“ ฮ่าฮ่า ๆ ๆ …มิซไซล์ไร้จำกัด ! มัลติแคสนี้มันดีจริงๆ! ฮ่า ๆ ๆ ๆ !”

จากมุมมองของเอเลน่าเธอสามารถเห็นหลินเสี่ยวและได้ยินเสียงหัวเราะที่บ้าคลั่งของเขาเท่านั้น อย่างไรก็ตามเธอค่อนข้างเข้าใจความสุขของหลินเสี่ยว

“ มัลติแคส100เท่า” – ทักษะนี้เหนือกว่าทักษะทั้งหมดที่หลินเสี่ยวเคยเรียนมาก่อน!

ถึงแม้ว่า“ การร่ายฉับพลัน” นั้นใช้งานได้จริงและสามารถเพิ่มความเร็วในการปลดปล่อยเวทย์มนตร์ได้แต่จะไม่เพิ่มพลังของเวทย์มนตร์นั้นเอง สำหรับ“ดับเบิ้ลแชนท์” ถึงแม้ว่ามันจะสามารถขยายพลังเวทย์มนตร์เพิ่มพลังสูงสุดข้อบกพร่องก็เห็นได้ชัด – ดับเบิ้ลแชนท์ใช้เวลานานในการเตรียมการและคุณไม่สามารถถูกรบกวนในระหว่างกระบวนการ นักเวทย์กลายเป็นเป้าหมายได้อย่างง่ายดายในระหว่างการร่ายมนต์ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะใช้“ดับเบิ้ลแชนท์” ในการต่อสู้จริง

“ มัลติแคส” ในทางกลับกันก็ไม่เหมือนกัน วิธีการร่ายเหมือนกันกับคาถาธรรมดาแต่พลังของมันนั้นมากกว่า 100 เท่า!

หยิบมิซไซล์เวทย์มนตร์ตอนนี้ – ถ้ามันเป็นเพียงมิซไซล์เวทธรรมดามันจะไม่มีผลอะไรเลยแม้ว่าอย่างมากสุดก็ทำได้แค่หักกระดูกใครบางคนแค่มันจะรู้สึกราวกับว่าโดนดีดหัวของคุณเท่านั้นแต่ถ้ามีมิซไซล์เวทมนตร์มากกว่าร้อยตัวที่ตกลงมาบนหัวของคุณมันคงเป็นปัญหา

มันไม่ได้เป็นพลังของมิซไซล์เวทมนตร์แต่เป็นแรงสะท้อนที่รุนแรงที่เกิดจากการระเบิดของมิซไซล์เวทมนตร์นับร้อยที่สามารถฆ่ามนุษย์ได้ง่าย พลังทำลายล้างที่น่ากลัวนี้ถูกสร้างขึ้นในแบบเดียวกับเวทมนต์สามัญ หลินเสี่ยวเพียงต้องการใช้เลือดของเขาเพื่อวาดอาเรย์ที่ด้านหลังมือของเขาเพื่อทำให้วงจรเสถียรและส่วนที่เหลือจะทำ!

ไม่น่าแปลกใจที่หลินเสี่ยวจะมีความสุขหลังจากได้ฝึกฝนทักษะที่น่าทึ่งนี้

แต่…

“ เอเลน่า ข้า…”

ก่อนจบประโยควิสัยทัศน์ของหลินเสี่ยวก็เปลี่ยนเป็นสีดำและเขาก็หมดสติ

ถึงแม้จะเป็นคาถาระดับต่ำสุด“มิซไซล์เวท” การฝึกฝนซ้ำ ๆ ก็ทำให้เวทมนต์ของเขาหมดไป

แม้ว่าเวทย์มนตร์ของเขาจะมีมากมาย แต่เขาก็ล้มเหลวโดยไม่ตั้งใจเมื่อเขาใช้“มัลติแคส” เป็นครั้งแรกทำให้เกิดการระเบิดของวงจรและเกือบทำให้ตัวเองบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้เขากำลังใช้บางสิ่งที่ไร้สาระเหมือน“ 100 เท่าของการแสดงหลายรอบ” โดยไม่มีการควบคุม คงจะแปลกกว่านี้ถ้าร่างกายของเขาสามารถยึดมั่นได้

โชคดีที่หลินเสี่ยวมีความเร็วในการฟื้นตัวสูง เอเลน่าไม่รู้ว่าหลินเสี่ยวทำได้ยังไง ทุกครั้งที่เขาใช้เวทมนตร์มากเกินไปเมื่อเขาเป็นลมและหลับไปสักพักเขาก็หายเป็นปกติ มันเป็นไปไม่ได้.

เขาสามารถเติมเวทมนตร์เมื่อเขาหลับได้?

ด้วยการถอนหายใจ เอเลน่าสามารถอยู่กับเขาได้ที่นี่เท่านั้น ใครขอให้เธอเซ็นสัญญาทาสเป็นทาสของหลินเสี่ยว ถ้าเจ้านายเป็นลมที่นี่เธอไม่สามารถจากไปได้

ในเวลานี้เสียงผู้หญิงที่ไม่คุ้นเคยมาจากใกล้เคียง

“อะไรนะ? “ มิซไซล์ไร้จำกัด ” คืออะไร ทำไมข้าถึงไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน”

เสียงอ่อนแอมากแต่มีอยู่จริงและอยู่ไม่ไกลจากที่นี่บนชั้นสองของช่วงซ้อม!

“ คนคนหนึ่ง!?” เอเลน่าตกใจ

เธอใช้การรับรู้ของตัวเองหลายครั้งก่อนหน้านี้เพื่อยืนยันว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ นั่นเป็นเหตุผลที่หลินเสี่ยวไม่กลัวในระหว่างการฝึกฝนเวทมนต์ของเขา จนถึงขณะนี้เรดาร์ตรวจจับเวทมนต์ของเธอไม่แสดงสัญญาณของใครก็ตามที่เข้ามา แต่ก็ไม่มีข้อสงสัยเลยตอนนี้มันเป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง

มีคนอยู่บนชั้นสองของสนามฝึกซ้อม! และเอเลน่าไม่ได้ค้นพบบุคคลนั้น?

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เธอก็รีบวิ่งไปดูว่าเป็นใครแต่เธอไม่พบอะไรเลย

เมื่อเธอวิ่งขึ้นไปที่ชั้นสองก็ไม่มีใครอยู่

“ ข้าคิดผิดหรือเปล่า”

การรับรู้ของเอเลน่าน่าเชื่อถือมาก แม้ว่ามันจะอ่อนแอลงเมื่อเทียบกับแบบเต็มของเธอแต่เธอก็ไม่เคยผิดพลาดเลย แม้ว่าจะมีเพียงคนธรรมดาที่ไม่มีพลังเวทย์มนตร์ แต่เธอก็ยังสามารถรับรู้การดำรงอยู่ของพวกเขา

แต่คราวนี้การรับรู้ของเธอไม่ได้ให้สัญญาณ

เธอคิดผิดจริงเหรอ?

แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง – บุคคลนั้นสามารถปกปิดสถานะของพวกเขาเพื่อหลีกเลี่ยงการรับรู้ของเธอ

ปกปิดการปรากฏตัวของพวกเขา? อีกฝ่ายเป็นนักฆ่าที่เชี่ยวชาญศิลปะการลอบสังหาร?

“ไม่มีทาง……”

มันเป็นไปไม่ได้ที่นักฆ่าจะบุกเข้าไปในวิทยาลัยลอรัน

เอเลน่ามองลงไปและพบเบาะแสสำคัญโดยไม่ได้ตั้งใจ

“นี่คือ…?”

เธอพบผมที่ตกอยู่บนพื้น ขนยาวและดำและมันไม่ได้เป็นของเอเลน่าหรือหลินเสี่ยว มันอาจจะถูกทิ้งไว้ข้างหลังโดยคนที่กำลังมอง

“ผมสีดำ?”

เอเลน่าจับผมยาวแปลก ๆ ด้วยสองนิ้วและจ้องมองมาเป็นเวลานาน

ใคร?

……

……

ไม่กี่วันต่อมา

วิทยาลัยลอรัน

หลังจากวันหยุดในที่สุดมันก็เป็นจุดเริ่มต้นของเทอมใหม่

ตามข้อมูลของอาฟู่ เจ้าหญิงแห่งราชวงศ์ฉินจะทำการถ่ายโอนที่นี่ในวันนี้ หลินเสี่ยวตั้งตาคอยอยู่แต่ก็น่าเสียดายที่เธอมาสายอีกครั้งเพราะเขานอนแล้วลืมมันไป

อย่างไรก็ตามคุณไม่สามารถตำหนิเขาได้ ความประมาทของเขาในช่วงซ้อมเมื่อสองสามวันก่อนได้ใช้พลังเวทย์มนตร์ของเขาหมด โชคดีที่ความสามารถของเขาในการนอนหลับและเติมเวทมนตร์นั้นยังคงอยู่ที่นั่น เขานอนหลับเป็นเวลาหลายวันและในที่สุดก็ฟื้นตัวเกือบเต็มที่ แต่ปัจจุบันร่างกายของเขายังอ่อนแออยู่เล็กน้อย อาการบาดเจ็บภายในของเขาที่เกิดขึ้นเมื่อ“ มัลติแคส” ล้มเหลวยังไม่หายเป็นปกติ ใบหน้าของเขาซีดเผือดก้าวเดินของเขาไม่มั่นคง เขาดูเหมือนคนมีไตวาย

ดังนั้นหลินเสี่ยวจึงมีเหตุผลที่จะนอนหลับและไม่ตื่น

“ อ่า…ทำไมวันนี้มีผู้คนมากมายเหลือเกิน”

“ ไม่รู้……”

ระหว่างทางไปโรงเรียนเอเลน่าสังเกตว่าในปัจจุบันมีนักเรียนเพิ่มมากขึ้น

อาจเป็นเพราะร่างกายของเธอเซ็กซี่เกินไปแนวสายตาของนักเรียนที่อยู่ใกล้เคียงถูกกวาดไปมาระหว่างหน้าอกที่อ่อนนุ่มและต้นขาสีขาวของเธอโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาณาเขตที่แน่นอนระหว่างกระโปรงมินิของเธอกับถุงเท้าสีขาวของเธอ

แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการที่จะยอมรับ แต่เอเลน่าเองก็รู้ว่าหน้าอกของเธอจะสั่นคลอนขึ้นและลงเมื่อเธอเดิน การเขย่าเต้านมที่เกินจริงของเธอนั้นสะดุดตาอย่างมากและยังทำให้เกิดเสียง“ บ๊องบ๊อง” แม้ว่าหลินเสี่ยวเตรียมชุดชั้นในแบบห่อหุ้มพิเศษในชุดสาวใช้ของเธอเธอก็ยังไม่สามารถจับคู่ใหญ่ของมันได้แต่มันก็จะแกว่งไปมาเมื่อเธอเดิน

ผู้ชายที่น่ารังเกียจเหล่านี้ต้องการขึ้นมาและถูอกเธออย่างแน่นอน มนุษย์เป็นคนสิ้นหวังจริง ๆ ! —— เอเลน่าคิดขณะที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อแสดงความเฉยเมยและ ‘ศักดิ์ศรีของราชาปีศาจ’ ผู้คนที่เดินผ่านไปมาและนักเรียนยังมองว่าเธอเป็นสาวสวยและขโมยแอบมองเธออยู่เสมอ คนที่กล้าหาญบางคนอาจแสร้งทำเป็นเดินไปชนไหล่โดยบังเอิญหรือกระแทกเข้าหาเธอเบา ๆ เพื่อที่พวกเขาจะได้มีโอกาสขอโทษและพูดคุยกัน

เอเลน่าเบื่อหน่ายจริงๆ!

“ ชิ …ลิงป่าจากแผนกนักรบเหล่านี้มีนิสัยแย่จริง!”

หลินเสี่ยวกระซิบด้วยความโกรธ

“ เห้อ ข้าลืมวันนี้เป็นวันแรกของการเรียนคนป่าเถื่อนจากแผนกนักรบจะมาที่นี่ด้วย” หลินเสี่ยวเสียใจอย่างยิ่งกับความประมาทของเขา

เพราะเขามาสายนักเรียนคนอื่นของภาควิชาเวทได้นั่งอยู่ในห้องเรียนแล้วและพวกเขาก็เจอนักเรียนของแผนกนักรบเพราะพวกเขามักจะมีบทเรียนในภายหลัง!

ในอดีตนักเรียนของภาควิชาเวทย์มนตร์และภาควิชานักรบได้รับการสอนแยกต่างหากในวิทยาลัยลอรัน นักเรียนของทั้งสองแผนกพบกันน้อยมาก ยิ่งไปกว่านั้นทักษะการต่อสู้นั้นแตกต่างจากเวทมนตร์พวกเขาไม่จำเป็นต้องเรียนรู้ความรู้เชิงทฤษฎีที่ซับซ้อนและลึกซึ้ง ในความเป็นจริงสิ่งที่สำคัญกว่าสำหรับนักสู้คือการฝึกร่างกายและการต่อสู้ที่แท้จริงดังนั้นพวกเขาจึงไม่ค่อยอยู่ในห้องเรียน พวกเขาใช้เวลาล่าสัตว์มากขึ้นภายใต้การนำของครูหรือการฝึกฝนในการต่อสู้จริงดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ตัดกับนักเรียนเวทมนตร์

อาวุธที่แท้จริงคือกล้ามเนื้อและจิตวิญญาณการต่อสู้นี่คือความโรแมนติกของแผนกนักรบ!

เมื่อเปรียบเทียบกับพวกเขาแล้วนักเรียนของภาควิชาเวทมนตร์นั้นมี“ ความรู้ทางวิชาการ” มากกว่า – การทำสมาธิเพื่อเพิ่มพลังเวทย์มนตร์การเรียนรู้ทางทฤษฎีการเรียนรู้การก่อตัวของวงจร ดังนั้นในสายตาของคนอื่นนักเวทดูเหมือนว่ากลุ่มของโอตาคุที่หลงใหลในเวทมนตร์ พวกเขาไม่ได้ออกจากบ้านทั้งวันพวกเขาไม่ออกกำลังกายพวกเขาสร้างความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับกล้ามเนื้อของแผนกนักรบ

—— ด้านหนึ่งเป็นนักรบกล้ามเนื้อที่ต้องเผชิญกับแสงแดดตลอดทั้งวันพวกเขาทุกคนมีผิวสีเหลืองอ่อนและมีสุขภาพดีเหงื่อที่เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งในขณะที่อีกด้านหนึ่งเป็นคนอ่อนแอที่อยู่ภายในทั้งวันโดยไม่มีความแข็งแกร่งผิวสีซีดถึงตายโดยไม่ได้เห็นแสงของวันแขนและขาผอมราวกับว่าตบหนึ่งสามารถส่งพวกเขาไปได้

เป็นผลให้นักเรียนของแผนกนักรบดูถูกจุดอ่อนของภาควิชาเวทมนตร์ นักเรียนของภาควิชาเวทมนตร์มองต่ำไปที่ความป่าเถื่อนของแผนกนักรบ ไม่มีใครจัดการซึ่งกันและกันและความคับข้องใจมานานแล้วและทั้งสองก็ขัดกันมาก

วันนี้การต่อสู้ระหว่างฝ่ายนักรบและฝ่ายเวทย์มนตร์ในที่สุดก็เกิดขึ้นกับเอเลน่า

ในหมู่นักเรียนเวทมนตร์เอเลน่ามีชื่อเสียง คนที่มีผมสีเงินตาสีแดงคนนี้เกือบจะเป็นเทพธิดาของเด็กชายทุกคนในแผนกเวทย์มนตร์ แต่โชคดีที่พวกเขาทุกคนมีการศึกษาสูงและไม่มีใครกล้าที่จะยั่วเอเลน่าพวกเขาแค่ซ่อนความรู้สึกในใจ .

อย่างไรก็ตามลิงป่าเหล่านี้จากแผนกนักรบไม่มีคุณสมบัติเช่นนี้!

พวกเขาเคยได้ยินมานานเกี่ยวกับเด็กเหลือขอชื่อหลินเสี่ยวในแผนกเวทย์มนตร์ ความแข็งแกร่งของเขานั้นปานกลาง แต่เขาก็ยังผสมอยู่ในหมู่นักเรียนชั้นนำเสมอ ครอบครัวของเขาไม่มีเบื้องหลัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปรับหญิงสาวสวยด้วยซุปเปอร์ **! ความงามที่เปรียบไม่ได้! นอกจากนี้เธอยังมียีนที่หายากของผมสีเงินและตาสีแดง !!

ผมสีเงิน, ตาสีแดง, ***, แม่บ้าน – คำหลักเหล่านี้เพียงอย่างเดียวสามารถกระตุ้นฝันกลางวันไม่จำกัด !

หลินเสี่ยวเด็กเหลือขอเขาได้สาวสวยคนนี้มาอย่างไร

เขามีอะไรที่ถูกต้อง?