เมือง วินเทอร์เรส เป็นเมืองหลวงของราชอาณาจักรลอมบาร์ด มันเป็นหนึ่งในเมืองที่เจริญรุ่งเรืองที่สุด มันมีประชากรจำนวนมากและการค้าการพัฒนา ยิ่งไปกว่านั้นพื้นที่ในเมือง วินเทอร์เรส ไม่เพียงแต่ขยายเมืองเท่านั้นแต่ยังรวมถึงเมืองและหมู่บ้านใกล้เคียงที่อยู่ในเขตเมือง วินเทอร์เรส อีกด้วย อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาร่ำรวยมาก

พื้นที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมสำหรับผู้ที่ต้องการแสดงความสามารถและบรรลุความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ สำหรับผู้ที่เสียหายที่ต้องการให้เจ้าชู้อย่างรวดเร็วมันเป็นสมบัติที่ไม่มีที่สิ้นสุด

คำถามคือนักบุญประเภทใดที่ตกอยู่ภายใต้?

ไม่ว่าจะเป็นคนประเภทไหนนี่ไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงอายุ 10 ขวบควรพิจารณาใช่ไหม

“ เจ้าอยากได้ตำแหน่ง ‘เทพธิดา’ ?”

คำถามของเบลโก้คือการผลักเธอเข้าสู่ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกไม่ว่าเธอจะตอบว่าใช่หรือไม่ก็ตาม

ถ้าเธอตอบว่า“ ใช่” นั่นเป็นความโลภที่ไม่รู้จักพอและตาบอดด้วยพลังและสถานะทำให้สูญเสียศรัทธาที่จริงใจที่สุดในเทพธิดา!

หากเธอตอบว่า“ ไม่” นั่นละทิ้งตัวเองไม่แสวงหาการพัฒนาขัดกับคำสอนของโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์ผู้เชื่อที่เสื่อมโทรมซึ่งเพิ่งกินและรอความตาย!

ปัญหาที่ดูเหมือนง่ายๆของเบลโก้คือการจงใจทำให้มันยากสำหรับเธอบังคับให้เธอละทิ้งคำขอของเธอที่“ ถ่ายโอนไปยังเมือง วินเทอร์เรส”

มันเป็นเรื่องน่าเสียดายที่นักบุญจะไม่ตกหลุมกลอุบายเล็ก ๆ เช่นนี้

“ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ เบลโก้ ทำไมท่านถามเรื่องนี้ หยาบคายเหลือเกิน” เธอปิดปากเธอและเบิกตาอย่างประหลาดใจ!

แน่นอนว่าเธอตาบอดและไม่สามารถลืมตาได้

“ ท่านถามข้าแบบนั้นจริง ๆ …ฮือ ฮือ ข้าเจ็บมาก ท่านคิดร้ายต่อทุกคนเจอเลยเหรอ? หรือท่านเพียงแค่ปฏิบัติกับข้าเช่นนี้?”

เธอตอบอย่างชาญฉลาดเธอไม่ปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาแต่แสร้งทำเป็นถูกผิดและเปลี่ยนหัวข้อจากนั้นจึงโยนคำถามกลับ

คิดร้ายต่อทุกคน? หรือแค่เธอ?

“ …” เบลโก้สูญเสียคำพูดไป

เขาจะตอบอย่างไร เขาจะบอกว่าเขามีอคติต่อนักบุญเพราะเธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แต่เจ้าแผนการดังนั้นเขาจึงต้องการทำให้สิ่งต่าง ๆ เป็นเรื่องยากสำหรับเธอ?

หากมีใครบางคนได้ยินเรื่องแบบนี้ เบลโก้จะถูกกักตัวทันทีและจะมีการใส่หมวกดูหมิ่นขนาดใหญ่ใส่เขาแล้วเขาก็จะถูกประณามต่อสาธารณะ เขาอาจสูญเสียตำแหน่งผู้ยิ่งใหญ่ของเขาด้วย

เขาต้องการทำให้ลำบากใจกับนักบุญแต่กลับต้องขาดทุน เขาบิดคางยาวของเขาและบิดใบหน้ารูปช้อนรองเท้าของเขาไปทางซ้ายและขวาซึ่งค่อนข้างตลก

มันน่าเสียดายที่นักบุญมองไม่เห็นมัน

การรู้สึกไม่พอใจของเบลโก้ เธอรู้ว่าเธอมีความสามารถเหนือกว่าแต่เธอไม่ได้ไล่ตามชัยชนะแต่ให้ทางออกเขา

“ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ เบลโก้ ทำไมท่านไม่พูด? คำขอของข้าควรได้รับอนุญาตใช่ไหม” นักบุญทำท่าว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและย้ายหัวข้อกลับไปสู่จุดเริ่มต้น

“ เห้อ…” เบลโก้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและการแสดงออกของเขาก็ผ่อนคลายลงอย่างมาก

เด็กผู้หญิงตัวนี้เป็นแม่มดจริงๆ

คราวนี้เขาไม่รีบตอบแต่กลับเดินไปมาในห้องแทนที่จะคิดหาสาเหตุและผลกระทบของเรื่องนี้

ก่อนที่สมเด็จพระสันตะปาปาจะเข้านอนนี่คือสิ่งที่เขาบอกเขา – – “ถ้าผู้หญิงคนนั้นต้องการไปเมือง วินเทอร์เรส ให้ปล่อยเธอไป” การตัดสินจากสิ่งนั้นสมเด็จพระสันตะปาปาควรเข้าใจความคิดของเธออยู่แล้วราวกับถูกสร้างขึ้น

คำถามคืออะไรคือประโยชน์ที่จะให้เธอไปที่เมือง วินเทอร์เรส? เธอต้องการใช้สิ่งนี้เป็นกระดานกระโดดน้ำและรอโอกาสที่จะแสวงหาตำแหน่งของ“ เทพธิดา” หรือไม่? หรือว่าเจ้าหนูตัวน้อยกำลังวางแผนสิ่งเลวร้ายอื่น ๆ อยู่?

แต่ไม่ว่าในกรณีใดเนื่องจากสมเด็จพระสันตะปาปาได้พูดไปแล้ว เบลโก้ไม่สามารถทำสิ่งต่าง ๆ ได้ยากนักเขาจึงต้องแยกเรื่องส่วนตัวและเรื่องสาธารณะออก

“ เอาล่ะความปรารถนาของเจ้าก็เป็นจริงได้ แต่การถ่ายโอนระหว่างพื้นที่ต้องใช้เวลาการทำงานก่อนหน้านี้มีความซับซ้อนมากเจ้าต้องกลับไปที่เชอร์รีลซิตี้เพื่อรอ” เบลโก้พูดด้วยใบหน้าที่แข็งทื่อ

“ ทำงานก่อนหน้า?” นักบุญชักปากของเธอและยอมรับความจริงอย่างไร้ประโยชน์ “ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่หลังจากการถ่ายโอนข้าต้องพูดคำปราศรัยครั้งแรก…โอ้ไม่มันคือ“ การเผยแพร่พระกิตติคุณของเทพธิดา” ใช่ไหม?”

“ ใช่แล้ว” เบลโก้พยักหน้าและถามว่า“ อย่างไรก็ตามใครสอนเจ้าเกี่ยวกับนี้ ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย”

“ โอ้พี่ชายของข้าสอนข้า” นักบุญตอบอย่างสงบ

“ เจ้ามีพี่ชายด้วย?” ข้อความสั้น ๆ นั้นทำให้เบลโก้กระโดดด้วยความประหลาดใจ

เท่าที่เขารู้เด็กผู้หญิงตัวนี้เป็นเด็กกำพร้า อัตลักษณ์พื้นหลังและต้นกำเนิดครอบครัวของเธอล้วนเป็นปริศนา ถ้าไม่ใช่สำหรับบิชอปแห่งเมืองเชอร์รีลเมืองจัสมินให้การรับรองเธอเป็นการส่วนตัวใครบางคนอย่างเธอที่มีภูมิหลังไม่ชัดเจนจะถูกไล่ออกไปนานแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่เบลโก้ได้ยินเกี่ยวกับนักบุญที่มีพี่ชาย

“ พวกท่านยังไม่รู้ใช่มั้ย บ้านเกิดของพี่ชายข้าอยู่บนโลกเขาเป็นผู้ข้ามมิติ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ข้าไม่ได้พบเขามานานประมาณหนึ่งปีแล้ว” เมื่อนึกถึงคนที่อยู่ในความทรงจำของเธอ เธอเปิดเผยรอยยิ้มแห่งความสุขที่ดังก้องจากหัวใจของเธอ“ หลังจากถ่ายโอนไปเมืองวินเทอร์เรส ข้าจะมีโอกาสเห็นเขามากขึ้น! เขาหนีไม่พ้นแม้ว่าเขาต้องการ…ฮี่ฮี่”

“ พี่ชายของเจ้าคือผู้ข้ามมิติ?”

“ อืม…ข้าจะอธิบายยังไงดี ในตอนนี้ผู้ข้ามมิติเป็นบุคคลที่ทรงพลังมาก! เขาสอนอะไรมากมายให้ข้า! เหตุผลที่ข้ากลายเป็น“ นักบุญ” อย่างรวดเร็วนั้นเป็นเพราะเขา! ”

นักบุญยิ้มแต่เบลโกกำลังทำหน้าบึ้ง

ในความประทับใจของเขานักบุญที่น่ารำคาญนี้ไม่เคยยิ้มอย่างจริงใจ ใครคือ “พี่ชาย” ลึกลับคนนี้?

“ สตีศักดิ์สิทธิ์ เจ้ายังเด็กไม่ควรเรียนรู้สิ่งเลวร้ายจากคนแปลกหน้า” เบลโก้ตำหนิ“ เจ้าเป็นนักบุญเจ้าต้องไม่เรียนรู้สิ่งเลวร้ายพวกนั้น”

“ สิ่งเลวร้าย?” เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเบลโก้เธอก็กลายเป็นน้ำเย็นเหมือนน้ำแข็ง “ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ เบลโก้ แม้ว่าจะเป็นท่านข้าก็ไม่ยอมให้ท่านดูถูกพี่ชายของข้าเช่นนี้!”

เธอกำกำปั้นของเธอและรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวทันทีและร่างกายของเธอก็ส่งออร่าออกมาเล็กน้อย! แม้แต่เบลโก้ก็ยังตกใจกับออร่าของเธอ

“ ชิ …หยุดความจองหอง…พี่ชายและน้องสาวคนช่างมันละกันจงกลับไปที่เมืองเชอร์รีล!”

เบลโก้ไม่รู้สึกอยากดำเนินการต่อ เขาไม่เชื่อว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ กล้าที่จะสร้างฉากที่นี่ดังนั้นเขาจึงรีบเดินออกไปและถอดอุจจาระใต้เธอคว้าคอของเธอแล้วหยิบเธอขึ้นมาเหมือนลูกไก่

แม้ว่ากลิ่นอายของนักบุญจะน่ากลัว แต่หลังจากถูกหยิบขึ้นมาจริงๆมันก็เหี่ยวแห้งทันที

“ เอ๊ะเอ๊ะเอ๊ะ ?? ใจเย็น … ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ห้ามใช้ความรุนแรง! ท่านจะทำไรเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างข้า?” นักบุญผู้ดิ้นรนอยู่กลางอากาศขาน่ารักของเธอเตะไปมา ออร่าที่น่ากลัวครั้งก่อนของเธอหายไปทันที

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็เป็นแค่เด็กหญิงอายุ 10 ขวบยิ่งไปกว่านั้นเธอตาบอด…เบลโก้สามารถหยิบเธอขึ้นมาได้อย่างง่ายดายเธอจะทำอะไรได้อีก?

“ หืมมมเหอะ เจ้าไปได้แล้ว กลับไปที่เมืองเชอร์รีลแล้วรอคำสั่งโอน!” เบลโก้โยนนักบุญออกไปทางประตูเหมือนกระสอบทราย

“ซักหน่อย! ตระหนี่!” นักบุญที่ถูกขว้างออกไปนอกประตูก็เย้ยหยัน

ไม่! เธอไม่สามารถถูกโยนออกจากประตูแบบนี้ได้ เพียงแค่ตอนนี้เบลโก้ดูถูกพี่ชายของเธอเธอต้องเรียกคืนเกียรติของเขา!

ขณะที่เบลโก้กำลังจะปิดประตูและวาดเส้นแบ่งระหว่างเขากับเด็กผู้หญิงเพื่อทำให้เธอกลายเป็นคนหลอกลวงนักบุญก็พูดบางอย่างผ่านประตู

“ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ เบลโก้ ข้ายังไม่ได้ตอบคำถามที่ท่านถามข้า”

“คำถาม? อืมมันไม่สำคัญเจ้าสามารถไปได้แล้ว”

“ เฮ้อ งั้นเหรอ? แต่ข้าก็อยากถามคำถามท้าน”

ดวงตาของนักบุญถูกปิดและมุมปากของเธอก็ถูกยกขึ้นเล็กน้อย

“ มีคำถามอะไร?” เบลโก้รู้สึกใจร้อนที่จะปิดประตู

“ ถ้าข้าอาจ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ เบลโก้ ท่านต้องการที่จะเป็นพระสันตะปาปาสูงสุดของโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิหรือไม่”

ในขณะที่ยิ้มเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อายุ 10 ขวบคนนี้กำลังถามคำถามที่น่าตกใจอย่างใจเย็น

“ ท่านต้องการที่จะได้รับตำแหน่งพระสันตะปาปาเบลโก้หรือไม่”

เสียงของเธอเป็นเหมือนแม่มดที่ล่อลวงผู้ซึ่งมุ่งเป้าไปที่ความปรารถนาอันมืดมิดที่ซ่อนอยู่ในหัวใจและทำให้หัวใจของเบลโก้ สั่นคลอนอย่างไม่หยุดหย่อน

“ ถ้าเป็นเช่นนั้นเขตเมือง วินเทอร์เรส ของข้าจะยินดีช่วยท่าน”

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอเน้นคำว่า “เขตเมือง วินเทอร์เรส ของข้า” แม้ว่าเธอจะไม่ได้เข้ารับตำแหน่งอย่างเป็นทางการ แต่เธอก็ถือว่าเมือง วินเทอร์เรสเป็นของตัวเองแล้ว

“ เจ้า !!!” เบลโก้โกรธคำพูดของเธอ

ตอนนี้เขาถามเธอว่าเธอต้องการเป็น “เทพธิดา” หรือไม่ ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้กล้าถามเขาว่าเขาต้องการที่จะเป็น “พระสันตะปาปา”!

เธอเป็นเด็กเหลือขอเหม็น ๆ ที่ยังไม่ถึงวัยแรกรุ่น เธอกล้าพูดอย่างบ้าคลั่งได้อย่างไร? ใครสอนให้เธอพูดด้วยวิธีที่น่ากลัวนี้

พีชายของเธอที่เป็น “ผู้ข้ามมิติ” สอนเธอ?

“ ฮี่ฮี่ เนื่องจากท่านไม่ต้องการคำตอบเราจะพบกันอีกในเมืองวินเทอร์เรส”

“เฮ้! เจ้ารอสักครู่ข้า…”

เบลโก้ที่โกรธแค้นอยากจะออกไปข้างนอกเพื่อขอความเข้าใจที่ชัดเจน แต่…ปัง

นักบุญกระแทกประตูจากด้านนอก!