ในช่วงเวลานั้นเอโลน่าแข็งตัว

เธอพยายามตะโกนแต่เธอออกเสียงไม่ได้ไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหน ความกลัวอย่างแรงยึดคอของเธอขัดขวางการหายใจจนเกือบจะหายใจไม่ออก

เหตุการณ์ที่ผ่านมาแววตาของเธอนี่คือแม่มดที่ขังเธอที่เมืองเวสต์วินด์และเกือบจะใช้ชีวิตเธอ นอกจากนี้เธอยังเป็นผู้หนึ่งที่นำ ผู้คุมไม้กางเขนและบังคับให้เธอเข้าไปในเขตแดนผนึกปีศาจ

เธอควรทำอย่างไร เธอควรวิ่งหนี

แต่มันเป็นไปไม่ได้!

ร่างของเธอถูกแช่แข็ง! เธอขยับไม่ได้!

เอโลน่ารู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจที่เร่งรีบเหงื่อเย็นกำลังไหลออกมาและเธอก็สูญเสียการควบคุมร่างกายของเธอ

“ สวัสดีเอโลน่า! ข้า…เอ๊ะ มีอะไรผิดปกติ?” จัสมินนำสโนว์มาติดกับเอโลน่าและกำลังจะแนะนำเธอ แต่เธอไม่ได้คาดหวังให้เอโลน่าเปิดเผยสิ่งที่น่ากลัว

แก้มสีแดงของเธอพองตัวขึ้นเรื่อย ๆ และในที่สุดเธอก็ส่งเสียงราวกับหูบอลลูนที่ระเบิด

“อ๋าาาา!!!”

เอโลน่าร้องราวกับว่าเธอเป็นบ้าและดึงดูดความสนใจของผู้ศรัทธาในโบสถ์ ถ้าไม่ใช่เพราะจัสมินโบกมือบอกให้ทุกคนไม่ต้องกังวลผู้คนมากมายคงจะรีบวิ่งมา

เสียงดังติดกับสโนว์ทำให้เธอไม่มีทางเลือกนอกจากจะปิดหูเธอ

คนตาบอดมีการได้ยินที่ละเอียดอ่อนสิ่งที่สโนว์เกลียดที่สุดคือใครบางคนกำลังส่งเสียงข้างๆเธอการกระทำของเอโลน่าทำให้เธอปวดหูอย่างไม่ต้องสงสัย

“ เจ้าเด็กเหลือ เจ้าจะตะโกนหาอะไร หุบปาก!” เธอโกรธขมวดคิ้วมากและขู่เธออย่างเย็นชา“ เจ้าเอโลน่าใช่ไหม? ฟัง ถ้าเจ้ากรีดร้องอีกสักหน่อยข้าจะเอาใครบางคนมาปิดปากเจ้า!!”

อย่างที่เธอบอกว่าเธอใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางเพื่อทำท่าทางกรรไกร

“จะเจ้า!”

เอโลน่ากลัวเธอและเกือบจะตะโกนอีกครั้งแต่เธอรีบจับตัวเองและใช้มือจับปากปิดเธอกลัวว่าจะส่งเสียงแม้ว่าใบหน้าของเธอจะแดงจากการหายใจลำบาก

เธอเห็นการกระทำแม่มดคนนี้มาก่อน! เธอไม่ได้ล้อเล่น! ถ้าเธอบอกว่าเธอจะตัดลิ้นของเธอออกจริง ๆ แล้วเธอจะทำมัน

เพื่อที่จะถนอมลิ้นของเธอ เอโลน่าจึงคุมปากด้วยความสามารถทั้งหมดเธอเกือบจะเริ่มร้องไห้

“ ฮี่ฮี่ เจ้าไม่ตะโกนแล้ว? ดีหน่อย แมวน้อยเงียบ ๆ เป็นลูกแมวที่ดี” หลังจากเสียงร้องข้างเธอหายไป เธอพยักหน้าอย่างพึงพอใจ เธอดึงเหรียญทองครึ่งหนึ่งและส่ายมันเล็กน้อยโดยไม่ต้องกังวลว่าคนอื่นจะเห็นหรือไม่ “ เฮ้นี่คือสิ่งที่ระลึกหลินเสี่ยวขอให้เจ้าให้ข้าใช่มั้ย เจ้าอยากไปเมืองวินเทอร์เรสไหม? ไม่มีปัญหาหลินเสี่ยวเป็นพี่ชายของข้าข้าจะฟังเขาแล้วพาเจ้าไปที่เมืองวินเทอร์เรส”

“? จริงๆ? เจ้าเต็มใจที่จะพาข้าไปที่เมืองวินเทอร์เรส?” เอโลน่าได้ยินมีความสุขอย่างยิ่งและความเศร้าใจครั้งก่อนของเธอก็หายไปทันทีเธอยังต้องการวิ่งกอดเด็กหญิงตัวน้อยน่ารักคนนั้น

แต่ในขณะที่เธอกำลังจะทำเช่นนั้นเธอก็หยุด

“ไม่ถูกต้อง! เจ้าแม่มด! เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าต้องการไปเมืองวินเทอร์เรส นอกจากนี้เจ้ามีของที่ระลึกได้ยังไง? ฮึมมม เจ้าต้องการหลอกข้าอีกใช่ไหม ข้าจะไม่ถูกหลอกอีก! “เอโลน่าส่ายหัวของเธอเหมือนกลองสั่นสะเทือนขนาดเล็กโดยปฏิเสธกับดักของเธอ

“ฮะ? หลอก? แมวน้อยตัวนี้กำลังพูดอะไร?” หลังจากพบคำสั่งที่น่าประหลาดใจของเอโลน่าอย่างต่อเนื่องสโนว์ก็ไม่พอใจ เธอเพิกเฉยเธอแล้วหันไปถามคนอื่นที่รู้ว่า“ พี่สาวจัสมินมีอะไรผิดปกติกับเธอทำไมเธอถึงบ้าคลั่ง? ท่านไม่ได้ทำร้ายเธอใช่ไหม?”

“ทำร้าย? ข้าจะทำอย่างนั้นได้ยังไง! สโนว์หยุดพูดสิ่งที่น่ากลัวอย่างจงใจดูสิว่าเธอกลัวอะไร!” จัสมินไม่ได้อธิบายสโนว์แต่วิ่งขึ้นไปที่เอโลน่าแล้วกอดเธอขณะที่ปลอบใจ“ สาวน้อย เอโลน่าอย่ากลัว…”

หลังจากได้รับการปลอบโยนจากจัสมินเอโลน่าก็สามารถสงบลงได้ เอโลน่าเกาะกุมแขนของจัสมินราวกับว่าเธอเป็นผู้ช่วยชีวิตในขณะที่บางครั้งก็มีเสียงแปลก ๆ

“ธะเธอ …”

“ เธออะไรนะ? โอ้ เจ้ายังไม่เคยเจอเธอใช่มั้ย เธอเป็นผู้หญิงที่เจ้ากำลังมองหาสโนว์” จัสมินลูบหัวขนเล็กของเอโลน่าแล้วอธิบายให้เธอฟังอย่างอ่อนโยน

“ ท่านกำลังพูดว่าอะไรนะ เธอคือสโนว์?” ได้ยินว่าไม่เพียงแต่สโนว์ไม่ได้โล่งใจเท่านั้นเธอยังอุทานด้วยความประหลาดใจจนลืมเรื่องภัยคุกคามที่ทำให้ลิ้นของเธอถูกตัด“ ไม่ไม่ไม่! เธอไม่ใช่สโนว์เธอคือแม่มดสโนว์! ก่อนหน้านี้เธอนำผู้คุมไม้กางเขนมาตามล่าข้าเพื่อฆ่าข้า! ข้าเกือบตายด้วยมือของเธอ!”

มันเป็นความมืดบอดที่เกือบจะฆ่าเธอ เอโลน่ามั่นใจ!

“ ไล่ตามเจ้าเหรอ? เอ๊ะ?” จัสมินตกตะลึง

“โฮ้? ความทรงจำของเจ้าไม่เลวร้ายนัก” ในที่สุดสโนว์ก็ยิ้มและรับบทสนทนา“ ใช่แล้วสโนว์ นักบุญอายุน้อยที่สุดของโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์ในช่วงสองสามร้อยปีที่ผ่านมาและแม่มดสโนว์ชื่อเหล่านั้นล้วนเป็นของข้า แค่ข้า. เจ้าประหลาดใจ?”

“ เอ๊ะ ???” มันเหมือนเอโลน่าถูกฟ้าผ่า

มันจบแล้วเธอตายแล้ว!

เธอไม่เคยคาดหวังว่าสโนว์และแม่มดสโนว์จะเป็นคนคนเดียวกัน!

หลินเสี่ยวให้สาบานอย่างชัดเจนว่าพวกเขาไม่ใช่คนเดียวกัน…มันเป็นกับดักทั้งหมด! หลินเสี่ยวและเจ้าตาบอดนี้พวกเดียวกัน เธอก็สามารถหลบหนีไปได้ด้วยความยากลำบากและตอนนี้เธอถูกส่งตัวกลับสู่นรก!

เอโลน่ากำลังจะระเบิดด้วยความโกรธ

ไอ้หลินเสี่ยวนั่นอย่างที่คาดไว้มนุษย์ทุกคนล้วนแต่เลว!

เธอควรทำอะไรตอนนี้

เมื่อตกอยู่ในมือเธอจะมีชีวิตรอดได้อย่างไร เธอจะถูกสับเป็นชิ้นเนื้ออย่างแน่นอน!

“ สโนว์เกิดอะไรขึ้น?” จัสมินทนไม่ไหวแล้วก็ถาม

“ ฮิฮิ ท่านอยากรู้? ถ้าเป็นพี่สาวจัสมินข้ายินดีที่จะบอกท่าน” ยืนเงียบ ๆ ด้วยรอยยิ้มอันบริสุทธิ์ สโนว์ค่อยๆพูดถึงความจริงที่น่ากลัว

แมวคิตตี้ตัวนี้อยู่ตรงหน้าพวกเขาเอโลน่าเป็นฆาตกรในเมืองเวสต์วินด์ ในเวลาเดียวกันเธอก็เป็นคนที่ถูกไล่ล่าโดยสโนว์

ที่ชานเมืองเวสต์วินด์ สโนว์กับคนของเธอล้อมเอโลน่าที่ได้รับบาดเจ็บอย่างหนักจากนั้นก็สั่งให้พวกผู้คุมไม้กางเขนขับเธอเข้าไปในเขตแดนผนึกปีศาจแต่ในที่สุดเธอก็หนี

“ เหตุผลที่เธอหนีได้ไม่ใช่เพราะเธอโชคดีนั่นเป็นเพราะข้าปล่อยให้เธอหนีไป ข้าใช้ความพยายามอย่างมากในการทำเช่นนั้นและมันก็เกือบจะถูกเปิดเผย”

“ แต่ทำไมเจ้าจงใจปล่อยเธอ?” จัสมินไม่เข้าใจ

“ ฮิฮิ ถ้าข้าไม่ปล่อยเธอไปเธอจะกลับมาหาข้าได้อย่างไร” สโนว์พูดกับตัวเองในขณะที่ยิ้ม “พี่ชายที่โง่เขลาของข้าเขาจะไม่ฝันว่าข้าจะเป็นนักบุญอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงเวลาข้าต้องทำให้เขาตกใจกลัวจริงๆ”

“ แต่สโนว์… เอโลน่าเป็นฆาตกรที่ถูกไล่ล่าโดยโบสถ์ เจ้าปล่อยเธอไปทำไมต้องให้เธอมาหาเจ้าอีกล่ะ?” จัสมินยิ่งงงกว่าเดิม

ถ้าไม่ใช่สโนว์และเป็นคนอื่นจัสมินคงจะปล่อยเวทมนต์อันศักดิ์สิทธิ์ออกมาเพื่อตรึงไม้กางเขนอันชั่วร้ายนี้ไว้บนไม้กางเขนศักดิ์สิทธิ์เพราะร่วมมือกับปีศาจเป็นอาชญากรรมร้ายแรง!

แต่มันก็เป็นสโนว์ที่รักที่สุดของเธอไม่ว่าสโนว์จะทำอะไรเธอก็ไม่สามารถตำหนิเธอได้

“ เฮ้ขอโทษพี่สาวจัสมินนั่นคือทั้งหมดที่ข้าพูดได้…ทุกอย่างที่ข้าทำมีเหตุผล”

“ โอ้” จัสมินกระพริบและยอมแพ้อย่างไม่เต็มใจถามเธอ“ แต่เราจะดูแลเอโลน่าได้อย่างไร”

ถึงแม้ว่าจัสมินจะมีความตั้งใจดี แต่สำหรับเอโลน่ามันก็เหมือนฟ้าร้องในท้องฟ้าแจ่มใส

“ ดูแลเธอ” หมายความว่าอย่างไร?

เป็นพี่สาวของจัสมินใครบางคนที่ปฏิบัติต่อเธออย่างนุ่มนวลเป็นพวกเดียวกับไอ้ตาบอดนี้และทำอะไรบางอย่างเช่นกัน?

“ เจ้าตาบอดอย่าคิดว่าข้าจะยอมโดยไม่มีการต่อสู้วันนี้คือวันตาย!”

เอโลน่ากัดริมฝีปากของเธอแล้วแยกเขี้ยวที่น่ารักของเธอและใช้ท่าทางการต่อสู้ หมวกบนหัวของเธอหล่นลงมานานและหูรูปสามเหลี่ยมสองขนของเธอสั่นเทาเล็กน้อยมันน่ารักมาก

“ เห้อไม่ต้องกังวลข้าไม่เคยวางแผนฆ่าเจ้าเลย”

“ ไม่ฆ่าข้าเหรอ? เจ้าวางแผนจะทำอะไรกับข้า สับข้าให้เป็นเนื้อบดมินต์?”

“ ข้า…เลวขนาดนั้นเลย?” สโนว์แสร้งทำเป็นถอนหายใจแล้วอธิบายว่า“ ข้าต้องการให้เจ้าเป็นสาวใช้ของข้า”

“ อย่าพยายามโกหกข้าข้าจะไม่ถูกหลอกหรอก! ข้า…เอ๊ะ เจ้าพูดว่าอะไร แม่บ้าน?”

เอโลน่าสาปแช่งเธออย่างไม่รู้ตัว แต่ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกประหลาด?

เป็นสาวใช้ของเธอ?

เธอได้ยินผิดไหม?

“ อ่า เจ้าได้ยินถูกแล้ว เชื่อฟังเป็นแมวคิตตี้สาวใช้ของข้าหรือข้าจะทำให้ชีวิตของเจ้ากลายเป็นนรก” สโนว์ไม่ได้ถามเธอกำลังสั่ง

“ ตลกแบบไหนกันนะ? ไอ้ตาบอด! หยุดฝันข้าจะไม่เป็นแม่บ้านของเจ้า! ข้าเป็นแมวดำตาแดง แมวดำอสูรระดับสูงข้าจะเป็นสาวใช้ให้กับคนต่ำต้อยได้อย่างไร? “เอเลน่าเปล่งเสียงของเธอและสาปแช่งเสียงดังแต่ขาที่สั่นเทาของเธอหมดความกลัวในที่สุด

“แม่บ้านมันทำไม? ไม่มีอะไรน่าอายเกี่ยวกับเรื่องนี้” สโนว์เย้ยหยันและพูดอย่างจริงจังว่า“ ราชาปีศาจที่รักของเจ้าเอเลน่าได้รับการฝึกฝนให้เป็นแม่บ้านที่มีคุณสมบัติโดยพี่ชายของข้า”

“อะไรนะ? เป็นไปไม่ได้ จะเจ้ากำลังโกหก!” ได้ยินว่าเอโลน่าเกือบเป็นลมจากความโกรธ“ เอเลน่ามีสถานะเป็นที่เคารพนับถือประเภทใด? เธอจะได้รับการฝึกฝนให้เป็นแม่บ้านได้อย่างไร … เป็นไปไม่ได้! อย่าดูถูกเอเลน่าของข้า!”

“ ฮิฮิ มันก็โอเคแม้ว่าเจ้าจะไม่เชื่อข้าเจ้ากำลังจะไปพบเธอในไม่ช้า แน่นอนว่าเป็นสาวใช้…”สโนว์ในที่สุดก็หยุดใช้น้ำเสียงที่ขี้เล่นของเธอจริงจังและเข้าหาเธอช้าๆ

“ เจ้าต้องการอะไร อย่าเข้ามาหาข้า! ออกไปซะยัยตาบอด! ” เอเน่าโบกแขนไปรอบ ๆ ราวกับว่าเธอพร้อมที่จะเสี่ยงชีวิตของเธอ

“ อย่าขยับ!”

ก่อนที่เอโลน่าจะระเบิดจัสมินกอดแมวคิตตี้ที่มีความรุนแรงกลัวว่าเธอจะใช้เล็บมือของเธอในการเกาหน้าสโนว์

“ อย่ากลัวเลย เอโลน่า สโนว์จะไม่กลั่นแกล้งเจ้าอย่างแน่นอน! ส่วนใหญ่แล้วไม่หรืออาจไม่ใช่…อือ…” จัสมินต้องการปลอบโยนเอโลน่าแต่เธอก็สูญเสียความมั่นใจขณะที่เธอเดินต่อไป

ด้วยความเข้าใจในตัวสโนว์ของเธอเธอจะไม่สามารถรับปากได้อย่างง่ายดายในตอนนี้เมื่อเธอถูกจับได้แล้ว

ถ้าเป็นแค่การรังแกมันจะดีที่สุดสำหรับเอโลน่า

สโนว์ยังมีวิธีการมากมายที่จะทรมานผู้คนด้วย …