สองสามวันต่อมา

รอบแรกของการแข่งขันน๊อคเอาท์จบลงแล้วมีผู้เข้าแข่งขันเพียงสี่คนจากแปดคนแรก พวกเขาคือ ซีซาร์,หลินเสี่ยวและเชนไตหยินจากแผนกเวทมนตร์และผู้มาใหม่จากแผนกนักรบ

นักเรียนทั้งสี่คนนี้เป็นนักเรียนใหม่ที่แข็งแกร่งที่สุดของวิทยาลัยลอรัน พวกเขากำลังจะผ่านรอบรองชนะเลิศและรอบชิงชนะเลิศในอีกสองสามวันเพื่อตัดสินผู้ชนะและอันดับสองที่จะเป็นตัวแทนของวิทยาลัยลอรัน ในการแข่งขันวิทยาลัยที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งเดือน

การ์ดลับของแผนกเวทซีซาร์เอาชนะความยากลำบากทั้งหมดและก้าวขึ้นไปสู่อันดับสี่โดยไม่ต้องสงสัย หากเขาทำเช่นนี้ต่อไปเขาจะชนะแน่นอนมันเป็นเรื่องของเวลา

ดังนั้นคำถามที่สำคัญที่สุดกลายเป็นใครจะเป็นผู้ที่ได้ตำแหน่งรอบรองชนะเลิศ?

ถ้าเธอแข็งแรงเท่านั้นมันจะดีแค่ไหนหากได้รับตำแหน่งที่สองโรซี่คิดแบบนั้นขณะที่กำลังเดิน

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าพละกำลังของเธอเป็นเพียงสื่อกลางสูงและยังห่างไกลจากซีซาร์ แต่เธอก็ยังคงเสี่ยงต่อการบาดเจ็บและเข้าร่วมการแข่งขัน

กับนักรบที่แข็งแกร่งในฐานะเด็กผู้หญิงโรซี่ไม่มีโอกาสชนะสูงแต่ถ้าคู่ต่อสู้เป็นนักเวทด้วยทักษะการควบคุมเวทที่ค่อนข้างดีของเธอ

ข่าวดีก็คือว่าโรซี่ไม่ได้พบกับนักรบคนเดียวในรอบแบ่งกลุ่มฝ่ายตรงข้ามของเธอคือนักเวททุกคนที่อ่อนแอกว่าเธอดังนั้นเธอจึงประสบความสำเร็จและผ่านเข้ารอบไปสู่รอบน๊อคเอาท์

ในเวลานั้นโรซี่เห็นความหวัง

ในตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะมีโอกาสต่อสู้เพื่อที่สองเพื่อไม่แยกจากซีซาร์แบะเดินทางไปประเทศอื่นเพื่อเข้าร่วมในการแข่งขัน วิทยาลัยเป็นการเดินทางรักเหมือนฝัน

แต่ความฝันของเธอถูกทำลายอย่างไร้ความปราณีโดยใครบางคน

อสูรที่ทำลายความฝันของเธอนั้นไม่มีใครนอกจากศัตรูสาบานของเธอผู้หญิงที่เธอต้องการที่จะเอาชนะเจ้าหญิง เชนไตหยินแห่งจักรวรริฉินอันยิ่งใหญ่!

ที่จริงแล้วเมื่อโรซี่พบว่าคู่ต่อสู้ของเธอคือเชนไตหยิน เธอไม่กลัวเลยแต่เธอมีความสุขมาก!

ในที่สุดเธอก็มีโอกาส! เธอต้องการสอนบทเรียนเชนไตหยินเสมอโดยใช้เวทมนตร์หลายอย่างเพื่อเอาชนะเธอทำให้เธอขอความเมตตาและปล่อยให้ทุกคนเห็นว่าจิ้งจอกตัวนี้ต่ำแค่ไหน โชคไม่ดีที่ความฝันและความจริงไม่เหมือนกันในระหว่างการแข่งขันเธอถูกจัดการโดยเชนไตหยิน

ใช่ ถูกจัดการ

กระบวนการนี้ง่ายมาก

ตามกฎทั้งสองจะต้องรักษาระยะห่างที่กำหนดไว้ก่อนที่การแข่งขันจะเริ่มขึ้นและยืนเผชิญหน้ากันที่ศูนย์กลางของเวที ในวันนั้น เชนไตหยินยังคงเป็นปกติสวมรองเท้าส้นสูงและถุงน่องผ้าไหมสีดำขาเรียวของเธอเย้ายวนตามปกติ ดาบสองอันห้อยอยู่ที่เอวของเธออุ้มตัวสูงด้วยการปรากฏตัวที่ไม่ธรรมดา

ผู้ตัดสินในวันนั้นคืออาจารย์วูในการต่อสู้ การต่อสู้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

“ เชนไตหยิน ระวังตัวไว ข้าจะชนะแน่นอน!”

โรซี่วางแผนที่จะดำเนินการร่ายมนต์และวงจรของเธอให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ก่อนที่เธอจะทำได้จบเธอได้ยิน

“ การเต้นรำเชอร์รี่เบ่งบาน!”

เสียงที่ตุ้งติ้งและสกปรกนั้นเป็นของเชนไตหยินอย่างไม่ต้องสงสัย โรซี่ไม่มีโอกาสโต้ตอบเนื่องจากเธอยังครุ่นคิดถึงความหมายของคำเหล่านั้น ไม่นานหลังจากนั้นเธอถูกล้อมรอบไปด้วยกลีบดอกไม้ที่สวยงามมันเหมือนต้นซากุระที่บานสะพรั่ง

เสียงอาจารย์วูตามมาอย่างรวดเร็ว

“ เชนไตหยิน ได้รับชัยชนะ!”

“ อะไรนะ” โรซี่คิดว่าเธอได้ยินผิด

ไม่เพียงแต่โรซี่นักเรียนที่อยู่โดยรอบล้วนเป็นคนโง่

“ นี้ เกิดอะไรขึ้นกัน? ข้าเพิ่งหาว การแข่งขันจบลงแล้ว?”

“ ข้าไม่รู้…ข้าคิดว่าข้าเพิ่งเห็นดอกซากุระสีชมพูสวยมากเลย”

“ ดอกซากุระ? เจ้าโง่หรือไง มันเกี่ยวข้องกับการแพ้ของคุณหนูโรซี่? นี่ไม่ใช่การแข่งขันดูดอกไม้!”

เมื่อได้ยินเรื่องไร้สาระโรซี่ก็อดไม่ได้ที่จะประท้วง

“ นี้ เดี๋ยวก่อน! อาจารย์วู การแข่งขันเพิ่งเริ่มต้นทำไมท่านถึงประกาศให้เธอได้รับชัยชนะ”

“…”

วูหยุดและดูที่โรซี่ถอนหายใจและพูดออกมาจากเวทีเพื่อดูแลสิ่งอื่น

“ อาจารย์ผู้สอน! จริง ๆ … เชนไตหยิน!ท่านกำลังพูดซักอย่าง! ทำไมท่านถึงชนะ…เอ๊ะ?” โรซี่แค่ต้องการที่จะหาเชนไตหยินมาบ่นแต่เธอก็รู้ว่าเธอหายไปแล้ว

เชนไตหยินผู้ที่ควรยืนอยู่ข้างหน้าเธอก็จากไปและอยู่ด้านหลังวู ทั้งสองก็จากไปด้วยกัน

มีอะไรบ้าง พวกเขาไม่ได้เริ่มต่อสู้ แต่เชนไตหยินชนะได้ยังไง? เป็นเพราะเธอเป็นเจ้าหญิงหรอ

โรซี่รู้สึกเหมือนถูกโกง

เธอเป็นหญิงสาวของตระกูลชิลเด้ เมื่อไหร่ที่เธอได้รับการรักษาแบบนี้? เธอต้องได้รับเหตุผล!

“ เจ้าสองคนนอกรีต! การแข่งขันไม่จบกลับมา! ข้า…” โรซี่ตะโกนเสียงดัง แต่ทันใดนั้นก็มีอาการปวดเฉียบพลันจากคอของเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นและรู้สึกถึงคอของเธอจากนั้นลดระดับศีรษะของเธอและมองที่ฝ่ามือของเธอแล้วหยุดตะโกน

“ ของเหลวสีแดง…นี่คือเลือดใช่มั้ย …เลือดของใคร…นี่ไม่ใช่เลือดของข้าใช่มั้ย! เอ๋????????”

ขนของโรซี่ยืนตรงขึ้น! ในที่สุดเธอก็รู้ว่ามีบาดแผลตื้นเขินที่คอของเธอ! การแข่งขันจบลงแล้วและผู้ชนะคือเชนไตหยินไม่ต้องสงสัยเลยว่าการเฉือนคอของโรซี่เป็นข้อพิสูจน์

เพียงแค่ตอนนี้ เชนไตหยินใช้การชักดาบอย่างรวดเร็วของเธอ“การเต้นรำเชอร์รี่เบ่งบาน” ในอีกเสี้ยววินาทีเธอก็วิ่งถัดจากโรซี่ใช้ดาบหิมะของเธอเพื่อขูดคอที่บอบบางของเธอเบา ๆ จากนั้นก็วิ่งกลับมาปลอกดาบของเธอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น. จากนั้นเธอก็ออกจากวูอย่างเงียบ ๆ

มันเกิดขึ้นเร็วเกินไปโรซี่จดจ่ออยู่กับการร่ายมนต์และวงจรของเธอดังนั้นเธอจึงรู้ในภายหลัง

เพราะมันเป็นแค่การแข่งขัน เชนไตหยินควบคุมความแข็งแกร่งของเธออย่างแม่นยำและรั้งไว้เพียงแค่ตัดตื้น ๆ แต่ถ้าไม่ใช่การแข่งขันล่ะ?

หากไม่ใช่การแข่งขันและเป็นสนามรบจริงโรซี่จะไม่มีโอกาสได้ต่อสู้เธอจะต้องถูกตัดหัวในครั้งเดียว

เชนไตหยินไม่เพียงแต่ชนะการแข่งขันเท่านั้นเธอยังทำลายความมั่นใจในตนเองของโรซี่ด้วยการตัดเพียงครั้งเดียว เธอทำให้โรซี่เข้าใจถึงความแตกต่างของความแข็งแกร่งของพวกเขาอย่างชัดเจน

การแข่งขันครั้งนี้เป็นความพ่ายแพ้ของโรซี่

“อ๋าาาาาา! ข้าไม่ยอมรับสิ่งนี้! เจ้าเชนไตหยิน! ยัยโสเภณีดอกทองจิ้งจอก! แม้ว่าเจ้าจะฆ่าข้าข้าจะไม่ปล่อยให้คเจ้าฉกซีซาร์ออกไป! เจ้าต้องการแต่งงานกับซีซาร์? อย่าหวังในชีวิตนี้!”

โรซี่จะไม่ตกหลุมแบบนี้!

ความล้มเหลวเป็นแม่ของความสำเร็จ! แม้ว่าเธอจะแพ้เชนไตหยิน ตราบใดที่เธอยังหายใจอยู่เธอก็จะนึกถึงวิธีที่จะชนะ!

ลูกหลานของตระกูลชิลเด้จะไม่ไร้ค่าและคุกเข่าหรือขออภัยโทษ!

ใครคือโรซี่ เธอเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุดและน่ารักที่สุดในตระกูล ชิลเด้! เธอเป็นลูกสาวที่รักมากที่สุดของแม็คคาร์ธี่ชิลเด้!

เธอโรซี่ ชิลเด้เป็นผู้หญิงที่กำลังจะแต่งงานกับซีซาร์และกลายเป็นภรรยาของเจ้าชาย!

เธอจะลดระดับหัวให้เจ้าหญิงมักกามเชนไตหยินที่นี่ได้อย่างไร

ไม่มีทาง!

แม้ว่า เชนไตหยินจะแข็งแกร่งแต่เธอก็สวยงามแม้ว่าเธอจะเป็นเจ้าหญิงแม้ว่าพวกเขาจะหมั้นกันแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในสถานที่และเวลาที่เหมาะสม … แต่เธอก็ยังเป็นชาวต่างชาติ!

การตีโต้ของโรซี่เพิ่งเริ่มต้นขึ้น!

“ อืมแม้ว่าข้าจะไม่เต็มใจแต่ข้าสามารถทำสิ่งนี้ได้ในตอนนี้ไม่ใช่เพียงแค่ก้มศีรษะลงและวิงวอนใครบางคน แต่ข้าก็ยังทนได้!”

โรซี่พูดพึมพำกับตัวเองขณะที่เธอเดินผ่านตรอกซอยเมืองวินเทอร์เรส คนรับใช้ของเธอ อาฟู่อยู่ด้านหลังซ้ายและผู้คุ้มกันของเธอด้านหลังไปทางขวาทั้งคู่แต่งตัวเรียบง่ายทำตัวเตี้ย ๆ ราวกับว่าพวกเขาต้องการหาใครสักคน

พวกเขามาถึงจุดหมายอย่างรวดเร็วบ้านหลังเล็ก ๆ ที่ทรุดโทรม

นี่คือบ้านของหลินเสี่ยว

“ แม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่ก็ยังรู้สึกโทรม… เห้อ น่าสมเพชแค่ไหน”

หลังจากพูดพึมพำเล็กน้อยเธอตบแก้มของเธอเองเธอระงับความขุ่นเคืองและยิ้มอย่างสง่างาม

อย่างที่คาดหวังจากตระกูลพ่อค้า โรซี่ไม่สงสัยเมื่อถึงเวลา

“ คุณหนู ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมท่านต้องหาเขา เท่านไม่สามารถปล่อยให้เราจัดกรสำหรับสิ่งที่ท่านต้องการได้?” อาฟู่ไม่สามารถกลั้นและถามได้

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมโรซี่ถึงต้องหาหลินเสี่ยวเพื่อขอความช่วยเหลือ เด็กเหลือขอนั่นเป็นเพียงคนธรรมดาแม้ว่าเขาจะมาจากชนเผ่าตะวันออกและมีความแข็งแกร่งแต่เมื่อเทียบกับตระกูลชิลเด้มีช่องว่างมากเกินไป

คุณต้องรู้ว่าโรซี่รู้สึกผ่อนคลายอย่างมากในครอบครัวไม่เพียงแต่พ่อของเธอเท่านั้น แต่ยังรวมถึงพี่น้องหลายคนของเธอด้วยคำเพียงคำเดียวจากน้องสาวของพวกเขาพวกเขาทั้งหมดจะเป็นเด็กไปทำธุระของเธอด้วยความเต็มใจ

ถ้าโรซี่อยากให้เชนไตหยินตายแล้วพรุ่งนี้เช้า ซีซาร์จะเตรียมพวงหรีดสีขาวของเขาและจะเข้าร่วมในงานศพของเจ้าหญิง เชนไตหยิน

ดังนั้นโรซี่ไม่จำเป็นต้องไปหาหลินเสี่ยวคนนอกเพื่อขอความช่วยเหลือ!

“ อาฟู่ เจ้างี่เง่า! ข้าจะทิ้งมันไว้กับพวกเจ้าได้อย่างไร”

“ทำไมจะไม่ล่ะ?”

“ อาฟู่ ทำไมเจ้าไม่ลองคิดดู! ถ้าข้าปล่อยให้พวกเจ้าใช้พลังของครอบครัวแล้วข้าจะไม่เป็นราชินีปีศาจในนิทานที่คนรังแกใช่ไหม? ซีซาร์เป็นเจ้าชายดังนั้นจะไม่ทำให้เชนไตหยินเป็นสโนว์ไวท์ที่น่าสงสาร?”

โรซี่ชี้ไปที่อาฟู่และดุ

“ไม่! ข้าต้องเป็นสโนว์ไวท์! ข้าต้องเป็นนักแสดงนำหญิงของซีซาร์!”

“ คุณหนู …” อาฟู่พูดไม่ออก

สโนไวท์ ราชินีชั่วร้าย? สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับอะไร! เขาไม่เข้าใจว่าโรซี่มาสรุปอย่างไรมันแปลกเกินไป

อย่างไรก็ตามเขาไม่ชอบบุคลิกของเธอแม้ว่าเธอจะหัวแข็งเขารู้ว่าเธอยังเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักและใจดี เธอไม่ต้องการใช้พลังของครอบครัวและต้องการใช้วิธีของเธอในการไล่ตามความรักของเธอ

“ ท่านยังเด็กท่านวางแผนที่จะขอความช่วยเหลือจากหลินเสี่ยว?” อาฟู่ถามอย่างจริงจัง

“ถูกต้อง! อืมข้าอดไม่ได้ที่จะบอกว่าเพื่อนคนนี้มีความสามารถเล็กน้อย … ”

เมื่อคิดถึงเด็กที่มีผมสีดำคนหนึ่งที่หลับอยู่ตลอดเวลาโรซี่ก็ส่งเสียงและคิดอย่างถี่ถ้วน

ตอนนี้เธอกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่ากลัว เชนไตหยินรับตำแหน่งทางการถ้าเธอต้องการที่จะต่อสู้โดยปราศจากการเป็นคุณหนูและกลับมาอีกครั้งเธอสามารถทิ้งมันไว้ที่หลินเสี่ยว!