เมืองวินเทอร์เรส

ตลาด

ข่าวของนักบุญใหม่ยังไม่ได้รับการเปิดเผยต่อสาธารณชนและผู้คนในเมืองวินเทอร์เรสยังคงใช้ชีวิตตามปกติอย่างไม่ถูกรบกวน ตลาดที่คึกคักเต็มไปด้วยพ่อค้าเร่ขายสินค้าของพวกเขาการตลาดที่กระตือรือร้นไปยังผู้คนที่เดินผ่านไปมาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

“ลองดูเลยครับ มันเทศขนาดใหญ่ที่เพิ่งขุดขึ้นมาใหม่ครับ! สีเขียวบริสุทธิ์จากธรรมชาติมีสุขภาพดีอย่างแน่นอนไม่มีสารเวทปรุงแต่ง ซื้อหนึ่งปอนด์และรับฟรีอีกหนึ่ง!”

คนขายมันฝรั่งหวาน คนขายผักมีคนขายของทุกชนิดที่ตลาด เมืองวินเทอร์เรสสมควรได้รับการขนานนามว่าเป็นเมืองหลวงของราชอาณาจักรลอมบาร์ด การค้าได้รับการพัฒนาอย่างมากแม้กระทั่งตลาดขายอาหารก็มีชีวิตชีวา

คนส่วนใหญ่ที่เข้ามาในตลาดเป็นคนที่มีอายุมากกว่าและมีแม่บ้านมากมาย พวกเขาถือตะกร้าและเลือกผักสดจากผู้ขายต่าง ๆ อย่างระมัดระวังพวกเขาเปรียบเทียบราคาและคิดว่าพวกเขาสามารถทำอาหารเย็นที่อร่อยและหรูหราที่สุดสำหรับสามีและเด็ก ๆ โดยใช้เงินน้อยที่สุดได้อย่างไร

และในตลาดนี้มีหญิงสาวสวยคนหนึ่งที่เห็นได้ชัดว่าไม่เหมาะกับสภาพแวดล้อม

เธอสวมเสื้อโค้ทยาวสีน้ำตาลเข้มและหมวกทรงสี่เหลี่ยมธรรมดาเธอถือตะกร้าแล้วเดินผ่านส่วนเนื้อดิบของตลาด

แต่นั่นเป็นเพียงซุ้ม

หากคุณมองเธออย่างระมัดระวังคุณจะถูกดึงดูดโดยร่างกายยั่วยุของเธอที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อโค้ตยาว ก้นอันทะลึ่งของเธอและอกอวบของเธอ … มีแม่บ้านคนไหนที่มีเสน่ห์เหมือนเธอหรือไม่? ใครจะแต่งงานกับภรรยาที่เซ็กซี่คนนี้ได้?

เมื่อเห็นเธอเข้ามาใกล้พ่อค้าเร่ขายเนื้อเริ่มตะโกนยิ่งดังขึ้น!

“ อย่าพลาดห มูดำสด…สุดสวย ดูหมูตัวนี้สิดีแค่ไหน! ท่านต้องการหรือไม่” ผู้เร่ขายของผลักสินค้าของเขาอย่างกระตือรือร้นกับภรรยาสาวคนนี้ แต่เมื่อเขาเห็นภาพลักษณ์ที่ชัดเจนเขาก็ตกตะลึง

เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยงามเช่นนี้มาก่อน

ผมสีเงินและดวงตาสีแดง?

ใช่แล้วภรรยาคนนี้คือเอเลน่าสาวใช้ที่เชื่อฟังของหลินเสี่ยวและตอนนี้เธอกำลังหาซื้อส่วนผสมเพื่อทำอาหารค่ำในคืนนี้

“ เห้อ ข้าจะซื้ออะไรดี” เมื่อเห็นเนื้อดิบชนิดต่าง ๆ ทั้งหมดเอเลน่าย่นคิ้วของเธอและเริ่มคิด

หลังจากได้รับคริสตัลวิเศษของหลินเสี่ยว เธอไม่ต้องติดตามหลินเสี่ยวตลอดทั้งวันและสามารถออกมาคนเดียวได้ ดังนั้นเธอจึงจัดซื้อชุดของชาวนาธรรมดาเพื่อซ่อนรูปร่างและรูปร่างหน้าตาที่ดีของเธอเพื่อที่เธอจะได้หลีกเลี่ยงสิ่งที่ไม่จำเป็น

อย่างไรก็ตามการซื้อสิ่งต่าง ๆ นั้นค่อนข้างยากสำหรับเธอ

“ เฮ้ สุดสวย ท่านไม่ชอบหมูเหรอ?” เมื่อเห็นเธอลังเลพ่อค้าเร่คิดว่าเธอไม่พอใจและเขาก็ยังขายให้เธอต่อไป

แม้ว่าเธอจะสวยงามมากจริง ๆ แทนที่จะชื่นชมความงามของเธอคนเร่ขายหวังว่าเธอจะซื้อสินค้าของเขา

นอกจากนี้เนื่องจากเธอเป็นสาวงาม สามีของเธอจะต้องทรงพลังมากดังนั้นเธอจึงต้องรวย! หญิงสาวสวยที่ร่ำรวยเป็นลูกค้าคนโปรดของพ่อค้า

“ ไม่เป็นไร ถ้าท่านไม่ชอบเนื้อหมู ขาแพะล่ะ! ดูนี่เป็นเนื้อแกะคุณภาพสูง! ไขมันและกลิ่นหอมมันเพิ่งถูกสังหารสดๆ ดูสิครับมันยังมีเลือดอยู่เลย! ซื้อสิ่งนี้และอบให้สามีของท่านเขาจะรักมันแน่นอน!”

“ ขาแพะย่าง ฟังดูดีทีเดียว…” เอเลน่าถูกโน้มน้าวด้วยคำพูดที่ฉลาดและมีฝีปากของคนเร่ขาย

เมื่อคิดถึงขาแพะมันมันที่มีกลิ่นหอมมันจะรู้สึกได้ถึงความอยากอาหารของเธอที่เพิ่มขึ้นหลังจากปีศาจไม่สามารถต้านทานเนื้อสัตว์ได้ แม้ว่ามันจะมีราคาแพงกว่าเล็กน้อยแต่เธอก็ยังสามารถจ่ายได้แม้ว่าเธอจะถูกตำหนิโดยหลินเสี่ยวเพราะเสียเงินหลังจากที่เธอกลับมา

แม้ว่า…หืมข้าก็ใจดีพอที่จะช่วยเขาซื้อเนื้อแกะเขาจะตำหนิข้าได้อย่างไร ข้าช่วยเขามากพอแล้วโดยช่วยเขาทำอาหารเย็นเขาควรจะขอบคุณข้า!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เอเลน่าก็ไม่ลังเลอีกต่อไป เธอรู้สึกถึงกระเป๋าเงินของเธอพบเหรียญเงินที่หลินเสี่ยวมอบให้เธอก่อนหน้านี้และกำลังจะซื้อขาแพะกลับบ้านเพื่อย่าง คนเร่ขายของเธอเห็นติดเบ็ดเงินของเธอแล้วยิ้มออกมาและยื่นมือออกไปรับเหรียญเงิน

แต่ในวินาทีสุดท้ายเอเลน่าก็หยุด

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงสิ่งที่คนเร่ขายพูดกับเธอก่อนหน้านี้มีคำไม่กี่คำที่ไม่ถูกต้องในสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้

“ เจ้าเพิ่งพูดว่า…ซื้อสิ่งนี้ให้กับสามีของข้า?” เอเลน่าถามด้วยความประหลาดใจ

สามีของเธอ? สามีของเธอเป็นใคร เธอมีสามีอย่างไร!

“ถูกต้อง! สามีของเจ้า!” พ่อค้าเร่ยังไม่ได้สังเกตเห็นความผิดพลาดของเขาเขายังคงประจบประแจงเธอด้วยรอยยิ้ม“ ท่านสวยมากดังนั้นสามีของท่านต้องเป็นคนที่มีพลังใช่ไหม? ท่านแต่งงานเร็วด้วยใช่มั้ย ดูสิทรวงอกของคุณท่านนั้นมากมายเหลือเกิน…ลูกของท่านจะต้องสามารถกินได้เต็มที่ ใช่มั้ย! แม่ที่เ!”

“ฮะ?”

เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายที่เอเลน่าอยากจะฆ่าใครบางคน

“ นี้ เจ้าพูดว่าใครเป็นแม่ที่ดี? ใครที่แต่งงานแล้ว อย่าพูดเรื่องไร้สาระข้าไม่มีสามี! ข้าไม่มีลูก! ข้า …ข้ายังไม่ได้ให้นมลูกเลย!”

เอเลน่ามีหน้าแดงและข้องแวะอย่างโหดเหี้ยมเธอทนต่อการกระตุ้นไม่ให้ทุบพ่อค้าแผงลอยแล้วเลี้ยวออกไป

เธอไม่ได้ซื้อเนื้อ! เธอไม่ได้ทำอาหารเย็น! เธอกำลังจะกลับบ้านที่ ไอ้ลามกหลินเสี่ยวสามารถอดตายได้สำหรับทุกสิ่งที่เธอสนใจ!

“? อย่าไป! ท่านไม่ได้ซื้อขาแพะ?”

คนเร่ขายของงี่เง่าเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูดซึ่งทำให้เธอโกรธมากเขาพูดอย่างชัดเจนว่าสิ่งต่าง ๆ ที่ควรจะได้ยิน

สำหรับการไม่แต่งงาน…เป็นไปได้อย่างไรถ้าเธอไม่ได้แต่งงานทำไมผู้หญิงสวยคนนี้ถึงซื้ออาหารหรือว่าเธอเป็นแม่บ้านจริงๆ

“ถ้าท่านไม่ต้องการเนื้อแกะ มันมีคุณภาพสูงทั้งหมดเราสามารถพูดคุยเรื่องราคาได้!”

“เหอะ!”

เธอเพิกเฉยต่อการชู้ตของนักยิงและยับยั้งความตั้งใจที่จะสังหารเธอก้มหัวลงแล้วหลบไป

ตลกแบบไหนกันนะ? ซื้อเนื้อให้สามี ใช้หน้าอกใหญ่เพื่อเลี้ยงลูกใช่ไหม? คนเร่ขายรู้หรือไม่ว่าจะพูดยังไง! เหอะ!

สามีของเธอคือใคร? หลินเสี่ยว? เหอะ!

ใครคือลูกของเธอ? เธอยังเป็นสาวพรหมจารีเธอจะให้นมลูกได้อย่างไร? เหอะ!

เอเลน่ากำลังจะระเบิดด้วยความโกรธ

ในที่สุดเธอก็รู้ว่าเธอถูกหลอกโดยหลินเสี่ยวอีกครั้ง

ในขั้นต้นหลังจากที่เธอฟื้นอิสรภาพแล้วเธอวางแผนที่จะสือเกี่ยวกับเอโลน่าแต่หลังจากนั้นหลินเสี่ยวก็คว้าโอกาสที่จะทำให้เธอออกไปจับจ่ายซื้อของชำโดยเรียกชื่อที่มีชื่อเสียงว่า“ การปกปิดตัวตน”

“ เอเลน่าฟังข้า มันอันตรายเกินไปที่เจ้าจะออกไปข้างนอกคนเดียว เจ้าสวยงามมากและมีรูปร่างที่ดี ถ้าเจ้าเจอใครซักคนที่ไม่ดีล่ะ? ดังนั้นเจ้าต้องปกปิดตัวเอง … ภรรยาที่ซื้อของชำตัวตนนี้เป็นตัวตนปลอมตัวที่ดีที่สุด!”

ในเวลานั้นหลินเสี่ยวชี้ทางให้เธออย่างจริงจัง

“ มีคนเพียงไม่กี่คนที่จะยุ่งกับภรรยาที่ซื้อของชำด้วยวิธีนี้แม้ว่าเจ้าจะอยู่คนเดียวเจ้าจะไม่เจอปัญหาใด ๆ …โอ้ใช่ พกตะกร้าใบนี้เปลี่ยนเสื้อผ้าของคเจ้าแล้วมันจะยิ่งเหมือนมากขึ้นไปอีก สมบูรณ์แบบ!”

หลังจากเอเลน่าถอดเสื้อผ้าที่ใช้แล้วออกและสวมชุดของชาวนาหลินเสี่ยวก็มอบเหรียญเงินให้เธอมากมาย

“ เอาเงินไปซื้อผักและเนื้อ ไม่มีส่วนผสมเหลืออยู่ที่บ้านแล้ว นอกจากนี้เจ้าควรทำอาหารเย็นวันนี้ด้วยเช่นกันแม้ว่าการทำอาหารของเจ้าจะไม่ดีเลย…เฮ้ทำไมเจ้ามองมาที่ข้าแบบนั้น? ข้าไม่ได้สั่งเจ้าและช่วยข้าซื้อของชำ … ไม่ไม่ไม่อย่างแน่นอนข้าช่วยให้เจ้าปกปิดตัวตนของเจ้า! เอเลน่าเชื่อข้า!”

คุณอดไม่ได้ที่จะพูดว่าทักษะการแสดงของหลินเสี่ยวนั้นยอดเยี่ยมการแสดงออกของเขาจริงใจและน้ำเสียงของเขานั้นเป็นธรรมชาติเหตุผลของเขาก็สมเหตุสมผล เอเลน่าเชื่อในตัวเขาตั้งแต่เริ่มต้นและคิดอย่างไร้เดียงสาว่าเขาทำเพื่อประโยชน์ของเธอ

จริง ๆ หลังจากเอเลน่าปลอมตัวเป็นภรรยาเธอไม่เคยเจอปัญหาเลยดังนั้นเธอจึงยังคงฟังคำแนะนำของหลินเสี่ยวและเธอจะออกไปข้างนอกทุกวันเพื่อช่วยหลินเสี่ยวซื้อของอร่อย ๆ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เริ่มเข้าสู่จังหวะของการซื้อของชำและทำอาหาร

แต่ตอนนี้เธอรู้ทันทีว่าหลินเสี่ยวกำลังหลอกเธอ!

เธอถูกหลอก!

“ ไอ้…เขากล้าหลอกข้าได้ยังไง!” เอเลน่ารู้สึกว่าหน่วยสืบราชการลับของเธอถูกดูถูก

ก่อนที่เธอจะมีคริสตัลวิเศษเธอเพียงแต่ต้องอยู่บ้านและทำความสะอาดและมีงานแปลก ๆ ที่นี่และที่นั่น แต่ตอนนี้ด้วยคริสตัลเธอรับผิดชอบในการออกไปซื้อของของชำเช่นกันเธอตกอยู่ในกับดักของหลินเสี่ยวอย่างชัดเจน!

คริสตัลเวทย์มนตร์ที่เธอได้รับจากการใช้เลือดสดและศักดิ์ศรีของเธออิสรภาพที่เธอได้รับไม่ใช่เพื่อช่วยในการซื้ออาหารและปรุงอาหาร!

“ หืมม…เจ้าต้องการให้ข้าทำอาหาร? ตกลงกินเกลือจนตายไปคืนนี้!” เอเลน่าตั้งใจจะใช้เกลือทั้งหมดเมื่อปรุงอาหารคืนนี้และทำให้ไอ้ลามกนั่นทรมาน!

อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำอะไรแบบนั้นไม่ใช่ความผิดของเธอที่เธอทำอาหารไม่เก่งหลินเสี่ยวพูดไม่ออก!

เช่นเดียวกับที่เอเลน่ากำลังคิดเกี่ยวกับฉากที่สวยงามในการทำให้ความวิปริตนั้นทรมานเธอสังเกตเห็นชายคนหนึ่งขวางทางเดินหน้าเธอ

ตรอกเล็ก ๆ แห่งนี้เป็นถนนที่เธอต้องกลับบ้านหลินเสี่ยวก็ตีพี่น้องทั้งสามคนที่อยู่ใกล้เธอด้วยเหตุผลเดียวกันถ้ามีใครต้องการมีปัญหาพวกเขาจะได้พบเธอโดยรอที่นี่

“ นักรบระดับห้า?”

เรดาร์ตรวจจับพลังเวทย์ของเอเลน่าแจ้งเตือนเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นและสังเกตว่ามันเป็นชายหนุ่มเขาไม่ได้สูงเกินไปและกล้ามเนื้อมากเกินไปหน้าเขาค่อนข้างโอเต มีเพียงผิวสีดำของเขาที่โดดเด่น แต่ … นั่นเป็นนักรบระดับห้าของแท้

นักรบระดับห้าไม่ใช่สิ่งที่คุณจะเห็นได้ทุกที่ในเมืองวินเทอร์เรส เขายังเด็กมากเขามองไปรอบ ๆ อายุเท่ากับหลินเสี่ยวความแข็งแกร่งของเขาไม่ธรรมดา!

ทำไมชายหนุ่มและแข็งแรงจึงปิดกั้นทางเข้าของตรอก? นอกจากนี้เมื่อพิจารณาจากการแสดงออกของเขาเขากำลังเล็งเธอ!

เอเลน่ารู้สึกรำคาญ

เธอคิดว่าเธอสามารถหลีกเลี่ยงปัญหาด้วยการปลอมตัว แต่มันก็ยังเกิดขึ้น!

เธอควรทำอย่างไร

แตกต่างจากครั้งที่แล้วไม่มีใครช่วยเธอได้คราวนี้หลินเสี่ยวนอนกรนที่บ้านอย่างแน่นอนเธอทำได้แต่พึ่งตัวเองเท่านั้น!

ทันใดนั้นเอเลน่าก็จำวิธีการดูแลรักษาตัวเองหลินเสี่ยวสอนเธอก่อนที่เธอจะจากไป เมื่อเธอพบปัญหาเธอควรฉีกเปิดคอเล็กน้อยวิ่งไปในสถานที่ที่มีผู้คนจำนวนมากและตะโกน“ ล่วงละเมิดทางเพศ” เพื่อที่เธอจะได้รับความรอด!

“ บ้าเอ้ย…ช่างน่ารำคาญมาก”

แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าวิธีการนี้จะใช้ได้หรือไม่แต่เธอก็อาจลองดู!

ในขณะที่เอเลน่ากำลังเตรียมตัวอย่างกระวนกระวายเธอไม่ได้สังเกตว่ามีวัยรุ่นที่ติดตามเธอตลอดเวลามีผมสีดำและจ้องมองเธออย่างกังวล