“ เฮ้เฮ้เฮ้…ตาเฒ่า วู เจ้าต้องให้คำอธิบายแก่ข้า!” มัมไม่สามารถกลั้นได้อีกถ้ามันไม่ใช่เพราะอายุของวู เขาคงจะอยากกระทืบเขาแล้ว ” ดู! หลินเสี่ยวมีความแข็งแกร่งเช่นนี้จริง ๆ ! เจ้าทำอะไรบางอย่างแน่นอน!”

“ข้า? ฮืมข้าหวังว่าจะทำอะไรซักอย่างเหมือนกัน” วูผลักชายกล้ามเนื้อผู้บกพร่องทางสมองไป“ ถ้าข้าสามารถสอนความสามารถแบบนี้ข้าจะหัวเราะตัวเองแม้จะอยู่ในความฝันของข้า!”

“ ชิ … แต่ถ้าหลินเสี่ยวยังคงทำเช่นนี้ต่อไปพลังเวทย์ของเขาจะอยู่ได้? แม้ว่าเชนไตหยินจะไม่สามารถโจมตีแต่เขาจะไม่แพ้เพราะพลังเวทย์หมด?”

“ นั่นเป็นการยากที่จะพูด” วูส่ายหัวราวกับว่าหลงทาง

สิ่งที่ มัมบอกว่าสมเหตุสมผลถ้าหลินเสี่ยวยังคงทำเช่นนี้ต่อไปเขาจะแพ้

การโจมตีเวทย์มนตร์ของหลินเสี่ยวทั้งหมดนั้นเป็นการสิ้นเปลืองพลังงาน เชนไตหยินจะเก็บเกี่ยวผลของแรงงานของเขาโดยใช้ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเธอสำหรับพลังเวทย์มนตร์ของเขาไม่ว่าคุณจะมองอย่างไรเชนไตหยินก็มีกำไรมากกว่า

แต่หลินเสี่ยวไม่ใช่คนงี่เง่าตามวิธีการที่เขาทำสิ่งต่าง ๆ เขาฉลาดเพราะเขาเลือกที่จะใช้ ‘การแสดงเวท‘ เพื่อดำเนินการปราบปรามการโจมตีจากนั้นเขาต้องมีเหตุผลของเขา

แต่เขาจะแก้ปัญหาการใช้เวทย์มนตร์ได้อย่างไร?

นาทีผ่านไป …

สอง, สาม…ห้านาทีผ่านไป แต่ดูเหมือนว่าการโจมตีของหลินเสี่ยวยังมาหยุดเลยปืนกลเวทมนตร์ที่น่าเกรงขามก็ยังคงพ่นเวทมนตร์ออกมามากมาย!

“ เฮ้วู นี้มันห้านาทีแล้ว ทำไมมันถึงยังไม่เหมือนว่าเขาใช้พลังเวทมนต์จนหมด? เขาไม่ได้ซ่อนคริสตัลเวทมนตร์ในเสื้อผ้าใช่มั้ย” มัมถาม

“ ไม่ข้าตรวจสอบเป็นการส่วนตัวก่อนเริ่มต้นเขาไม่ได้พกเครื่องมือเวทมนต์”

“ ดังนั้น…เขาสามารถที่จะคงอยู่ได้นานนี้ด้วยพลังเวทย์มนตร์ของเขาเอง?” มัมถามด้วยความไม่เชื่อ

“ใช่.”

“ ถ้าข้าจำได้อย่างถูกต้อง…นักเวทระดับสี่ระดับปกติจะไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้นานสองนาทีสุดท้ายพวกเขาจะใช้เกินขนาดและหมดสติอย่างรวดเร็วแต่มันก็ใช้เวลาห้านาทีแล้ว… วู เจ้าแน่ใจหรือไม่ว่าเขาเป็นเพียงนักเวทระดับสี่?” มัมถามอย่างจริงจัง

“ข้า? ข้าไม่รู้!” วูเริ่มเบื่อหน่ายกับคำถามทั้งหมดของเขา

จากสถานการณ์ปัจจุบันหลินเสี่ยวสูงกว่าระดับที่สี่แน่นอนอาจเป็นระดับห้า…ไม่เขาอาจแข็งแกร่งกว่านี้อีก! ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่สามารถร่ายเวทได้อย่างง่ายดายและใช้เวทย์มนตร์ขนาดใหญ่อย่างง่ายดาย

หกเจ็ดนาที…เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ และผู้ชมก็ค่อยๆเปลี่ยนไปจากอาการเริ่มแรก

พวกเขามีเพียงคำถามเดียวเมื่อไหร่พลังเวทมนตร์ของหลินเสี่ยวจะแห้ง

“ หลินเสี่ยว เจ้าไม่แสดงความเมตตาจริง ๆ !” บนเวที เชนไตหยินกระโดดอย่างต่อเนื่องขาเรียวของเธอขยายกลางอากาศได้อย่างอิสระและแสดงการร่ายรำที่งดงามราวกับการแสดงเวทของหลินเสี่ยว

“ ขอโทษ พี่สาวหยิน…” หลินเสี่ยวพูดพึมพำกับตัวเองอย่างเงียบ ๆ แต่ก็ไม่ยอมแพ้เลย

การโจมตีอย่างต่อเนื่องไม่ไร้จุดหมาย! เวทีมีขนาดใหญ่มาก เชนไตหยินไม่สามารถหลบไปได้ตลอดกาลไม่ช้าก็เร็วเธอจะทำตามขั้นตอนของเธอแม้ว่าเธอจะช้าไปในเสี้ยววินาที

หลินเสี่ยวใช้พลังเวทมนต์ของเขาอย่างบ้าคลั่งเพื่อสร้างโอกาสนั้น!

และในที่สุดก็มา!

เป๊าะ…เสียงดีดนิ้วที่ชัดเจนและดังก้องพร้อมกับใบมีดลมคม! ในกรณีปกตินั้นเขาขว้างใบมีดลม

“ ช่างเป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักคนหนึ่ง” เชนไตหยินยิ้มเบา ๆ หลังจากได้ยินเสียงแหลมเขาก็เข้าใจแผนของเขาทันที

เวทมนตร์ที่เขาคัดเลือกมาก่อนไม่ได้สุ่มพวกเขาแอบขับตำแหน่งของเชนไตหยินในที่สุดเธอถูกบังคับให้ตายและจากการส่งเวทฉับพลันเขาก็ส่งใบมีดลมเพื่อจัดการการโจมตีครั้งสุดท้าย!

จากทุกทิศทุกทางมันเต็มไปด้วยเวทย์มนตร์ที่หลินเสี่ยวหล่อ ลูกไฟสายฟ้าน้ำแข็งปิดผนึกเส้นทางหลบหนีของเชนไตหยินอย่างสมบูรณ์ดังนั้นดาบใบสุดท้ายนี้จะซัดเธออย่างไม่ต้องสงสัย!

“ ขอโทษ” ตอนนี้หลินเสี่ยวสามารถขอโทษได้เท่านั้น

“ ฮิฮิมันเร็วเกินไปที่จะขอโทษไม่ใช่หรือ? หลินเสี่ยวรูปแบบของเจ้ายังไม่พอ!” อีกครั้งเชนไตหยินแสดงความเร็วที่น่ากลัวของเธอ

ก้าวพริบตา!

เธอเคาะนิ้วเท้าเบา ๆ กับพื้นอย่างแรงและพุ่งไปทางใบลมอย่างไม่เกรงกลัว

“ เจ้าหญิงไม่ !!!” เมื่อเห็นแล้วมีมก็ตะโกนจากใต้เวที!

เชนไตหยินกำลังทำอะไรอยู่ เธอกำลังฆ่าตัวตายหรือ? ถ้าเธอเอาหัวปะทะใบมีดลมมันอาจทำให้ใบหน้าของเธอเสียและความงามของเธอก็จะถูกทำลาย

มันเกิดขึ้นเร็วเกินไปใบมีดลมเงาของเธอกะพริบทั้งสองกำลังตัดกัน

ฟิ้ววววว!

“ อะไรนะ?” ดวงตาของมัมเกือบโผล่ออกมาจากเป้าตา

ในวินาทีสุดท้าย เชนไตหยินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยลมใบมีดก็พัดผ่านแก้มของเธอกวาดผิวที่บอบบางของเธอ ทั้งหมดที่ถูกตัดเป็นเส้นผมเส้นเดียวโดยไม่ทำร้ายใบหน้าที่สวยงามของเธอ

เขาควรจะบอกว่าเธอมีปฏิกิริยาไวต่อพระเจ้าและกล้าหาญ? ไม่ถ้ามันกับมัม เธอก็แค่เล่นกับชีวิตของเธอ!

วิธีการต่อสู้ของเธอแตกต่างอย่างมากกับท่าทางที่มีเสน่ห์และละเอียดอ่อนของเธอทุกการเคลื่อนไหวของเธอเล่นกับชีวิตของเธอ! การโจมตีทุกครั้งที่มีการเฉือนทุกครั้งจะมีกลิ่นอายของเจ้าหรือข้าตาย! เหมือนนักฆ่ามืออาชีพ

ราวกับว่าความคิดของมัมยืนยันหลังจากหลบเลี่ยงใบมีดลมเธอก็ทำสิ่งอื่นที่น่าประหลาดใจ เธอไม่เคยหยุดยั้งแต่ทำต่อไปแล้วมุ่งหน้าไปยังหลินเสี่ยว

“ การร่ายรำเชอร์รี่เบ่งบาน”

แม้ว่าคนอื่น ๆ อาจไม่รู้จักแต่เชนไตหยินก็รู้ดีความสามารถของหลินเสี่ยวเป็นอย่างดี ผู้ชายคนนั้นมีเวทมนตร์มากมายและเป็นแบตเตอรี่ปืนใหญ่ที่มีกระสุนไม่จำกัดพยายามระบายเวทมนตร์ด้วยการถ่วงเวลาเวลาไม่สมจริง หากสิ่งนี้ยังคงดำเนินต่อไปเธอจะไอเป็นเลือดไม่ช้าก็เร็ว

นั่นเป็นเหตุผลที่เธอต้องโจมตี!

แม้ว่าเวทมนต์จำนวนมากจะถูกล็อกไว้ในสถานที่ที่เชนไตหยินหลบเลี่ยงแต่มันก็ไม่ได้ปิดกั้นแนวการโจมตีของเธอหมายความว่าตอนนี้เธอหันไปโจมตีแล้ว

อีกหนึ่งก้าวพริบตาโดยทิ้งร่องรอยไว้ในจุดเดิมของเธอเหยียบส้นสูงที่สวยงามของเธอติดกับพื้น เหมือนลูกศรยิงจากคันธนูอีกครั้งมุ่งตรงไปยังดินแดนที่ถูกจำกัดของหลินเสี่ยวดาบยาวของเธอส่องแสงระยิบระยับด้วยความงดงามของดอกซากุระ

ครั้งนี้หลินเสี่ยวไม่มีทางเล่นเล่ห์เหลี่ยมอีกต่อไป!

ทั้ง วูและมัมต่างก็เหงื่อออกเป็นกระสุนให้หลินเสี่ยว