แม่บ้าน?

หลินเสี่ยวผงะและไม่รู้ว่าสโนว์รู้ได้อย่างไรว่าเขารับสาวใช้แต่เขาไม่แปลกใจเกินไป

เธอคือสโนว์หลังจากทั้งหมดเธอสามารถค้นหาเกี่ยวกับเขาได้อย่างง่ายดาย

พลังของโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์แพร่กระจายไปทั่วทั้งประเทศการซ่อนผู้หญิงจากสโนว์จะค่อนข้างยากดังนั้นเขาจึงพร้อมที่จะถูกจับ

แต่หลินเสี่ยวก็ไม่เคยคาดหวังความจริงที่น่าประหลาดใจเช่นนี้

“ เจ้าเป็นแม่บ้านของพี่ชาย? สวัสดียินดีที่ได้รู้จักเจ้า ข้าสโนว์ “

แม้ว่าเอเลน่าจะซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ กับหลินเสี่ยวตลอดเวลาแต่สโนว์ก็ยังตรวจพบการมีอยู่ของเธอและแม้กระทั่งหันไปเผชิญหน้าและทักทายเธอ

“โอ้สวัสดี.”

เอเลน่าเพิ่มความระมัดระวังของเธอทันที

เธองงทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงจับจ้องเธอ? ตัวตนของเธอถูกเปิดเผย?

เป็นไปไม่ได้ออร่าปีศาจของเธอก็หายไปอย่างสมบูรณ์แม้แต่นักบุญหญิงก็ไม่สามารถมองผ่านเธอได้

“ เจ้าคือเอเลน่าใช่ไหม ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเป็นคนสวย ผมสีเงินมีตาสีแดงเยือกเย็นน่าสนใจมาก” สโนว์ยกย่องเธอขณะยิ้ม

“โอ้.”

แม้ว่าสโนว์จะตาบอดและไม่เป็นอันตราย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเอเลน่ารู้สึกกลัวมาก เธอเป็นเหมือนงูพิษซ่อนตัวอยู่ในหญ้าที่สามารถกัดเธอได้ตลอดเวลา

เธอควรทำอย่างไรต่อสู้เธอจนเสียชีวิต นั่นเป็นคำถาม!

ในอีกด้านหนึ่งเอโลน่ายังอยู่ในความเข้าใจของเธอดังนั้นเธอจึงไม่สามารถประมาทในทางตรงกันข้ามหลินเสี่ยวและสโนว์ไม่มีความสัมพันธ์แบบธรรมดาถ้าเธอทำให้เกิดปัญหา ไอ้ลามกหลินเสี่ยวคงพยายามจูบเธออีกครั้ง

เธอไม่มีทางเลือกเธอทำได้แค่ยับยั้งความเป็นศัตรูของเธอและพยายามทำให้ยุ่งเหยิงโดยทำตัวเป็นแม่บ้าน

“ อิอิน่าเสียดายที่ไม่เห็น ขออภัย เอเลน่า เจ้าช่วยให้ข้ารู้สึกถึงใบหน้าของเจ้าได้ไหม? ข้าอยากเห็นว่าเจ้าสวยจริง ๆ !”

“ รู้สึกหน้าข้าเหรอ”

ตลกแบบไหนกันนะ? เธอจะเป็นราชาปีศาจได้อย่างไรถ้าปล่อยให้เด็กเหลือขอแตะหน้าของเธอตามใจชอบ!

นอกจากนี้เอเลน่ากลัวเธอ เธอเป็นปีศาจหลังจากทั้งหมดและเธอก็เป็นนักบุญที่แท้จริงจะเกิดอะไรขึ้นถ้าออร่าอันศักดิ์สิทธิ์ที่น่ารังเกียจนั้นทำให้เธอเสีย

เอเลน่าลังเลและมองหาหลินเสี่ยวเพื่อขอความช่วยเหลือ

“ สโนว์เธอ…” ก่อนที่หลินเสี่ยวจะแยกเธอออกจากสโนว์ทันใดนั้นเสียงของเธอก็เปล่งออกมาและพูดอย่างโหดเหี้ยม

“อะไร? พี่ชาย แม่บ้านของท่านมีค่ามากจนข้าจะไม่สามารถแตะต้องเธอได้เลย?”

“เอ่อ …”

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่สามารถหลยไปได้

หลินเสี่ยวไม่มีทางเลือกและใช้สายตาของเขาบอกเอเลน่าว่าไม่ต้องกังวลขณะยืนข้างเธอและไปกับเธอ

“ เธอแปลกและกลัวคนแปลกหน้า” หลินเสี่ยวช่วยเอเลน่าโกหก

“ ฮิฮิ ข้ารู้ว่ามันน่ารำคาญขนาดไหน…เฮ้สาวสวยมาให้ข้าได้สัมผัส…” สโนว์พยักหน้าอย่างมีความสุขและเผยรอยยิ้มที่น่าสยดสยองเหมือนลุงที่ชั่วร้ายและเริ่มจับมือเธอกลางเวหา

เอเลน่าขมวดคิ้วทนความอยากสังหารอย่างรุนแรงก้มหน้าสโนว์และโน้มหน้าเข้ามาเพื่อให้เธอรู้สึกได้

มันควรจะไม่เป็นถ้าเธอแค่แตะใช่ไหม?

สโนว์ขยับมือเล็ก ๆ ของเธอไปที่ใบหน้าของเธอบีบที่นี่และที่นั่นและในที่สุดก็หัวเราะด้วยความพอใจ

“ เอเลน่า เจ้าเป็นคนสวยจริง ๆ ไม่น่าแปลกใจที่พี่หลินเสี่ยวอยากได้เจ้า อย่างที่คาดหวัง ราชาปีศาจ”

“ ไม่ข้าแค่…เอ๋?” หลังจากได้ยินคำสองคำสุดท้ายเธอก็ตกใจทันที หลินเสี่ยวยิ้มอย่างขมขื่นที่ด้านข้างอย่างที่เขาคาดเดาไว้

“ สโนว์ เจ้ารู้ได้อย่างไร…”

“ แน่นอนข้ารู้จักพี่ชาย ข้ารู้เกี่ยวกับผู้หญิงทุกคนที่อยู่รอบตัวท่านดังนั้นจึงไม่มีทางที่ท่านจะมีความสัมพันธ์ลับหลังข้าได้” สโนว์เปล่งเสียงหัวเราะร่าเริงแต่เสียงหัวเราะนั้นสร้างความขนลุกให้หลินเสี่ยว

“ เอ่อมีความสัมพันธ์และไม่…”

หลินเสี่ยวรู้สึกอึดอัดใจเหมือนผู้ชายที่ถูกจับได้แต่เอเลน่ารู้สึกกลัว

อีกฝ่ายคือ นักบุญของโบสถ์และเธอก็เป็นปีศาจ พวกเขาทั้งคู่อยู่ในห้องเดียวและตัวตนของเธอถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์เธอยังไม่มีโอกาสแสร้งทำหรือแก้ตัว

เธอควรทำอย่างไร

ความคิดของเอเลน่ายุ่งเหยิงในขณะที่เธอสูญเสียหลินเสี่ยวก็ตบไหล่ของเธอทันเวลา

“ ไม่ต้องกังวล” การแสดงออกของหลินเสี่ยวนั้นซับซ้อนมากเหมือนเขาปลอบโยนเธอในขณะที่ขอโทษ“ ถึงแม้ว่าสโนว์จะเป็นนักบุญแต่เธอก็ไม่ทำอันตรายเจ้า”

“ หืมเธอจะฟังเจ้าเหรอ?” เอเลน่าแสดงความสงสัย

“ ข้าไม่ได้พูดหรอว่าเธอเป็น…”

“ ข้าเป็นน้องสาวของเขา!” สโนว์ได้เข้าควบคุมการสนทนาอย่างจริงจังและพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่อนุญาตให้มีการโต้แย้ง“ ข้ายังเป็นเจ้าสาวคู่หมั้นของเขา! ข้าจะรักพี่ชายและรักพี่เสมอคนรักของเขามีแต่ข้าเท่านั้น!”

“ฮะ?”

“ เฮ้อ เจ้าช่วยอัพเดตวิธีทำให้ผู้คนกลัว? ยันเดเระ มันล้าสมัยแล้ว”

“จริงๆ? ฮิฮิ ข้าจริงจังแม้ว่าท่านต้องการลองทิ้งข้า? มาดูข้าจบชีวิตท่าน!”

“ ชิ ขอให้ข้าพักก่อน เธอเป็นคนที่ทิ้งข้าไปก่อนใช่มั้ย?”

“ …พี่ชายท่านเป็นคนใจร้ายข้าไม่ได้ทำ! ข้ารักท่านที่สุด!”

“ หืมม ชอบนรกอะดิ”

“ อืม…เจ้าทั้งสอง…ข้า…”

ในขณะที่พี่น้องสองคนกำลังล้อเลียนอย่างมีความสุขเอเลน่านั่งยองอยู่หน้าสโนว์ด้วยความงุนงงเธอจึงอ่อนแอและเกือบตกลงไป

ราชาปีศาจที่สูญเสียความฝันของเธอทันที

เธอจบแล้ว

เอเลน่าไม่เข้าใจว่าเธอมาที่นี่ได้อย่างไรใครที่เธอไม่พอใจ

เธอไม่ได้เป็นราชาปีศาจมานานและเธอไม่เคยทำตัวเหมือนเผด็จการก่อนที่เธอจะกลายเป็นสาวใช้ของใครบางคนและถูกรังแกทั้งวัน

แต่เธอไม่เคยยอมแพ้เธอให้จูบครั้งแรกของเธอหน้าอกของเธอก็ถูกลวนลาม เธอสวมเสื้อผ้าแม่บ้านที่เร้าอารมณ์ เธอพยายามมานานแล้วเพราะเธอคิดว่าความหวังนั้นอยู่ตรงหน้าเธอตราบใดที่เอโลน่ามาหาเธอเธอก็จะเป็นอิสระ

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือสโนว์มาพร้อมกับเอโลน่าไม่เพียงแต่เธอจะไม่มีความหวังในการหลบหนีแต่เธอก็ยิ่งตกต่ำยึ่งขึ้นยิ่งขึ้น

บางทีมันอาจเป็นแผนของหลินเสี่ยวมาตลอด ภายหลังเธอกลัวว่าเธอจะถูกฝึกฝนให้เป็นทาสทางเพศอย่างทั่วถึงโดยไอ้ชั่วสองคนนี้

“ ราชาปีศาจไม่ต้องกังวลพี่ชายข้าพูดถูกต้องข้าจะฟังเขาและจะไม่ทำอันตรายเจ้า…แม้ว่าเจ้าจะล่อลวงพี่ชายของข้าดังนั้นข้าอยากจะประหารชีวิตเจ้าจริงๆก็ตาม”

สโนว์ใช้มือของเธอบีบแก้มของเอเลน่าอย่างต่อเนื่องขณะที่เธอพูดอะไรบางอย่างที่น่ากลัวในที่สุดเธอก็ขยับมือลงและบีบเนื้อนุ่ม ๆ ที่ซี่โครงของเอเลน่า

“ อ๊ะ…ยะอย่า…ไม่…” เอเลน่าหายความระวังตัวไปนานแล้วและทำเสียงครางแปลก ๆ ตามสัญชาตญาณ

แตกต่างจากการสัมผัสอย่างหยาบของหลินเสี่ยวสโนว์นั้นอ่อนโยนมากใช้นิ้วเรียวของเธอเพื่อโจมตีช้าๆ

“ ว้าว ร่างของเจ้าดีจริง! ไอ้นี้ใหญ่กว่าหัวของข้าอีก! ไม่น่าแปลกใจที่พี่หลินเสี่ยวชอบเจ้ามาก เด็กชายวัยรุ่นไม่สามารถต้านทานร่างกายแบบนี้ได้!”

สโนว์รังแกเอเลน่าอย่างมีความสุขขณะหยอกล้อเธอ

หัวของเอเลน่ายุ่งเหยิงเธอเริ่มสงสัยในชีวิตของเธอและรู้สึกว่าทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน

เธอเป็นราชาปีศาจแต่ศัตรูของเธอโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์แห่งแสงกำลังรังแกเธออย่างตาเฒ่าลามก

มันไม่แปลก? สคริปต์เกิดความสับสน?

เอโลน่ากำลังเฝ้าดูจากด้านข้างด้วยความโกรธแต่เธอไม่ต้องการทำตัวสุ่มสี่สุ่มห้าโดยไม่ได้คิด ในที่สุดเจ้านายของบ้านก็พูดว่า“ เฮ้ สโนว์หยุดอย่ายุ่ง ๆ ”

มันแปลกที่เขาชอบเห็นเอเลน่าอย่างนั้นเมื่อเขารังแกเธอ แต่เมื่อมันเป็นคนอื่นเขาไม่รู้สึกสบายใจ

ดังนั้นเขาจึงสนับสนุนเอเลน่าและดึงเธอไว้ด้านหลัง

“ จริง ๆ แล้วข้าแค่ล้อเล่นเธอ พวกเราเป็นผู้หญิง…ไม่สิพวกเราทุกคนเป็นผู้หญิง มีอะไรผิดปกติกับมัน?” สโนว์เย้ยหยันและบ่น“ พี่ชายแย่แม้ว่าท่านจะทำสิ่งแปลก ๆ กับเธอทุกวันด้วยตัวเองใช่มั้ย? เห็นแก่ตัว!”

“ เอ่อข้า ข้าไม่ได้ทำเลย…” เขาหันกลับมามองแก้มที่เปื้อนและเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงของเอเลน่าทนความคิดชั่วร้ายของเขาจากนั้นก็ช่วยเธอจัดเสื้อผ้าที่สโนว์ทำยุ่งเหยิง

“ พี่ชาย ท่านยืนยันความสัมพันธ์ของท่านกับเธอแล้วหรือยัง? ท่านลืมน้องสาวของท่านหลังจากแต่งงาน? น่าเจ็บปวดเหลือเกิน…ข้าเป็นของแถม?” สโนว์พูดอย่างขมขื่นขณะที่เธอลูบมือเหมือนเธอกำลังลิ้มรสความรู้สึกที่น่าอัศจรรย์จากเมื่อก่อน

เอเลน่ารู้สึกสูญเปล่าอย่างสมบูรณ์และยอมให้หลินเสี่ยวจับมือเธอเ ธอเป็นเหมือนสาวใช้ที่ต้องการให้เจ้านายของเธอปกป้องเธอหลังจากถูกรังแก

แต่เขาต้องพูดว่าสโนว์วิเศษจริงๆที่ทำให้เอเลน่ากลายเป็นสภาพที่น่าสังเวชแม้แต่หลินเสี่ยวเองก็ทำไม่ได้

อย่างไรก็ตามนี่คือสิ่งที่หลินเสี่ยวหว่านจริงๆ ลองคิดย้อนกลับไปดูว่าสาวน้อยผู้บริสุทธิ์และไร้เดียงสาสโนว์ในตอนแรก นั้นไม่ใช่ความผิดของเขาหรือที่ทำให้เธอกลายเป็นแม่มดสโนว์

“ เฮ้อ…สโนว์ กลับมาเรื่องของเรากัน เกิดอะไรขึ้น?”

เขารู้ว่าสโนว์กำลังล้อเล่นมันเป็นแค่บุคลิกที่น่ารังเกียจของเธอที่ต้องการหยอกล้อเอเลน่าเพื่อทำให้ตัวเองพอใจ ตอนนี้เธอบรรลุเป้าหมายของเธอแล้วก็ถึงเวลาที่จะกลับไปทำธุรกิจ

“หืม? พี่ถามว่าทำไมข้าถึงรู้จักตัวตนของเธอ?” พอสโนว์ยิ้มอย่างมีความสุขทันทีราวกับว่าความขมขื่นของเธอในตอนนั้นเป็นเพียงหน้ากาก“ นั่นเป็นเพราะข้าเป็นคนที่ส่งเธอมาที่บ้านท่าน”

“อะไรนะ?“