แม้ว่าทุกคนตะโกนสิ่งที่แตกต่างกันและก็มีบางสิ่งที่แปลกประหลาดปะปนอยู่กับมัน นักบุญหญิงที่เรียกว่าสโนว์ไม่ได้คิดอะไร

ดวงตาของเธอถูกปิด แต่มันก็เป็นเหมือนที่เธอเห็น เธอสำรวจฝูงชนและมองไปในทิศทางของหลินเสี่ยวเอียงศีรษะของเธอและยิ้มอย่างแผ่วเบารอยยิ้มอันอบอุ่นของเธอเป็นเหมือนคำทักทาย

นอกเหนือจากเยาวชนที่มีผมสีดำนั้นไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเขาแค่คิดว่านักบุญหญิงกำลังทักทายพวกเขาและพวกเขาก็เริ่มตะโกนอย่างกระตือรือร้นมากขึ้น

หลังจากนั้นไม่นานนักบุญก็โบกมือให้ฝูงชนชี้ให้พวกเขาเงียบลง มันเหมือนกับว่าเธอแตะสวิตช์ฝูงชนที่มีเสียงดังเงียบลงอย่างเชื่อฟังจริง ๆ และมันก็กลายเป็นความเงียบอีกครั้งอย่างเหลือเชื่อ

“ เอ่อแล้วตอนนี้…”

สโนว์ผงกหัวของเธอเผยรอยยิ้มที่พึงพอใจล้างคอของเธอและดำเนินการต่อ

แตกต่างจากคนอื่น ๆ หลินเสี่ยวและเอเลน่าเงียบตั้งแต่ต้นจนจบและโง่เง่า มันเหมือนว่าพวกเขามีกำลังใจและเปิดปากอย่างสลัว ๆ และจ้องมองเหมือนพวกเขาเห็นมนุษย์ต่างดาว

ไม่หลินเสี่ยวรู้สึกเหมือนเขาเห็นมนุษย์ต่างดาวจริงๆ

เธอพยายามทำอะไร เธอคิดว่าเธอเป็นกลุ่มไอดอลยอดนิยม ‘นักบุญหญิง เจเนเรชั่น‘ หรือ ‘AKB49‘ ? เธอปฏิบัติต่อผู้ศรัทธาและผู้ชมทั้งหมดในฐานะแฟนของเธอ? มันไม่มีศักดิ์ศรีใด ๆ ที่เหมาะสมกับการเป็นนักบุญ!

แต่มันก็มีประสิทธิภาพจริง ๆ ทุกคนต่างก็หลงใหลในการพูดของเธอแม้ว่าสิ่งที่เธอกำลังจะพูดต่อไปคือการนอนหลับทำให้เกิดการพูดของข้าราชการ แต่ด้วยเสียงที่ละเอียดอ่อนของเธอมันจะเป็นการบรรยายที่น่าสนใจและทุกคนจะฟัง .

ไม่ไม่ไม่…นี่ไม่ใช่สิ่งที่หลินเสี่ยวติดอยู่! สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือตัวตนของนักบุญหญิง!

ใบหน้านั้นยิ้มอย่างนั้นการพูดที่ละเอียดอ่อน … ทั้งหมดนั้นให้ความรู้สึกคุ้นเคยกับหลินเสี่ยวราวกับว่าเขาย้อนเวลากลับไป

ที่จริงแล้วเขารู้แล้วว่าเมื่อเธอเดินบนเวที แต่เมื่อเธอพูดคำเหล่านั้นในที่สุดเขาก็แน่ใจ

นักบุญหญิงที่อายุน้อยที่สุดมาหลายร้อยปีตัวแทนของเทพธิดาแห่งเมืองเชอร์รีล แม่มดสโนว์จอมเจ้าเล่ห์และโหดร้ายตัวตนที่แท้จริงของเธอคือสโนว์ น้องสาวตัวเล็กของหลินเสี่ยว?

หลินเสี่ยวจะยอมรับได้อย่างไร

เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าน้องสาวตัวเล็ก ๆ ของเขาที่เป็นอิสระได้ลุกขึ้นมาเป็นนักบุญ! ไม่เร็วเกินไป? เห็นได้ชัดว่าเธอเข้าร่วมเพียงปีเดียว?

ใครคือผู้ข้ามมิติที่นี่? ทำไมมันถึงรู้สึกเหมือนเธอเป็นผู้ข้ามมิติมากกว่า? เธอแฮ็คใช่ไหม!

ในขณะเดียวกันเอเลน่าก็เปิดตัวเหมือนหลินเสี่ยว แม้ว่าเธอจะไม่รู้จักสโนว์แต่เธอก็จำหญิงรับใช้ที่อยู่ถัดจากเธอ!

แม้ว่าเธอจะสวมหมวกและลดหน้าลงใบหน้าที่น่ารักการแสดงออกที่ขี้อายแต่ออร่าที่เธอรู้ดีเกินไปเอเลน่าจำเธอได้อย่างรวดเร็ว

นั่นไม่ใช่ผู้รับใช้ เธอไม่ใช่มนุษย์, เธอเป็นปีศาจ, แมวดำตาแดง, หลานสาวของเธอเอโลน่า!

ทำไมเอโลน่าถึงมาที่นี่? ทำไมเธอถึงเป็นคนรับใช้ของนักบุญหญิงด้วย?

สมองของเอเลน่าพังทันทีความจริงที่อยู่ตรงหน้าเธอทำให้เธอยุ่งเหยิง

นักบุญหญิง สโนว์ยังคงพูดอย่างประณีตบนเวทีแต่เจ้านายและคนรับใช้ใต้เวทีไม่ได้ยินอะไรอีกเลย พวกเขามองหน้ากันและทำความเข้าใจกัน

พวกเขาทั้งสองออกจากพลาซ่าทันทีและกลายเป็นตรอกเปล่า

“ เฮ้เอเลน่าจริง ๆ แล้ว…”

“ หลินเสี่ยวเธอจริง…”

พวกเขาทั้งสองพูดในเวลาเดียวกัน แต่สังเกตว่าพวกเขาปิดปากอีกครั้ง พวกเขาทั้งสองมีสิ่งสำคัญที่จะพูดแต่ไม่สำคัญว่าพวกเขาต้องการคำสั่ง

ดังนั้นพวกเขาทั้งคู่จึงเงียบลงสายตาที่จ้องมองของพวกเขาพูดถึงการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง

สองนาทีหลังจากนั้น

“ ข้าจะไปก่อน!”

“ ข้าจะไปก่อน!”

ไม่ยอมแพ้และพวกเขาก็เอาหัวโขกอีกครั้ง

หลินเสี่ยวขมวดคิ้วเขาแพ้ผู้หญิงหน้าอกใหญ่และงี่เง่าทำไมเธอไม่เข้าใจในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้เธอจะยังโง่ได้อีก? เอเลน่ารู้สึกกระวนกระวายพร้อมกับแสดงออกว่า ‘มันเป็นหายนะแล้วเหตุใดไอ้ลามกยังคงต่อสู้กับข้าอยู่นี้‘

ดังนั้นทั้งสองจึงเงียบลงอีกครั้ง

สองนาทีหลังจากนั้น

“เจ้าไปก่อน.”

“ ให้ข้าไปก่อน!”

คราวนี้เอเลน่ายังคงยืนกรานอย่างดื้อรั้น แต่หลินเสี่ยวก็ยอมรับเหมือนสุภาพบุรุษ

ในที่สุดพวกเขาก็บรรลุข้อตกลงและเอเลน่าพูด

“ หลินเสี่ยวคนรับใช้คนนั้นที่ยืนอยู่ถัดจากนักบุญเป็นหลานสาวของข้าเอโลน่า!” ถ้าเธอไม่กลัวที่จะดึงดูดความสนใจเอเลน่าก็จะตะโกนว่าเสียงดังที่สุดเท่าที่จะทำได้

“เอ๊ะ?”

เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อมองและจ้องมองผู้รับใช้อย่างระมัดระวังจากนั้นก็ถึงความตระหนัก!

“ ไม่น่าแปลกใจที่เธอดูคุ้นเคย…ดังนั้นจึงเป็นเอโลน่า! หูของเธอถูกซ่อนไว้ด้วยหมวกของเธอและหางของเธอก็ถูกซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าของเธอข้าไม่สามารถบอกได้เลยว่ามันคือเธอ” หลินเสี่ยวพูดพึมพำกับตัวเองในความงุนงง

ตราบใดที่หูและหางซ่อนอยู่ เอโลน่าก็เป็นแค่เด็กสาวน่ารัก ๆ บวกกับออร่าปีศาจของเธอถูกผนึกไว้แล้วดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถมองผ่านการปลอมตัวของเธอได้

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเอโลน่าเป็นคนรับใช้ของนักบุญ?” เอเลน่ารู้สึกหงุดหงิดยิ่งขึ้นเมื่อเธอคิดเรื่องนี้เธอคว้าปลอกคอของหลินเสี่ยวอย่างรุนแรงและกดเขาเรื่องนั้น“ บอกข้าว่าเกิดอะไรขึ้นอย่าบอกข้าเลยว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องเจ้า!”

“เอ่อ.”

โดยปกติแล้วหากหลินเสี่ยวถูกเอเลน่ากดเช่นนี้เขาก็จะปฏิเสธแต่ตอนนี้เขาผิดเขาทำไม่ได้

“ สิ่งนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับข้าเล็กน้อย” เขาเกาหัว“ เอโลน่าบอกว่าเธอถูกไล่ล่าโดยนักบุญหญิงชื่อแม่มดสโนว์และก่อนหน้านี้ที่ Black Lake Forest ข้าบอกเธอให้ไปหาผู้หญิงในเมืองเชอร์รีลที่ชื่อสโนว์จะพาเธอไปที่เมืองวินเทอร์เรส ใช่ไหม?”

“ ใช่แล้ว” เอเลน่ากำลังยิ้มไม่เข้าใจสิ่งที่เขากำลังทำอยู่

“ เจ้ายังไม่เข้าใจ…เห้อ” หลินเสี่ยวพูดอย่างไร้ปัญหา“ เจ้าเห็นประกาศเมื่อสองวันที่แล้วและพบว่าชื่อเล่นของนักบุญหญิงนี้คือแม่มดสโนว์และเธอเป็นผู้ไล่เอโลน่าใช่มั้ย”

“ ใช่แล้ว” เอเลน่าพยักหน้า

“ เธอพูดว่าชื่อของเธออะไรนะ?” หลินเสี่ยวยิ้มอย่างขมขื่น

“ สโนว์ เอ๊ะ ดังนั้น… สโนว์และแม่มดสโนว์เป็นบุคคลเดียวกัน?”

ดวงตาของเธอตายเหมือนที่เธอเผชิญกับอาการช็อคอย่างเหลือเชื่อ

“ สิ่งที่เจ้าพูดคือหลินเสี่ย เจ้าปล่อยให้เอโลน่าไปหาแม่มดที่ต้องการใช้ชีวิตของเธอ?”

“ ไอ้ลามก เจ้าพูดชัดเจนว่าพวกเขาไม่ใช่คนเดียวกัน!”

“ ประณามมัน…หลินเสี่ยวครั้งที่สอง” ข้าจะฆ่าเจ้าเพื่อล้างแค้นเอโลน่า!”

เอเลน่ากัดขากรรไกรและกระโจนเข้าหาหลินเสี่ยว