เมื่อคิดถึงหลินเสี่ยวแล้วโรซี่ก็ยึดปากของเธอและอิจฉา

ใครจะรู้ว่าเขามีแผนการแบบใดแต่ฝ่ายตรงข้ามของหลินเสี่ยวทุกคนถูกปรับแพ้ในการแข่งขันกลุ่มและเขาก็มีคุณสมบัติได้อย่างง่ายดายในรอบต่อไป

การแข่งขันน๊อคเอาท์แปลกยิ่งกว่าเดิม

คู่ต่อสู้คนแรกของหลินเสี่ยวคือหัวหน้าแผนกนักรบแซมนักดาบพายุ ทุกคนคิดว่าโชคของเขาหมดลง แต่มีอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้นอีกครั้ง

ในรอบแรกแซมยอมแพ้!

เห็นได้ชัดว่าแซมได้ต่อสู้กับใครบางคนในบาร์หนึ่งวันก่อนการแข่งขันและได้รับบาดเจ็บอย่างหนักดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้และดังนั้นหลินเสี่ยวชนะอีกครั้งโดยไม่ต้องต่อสู้และก้าวเข้าสู่สี่อันดับแรกได้สำเร็จ

ทันทีที่มีข่าวออกมาก็เกิดความโกลาหล ทุกคนแสดงว่าพวกเขาไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์ที่ผิดปกติเช่นนี้ได้คนสงสัยว่าหลินเสี่ยวใช้วิธีการที่น่ากลัวเพื่อขู่ฝ่ายตรงข้ามให้ยอมแพ้

แน่นอนผู้ตัดสินทั้งสอง วูและมัมก็พบว่ามันแปลกดังนั้นพวกเขาจึงไปหาแซมที่ได้รับบาดเจ็บหลังการแข่งขันและถามเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในรายละเอียด

“ ขออภัยอาจารย์ที่จริงมันเป็นความผิดของข้าเอง มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหลินเสี่ยว…ข้าไม่ได้ตกเป็นเหยื่อของแผนการของหลินเสี่ยวและข้าก็ไม่ได้ต่อสู้กับหลินเสี่ยว ดวล…เป็นไปได้อย่างไร ข้า…ข้าเป็นนักรบระดับห้าข้าจะแพ้เขาได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้ไม่มีทาง”

นั่นคือตำแหน่งของแซม

แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึงโดยการต่อสู้กับหลินเสี่ยว แต่เนื่องจากตัวเขาเองพูดแล้วมันก็พิสูจน์แล้วว่าหลินเสี่ยวไม่เคยใช้วิธีการทุจริตใด ๆ

ดังนั้นหลินเสี่ยวจึงชนะอย่างยุติธรรม

ดังนั้นเขาจึงเคลียร์ความสงสัยและนอกเหนือจากชื่อเล่นของผู้ก่อกวนระดับS เขายังได้รับ ‘อัครสาวกของพระเจ้า’ อีกอย่างหนึ่ง

หากเขาไม่ได้เขาจะโชคดีได้อย่างไร

แน่นอนว่าโรซี่ไม่เชื่อเช่นนั้น เธอรู้ว่าหลินเสี่ยวจะต้องทำอะไรซักอย่าง แต่เธอก็ไม่ได้เปิดเผยอะไรเลย

ตอนนี้เธอกับหลินเสี่ยวอยู่ในตำแหน่งเดียวกันความก้าวหน้าของหลินเสี่ยวเป็นข่าวที่ดีสำหรับเธอ!

นั่นเป็นเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมเธอถึงมองหาหลินเสี่ยว!

“ แค่กๆ…อะแฮ่มมม”

โรซี่ล้างคอของเธอแล้วยิ้มอย่างแรงออกคำสั่งอาฟู่รอบนถนนเดินด้วยตัวเองและเตรียมพร้อมที่จะเคาะประตู

“? ทำไมประตูถึไม่ได้ล็อค” ขณะที่เธอเคาะเธอสังเกตเห็นว่าประตูเปิดออก

เกิดอะไรขึ้น? หลินเสี่ยวไม่ล็อคประตูเมื่อเขาอยู่ที่บ้าน?

ไม่เป็นเช่นนั้นหลินเสี่ยวจะไม่ประมาทอย่างนั้น การออกจากบ้านโดยไม่ล็อคประตูนั้นเป็นไปไม่ได้

โรซี่ไม่แน่ใจเธอจึงผลักเปิดประตูอย่างระมัดระวังและเข้าไปข้างในแล้วจึงเงยหน้าขึ้นเพื่อฟังกิจกรรมรอบ ๆ

เมื่อเธอมาถึงทางเข้าเธอได้ยินเสียงทะเลาะกันอย่างรุนแรงจากภายในห้อง

“ เอาเงินมา !!!” มีคนตะโกน

โรซี่ก็ตกใจ

เกิดอะไรขึ้น? โจรบุกเข้ามาแล้วพบกับหลินเสี่ยวจึงเปลี่ยนจากการขโมยไปเป็นผู้โจมตี?

ไม่ไม่ถูกต้องไม่ว่าในกรณีใดหลินเสี่ยวก็เป็นนักเวท เขาจะถูกโจรปล้นลักขโมยได้อย่างไร

ยิ่งไปกว่านั้นเสียงนั่นฟังดูคุ้นเคยอย่างมากเสียงที่ชัดเจนและชวนฝันนั้นเป็นสาวงามอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เธอก็ไม่สามารถคิดได้ว่าเธอเป็นใครในไม่ช้า

ใคร?

โรซี่ยกระดับความระมัดระวังของเธอซ่อนตัวที่มุมห้องโถงแอบหัวออกมาอย่างเงียบ ๆ และต้องการดูดีๆ

การทะเลาะกันภายในห้องยังคงดำเนินอยู่

“ นี้เอเลน่าทำไมต้องขอเงินอีกล่ะ? เจ้าบอกว่าเจ้าไม่มีเงินที่จะซื้อขาแพะอบเมื่อวานนี้ดังนั้นข้าให้เจ้าเพิ่มแล้ว เจ้ายังจะมาขอเพิ่มเติม … แปลก เจ้าไม่ใช้เงินเร็วเกินไปเร็ว ๆ นี้?”

“ อึก เจ้าคนขี้เหนียวลืมไปซะ” เสียงผู้หญิงชัดเจนนั่นคือเอเลน่าด้านข้างของเธอกำลังหันหน้าเข้าหาโถงทางเดินและโรซี่ก็สามารถเห็นเส้นโค้งที่คู่ควรของเธอ

“คนขี้เหนียว? หืมมแม่บ้านคนนั้นกล้าแค่ไหนมันไม่ใช่แค่เงิน ข้าจะให้ … เอ๊ะเงินที่ข้าซ่อนไว้ใต้เตียงของข้าอยู่ที่ไหน?” หลินเสี่ยวถาม

“ เงินที่เจ้าซ่อนใต้เตียง? ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดถึงอะไร” เอเลน่าแกล้งทำเรื่องไร้เดียงสา

“ มีเหรียญเงินหนึ่งถุงใต้เตียงของข้าเมื่อวานนี้และตอนนี้มันหายไปแล้ว…นี้ เอเลน่าเจ้าขโมย?” หลินเสี่ยวสอบปากคำ

“ไม่!”

“ ไม่ใช่เจ้าเหรอ? แปลกมาก กระเป๋าจะโตขี้นและวิ่งหนีไปหรือไง? หรือมันถูกแมวเหมียวตาบไป?” หลินเสี่ยวยับยั้งความโกรธของเขาและถามอย่างใจเย็น

“ แมวหลงทาง? เป็นไปไม่ได้” เอเลน่าตอบอย่างจริงจัง

“เหอะ! อย่าเล่นเป็นใบ้กับข้า!” ทันใดนั้นหลินเสี่ยวก็ตื่นเต้นมาก“ เจ้าเป็นเจ้าแมวที่เอาไปใช่ไหม! เอเลน่า เจ้าไม่ได้ซื้อของชำแต่เจ้าแอบเอาเงินของข้าไปใช้ใช่ไหม?”

“ ไม่!” เอเลน่ายังไม่ยอมรับและในเวลาเดียวกันก็ตอบโต้“ เนื่องจากเจ้าเชื่อว่าข้าแอบใช้เงินของเจ้าแล้วหลักฐานล่ะ? เนื่องจากข้าใช้จ่ายเงินข้าควรจะซื้อของบางอย่างใช่ไหมสิ่งที่ข้าซื้อคืออะไร?”

บอกว่าเอเลน่าหมุนตัวกระโปรงสาวน้อยของเธอกระพือราวกับว่ากำลังพยายามแสดงให้เห็นว่าไม่มีอะไรซ่อนอยู่ใต้เสื้อผ้าของเธอ

จริง ๆ แล้วโรซี่มองใกล้กระโปรงก็สั้นมากแล้วและเสื้อผ้าของเธอก็แน่นมากทำให้หน้าอกที่มีอยู่มากมายของเธออยู่ในตำแหน่งที่น่าประทับใจมากแล้วเธอจะซ่อนอะไรได้อีก

แม้ว่าหลินเสี่ยวจะเปลื้องผ้าเอเลน่าเขาก็ไม่สามารถหาหลักฐานใด ๆ ได้!

“หลักฐาน? หืมม…เอเลน่าไม่คิดว่าข้าไม่รู้ แต่เจ้าไม่ได้ซ่อนสิ่งที่เจ้าซื้อกับเจ้า พวกเขาไม่มีอยู่แล้ว! ข้าถูกใช่มั้ย” หลินเสี่ยวเปล่งเสียงดังคำโกหกของเธอ

“ ไม่มีอยู่แล้ว? ข้าไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้าพูด … ” เอเลน่าตกใจเล็กน้อย

“ สิ่งที่เจ้าซื้อไม่ได้ซ่อนอยู่ในเสื้อผ้า แต่ซ่อนอยู่ในท้องของเจ้า! เอเลน่า เจ้าแอบเอาเงินของข้าไปซื้อขาไก่ย่างใช่มั้ย!” หลินเสี่ยวถามอย่างโหดเหี้ยม

“ เอ๊ะ?” เอเลน่ารู้สึกประหลาดใจ

ถูกต้องแล้ว หลินเสี่ยวเดาถูก

หลังจากได้รับคริสตัลเวทมนตร์และคืนอิสรภาพของเธอแล้วเอเลน่าไม่เพียงแต่สามารถซื้อของชำเพื่อทำอาหาร แต่เธอยังสามารถซื้อของได้อย่างอิสระ ดังนั้นเธอจึงขโมยเหรียญเงินหนึ่งถุงจากบ้านและซื้อขาไก่ย่างที่เธอโปรดปรานและกินจนพอใจ!

เธอเปลี่ยนความไม่พอใจทั้งหมดที่มีต่อหลินเสี่ยวให้เป็นความอยากอาหารของเธอและแสดงให้เห็นถึงความกระหายในฐานะราชาปีศาจ เธอใช้เงินทั้งหมดแล้วกินหลักฐานทั้งหมด! ไม่แม้แต่ทิ้งเศษไม้ไว้เบื้องหลัง!

แม้ว่าคำโกหกของเธอจะถูกเปิดเผย เอเลน่าจะไม่ยอมแพ้แต่เธอก็ยังพยายามต่อต้านครั้งสุดท้าย

“ หลินเสี่ยวอย่าใส่ร้ายข้าโดยไม่มีหลักฐาน!”

ใช่ไม่มีหลักฐาน! นั่นคือการต่อต้านครั้งสุดท้ายของเอเลน่า

อย่างไรก็ตามเธอกินขาไก่ทั้งหมดแล้วหลินเสี่ยวจะทำยังไงตัดหน้าท้องแล้วตรวจดู? ตราบใดที่ไม่มีหลักฐาน ไอ้ลามกก็ไม่สามารถลงโทษเธอได้!

รอบนี้เป็นชัยชนะของเธอ!

“หลักฐาน? อืม เจ้าคิดว่าเพียงเพราะเจ้ากินหมดไปแล้ว ข้าไม่สามารถหาหลักฐานได้? ไร้เดียงสาช่างเถอะ!” หลินเสี่ยวพูดจาอย่างเย็นชา“ เอเลน่าเจ้าสามารถกินเนื้อสัตว์นั้นได้ทั้งหมดแต่เจ้าไม่สามารถลบกลิ่นได้! ตราบใดที่เจ้าเพิ่งกินขาไก่ กลิ่นหอมของซอสจะยังคงอยู่ในปากของเจ้าอย่างแน่นอน!”

“ อะไรนะ?” ได้ยินว่าเอเลน่ารีบปิดปากเธออย่างรวดเร็ว

ประณาม! เพราะเธอกินเร็วเกินไปก่อนหน้านี้เธอยังคงมีเนื้อบางส่วนติดอยู่ระหว่างฟันของเธอดังนั้นจึงเหลือกลิ่นบางอย่างแน่นอนมันจะจบลงถ้าหลินเสี่ยวค้นพบ

นั่นคือหลักฐาน!

“มา! เอเลน่าอ้าปากของเจ้าแล้วให้ข้าตรวจดู!” พูดอย่างนั้นหลินเสี่ยวพุ่งไปทางเอเลน่าและลองออกมาแงะเปิดปากเพื่อดู

“ อย่าเข้ามา…อย่าแตะต้องข้า!” เอเลน่ารู้สึกตกใจ

“ หืมม มันไร้ประโยชน์แม้ว่าเจ้าจะตะโกน! ไม่มีใครจะช่วยเจ้าได้!” หลินเสี่ยวปิดตัวเธอ“ ไม่ว่าเจ้าจะมีรสของขาไก่ในปากของเจ้าหรือไม่ให้ข้าลองชิมเอง!”

“ ลองชิม? นี้! เจ้ากำลังจะทำอะไร อย่าบอกข้าว่า…หลินเสี่ยว เจ้าอยากตาย?!” เอเลน่าเอาริมฝีปากอันมีค่าของเธอปกคลุมด้วยมือทั้งสองของเธอ

“ อึก …มันไม่ใช่แค่การจูบเหรอ? เราไม่ได้จูบเมื่อสองสามวันก่อนเจ้าไม่ได้มีความสุขในตอนนั้นเหรอ?” หลินเสี่ยวยิ้มเยาะ

“มีความสุข? นั่นเป็นอุบัติเหตุ! ไอ้! ข้าไม่มีความสุข!” เอเลน่าพูดอย่างโกรธเคืองกับใบหน้าแดงก่ำ

“ หืมข้าไม่สนใจ! เมื่อเจ้าขโมยเงินของข้าเจ้าต้องชำระหนี้ของเจ้า! นั่นเป็นวิธีที่มันเป็น!” หลินเสี่ยวเสนอความต้องการของเขา

“ ชำระหนี้? แต่ข้าไม่มีเงิน!” เอเลน่าต่อต้านอย่างแน่วแน่

“ไม่มีเงิน? ง่ายมากเจ้าสามารถใช้ร่างกายของเจ้าได้!”

ทันใดนั้นหลินเสี่ยวก็วิ่งไปข้างหน้าแล้วจับแขนของเอเลน่าเพราะการเคลื่อนไหวของเขากะทันหันเกินไปพวกเขาทั้งคู่ก็เสียสมดุลและล้มลงบนพื้นด้วยกัน

“ยอมแพ้ซะ! มา! … เปิดปากของเจ้า!”

“ตายซะ! ฝันไปเถอะ!” เอเลน่าตะโกนขณะที่ดิ้นรน

“ เอเลน่าข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผลข้าจะจูบเจ้าทุกครั้งที่เจ้าขโมยเงินเหรียญ! มันยุติธรรมมากใช่มั้ย”

“ไม่! นั่นไม่ยุติธรรม! ซิ!”

“ ชำระราคาสำหรับการกระทำที่น่ารังเกียจของเจ้าเอเลน่า! ข้าจำได้ว่าข้ามีเหรียญเงินสิบเหรียญดังนั้นมันจึงเป็นการจุมพิตสิบครั้ง!”

“ จูบสิบคั้ง? Fuck! เจ้าเป็นสัตว์ประหลาดง? เจ้าอยากกัดข้าให้ตายใช่ไหม?” เอเลน่าแช่งด่าด้วยเสียงที่ไพเราะของเธอ

“ ลำบากเกินไปเหรอ? ดี เงินสิบเหรียญสำหรับดีฟคิส นั้นสะดวกกว่า…มาเลย! ข้าจะไม่เกลียดเจ้าไม่ว่าด้วยเหตุผลใด! อ้าปาก!” พูดอย่างนั้นหลินเสี่ยวหัวเราะและเอนไปข้างหน้า

“ฮะ? เจ้ากล้า! ระวัง ข้าจะไม่กัดลิ้นของเจ้า!” เอเลน่าบีบริมฝีปากของเธอเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนาซ่อนลิ้นเล็ก ๆ ของเธอและในเวลาเดียวกันก็คว้าตัวหลินเสี่ยวเผชิญหน้าและผลักเขากลับอย่างหมดหวัง

“ ใช่แล้วเจ้าอาจกัดข้า…โอเคจากนั้นลองเปลี่ยนมัน” หลินเสี่ยวปล่อยเอเลน่าไปและเปลี่ยนหัวข้อ“ ถ้าอย่างนั้นข้าจะเปลี่ยนเป็นการกินลูกอมสายไหม! เหรียญเงินหนึ่งเหรียญต่อการกัดจากนั้นข้าจะได้รับเงินของข้า!”

“อะไร? สายไหม? เจ้ากำลังพูดอะไร อย่าบอกข้าว่า …ไอ้ลามก! นั่นมันยิ่งกว่านี้ !!!” เอเลน่าหยุดซักครู่แล้วขัดขืนโดยการโบกหมัดเล็ก ๆ ของเธอไปรอบ ๆ แล้วทุบเขา

น่าเสียดายที่การโจมตีที่อ่อนแอจากหมัดอันอ่อนนุ่มของเธอที่ตอกบนหน้าอกของหลินเสี่ยวไม่สามารถฝ่าด่านได้

แม้ว่าเมื่อเธอกำหมัดแกว่งไปมามีอะไรบางอย่างบนร่างกายส่วนบนของเธอแกว่งไปมาอย่างมากและมีพลังทำลายล้างสูงมาก!

“ ฮึ่มมันไร้ประโยชน์! ไม่มีใครจะมาถึงแม้ว่าเจ้าจะกรีดร้องจนกว่าเจ้าจะแหบแห้ง!”

หลินเสี่ยวยื่นมือทั้งสองข้างยื่นมือออกไปและเปลี่ยนเป็นท่าโจมตีและในเวลาเดียวกันก็จงใจหัวเราะที่พูดเกินจริงโดยทำให้เอเลน่าตกใจจนน่าตกใจ!

ในเวลานี้มีปฏิกิริยาจากเรดาร์ตรวจจับเวทย์มนตร์ของเธอ!

“ เดี๋ยว…หยุดมีบางคน! มีใครบางคนอยู่ที่ประตู!”