กระดาษแผ่นนั้นมีข้อมูลเกี่ยวกับกลุ่มหลินเสี่ยวอยู่ในคำอื่น ๆ มันเขียนชื่อของคนที่เขาต้องชนะในการแข่งขัน

นอกเหนือจากชื่อของเขาเองหลินเสี่ยวก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่ากระดาษแผ่นนี้มีชื่อที่คุ้นเคยสามชื่อ

แฮร์ริสัน ฮาร์ต ฮาร์เดน

หลินเสี่ยวเกือบหัวเราะออกมาดัง ๆ

เดิมเขาเป็นห่วงว่าเขาจะทำอย่างไรให้ถึงที่สุดโดยไม่เปิดเผยความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขา แต่เขาไม่ได้กังวลอีกต่อไป

ตอนนี้เขาต้องการที่จะปฏิบัติต่อพี่น้องทั้งสามคนเป็นเครื่องดื่มเพื่อสื่อถึงความยินดีของเขา น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ต้องการดื่มกับเขา

“ อืม…พวกเจ้าต้องการทุบตีข้า?” หลินเสี่ยวทำท่าโง่

“ ฮี่ฮี่ กลัวเหรอ?” ฮาร์เดนคิดว่าเขาออกคำสั่งและก้าวร้าวอย่างรุนแรง“ ถ้าเจ้าไม่ต้องการถูกจัดการ คุกเข่าแล้วขอโทษซะ!”

“ คุกเข่า?” หลินเสี่ยวยกริมฝีปากของเขาพยายามงอขาจากนั้นก็เสียใจที่พูดว่า“ ข้าคุกเข่าลงไม่ได้…มีวิธีอื่นอีกไหม”

“ วิธีอื่น ๆ แน่นอน!” โดยไม่คาดคิดความรุนแรง ฮาร์เดนพูดคุยได้ง่าย

เขาจ้องมองที่แฮร์ริสันอย่างมีความหมายหลังจากเขาเห็นด้วยเขาก็พูดอย่างรวดเร็ว“ ถ้าเจ้าไม่อยากคุกเข่างั้นก็ทำให้สาวใช้ของเจ้ามาดื่มกับเราในคืนนี้!”

“ดื่ม? ง่ายมากให้ข้าถาม” หลินเสี่ยวหันกลับมาด้วยรอยยิ้ม“ เอเลน่า เจ้าต้องการที่จะไปดื่มกับพวกเขาไหม?”

“ดื่ม? หลินเสี่ยวอย่าพูดจาไร้สาระ” เอเลน่าตอบอย่างเย็นชา“ ข้าไม่อยากฆ่าคน”

“ ข้าแค่ล้อเล่นนะ…เจ้าเป็นแม่บ้านของข้า! ข้าจะปล่อยให้เจ้าไปดื่มกับผู้ชายที่มีกลิ่นเหม็นได้อย่างไร? ไม่มีทางอย่างแน่นอน! ถ้าข้าไม่ตาย!” หลินเสี่ยวพูดอย่างจริงจัง

“ ชิ …ปากคนโง่เขลา” เอเลน่าเงยหน้าขึ้น

อย่างไรก็ตามราชาปีศาจไม่ต้องการลดระดับตัวเองให้อยู่ในระดับที่ผิดปกติดังนั้นเธอจึงหลับตาและหยุดพูด

“ เอ่อ…ขอโทษอย่างที่เจ้าเห็น แม่บ้านของข้าไม่เห็นด้วย” หลินเสี่ยวทำมือเหยียดมือหันหลังแล้วพูดว่า“ ดูเหมือนเราจะต้องต่อสู้กัน”

“อะไร? เจ้าต้องการตาย!?” แฮร์ริสันตกตะลึงกับความสงบของหลินเสี่ยว

อย่าลืมพี่ชายทั้งสามเป็นนักรบระดับสี่ของแท้! หลินเสี่ยวนักเวทระดับสี่เอาความกล้าหาญที่ไหนมาพูดเช่นนั้น?

เชนไตหยินจะไม่มาช่วยเขาวันนี้ดังนั้นแฮร์ริสันจึงคิดว่าเขาจะยอมแพ้อย่างรวดเร็วจากนั้นแม่บ้านสาวหน้าอกใหญ่คนนั้นพวกเขาก็สามารถนำไปดื่มได้แต่เขาไม่เคยคาดหวังว่าหลินเสี่ยวจะเข้มงวดและไม่ยอมแพ้

ที่จริงแล้วทั้งสามคนโชคร้ายจริงๆถ้าพวกเขาสองสามวันก่อนหน้านี้และพบหลินเสี่ยวก่อนที่การสมัครจะจบลงเขาอาจเพิ่งเล็ดรอดออกไปโดยไม่ต้องการก่อให้เกิดปัญหาใด ๆ มันเป็นเรื่องน่าเสียดาย …

หากทั้งสามคนเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งในมือของหลินเสี่ยว พวกเขาอาจหนีพ้นชะตากรรมอันน่าเศร้าได้

แต่ในชีวิตก็ไม่มีความอาจจะ

“ หลินเสี่ยวอย่าโทษข้าเพราะไม่เตือนเจ้า เจ้าเข้าใจว่านักรบระดับสี่หมายความว่าอย่างไร” แฮร์ริสันกล่าว

“? มันหมายความว่าอย่างไร” หลินเสี่ยวยังคงเล่นใบ้

“ ฮืม นักเวทที่โง่เขลาให้ข้าบอกเจ้า!” แฮร์ริสันยืนอยู่ที่นั่นและกำดาบของเขาขณะที่อีกสองคนเดินเข้าหาหลินเสี่ยวช้าๆ“ นั่นหมายความว่าเราสามารถใช้ออร่าต่อสู้!”

“ ออร่าต่อสู้?” หลินเสี่ยวจำได้ว่า

นักรบที่มาถึงระดับที่สี่จะใช้พลังที่เรียกว่าออร่าต่อสู่พลังนี้แตกต่างจากพลังเวทย์มนตร์ซึ่งบริสุทธิ์กว่าและบรรจุอยู่ภายในร่างกาย

ด้วยออร่าต่อสู้นักรบสามารถใช้มันเพื่อเสริมสร้างร่างกายของพวกเขาเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้นและเร็วขึ้น! เห็นได้ชัดว่าพี่น้องทั้งสามคนสามารถใช้ออร่าต่อสู้ดังนั้นความเร็วและความแข็งแกร่งของพวกเขาจึงต่างจากบุคคลทั่วไปอย่างสิ้นเชิง

ด้วยตัวเล็ก ๆอย่างหลินเสี่ยวเขาจะตายทันทีที่พวกเขาเข้ามาใกล้ เขาจะไม่สามารถทนต่อหมัดได้แม้แต่ครั้งเดียว!

“ ออร่าการต่อสู้สามารถเสริมคุณสมบัติต่าง ๆ ของร่างกายใช่ไหม? ข้ารู้แล้ว” หลินเสี่ยวตอบ

“ ฮ่าฮ่า เจ้าควรรู้ด้วยว่ามีอีกวิธีในการใช้ออร่าต่อสู้!” แฮร์ริสันจู่ๆก็หัวเราะเสียงดัง“ ออร่าต่อสู้สามารถปล่อย ‘ทักษะการต่อสู้’!”

“อะไร? ทักษะการต่อสู้?” หลินเสี่ยวยกคิ้ว

นอกเหนือจากการเสริมความแข็งแกร่งรัศมีการต่อสู้ยังมีประโยชน์อีกอย่างหนึ่งทักษะการต่อสู้!

ด้วยออร่าต่อสู้นักรบสามารถใช้ทักษะการต่อสู้เพื่อปลดปล่อยพลังที่น่ากลัว! มันไม่ใช่สิ่งที่เวทมนตร์สามารถเปรียบเทียบได้

แฮร์ริสันเป็นนักรบระดับที่สี่และเขาเพิ่งเข้าใจวิธีการใช้ออร่าการต่อสู้เขายังไม่สามารถใช้ทักษะการต่อสู้ได้แต่จากการทำงานอย่างหนักในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการเรียนรู้ทักษะการต่อสู้ที่สืบทอดมาในครอบครัวของเขา

นักเรียนของวิทยาลัยลอรันเป็นอัจฉริยะทุกคนหนึ่งในนั้น! แน่นอนว่ารวมแฮร์ริสันด้วย!

“อะไร? พี่ใหญ่แฮร์ริสัน ท่านจะใช้มัน?” ฮาร์เดนเบิกตา

“ เฮ่ถ้าพี่ใหญ่ใช้ทักษะการต่อสู้เด็กน้อยคนนี้คงจะตายอย่างแน่นอน!” ฮาร์ตกล่าวอีกนัยหนึ่งหัวเราะ

ขณะที่พวกเขากำลังพูดหลินเสี่ยวสังเกตว่าดาบของแฮร์ริสันเปล่งแสงสีน้ำตาลจาง ๆ !

“ นี่คือทักษะการต่อสู้ที่สืบทอดมาในครอบครัวของข้า! หลินเสี่ยวข้าจะไม่ฆ่าเจ้าแต่อย่าโทษข้าถ้าเจ้าทำแขนขาหาย!” แฮร์ริสันตะโกนอย่างเย่อหยิ่ง

“ อ๊ะโอ้ข้าจะไม่โทษเจ้า…รีบหน่อยได้ไหม” หลินเสี่ยวตบริมฝีปากของเขา

“ หืมม เชิญโม้ในขณะที่เจ้ายังทำได้!”

หลังจากสะสมออร่าการต่อสู้แล้วดาบของแฮร์ริสันก็ถูกปกคลุมด้วยแสงสีน้ำตาลอย่างสมบูรณ์

เขาชี้ดาบของเขาที่หลินเสี่ยวและถามด้วยเสียงดัง

“ หลินเสี่ยวมันไม่สายเกินไปที่จะเปลี่ยนความคิดของเจ้าปล่อยให้สาวใช้ของเจ้าไปกับเราและข้าจะทิ้งมันไว้!”

“ เอ๊ะ…เอเลน่า?”

เมื่อได้ยินคำถามของเขาหลินเสี่ยวก็พยายามหาความเห็นของเธออีกครั้งขณะหยอกล้อเธอในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตามเอเลน่าได้จากไปแล้วและอยู่ห่างไกลจากเขาราวกับว่าเธอกลัวที่จะได้สิ่งหนึ่งสิ่งใดในการต่อสู้

“เฮ้! ทำไมเจ้าต้องซ่อน? แม้ว่าเจ้าจะยืนข้างๆข้าข้าจะไม่ลากเจ้าเข้าไปจริงๆ…” หลินเสี่ยวบ่นว่า“ ไม่ว่าเจ้าจะทำอะไรทำเร็วๆ!”

“ อย่าล้ำหน้าตัวเอง!”

ในที่สุดพี่น้องก็ขยับ

แฮร์ริสันไม่เสียเวลาอีกต่อไปเขาเตะออกด้วยขาหลังแล้วบินไป พี่น้องอีกสองคนก็รีบวิ่งมาทางซ้ายและขวาประกบเขา

ทันใดนั้นแฮร์ริสันก็กระโดดสูงขึ้นไปสองเมตร เขาถือดาบด้วยมือทั้งสองและตกลงมาจากท้องฟ้าเหมือนกระสุนปืนใหญ่

นี่คือเอฟเฟกต์การขยายของออร่าต่อสู้

“ แยกภูผา!”

ในกลางอากาศดาบของแฮร์ริสันระเบิดแสงที่ทำให้ไม่เห็น ถ้าใครถูกโจมตีแม้แต่ภูเขาก็อาจสั่นสะเทือนได้!

พี่น้องอีกสองคนก็รีบไปหาหลินเสี่ยวในเวลาเดียวกัน

“ตาย!”

ดาบสามอันในมุมที่แตกต่างกันสามซ้ายซ้ายขวาและข้างบนปิดผนึกอย่างสมบูรณ์ในทุกเส้นทางของการหลบหนี!

มันเป็นแค่การต่อสู้ตามท้องถนนแต่พี่ชายทั้งสามทำให้มันเป็นการโจมตีแบบทีม!

นี่คือทักษะของนักเรียนจากแผนกนักรบของวิทยาลัยลอรัน! หลินเสี่ยวไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตั้งใจทำเช่นนั้น

“ ขอบคุณมาก ๆ ตอนนี้การแข่งขันการคัดเลือกภายในข้าจะง่ายขึ้นมากสำหรับข้า”

เป๊าะ

เขาบีบนิ้วมือของเขาและตะคอกอย่างเงียบ ๆ

“นี้! เอเลน่าช่วยข้าจับตาที แจ้งให้ข้าทราบหากมียามมาเราไม่สามารถถูกจับได้!”