างเย็นชา

เอโลน่าผู้ตื่นขึ้นมามองไปทางซ้ายและมองไปทางขวา ความทรงจำของเธอหลั่งไหลเข้ามาในสมองของเธอทีละนิด เมื่อเธอหัวใสและเงยหน้าขึ้นมองเห็นร่างที่คุ้นเคยจากแสงยามเช้าเธอกระโดดอย่างตื่นเต้น

“ ท่านหญิงเอเลน่า!” เธอเบิกตาเธอด้วยความไม่เชื่อและรู้สึกสับสนเธอก็บีบแขนเธอด้วยความกลัวเพราะฉากที่สวยงามต่อหน้าต่อตาของเธอเป็นเพียงความฝัน

“ อ่า” เอเลน่าพยักหน้าและเผยรอยยิ้มที่หายาก

“ ท่านหญิงเอเลน่า ทำไมท่านอยู่ที่นี่? ท่าน…เอ๊ะ?” เอโลน่ากำลังจะรีบร้อนก็ร็สึกตัวแต่เธอสังเกตเห็นว่าการแสดงออกของเธอนั้นไม่เป็นธรรมชาติ สิ่งที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือมีบางสิ่งที่จับหน้าอกของเธอ —

ดูอย่างระมัดระวัง เอโลน่ากำลังจะระเบิดด้วยความโกรธ!

ในความเป็นจริงแล้วมีมนุษย์ที่ต่ำต้อยที่ยืนหยัดอยู่กับเอเลน่าและถือหน้าอกของเธอไว้ในมือของเขา!

“มนุษย์? เจ้าเป็นใคร ปล่อยท่านหญิงเอเลน่าซะ!” เอโลน่าชี้ไปที่มนุษย์ผมสีดำอย่างโกรธเคืองและหูเล็ก ๆ บนหัวของเธอก็เคลื่อนไหวต่อไป

“ เป็นไงเจ้าพูดว่าอะไรนะ? ตามคาดหลานสาวของเจ้าโกรธจริง ๆ แต่โชคดีที่ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าไป” หลินเสี่ยวกล่าว

“ ไอ้ลามก เจ้าสามารถใช้ปากของเจ้าเธอจะทำถ้าเจ้าหวังว่าเจ้าจะตาย!” เอเลน่าสาปแช่ง

“ ขอให้ข้าตาย โอ้แล้วข้าก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ราชาปีศาจ” โดยกล่าวว่าหลินเสี่ยวเพิ่มความแข็งแกร่งที่เขาพยายามด้วยมือของเขาและจมนิ้วทั้งห้าของเขาลงในทรงกลมอ่อน

“อา !! อืออออ …” ทันใดนั้นมีเสียงร้องที่ดังมากเอเลน่ารีบปิดปากด้วยมือของเธออย่างรวดเร็วทำให้เสียงไม่ดัง

“ เอ๊ะเสียงนั่นฟังดูดีจริงๆ เป็นใคร?”

“อืม …”

“ แปลกจังทำไมมันหายไป”

“ เบาๆหน่อย …ไอ้ลามก !!”

“ ฮี่ฮี่ เนื่องจากราชาปีศาจได้พูดแล้ว ข้าจะเบาลงละกัน”

คำพูดและการกระทำทุกอย่างของพวกเขาถูกเห็นโดยเอโลน่า ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มเหมือนกาต้มน้ำเดือดและปากของเธอก็ดังขึ้น

“ อู๋…มนุษย์ รีบปล่อยไป! หรือให้ข้าฆ่าเจ้า!” เอโลน่ากำกำปั้นเล็ก ๆ ของเธอและพูดพึมพำอย่างโกรธเคือง“ เจ้ากล้าทำสิ่งนี้กับท่านหญิงเอเลน่าของข้าได้อย่างไร! ข้ายังไม่ได้แตะแม้แต่หน้าอกของเธอเลยมันนุ่มมากใหญ่และกลม…อู๋มันเป็นความฝันของข้า ไอ้นอกรีต!”

“…”

“…”

เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย หลินเสี่ยวและเอเลน่าแลกเปลี่ยนสายตาและการแสดงออกของพวกเขานั้นซับซ้อนมาก

“ อย่างที่คาดหวัง“ รัศมีแห่งราชา” แม้กระทั่งหลานสาวของเจ้าก็ยังคงหลงรักเจ้ามานาน น่าประทับใจจริงๆ หลินเสี่ยวยกย่องอย่างจริงใจ

“ …ไม่มันไม่ใช่อย่างนั้น เธอโตมากับข้านะ” เอเลน่าเริ่มอายและแก้มของเธอก็แดงเล็กน้อย

“เฮ้! มนุษย์! ข้ากำลังพูดกับเจ้า เจ้าได้ยินข้าไหม “เอโลน่ากรีดร้อง “ ถ้าเจ้าไม่ปล่อยข้าจะฆ่าเจ้าจริงๆ!”

“ ข้าจะไม่ปล่อย ข้าไม่โง่นะ ข้าจะตายแม้ว่าข้าจะปล่อยไปแล้ว!” หลินเสี่ยวจะตายมากกว่ายอม

แน่นอนว่าเขาจะปล่อยไม่ได้ เขาจะไม่ปล่อย เขาจะตายถ้าเขาปล่อย!

เนื่องจากเขาใช้ดับเบิ้ลแชนท์ก่อนหน้านี้เขาได้ใช้เวทมนต์เกินขนาดแล้ว เขากำลังจะหยุดพักเมื่อเขาถูกย่ำยีโดยเอเลน่า ตอนนี้พลังเวทของเขายังไม่เพียงพอที่จะสู้ ถ้าเอโลน่ากลายเป็นแมวดำเขาจะตายและเขาก็ไม่สามารถหนีได้!

ตอนนี้เขาสามารถรั้งตัวเองและรับตัวประกันเอเลน่า!

“ ฮืมมนุษย์เจ้าบังคับข้า!” เอโลน่ากัดติดฟันของเธอในสายตาของเธอ

“…เธออยากทำอะไรล่ะ? ราชาปีศาจของเจ้าอยู่ในมือของข้า!”

“นานะ! อย่าบุ่มบ่าม!” เอเลน่าก็ห้ามเธอเช่นกัน

ทรวงอกที่อุดมสมบูรณ์ของเธอยังคงอยู่ในมือของหลินเสี่ยวแม้ว่าเธอจะต้องการให้เอโลน่าฆ่าหลินเสี่ยว แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำให้เอโลน่าสงบลงก่อนและปกป้องชีวิตของเขา

แม้ว่าเธอต้องการจะฆ่าหลินเสี่ยวเธอก็ไม่รีบร้อน ต่อไปจะมีโอกาสมากมายอย่างน้อยตอนนี้หลินเสี่ยวยังไม่ตาย!

“ มนุษย์ไม่คิดว่าเจ้าสามารถขู่ข้าเพียงเพราะเจ้าจับท่านหญิงเอเลน่าได้ เจ้าไม่ประมาทแมวดำตาแดงของเรา?” เอโลน่ายิ้มอย่างเย็นชา “ เมื่อข้าแกว่งอุ้งเท้านี้ลงเอเลน่าจะได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเพียงส่วนใหญ่ ร่างกายแมวดำตาสีแดงนั้นมีความแข็งแรงเธอจะสบายด้วยการพักผ่อนสักสองสามวัน! และเจ้ามนุษย์จะต้องตาย!”

“อะไร? นั่นเป็นอย่างนั้นเหรอ?

ฆ่าอาชญากรพร้อมกับตัวประกัน มันจะไม่ใช้วิธีช่วยที่รุนแรงเกินไป?

สัญญาทาสสามารถควบคุมเอเลน่าได้แต่ก็ไม่สามารถควบคุมหลานของเธอได้ นี้ไม่ดีละ!

“ ตอนนี้เจ้ากลัวเหรอ? สายไปแล้ว!”

หางของเธอแกว่งไปมาและเอโลน่าวิ่งไปหาหลินเสี่ยวด้วยท่าทางที่น่ากลัว!

“เฮ้ย! อย่าเพิ่ง!”

“ ตายซะ มนุษย์!”

เมื่อเผชิญกับแสงยามเช้าดวงตาของหลินเสี่ยวเบิกกว้างมองจ้องมองแมวสาววิ่งเข้าหาเขา

“นานะ! เจ้าเข้าใจผิดจริง ๆ แล้ว…เห้อ ใจเย็นก่อน หยุด!” เอเลน่าอยากจะเกลี้ยกล่อมแต่อีกฝ่ายไม่ฟังเธอเลย

“ไม่! ข้าจะช่วยท่าน ลอร์ดเอเลน่า! โอ๊ย …”

เอโลน่าวิ่งไปครึ่งทางก่อนที่เสียงไม่ลงรอยกันดังก้อง

ป๋อม…ดูเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างล้มเหลว

เกิดอะไรขึ้น? หลินเสี่ยวเหล่ตาแต่เขาไม่เห็นอะไรเลย

เอโลน่าไม่ได้เร่งรีบและไม่เปลี่ยนเป็นแมวดำ แต่ ——

“ อือ …มันเจ็บ…โอ้…”

แมวตัวเมียที่น่าสงสารกระโดดลงบนหินก้อนเล็ก ๆ โดยไม่ตั้งใจและร้องไห้บนพื้น

“ อือ …ข้าข้าลืมไป ข้าไม่มีกำลังเหลือแล้ว! … อือ …”

“เอ๊ะ?”