ในคืนนั้น

เมืองวินเทอร์เรส เขตเมืองเก่า

แถบบางอย่าง

ตามที่ซีซาร์ ความสนใจเพียงอย่างเดียวของแซมคือการดื่ม ทันทีที่หลินเสี่ยวเข้ามาในบาร์เขาก็เห็นคนเมาผิวสีเข้มนั้น

“ แซม สวัสดีข้าหลินเสี่ยวเจ้าควรรู้ว่าข้าเป็นใครใช่มั้ย” หลินเสี่ยวเดินไปข้างเขาขณะยิ้มแย้มและทักทายเขาอย่างไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย

“ เจ้าเอง?” เมื่อเห็นว่าเป็นหลินเสี่ยว แซมก็ยกความระแวดระวังในทันที

เขายังไม่ได้ไปหาหลินเสี่ยว แต่ทำไมเขามาหาเขากับสาวใช้ของเขา? เขาพยายามทำอะไร

เขาพยายามเลือกการต่อสู้กับเขาหรือไม่?

“ แซม เอาง่ายๆ ข้ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เจ้าบอกกับแม่บ้านของข้าเมื่อวานนี้” หลินเสี่ยวโบกมือเพื่อทำให้เขาสงบแล้วจึงอธิบายในหน้าตาเฉยว่า“ ตอนแรกข้าคิดว่าเจ้าจะรบกวนคนใช้ของข้า ดูเหมือนว่าคุณเป็นคนที่มีความรับผิดชอบอย่างแท้จริงแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับพี่ชายทั้งสามที่หยิ่งยโส”

หลินเสี่ยวทำคำเยินยอออกมาโดยไม่สังเกตเห็น

“ หืมไม่จำเป็นต้องพูดคำไร้ค่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้าก็จะไม่แตะต้องสาวใช้ที่ไม่มีอาวุธและไม่มีที่พึ่ง” แซมพูดเยาะเย้ยเขาว่า“ ถ้าเจ้ามีอะไรจะพูดก็เอาเลย! มิฉะนั้นอย่ารบกวนข้าจากการดื่ม รอสักครู่เราจะจัดการเรื่องนี้ระหว่างการแข่งขันในวันพรุ่งนี้!”

“ โอ้อย่างที่คาดหวังจากผู้ชาย ข้าไม่ได้ทำผิดต่อเจ้า!” หลินเสี่ยวไม่ท้อและเจรจากับเขาต่อไป“ แซม มีอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ข้ามาหาเจ้าในวันนี้”

“ พูดมา!” พูดอย่างนั้นแซมไม่สนหรอกและดื่มเหล้าขนาดใหญ่

“ จริงๆแล้ว…ข้าอยากจะขอโทษเจ้า” หลินเสี่ยวพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้คนอื่นตกใจด้วยความจริงใจที่หาที่เปรียบมิได้

เมื่อดูการแสดงที่ยอดเยี่ยมของเขาข้าง ๆ เขาเอเลน่าถอนหายใจและเป็นห่วงแซมอย่างมาก

“ แค่กๆ!” ตามที่คาดไว้แซมสำลักในเครื่องดื่มของเขาและถ่มน้ำลายออกมาทั้งหมดเขาคิดว่าเขากำลังจินตนาการมันเขาหยุดยั้งจากการไอและถามว่า“เจ้า …เจ้าเพิ่งพูดอะไรนะ?”

“ ข้าพูดว่าข้าต้องการที่จะขอโทษเจ้า” หลินเสี่ยวติดตามริมฝีปากของเขาและกระพริบตาอย่างจริงใจ

“ทำไม?”

“ สำหรับการทำร้ายพี่น้องทั้งสามคน” หลินเสี่ยวพูดอย่างโหดเหี้ยม“ แม้ว่าพวกเขาจะรังแกคนใช้ของข้าแล้วก็มองหาปัญหาดังนั้นการถูกตีขึ้นมาก็คือการเก็บเกี่ยวสิ่งที่พวกเขาหว่าน แต่…ข้าไม่ควรทำร้ายพวกเขามากขนาดนั้น มันแย่สำหรับข้าที่ใช้กำลังมากเกินไปในฐานะเจ้านายแซม ข้าเสียใจกับการกระทำของข้า”

“ อ่า…” แซมเช็ดฟองเบียร์ข้างปากเขาด้วยความงุนงงมองดูการแสดงออกอย่างจริงใจของหลินเสี่ยวเขาก็เป็นคนงี่เง่า

นักเรียนวิชาเวทย์มนตร์ไม่แปลกเกินไปหรือ ทำไมพวกเขาถึงพูดแตกต่างจากนักเรียนจากแผนกนักรบ?

แซมไม่เคยคาดหวังว่าหลินเสี่ยวจะขอโทษไม่ใช่ในอีกหนึ่งล้านปี ทำไมเขาถึงพลิกในทันที?

เดี๋ยว…หลินเสี่ยวมาขอโทษจริง ๆ เหรอ? หรือว่าเขาจะมาอวดความจริงที่ว่าเขาสามารถทำร้ายพี่ชายทั้งสามได้อย่างมาก?

แซมรู้สึกเหมือนมีอะไรผิดปกติ

หลินเสี่ยวไม่ใช่คนงี่เง่า เขาไม่ได้มาวันนี้เพื่อขอโทษเขาต้องมีแรงจูงใจอื่น ๆ !

“ นี้ เจ้าต้องการอะไรจริงๆ” แซมวางเหยือกเบียร์ของเขาแล้วถามอย่างจริงจังว่า“ อย่าเล่นกับข้า!”

“ ข้าไม่กล้าเล่นกับเจ้าหรอก ข้าแค่อยากคุย” การเล่นจบไปแล้วเพราะเห็นว่าแซมอยู่ในอารมณ์ในที่สุดหลินเสี่ยวอยากตีในขณะที่เหล็กร้อนและเริ่มเร่ขายของเขาผิด การให้เหตุผล“ แซมข้ารู้ว่าเจ้าต้องการสอนข้าอย่างยุติธรรมในระหว่างการแข่งขันในวันพรุ่งนี้และอาจ…เจ้าต้องการทำร้ายข้าอย่างหนักเพื่อระบายพี่น้องสามคนและเผชิญหน้ากับนักเรียนฝ่ายนักรบ ข้าถูกไหม?”

“ แล้วเกี่ยวยังไง?”

ตราบใดที่แซมเอาชนะหลินเสี่ยวในระหว่างการแข่งขันไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น แต่ฝ่ายนักรบทั้งหมดจะสามารถมุ่งหน้าขึ้นสูงได้! และผู้ชนะจะได้รับความชื่นชอบจากทุกคนอย่างไม่ต้องสงสัยและชื่อของนักดาบพายุแซมจะเหนือกว่านักดาบเวทซีซาร์!

ดังนั้นแซมไม่สามารถกลั้นใจได้ในระหว่างการแข่งขันเขาต้องทำให้ดีที่สุด!

“ หลินเสี่ยวเจ้าอาจกลัว? โอตาคุจากแผนกเวทย์มนตร์เป็นคนขี้ขลาดอย่างที่คาดหวังไม่ใช่แค่การบาดเจ็บแม้ว่าเจ้าจะขาหัก แต่มันจะหายภายในครึ่งปีหรือมากกว่านั้นเจ้ากลัวอะไร?” แซมคิดว่าหลินเสี่ยวกำลังวางแผนที่จะขออภัยจึงเยาะเย้ยเขาอย่างเหยียดหยาม

“ เอ๊ะ…” คำพูดของเขาทำให้หนังศีรษะของหลินเสี่ยวคลาน

สำหรับแซมใบหน้าและเกียรติยศนั้นสำคัญกว่าสุขภาพอย่างเห็นได้ชัดเขาไม่สนใจแม้แต่เรื่องขาหัก ตามที่คาดไว้ของชายเลือดเย็น เขาแตกต่างกับถังขยะอย่างหลินเสี่ยวที่เรื่อยเปื่อยทั้งวันอย่างสิ้นเชิง

อย่างไรก็ตามนี่คือคำตอบที่หลินเสี่ยวรออยู่!

“เกรงกลัว? ไม่ พี่แซมเจ้าเข้าใจผิดข้าไม่กังวลว่าข้าจะได้รับบาดเจ็บตรงกันข้าม…ข้าเป็นห่วงเจ้า!” หัวข้อเปลี่ยนไปการแสดงออกของหลินเสี่ยวกลายเป็นสิ่งที่น่ากลัวและน้ำเสียงของเขาก็วิตกกังวลมาก

“ เป็นห่วงข้า?” แซมตกอยู่ในความสูญเสีย

เขาต้องกังวลเรื่องอะไร

“ ใช่ ข้าเป็นห่วงเจ้าจริงๆ” หลินเสี่ยวส่ายหัวด้วยความกังวล“ แซมข้ากำลังคิดว่าถ้าเจ้าทำร้ายข้าอย่างหนักระหว่างการแข่งขันในวันพรุ่งนี้คนอื่นจะมองเจ้าอย่างไร”

“ คนอื่น ๆ ?” แซมไม่เข้าใจ

เมื่อเห็นว่าเขาสับสนแล้วหลินเสี่ยวก็อธิบายอย่างอดทน

นี่เป็นตรรกะของเขามันไม่ใช่ความลับที่หลินเสี่ยวทำร้ายสามพี่น้องบาดเจ็บสาหัสแต่ก็ยังไม่แพร่กระจายแต่ถ้าแซมบาดเจ็บสาหัสอย่างหนักในวันพรุ่งนี้ใครบางคนอาจใช้ประโยชน์จากสิ่งนั้นและเริ่มทำอะไรบางอย่าง

คำถาม: ทำไมพี่ชายสามคนถึงบาดเจ็บสาหัสโดยหลินเสี่ยว? คำตอบ: เพราะพวกเขารังควานสาวใช้ของเขาและนำมันมาเอง

คำถามอื่น: แล้วทำไมแซมถึงทำร้ายหลินเสี่ยวอย่างไร้เหตุผลระหว่างการแข่งขัน? คำตอบ: เพราะแซมดูแลสามพี่น้องและเขาเป็นคนหนึ่งที่กระตุ้นให้พวกเขาล่วงละเมิดแม่บ้านของหลินเสี่ยว!

“ แซม ถ้าเจ้าทำร้ายข้าแม้ว่าข้าจะไม่พูดอะไรเลยเจ้าก็จะถูกสงสัยว่าจะทำคะแนนส่วนตัวของเจ้าแล้วเจ้าก็จะต้องเกี่ยวข้องกับพวกเขาด้วย! เป็นไปได้ไหมที่เจ้าเป็นคนที่ยุยงคนสามคนดังกล่าวเพื่อก่อกวนแม่บ้านของข้า”

หลินเสี่ยวทำรายการเกี่ยวกับการเอาจริงเอาจังขณะที่พูดคำที่ทำให้รู้สึกคึกคัก

“ แซม พี่ชายของแผนกนักรบผู้มีคุณธรรมผู้น่านับถือ… แต่เจ้าได้ยุยงให้น้องชายของเจ้าล่วงละเมิดทางเพศต่อแม่บ้านของข้าในถนนสายกลาง หลังจากนั้นก็ถูกเปิดเผย เจ้ายังช่วยพวกเขาระบายอากาศและทำให้ข้าบาดเจ็บระหว่างการต่อสู้… ฮึฮึ แซม ถ้าสิ่งนี้หลุดออกไปเจ้าจะมีหน้าออกมาไหม?”

หลินเสี่ยวทุบหน้าอกและถอนหายใจด้วยความโศกเศร้าและเกือบจะบีบน้ำตาออกมา

“ นินทาเป็นสิ่งที่น่ากลัวมาก แซมข้ากังวลจริงๆว่าชื่อเสียงของเจ้าจะถูกทำลาย!”

การยิงอย่างรวดเร็วของหลินเสี่ยวต่อเนื่องทำให้หัวของแซมหมุน

“ นั่น…” ในที่สุดแซมก็ลังเล

สิ่งที่หลินเสี่ยวพูดก็สมเหตุสมผล แซมไม่เคยคาดหวังว่าจะเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงเช่นนี้ขึ้น

เขาไม่ต้องการถูกตราหน้าด้วยชื่อเสียงอันชั่วร้ายฃ“ รังควานสาวใช้” และยิ่งไปกว่านั้นเขาเป็นคนหัวรุนแรงที่แกล้งคนอื่น เขามองว่าตัวเองเป็นคนซื่อตรงเขาจะกลายเป็นคนเลวได้อย่างไร

เขาควรทำอย่างไร เขาจะต้องโยนการแข่งขันกับหลินเสี่ยวหรือไม่?

ไม่มีทาง! เขาจะทำให้ดีที่สุดในระหว่างการแข่งขันนั่นคือหลักการของเขา! เขาจะไม่ยอมรับในประเด็นนี้ไม่ว่าหลินเสี่ยวจะพูดอะไร

“ เห้อไม่ต้องกังวลแซมข้าไม่ขอให้เจ้าโยนไม้ขีด” ราวกับว่าเขาเห็นเขาหลินเสี่ยวเสนอข้อเสนอแนะของเขาอย่างเหมาะสม

อันที่แซมไม่มีทางปฏิเสธ

“ สู้กับข้าแซมวันนี้เดี๋ยวนี้!”

“เจ้าพูดอะไรนะ?”