“ เจ้าแม่มดหยุดพ่นเรื่องไร้สาระ!” เอเลน่ารู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้นรู้สึกอับอายเธอคลุมหน้าอกด้วยแขนทั้งสองข้างและพูดติดอ่าง“ ข้าไม่ได้ถูกแตะ! ข้าก็ไม่ถูกกลั่นแกล้ง! ข้าไม่ได้เสียจูบแรก … ข้าไม่ชอบคนแบบนั้นจริงๆ!”

สโนว์ไม่ได้สนใจกับสายซึนเดเระของเอเลน่า เธอได้ยินเพียงแค่บรรทัดเดียวที่อยู่ตรงกลาง

เมื่อเอเลน่าบอกว่าเธอไม่ได้จูบแรกของเธอนั่นหมายความว่าพวกเขาจูบกันแล้ว!

“ เอเลน่าจังที่รักของข้าเจ้าจูบพี่ชายของข้าเหรอ?”

“? ไม่ข้าไม่…

“ เจ้าราชาปีศาจ เจ้าก็เหมือนเจ้าหญิงขายาวนั้นเจ้ามันเป็นจิ้งจอกทั้งหมด!” สโนว์จิกเอวของหลินเสี่ยวขณะสบถอย่างไร้ความปราณี“ ถ้าไม่ใช่เพราะข้าต้องการเธอในภายหลัง เอเลน่าข้าจะตัดทรวงอกของเจ้าออกเพื่อใช้เป็นลูกฟุตบอล

“ ข้า ข้าเป็นจิ้งจอก?” ถึงแม้ว่าเอเลน่าจะดูเหมือนจะโดนทารุณกรรมเธอก็ไม่มีทางที่จะโต้กลับ เธอทำได้เพียงแค่จับเอโลน่าขณะที่ตัวสั่น

“ หืมมาพูดคุยเกี่ยวกับพันธมิตรในภายหลังเพราะนังตัวเมียตัวนี้ไม่สามารถละทิ้งพี่ชายได้ดังนั้นข้าจึงไม่ต้องกังวล “เธอพูดพร้อมบิดมือจับหลินเสี่ยวด้วยและทำให้เขาอยากตายจากความเจ็บปวด“ พี่ชายจอมนอกใจข้าจะไปละ!”

“? ตอนนี้เหรอ?” เขาลูบเอวของเขาที่เปลี่ยนเป็นสีม่วงและถามด้วยความเสียใจ

“ ข้ายังมีสิ่งที่ข้าต้องทำที่โนสถ์มันไม่ง่ายเลยที่จะพลาดสักนิด…อะไร ท่านไม่อยากแยกจาก?”

“ใช่.”

“ถุย! หยุดแสดง! เพียงแค่เชื่อฟังเหมือนแม่บ้านของท่าน! จอมเจ้าชู้!”

“เอ่อ …”

หลินเสี่ยวต้องการที่จะโต้กลับแต่สโนว์ก็ใช้มือของเธอปิดปากของเขา

“ ท่านจูบเธอใช่ไหม? เมื่อพวกท่านทำมันข้าก็อยากจะทำ!”

“? สโนว์ข้า…อืมมมมมมม…” ปากของเขาถูกบล็อกอีกครั้งก่อนที่เขาจะพูดจบ

สโนว์ได้กดริมฝีปากของเธอกับเขาโดยไม่ต้องจองใด ๆ หลินเสี่ยวทำอะไรไม่ได้นอกจากสนุกกับมัน

ความเย็นเป็นเหมือนยาที่แรงที่สุดเพียงแค่รสชาติเดียวและทำให้มันสูญเสียไปตลอดกาล หลินเสี่ยวไม่ปรารถนาที่จะต่อต้านและปล่อยให้เธอทำตามที่เธอพอใจ

แม้ว่าหลินเสี่ยวและสโนว์อยู่ใกล้มาก ๆ เขามักจะมองเธอในฐานะน้องสาวคนเล็ก

ในท้ายที่สุดน้องสาวของคุณรู้จักคุณดีที่สุดนั่นคือสิ่งเดียวในใจของหลินเสี่ยว

ดังนั้นทั้งสองจึงเปล่งเสียงดังกล่าวอยู่พักหนึ่งจนกระทั่งทั้งสองก็รู้สึกพึงพอใจและแยกตัวออกจากกันในที่สุด

สโนว์ถอยห่างออกไปพร้อมกับเสียงที่ไพเราะเลียริมฝีปากของเธอด้วยความพึงพอใจและยิ้ม

“ โอเคข้าไม่โกรธอีกต่อไปข้าพอใจละ!”

เด็กเหลือขอนี้คงไม่แอบออกจากโบสถ์เพื่อแข่งขันกับเอเลน่าใช่ไหม?

เขาไม่เคยได้ยินใครที่ต้องการแข่งขันเพราะจูบ

สโนว์ในความทรงจำของเขาไม่เคยยึดติดกับเขามากขนาดนี้เธอก็ไม่รู้สึกเช่นนี้เธอเป็นแค่น้องสาวตัวเล็กที่เอาแต่ใจปกติธรรมดา…โบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์มีวิธีที่เปลี่ยนให้กลายเป็นโลลิชั่วร้าย?

“ ราชาปีศาจเราจะพบกันอีกครั้งในเวลานั้นข้าหวังว่าเจ้าจะเป็นพันธมิตรของข้าได้ไม่ใช่ศัตรู” สโนว์กระโดดลงจากขาของหลินเสี่ยวกวักมือเรียกเอโลน่าให้นำทางเธอจัดเสื้อคลุมของเธอไอสองครั้งแล้วหันกลับทันที เป็นนักบุญบริสุทธิ์และใจดี

“ หืมมม” เอเลน่าพูดอย่างเย็นชาและไม่ตอบสนอง

“ เฮ่มันก็ไม่เป็นไรแม้ว่าเธอจะไม่ตอบอย่าลืมว่าหลานสาวของเจ้ายังอยู่ในมือข้า”

สโนว์จับมือของเอโลน่าขณะยิ้มแต่เอโลน่ามองเอเลน่าด้วยท่าทางหงุดหงิดและเกือบร้องไห้

“ พี่ชายมีอีกอย่างที่ข้าต้องเตือนท่าน ข้ารู้ว่าท่านชอบเจ้าหญิงจิ้งจอกตัวนั้นแต่ท่านควรอยู่ห่างจากเธอ แม้ว่าข้าจะไม่มีหลักฐานข้ารู้ว่าเธอไม่ใช่เจ้าหญิงธรรมดา “

“ …” คราวนี้ถึงคราวของหลินเสี่ยวที่จะนิ่งเงียบ

แน่นอนว่าเธอไม่ใช่เธอเป็นนักฆ่า

“ เหอ ๆ ถึงแม้ว่าข้าจะบอกว่าพี่ชายโง่ของข้าก็ไม่ฟังใช่มั้ย ช่างเลวร้ายเหลือเกิน…เห้อ ลาก่อน!”

สโนว์จับมือของเอโลน่าแล้วกวาดต้อนเธอออกไป

“ เร็วหน่อยคิตตี้น้อย! เอเลน่าของเจ้ามีผู้ชายแล้วอย่าพึ่งเธอช่วยเจ้า! จงเป็นคนใช้ของข้า!

เอโลน่าลดระดับหัวของเธอลงอย่างน่าสังเวชและมองย้อนกลับไปที่เอเลน่าทุกสองสามก้าวที่เธอเดินไปจนเธอเดินออกจากบ้านของหลินเสี่ยวก่อนที่เธอจะรู้ชะตากรรมที่น่าเศร้าของเธอเอง

“ ใช่แล้วข้าเกือบลืมไปแล้ว”

หลังจากก้าวออกจากห้องสโนว์ก็ออกจากแถวโดยไม่หันกลับมามอง

“ เอเลน่าหลังจากการแข่งขันวิทยาลัย ข้าจะบอกวิธีลบสัญญาทาสหากเจ้าสามารถใช้ร่างกายของเจ้าเพื่อรับใช้พี่ชายของข้าอย่างถูกต้อง…ฮิฮิ”

หลังจากสโนว์ไปแล้วมีเพียงสองคนยืนอยู่เฉย ๆ ในสถานที่ของพวกเขามองหน้ากันโดยไม่พูดอะไรสักคำ

สร้างพันธมิตรกับเอเลน่าเป้าหมายที่แท้จริงของสโนว์คืออะไร?

บางทีเขาอาจจะมาถึงคำตอบถ้าเขาคิดเกี่ยวกับมัน แต่เขาจะไม่ทำอย่างนั้น

หนึ่งปีที่ผ่านมาพวกเขาเข้าสู่การต่อสู้เพราะบางสิ่งที่คล้ายกัน

แต่พวกเขาทั้งสองรู้ว่ามันเป็นเพียงส่วนหน้า

ใช่พวกเขากำลังแสดง

ความเข้าใจร่วมกันของพวกเขาคือสคริปต์ที่ไม่มีคำพูด

“ เอเลน่าอืม…” ในที่สุดหลินเสี่ยวไม่สามารถทนความงุ่มง่ามเงียบ ๆ และเป็นผู้นำในการทำลายความเงียบ“ เจ้าชอบข้าจริง ๆ ? ข้าขอโทษแต่ข้าชอบเชนไตหยินดังนั้นข้าจึงไม่สามารถตอบสนองต่อความรู้สึกของเจ้าได้”

ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการทำให้สิ่งที่น่าอึดอัดใจน้อยลง

“ โอ้จริงเหรอ?” เอเลน่าไม่โกรธเธอหันกลับมาแล้วเดินในไปที่ห้องครัว เมื่อเธอออกมาเธอถือมีดขนาดใหญ่ที่ใช้สับเนื้อเป็นประจำ

“ หลินเสี่ยวฆ่าข้า” เธอยื่นมีดให้หลินเสี่ยว

“ อ่า?” หลินเสี่ยวไม่กล้าทำ

“ เจ้าไม่ได้จะฆ่าข้าเหรอ? ตกลงงั้นข้าจะฆ่าเจ้า”

“เอ๊ะ?”

“ หลินเสี่ยวพวกเราคนเดียวเท่านั้นที่สามารถอยู่รอดได้!”

บอกว่า เอเลน่ายกมีดแล้วเหวี่ยงลง