ลานฝึก

สิ่งแรกในตอนเช้าสนามแข่งขันเต็มไปด้วยผู้คนนี่คือรอบชิงชนะเลิศของเจ้าชายซีวาร์ พวกเขาจะพลาดได้อย่างไร

แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่มาชมซีซาร์แม้ว่าหลินเสี่ยวจะไม่นิยมแต่เขาเป็นคนที่เอาชนะแซมและเชนไตหยิน! เขาอุ้มความหวังของผู้คนนับไม่ถ้วน

แม้ว่าซีซาร์นั้นทรงพลังแต่เขาไม่สามารถรับไฟแก็ซทั้งหมดใช่ไหม? บางคนต้องวางเขาไว้ในที่ของเขา!

ทุกคนเต็มไปด้วยความคาดหวังในสิ่งที่ม้ามืดหลินเสี่ยวสามารถนำมาและเอาชนะเจ้าชายผู้หยิ่งผยองลงดิน!

แต่หลินเสี่ยวสามารถทำได้จริงเหรอ?

ก่อนการแข่งขันวูและมัมกำลังทำนายผลอย่างลับๆ

“ ฮืม ซีซาร์จะชนะแน่นอน!” มัมไม่สับคำพูดของเขาและพูดอะไรก็ตามที่เขาคิด“ ไม่ต้องพูดอะไรอีกแต่ซีซาร์เป็นนักดาบเวทมนตร์! ข้าเคยเห็นเทคนิคของเขาที่รวมเวทย์มนตร์กับออร่าต่อสู้แล้ว ถึงแม้ว่าหลินเสี่ยวรู้เวทฉับพลันเขาก็ไม่สามารถจัดการกับมันได้!”

“ แค่กๆ…จะไม่สามารถรับมือกับมันได้เลยหรือ” วูไอและไม่พูดอะไรมาก

“ อย่าลืมอาจารย์ใหญ่ให้ดาบอันทรงพลังแก่ซีซาร์เมื่อไม่นานมานี้ นักล่ามังกร! อาย่า ดาบเล่มนั้นน่าทึ่งมันเบาเหลือเชื่อตัดโลหะเหมือนเนย” น้ำลายของมัมกำลังบินดูเหมือนว่าเขาชอบดาบจริงๆและในวันนี้เขาจะมีโอกาสได้เห็นพลังของมันอย่างเต็มที่!

“ แค่กๆ …นักล่ามังกร ฮา”

“ เฮ้ เจ้าพูดแบบนั้น! เจ้าคิดว่าใครจะชนะ? อย่าบอกนะว่าเจ้าคิดว่าเด็กเหลือขอจะชนะใช่ไหม หยุดล้อเล่น!”

หลินเสี่ยวจะชนะไหม มันอาจจะยาก

จากนั้นซีซาร์จะเป็นผู้ชนะ วูไม่สามารถพูดได้อย่างแน่นอน

ถ้าไม่กี่วันที่ผ่านมา วูจะเห็นด้วยกับมัมแน่นอนและเชื่อมั่นว่าซีซาร์จะชนะแต่ตอนนี้เขาไม่สามารถไว้ใจการตัดสินของเขาเองได้

ในการแข่งขันกับเชนไตหยิน หลินเสี่ยวแสดงให้เห็นถึงเทคนิคการร่ายเวทย์มนตร์ฉับพลันอันไร้ที่ติ แต่วูรู้ว่านั่นไม่ใช่พลังทั้งหมดของเขา!

สาเหตุหลักเกิดจากควัน ในวันนั้นเขาตั้งใจสร้างควันและจากนั้นเอาชนะเชนไตหยินภายในควันนั้น

ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่เขาใช้ในการเอาชนะเชนไตหยิน

บางทีการเคลื่อนไหวครั้งสุดท้ายจะเป็นตัวตัดสินในการแข่งขันวันนี้

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันการแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้นเร็ว ๆ นี้ผู้ตัดสินยังคงเป็นวูและมัม

ในที่สุดวัยรุ่นผมบลอนด์ที่หล่อเหลาค่อยๆเดินไปบนเวทีที่ถือนักล่ามังกร คลื่นของการเชียร์ที่กระตือรือร้นเริ่มขึ้นพร้อมกับรูปร่างหน้าตาของเขา

ชื่อเสียงของการเป็นเสาหลักของแผนกเวทย์มนตร์นั้นไม่ไร้สาระบางทีแม้แต่ซีซาร์เองก็ไม่รู้ แต่จำนวนแฟน ๆ ที่เขามีในวิทยาลัยลอรันเกือบจะใหญ่เท่ากับฮาเร็มของพ่อเขา

แต่เขาไม่ได้รับเสียงเชียร์ดังสนั่นเขามุ่งความสนใจของเขา นอกเหนือจากการแข่งขันและดาบในมือของเขาเขาไม่ได้คิดอะไรอีกเลย

เขาจะต้องชนะการแข่งขันครั้งนี้!

“ หลินเสี่ยวข้ารู้ว่าเจ้าแข็งแกร่งมากแต่ข้าก็ยังมีสิ่งเดียวกันที่จะอยู่…มีเพียงผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่มีสิทธิ์เป็นฮีโร่ สำหรับความฝันของข้าข้าต้องเอาชนะเจ้าที่นี่!” ซีซาร์ก้มศีรษะของเขาและพูดพึมพำกับตัวเองอย่างเงียบ ๆ

เขาปรับความคิดของเขาไปสู่สภาวะที่เหมาะสมแล้วและพร้อมที่จะเริ่มต้นได้ตลอดเวลา

แต่ในทางกลับกันคู่ต่อสู้ของเขายังไม่มาถึง

เหลือเวลาเพียงห้านาทีเท่านั้นจนกว่าจะเริ่มการแข่งขัน หลินเสี่ยวควรตรวจสอบข้ากับผู้ตัดสินล่วงหน้าแล้วและเตรียมพร้อมที่จะขึ้นไปบนเวที แต่เขาไม่มีที่ที่จะมองเห็นเกิดอะไรขึ้น?

เขาไม่ได้มาเพราะเขากลัวเหรอ? เป็นไปไม่ได้ซีซ่าร์รู้ว่าหลินเสี่ยวไม่ใช่คนขี้ขลาด!

“ อาจารย์มัม เกิดอะไรขึ้น? ทำไมหลินเสี่ยวถึงยังไม่มาที่นี่?” ซีซาร์ถามอย่างหงุดหงิด

“ เอ่อ…เดี๋ยวก่อน ขอให้ข้าไปถามก่อน” มัมก็งงเหมือนกัน

เขาคาดการณ์ได้อย่างไรว่าหลินเสี่ยวจะมาสายในการแข่งขันที่สำคัญเช่นนี้?

รอบชิงชนะเลิศไม่เหมือนนัดอื่นเขาไม่สามารถปรับได้ตามที่เขาต้องการ หากหลินเสี่ยวไม่มีเหตุผลที่ถูกต้องเขาจะถูกตัดสิทธิ์จากการเป็นนักวิ่งขึ้นจากนั้นความพยายามก่อนหน้าของเขาทั้งหมดจะลงไปในท่อระบายน้ำ

แม้ว่าเขาจะต้องการแพ้แต่เขาก็ต้องขึ้นเวทีเพื่อทำมัน

เขารีบวิ่งไปที่เวทีและถามว่าเกิดอะไรขึ้นแต่วูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหลินเสี่ยวอยู่ที่ไหนสิ่งนี้ทำให้พวกเขางงงวย

ภายใต้เวที มัมกำลังเกาผมของเขาอย่างแรง…เอ่อ หัวล้านของเขา วูก็เป็นกังวลเช่นเดียวกับซีซาร์ที่เกือบหมดความอดทน

ในที่สุดเขาก็ปรับสภาพจิตใจของเขาและตอนนี้มันกำลังจะล่มสลาย … หลินเสี่ยวมาช้าและตั้งใจที่จะรบกวนเขาไหม?

เมื่อคิดอย่างนั้น ซีซาร์ก็ตื่นตัวมากขึ้นซึ่งดูเหมือนว่าแผนของหลินเสี่ยวจะเกิดขึ้นแน่นอน! ไอ้นั่นเขากำลังเริ่มสงครามจิตวิทยาก่อนการแข่งขันจะเริ่มเหรอ?

แต่คราวนี้ซีซาร์กำลังคิดมากอยู่หลินเสี่ยวไม่มีแผนดังกล่าว

ในขณะที่ทุกคนเริ่มวิตกกังวลมากขึ้นสาวสวยคนหนึ่งวิ่งออกจากฝูงชนร่างผอมเพรียวพร้อมผมหางม้าสีชมพู

“ อาจารย์ อาจารย์คะ!”

“ โรซี่?” เมื่อเธอเข้าใกล้วูก็เห็นว่ามันเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลชิลเด้

“อาจารย์! ข้าข้า…” เธอวิ่งไปหาวูขณะหอบและพูดไม่ชัด

หัวใจของวูทรุดลง

ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นที่ทำให้โรซี่วิ่งไม่รักชีวิตขนาดนี้ มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับหลินเสี่ยวหรือไม่?

“ อาจารย์…หลินเสี่ยวขอให้ข้าส่งโน้ตนี้ให้ท่าน” โรซี่อ้าปากค้างแล้วพูดว่า“ เขาพูดว่าบันทึกนี้มีความสำคัญมาก…ไอ้นั่นไอ้บ้ากล้าดีขนาดไหนถ้าเขาไม่ใช่พันธมิตรของข้า ข้าจะไม่เห็นด้วย”

“บันทึก? บันทึกอะไร?”

วูรีบจดบันทึกจากมือของเธอและคลี่ออกเพื่อดู

มีคำศัพท์ที่คดเคี้ยวเขียนทับแผ่นกระดาษ

「อาจารย์ ขออภัยครับ วันนี้นักบุญผู้โอบอ้อมอารีกำลังจะมาถึงเมืองวินเทอร์เรส ข้าจึงมีความจำเป็นเข้าร่วมพิธีเปิดงานของเธอเพราะฉะนั้นข้าขอยอมแพ้ครับ ขอพรเทพแห่งแสงสว่างอยู่กับท่าน! 一一ผู้ศรัทธาที่ซื่อสัตย์ ด้วยความเคารพหลินเสี่ยว」

“ อ่า…อ้า… ขะข้าทำไม่ได้”

หลังจากอ่านกระดาษลื่นแล้ว วูเกือบเป็นลม ถ้าไม่ใช่เพราะโรซี่จับเขาเขาอาจจะล้มลงบนพื้นแล้วผ่านไป

“ ไอ้เจ้าโง่นั้น เขากล้ายอมแพ้จริงๆ … เมื่อไหร่ที่เขาเริ่มเชื่อในเทพีแห่งแสง?”

ลืมเรื่องการยอมแพ้สิ่งที่ทำให้วูโกรธก็คือว่าเขายอมเพราะเขาต้องการเห็นนักบุญและแสร้งทำเป็นว่าเขาศรัทาในการหลอกผู้พิพากษาเขาไม่รู้สึกละอายเลย?

หากเขาเป็นผู้ศรัทธาเทพธิดาอาจจะโกรธจัด!

“ อาจารย์วูดังนั้นท่านกำลังพูดว่าหลินเสี่ยวยอมแพ้?” โรซี่ถามอย่างเกรี้ยวกราด

“ใช่.”

“ แล้วซีซาร์เป็นผู้ชนะเหรอ?”

“ใช่.”

“ อิอิเยี่ยมเลย! อย่างน้อยข้าก็ไม่ได้มาเปล่าๆข้าไม่คิดว่าเขาจะยอมแพ้อย่างน้อยที่สุดเขาก็ยังมีความรู้สึกบางอย่าง!” เมื่อรู้ว่าซีซาร์ชนะแล้วโรซี่ก็เริ่มกระโดดอย่างมีความสุข

ตามที่คาดหวังจากพันธมิตรของเธอเขาไม่เพียงแต่เอาชนะเชนไตหยินเท่านั้นแต่เขายังปล่อยให้ซีซาร์ได้รับชัยชนะเธอพบคนที่ใช่แล้ว!

“เฮ้อ …”

การแข่งขันที่คาดหวังไว้สูงจะจบลงแบบนั้นเหรอ? เป็นเรื่องตลก!

อย่างไรก็ตาม…หลินเสี่ยวรู้จักกับนักบุญองค์ใหม่?