เชนไตหยินเป็นนักฆ่าเลือดเย็นนักฆ่าที่ไม่มีหัวใจ? ไม่ตอนนี้สิ่งเหล่านั้นยังคงเป็นการคาดเดาปัญหานี้ยังไม่ได้ข้อสรุป

แต่แม้ว่าเชนไตหยินเป็นนักฆ่าแต่หลินเสี่ยวก็ไม่สนใจ

ในฐานะผู้ข้ามมิติชีวิตก่อนหน้านี้ของเขามีการพูดมากขึ้นอีกสองหน้าเขาไม่เห็นใจผู้อื่น

ตราบใดที่เขาหรือคนที่เขารักไม่ตายเขาก็ไม่แคร์ มันยากพอที่จะดูแลตัวเองทำไมเขาถึงต้องสนใจคนอื่น

นี่คือปรัชญาชีวิตของหลินเสี่ยว มุมมองของเขาเหมาะสมหรือไม่? เพียงแค่นั้น?

ไม่

สองสามปีที่ผ่านมามีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ชื่อสโนว์ที่วิพากษ์วิจารณ์มุมมองชีวิตในแง่ลบของเขาอย่างรุนแรง

“ พี่หลินเสี่ยวจริง ๆ แล้วท่านเชื่อหรือไม่ว่าท่านสามารถแยกจากโลกนี้?ท่านจะรักษาแสงสว่างได้อย่างไรเมื่อโลกกลายเป็นโคลน แต่ไม่ว่า…ถ้านั่นคือความฝันของท่านข้ายินดีที่จะไปกับท่าน”

ในเวลานั้นหลินเสี่ยวไม่เข้าใจความหมายของสโนว์และหลังจากนั้นเขาไม่มีโอกาสเข้าใจความหมายของคำเหล่านั้น

สโนว์ทิ้งเขาไว้หลังจากนั้นและเข้าร่วมกับโบสถ์แสงและเขาก็ถูกครอบครองโดยการสอบเข้าลอรันดังนั้นทั้งสองจึงแยกทางกัน

หลังจากนั้นหลินเสี่ยวเข้าร่วมกับลอรันและผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายของเขาไปจนถึงวันนั้น …

วันนั้นเขาได้พบกับเอเลน่าและชีวิตของเขาเลื่อนไปสู่เส้นทางที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

“อ่า … คิดไปก็ลำบากเกินไป มันดีกว่าการเป็นคนดีโดยไม่ทำอะไรเลย” ในระหว่างชั้นเรียนหลินเสี่ยวหาวไม่เห็นด้วย

เจ้าหญิงอะไรนักฆ่าผู้สมรู้ร่วมคิดอะไรพวกเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา ทุกอย่างจะได้ผลในที่สุดไม่มีประเด็นที่น่าเป็นห่วง

ตอนนี้เขาแค่ต้องคิดว่าจะรับมือกับการต่อสู้ครั้งต่อไปอย่างไรและจะกินอะไรสำหรับมื้อเย็น …

“ ข้าควรทานอะไรเป็นอาหารเย็น? เห้อ นานแล้วแต่การปรุงอาหารของเอเลน่าไม่ได้ดีขึ้นเลย” หลินเสี่ยวถอนหายใจลึก ๆ

การพูดถึงเอเลน่านับตั้งแต่ได้รับคริสตัลเวทมนตร์และฟื้นอิสรภาพของเธอ เธอไม่เคยเต็มใจที่จะติดตามหลินเสี่ยวไปโรงเรียนอีกต่อไป เธออยากจะเดินอย่างไร้จุดหมายในเมืองมากกว่าจะเป็นสาวใช้ที่เชื่อฟังของหลินเสี่ยว

แม้ว่ามันจะเป็นเช่นนั้นบนพื้นผิวแต่เอเลน่ายังคงทำงานของเธอในฐานะสาวใช้อย่างเชื่อฟัง ซื้อของและทำอาหารให้เจ้านายทำความสะอาดบ้านหลินเสี่ยวจึงพอใจอย่างมาก

ดังนั้นในตอนเช้าเขาจึงให้คริสตัลวิเศษแก่เอเลน่าและปล่อยให้เธอไปทุกที่ที่เธอต้องการ

“ แต่ทำไมพี่สาวหยินขอลาไปวันนี้…เธอไปไหน?”

หลินเสี่ยวนอนเหยียดยาวอยู่บนโต๊ะของเขาหลับไปอย่างรวดเร็ว

…

…

เมืองวินเทอร์เรส

หลินเสี่ยวกำลังนอนหลับที่วิทยาลัย…โอ้ไม่สิเข้าชั้นเรียนและเอเลน่าถือตะกร้าแล้วใส่ชุดธรรมดาแล้วเดินออกไปข้างนอก

เธอกำลังไปซื้อของที่ร้านขายของชำหรือไม่? ไม่แน่นอน

เรื่องตลกแบบไหนกันนะ? ราชาปีศาจจะรับใช้ไอ้ลามกช็อปปิ้งและทำอาหารให้เขาหรือไง! เธอมีสิ่งที่ต้องทำมากกว่าเช่นค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเอโลน่า

มันนานมาแล้วแต่ยังไม่มีข่าวเกี่ยวกับเอโลน่าเลย เอเลน่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง วันนี้เธอรับความเสี่ยงและมาที่โบสถ์แสงของเมืองวินเทอร์เรสเพื่อค้นหาเบาะแส

หากเอโลน่าถูกจับหรือสังหารโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์จะประกาศแน่นอนว่าเธอหวังว่าจะไม่เกิดขึ้นจากนั้นเพื่อพิสูจน์ว่าเอโลน่ายังคงปลอดภัย

แต่เมื่อเธอเข้าใกล้โบสถ์หัวใจของเธอก็ตกลง กลุ่มคนล้อมรอบประกาศที่โพสต์ไปที่ประตูหลักของโบสถ์

เอเลน่าเข้าใกล้และได้ยินคนสองคนอย่างเงียบ ๆ พูดถึงบางสิ่งบางอย่าง

“ ข้าไม่สามารถเชื่อว่าท่านสตรีศักดิ์สิทธิ์กำลังมาจริง ๆ เราได้รับพรแล้ว! ข้าได้ยินมาว่าเธอเป็นนักบุญที่อายุน้อยที่สุดในช่วงสองสามร้อยปีที่ผ่านมาและเธอก็เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักฮ่าฮ่า!”

“ หืมสาวน้อยน่ารักเหรอ? อย่าพูดเร็วเกินไปข้าได้ยินมาว่าชื่อเสียงของเธอไม่ดีเกินไป … ”

เอเลน่าอยู่ไกลเกินไปดังนั้นเธอจึงไม่เห็นสิ่งที่เขียนในการประกาศเธอสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับข่าวจากสิ่งที่เธอได้ยินจากการสนทนาของพวกเขาเท่านั้น นักบุญจากเมืองเชอร์รีลกำลังจะถูกย้ายไปเมืองวินเทอร์เรสและพิธีจะดำเนินการในอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมาที่พลาซ่าหน้าทางเข้าหลักของโบสถ์แสงในเวลานั้นอาร์คบิชอปแอนเดอร์สันจะเข้าร่วมเป็นขั้นตอนสุดท้ายของการถ่ายโอนอย่างเป็นทางการ

บาทหลวงแอนเดอร์สันเขามีชื่อเสียงมากเอเลน่าจำเขาได้ในฐานะราชาปีศาจ

เมื่อสิบปีก่อนสมาชิกเผ่าเอเลน่ามักจะปะทะกับเขา เขาเป็นผู้ศรัทธาอย่างยิ่งจนถึงระดับคลั่ง ความฝันของเขาคือการฆ่าปีศาจทั้งหมดและเขาได้เลื่อนตำแหน่งให้เป็นอาร์คบิชอปแห่งเมือง วินเทอร์เรสเนื่องจากผลงานที่ยอดเยี่ยมของเขา

เมื่อเดินผ่านโบสถ์ที่เธอซื้อของเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมามีผู้ศรัทธาหลายคนพาแอนเดอร์สันไปที่รถขนส่งในที่สุดเอเลน่าก็สามารถเห็นภาพลักษณ์ของเขาได้ทันที พวกเขาต่างก็บอกว่าพลังทำลายล้างแอนเดอร์สันนั้นร้ายกาจไม่ว่าจะเป็นรูปร่างอ้วน ๆ หรือรูปร่างหน้าตาที่แข็งแกร่งของเขา

การจับอาร์คบิชอปเมืองวินเทอร์เรสไว้ในมือของเขาย่อมมีกำไรไม่รู้จบ ไม่ว่าเขาจะมีศรัทธามากเพียงใดเขาก็ไม่สามารถเอาชนะอาหารรสเลิศและแอลกอฮอล์ได้

อย่างไรก็ตามมันอาจไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับแอนเดอร์สันนับจากนี้เป็นต้นมา นักบุญใหม่กำลังถ่ายโอนในไม่ช้าและเขาอาจจำเป็นต้องหยุดยั้งการปล้นอย่างซุกซน

นักบุญจากเมืองเชอร์รีล … เดี๋ยว เมืองเชอร์รีล

ทันใดนั้นเอเลน่าก็จำได้ว่าเอโลน่าหยิบเหรียญทองครึ่งหนึ่งเพื่อหาผู้หญิงชื่อสโนว์ในเมืองเชอร์รีลตามคำแนะนำของหลินเสี่ยว

และนักบุญนั้นก็มาจากเมืองเชอร์รีลเช่นกัน! เกิดอะไรขึ้น? สองสิ่งนี้เกี่ยวข้องกันหรือไม่?

เอเลน่าต้องการที่จะดูดีแต่มีคนมากมายที่ยืนและมองและเธอไม่สามารถบีบในฐานะเด็กผู้หญิงที่อ่อนแอเธอยังกังวลเกี่ยวกับการถูกเอาเปรียบดังนั้นเธอทำได้แค่ฟังการนินทาของพวกเขาต่อไป .

“ เจ้าพูดว่าเธอไม่มีชื่อเสียงดี…เจ้าหมายถึงอะไร”

“ เจ้ายังไม่รู้ใช่มั้ย ฮี่ฮี่ สองสามวันที่ผ่านมาเพื่อนของข้าไปเมืองเชอร์รีลและดื่มกับผู้ศรัทธาคนนั้นดื่มมากเกินไปและเปิดเผยทุกอย่าง! เขาบอกว่านักบุญนี้มีชื่อเล่นต้องห้ามและทุกคนที่กล้าตั้งชื่อเล่นนี้ต่อหน้าเธอจะต้องถูกฆ่าตาย!”

“ ชื่อเล่นต้องห้าม? มันคืออะไรเหรอ?”

“ แม่มดสโนว์!”

“แม่มด? เฮ้ เจ้าล้อเล่นใช่ไหม? นักบุญจะมีชื่อเล่นแบบนั้นได้อย่างไร? แม่มดหรืออะไรก็ตาม … นั่นเป็นการดูหมิ่นต่อเทพธิดา!” ผู้สังเกตการณ์ส่ายหัวแสดงความไม่เชื่อ

“ ฮ่าฮ่าถ้างั้นก็เป็นเรื่องตลก”

ทุกอย่างดูเหมือนการคุยเรื่องไร้สาระแต่เอเลน่ากลัว

แม่มดสโนว์

นั้นไม่ใช่คนที่ไล่เอโลน่าในเมืองเวสต์วินด์! และตอนนี้เธอกำลังจะถูกถ่ายโอนไปยังเมืองวินเทอร์เรส มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่? หรือมีเหตุผลอื่นอีกไหม?

แม้ว่าในเวลานั้นหลินเสี่ยวตบหน้าอกของเขาและยืนยันว่าสโนว์และแม่มดสโนว์เป็นคนสองคนที่แตกต่างกันเอเลน่ายังคงกังวล

ถ้าสโนว์คือแม่มดสโนว์ สิ่งที่เอโลน่าทำก็แค่เข้าสู่ถ้ำเสือ! ชีวิตของเอโลน่าจะตกอยู่ในอันตรายหากเธอตกอยู่ในมือของแม่มดที่น่ารังเกียจ!

มันคืออะไร?

“ นั้นไง! ชื่อนักบุญถูกเขียนไว้นั้น!

เอเลน่ากลั้นหายใจและบีบทางเข้าไปในฝูงชนเธอต้องเห็นเนื้อหาของการแจ้งเตือนอย่างชัดเจน!

“ ขอทาง…ได้โปรดขอทาง! …ขอทาง!” เอเลน่าบ่นขณะกำลังบีบอยู่ข้างในแต่ก่อนที่เธอจะสามารถเปิดเศษไม้ได้เธอสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนกำลังเดินอยู่ข้างหลังเธอ

อันตราย!

สัญชาตญาณของเธอในฐานะปีศาจทำให้เธอระวังตัวทันทีเธอหันกลับมาและพบคนอันตรายในฝูงชนได้อย่างรวดเร็ว

คนนั้นสวมเสื้อผ้าสีน้ำตาลธรรมดาพร้อมฮูดผสมเข้ากับฝูงชนได้อย่างสมบูรณ์แต่ก็ยังไม่สามารถหลบหนีจากดวงตาของเอเลน่า!

อีกคนสูงและเรียวผมสีดำยาวออกมาจากด้านข้างของหมวกแสดงให้เห็นว่ามันเป็นผู้หญิง…ผมสีดำยาว?

เมื่อมองดูรูปร่างของเธอจากด้านหลังเอเลน่ารู้สึกเหมือนคุ้นเคย ไม่มีมนุษย์มากมายที่ทำให้เธอรู้สึกอันตรายและมันก็เป็นผู้หญิงที่มีผมสีดำยาว …

เอเลน่าสามารถเดาเอกลักษณ์ของบุคคลอื่นได้แล้ว

เธอสามารถดูการแจ้งเตือนได้ในภายหลังแต่มีเพียงโอกาสเดียวเท่านั้นที่จะทำเช่นนี้ เอเลน่าเร่งฝีเท้าของเธอวิ่งไปที่อีกด้านหนึ่งและแสร้งทำเป็นผ่านเธอจึงหันไปทางนั้นและในที่สุดก็เห็นใบหน้าของเธอ

“เชนไตหยิน?”

ตามที่คาดไว้มันเป็นเธอ!

หลังจากยืนยันตัวตนของเธอแล้วเอเลน่าก็อยากรู้อยากเห็นมากขึ้น

มันเหมือนว่าเธอเป็นคนที่แตกต่างวันนี้รองเท้าส้นสูงสีแดงของเธอตอนนี้เป็นสีดำธรรมดาเธอไม่ได้สวมถุงน่องผ้าไหมเซ็กซี่ ขาหิมะสีขาวของเธอมองเห็นได้อย่างแผ่วเบาภายใต้เสื้อผ้าหลวมดาบทั้งสองของเธอถูกปกปิด.

การเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอนั้นสำคัญรองลงมาคืออากาศที่เกี่ยวกับเธอ!

โดยปกติดวงตาสีดำของเชนไตหยิน มักจะเปิดครึ่งหนึ่งเหมือนที่เธอยังคงนอนหลับอยู่ แต่วันนี้ดวงตาของเธอเปิดกว้างและไร้ชีวิตชีวามันไม่มีเสน่ห์ของจิ้งจอกแต่เหมือนคนที่อยู่ในประตูแห่งความตาย

กับเธอคืออะไร

เมื่อนึกถึงสิ่งที่โรซี่พูดกับหลินเสี่ยวเมื่อวานนี้ในที่สุดเอเลน่าก็เดาได้หรือไม่ว่า เชนไตหยินเป็นนักฆ่าจริงๆและตอนนี้เธอกำลังเตรียมจะไปฆ่าใครบางคน?

หากเป็นเช่นนั้น เอเลน่าควรติดตามเธอต่อไปและควรจากไปอย่างรวดเร็ว! แม้ว่าจะเป็นกรณีนี้แต่เอเลน่าอดไม่ได้ที่จะเริ่มเคลื่อนไหว

เชนไตหยินแปลกเกินไปเธออดไม่ได้แต่อนากรู้ถึงที่สุด

เรดาร์ตรวจจับเวทย์มนตร์เปิดเต็มที่!

จากการรวมความสามารถในการรับรู้ของเธอเอเลน่าแทบจะไม่รู้สึกถึงร่องรอยของรัศมีของเชนไตหยินเธอจึงตามหลังมาอย่างรวดเร็ว

เชนไตหยินระมัดระวังเป็นอย่างมากเพื่อที่จะไม่ถูกตามเธอจึงออกนอกเส้นทางจำนวนมากแต่เนื่องจากออร่าจาง ๆ นั้นเอเลน่าจึงไม่หลงทางและยังคงอยู่ในระยะทางที่สมบูรณ์แบบด้านหลังเธอ

“ ออกจากเมืองเหรอ?”

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งเอเลน่ารู้ว่าเชนไตหยินกำลังวางแผนที่จะออกจากเมือง

“ แปลก ๆ การลอบสังหารสองครั้งก่อนหน้านี้เกิดเมืองวินเทอร์เรสแต่ตอนนี้เธอกำลังจากไป…มีใครบางคนที่สำคัญอยู่ที่นั่น?”

เธอกำลังสับสน

“ ไปดูกัน…ข้าไม่คิดว่าข้าจะทำมันได้” เอเลน่าตรวจสอบคริสตัลเวทมนตร์อย่างรอบคอบพบว่าไม่มีอะไรเหลืออยู่มาก!