หลินเสี่ยวโกรธมาก

เขารู้สึกว่าเขาไร้ประโยชน์มากไม่มีกำลัง

เขามีความรู้สึกไร้อำนาจที่เขาอดกลั้นไม่ได้ ความรู้สึกเหมือนสุนัขที่เลี้ยงมานานไม่รู้จักเขาอีกต่อไปเหมือนมันวิ่งออกไปกับคนอื่นและแม้แต่กัดเขาก่อนที่มันจะวิ่งออกไป!

สโนว์วิ่งไปกับผู้ชายอีกคนแล้ว!

เดิมทีหลินเสี่ยวต้องการเล่าเรื่องสโนว์เกี่ยวกับแอนเดอร์สันและปีศาจเลซเซอร์เพื่อที่เธอจะได้ระวังแต่เขารู้ว่าเธอจากไปแล้วเมื่อเขาไปโบสถ์

หลินเสี่ยวเป็นห่วงมาก

เมืองวินเทอร์เรสนั้นแตกต่างจากเมืองเชอร์รีล วิถีชีวิตเรียบง่ายและซื่อตรงมากขึ้น แม้ว่าหลายคนจะยังมีความคิดที่ไม่เหมาะสมต่อเธอ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถได้รับจากบิชอปจัสมินแต่มันแตกต่างกันในเมืองวินเทอร์เรส

นี่คือเมืองหลวงของราชอาณาจักรลอมบาร์ดผู้คนที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลนับไม่ถ้วนและไม่มีการขาดโลลิค่อนโรคจิต หากสโนว์จับดวงตาข้างหนึ่งของพวกเขาและพวกเขาพยายามนัดเดทและขโมยหัวใจของเธอเขาควรทำอย่างไร?

แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยพบกันมานานกว่าหนึ่งปีแต่เธอก็ยังมีความสำคัญต่อเขา

หลังจากถามไปรอบ ๆ แล้วหลินเสี่ยวก็รู้ว่าสโนว์กำลังจะไปกับแอนเดอร์สันไปยังอาณาจักรเฮโนดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกที่จะส่งข้อความถึงสโนว์ผ่านบันทึกแต่เขาก็ยังกังวลมาก

“นักบุญหญิงสโนว์กำลังเดินทางไปดังนั้นเจ้าเป็นห่วงเธอ?” ได้ยินคำอธิบายของหลินเสี่ยว เชนไตหยินกล่าวปิดปากแล้วหัวเราะ“ หลินเสี่ยวเจ้ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอจริง?”

“ อ่าไม่…เพิ่งรู้จัก” หลินเสี่ยวตอบโต้อย่างรวดเร็ว

เกี่ยวกับนักบุญหญิงที่เป็นน้องสาวของเขาผู้รู้น้อยยิ่งรู้ดีกว่า

“ แต่การเป็นแค่คนรู้จักนั้นน่าประทับใจมากแล้ว” เชนไตหยินรู้สึกอยากรู้อยากเห็น“ เจ้าพบเธอได้อย่างไร? เธอน่ารักและเป็นนักบุญการพบกันของเจ้าจะต้องโรแมนติกใช่มั้ย”

“โรแมนติก? บางที” คิดถึงอดีตหลินเสี่ยวไม่ต้องการพูดถึงมันมากนักและแค่ยิ้มอย่างขมขื่น

หากใครบางคนสามารถเรียกโอกาสของพวกเขาพบกับความโรแมนติกได้มีเพียงสองวิธี: หนึ่งเขาตาบอด สองเธอตาบอด

“ เห้ออะไรก็ตามด้วยสติปัญญาของเธอจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น” เขาส่ายหัวเพื่อกำจัดความกังวลและจดจ่อกับสิ่งที่กำลังจะมาถึง

การแข่งขันประจำปีครั้งที่ 18 ของไอลีนกำลังจะเริ่มขึ้น

แม้ว่าจะมีเพียงสี่คนกับอีครึ่งคนเท่านั้นที่มาจากวิทยาลัยลอรันแต่ฝูงบินมีขนาดใหญ่

เนื่องจากวูและมัมเป็นตัวแทนอาจารย์โดยธรรมชาติพวกเขาจึงมาด้วยและมีสมาชิกในโรงเรียนค่อนข้างน้อย แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลว่าทำไมกองทัพเรือจึงมีขนาดใหญ่

เหตุผลที่แท้จริงเป็นเพราะซีซาร์และเชนไตหยิน

แม้ว่าซีซาร์ไม่ชอบในราชวงศ์แต่อย่างน้อยเขาก็ได้รับความคุ้มครองขั้นพื้นฐาน เชนไตหยินเป็นเจ้าหญิงต่างชาติและตอนนี้ก็มาพร้อมกับซีซาร์ในฐานะคู่หมั้นของเขา หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นอาณาจักรลอมบาดด์จะกลายเป็นเสียงหัวเราะ

ดังนั้นพี่ชายคนโตของซีซาร์ โทมัสอเล็กซ์ได้ส่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยส่วนตัวเพื่อปกป้องซีซาร์และเชนไตหยินตลอดการเดินทาง

“ พี่ชายของซีซ่าร์ปฏิบัติต่อเขาค่อนข้างดี” หลินเสี่ยวอาลัย

รถม้ามุ่งหน้าไปยังอาณาจักรเฮโนที่อยู่ห่างไกล

การเดินทางนั้นยาวนานหลินเสี่ยวจึงไม่ต้องทำอะไรและนั่งอยู่ในรถของเขา

ในฐานะโอตาคุเขาไม่ค่อยออกไปข้างนอกยิ่งไม่ต้องพูดถึงออกนอกประเทศแต่เขาก็พอใจกับเวลาในการเดินทาง

เขาไม่ต้องศึกษาฝึกฝนต่อสู้และสามารถกินและขี้เกียจรอบ ๆ เพื่อดูทิวทัศน์ผ่านไปได้ มันเหมือนกับว่าเขาเข้าสู่ช่องว่างที่ว่างเปล่าในชีวิตของเขาตอนนี้เขาแค่ต้องสนุกกับทุก ๆ วินาทีและค่อย ๆ รอให้เวลาผ่านไป

แม้ว่าจะไม่ผ่อนคลายเหมือนเขาแต่เอเลน่าก็เงียบมาก

แต่เดิมเอเลน่าเป็นคนเงียบ ๆ โดยที่หลินเสี่ยวไม่ใส่ใจเธอเธอก็ไม่มีความสุข

มันเป็นรถม้ากว้างขวางในขณะที่สาวใช้ของหลินเสี่ยวเธอนั่งกับหลินเสี่ยวอยู่ข้างๆถัดจากพวกเขาคือเชนไตหยิน และซีซาร์โรซี่นั่งคนเดียวที่ขอบรถ

“ การได้รับค่าภาคหลวงนั้นช่างดีขนาดนี้” หลินเสี่ยวพูดอย่างเงียบ ๆ

มันจะดีแค่ไหนที่จะเกิดมาเพื่อราชวงศ์ด้วยวิธีนี้เขาคงไม่ต้องลำบากกับการนั่งรถม้าและการเข้ามามีส่วนร่วมในการแข่งขันที่ไม่ดี มันจะมีความสุขที่ได้เป็นเพียงถังขยะราชวงศ์

“ เอเลน่าเจ้าพูดว่าอะไรนะ”

“ไม่”

เขาควรจะพูดว่าเธอเย็นชา? ไม่เอเลน่าไม่เคยแม้แต่จะคิดถึงเขา

เย็นชน ไม่แยแสใครเมื่อเห็นเอเลน่าอย่างนั้นหลินเสี่ยวก็ตะลึง

นานแค่ไหนแล้วที่เขาได้ตรวจสอบเอเลน่าอย่างใกล้ชิดเช่นนี้?

แม้ว่าเขาจะบอกเสมอว่าเขาต้องการให้เธอเป็นแม่บ้านตลอดไปเขาเคยดูแลเธอเมื่อใด?

ใช่เขาเริ่มคุ้นเคยกับเอเลน่าแล้วเรื่อย ๆ นิสัยกลายเป็นธรรมชาติและกลายเป็นสิ่งที่คาดหวังและสิ่งเหล่านั้นก็ไม่เคยหวงแหนเลย

เขากำลังยุ่งกับการแข่งขัน ไล่ตามเชนไตหยิน จัดการกับสโนว์จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้เอเลน่าไม่ได้พูดกับเขาอีกเลยจนกระทั่งในที่สุดเขาก็รู้ว่าเขาหายไปบางอย่าง

“ จะเกิดอะไรขึ้นกับการเกิดมาในราชวงศ์”

“ ภายในปีศาจข้าถือว่าเป็นราชวงศ์”

“โอ้ใช่.”

เอาละพูดอย่างเคร่งครัดไม่ใช่แค่ขุนนาง เจ้าเป็นราชา! แม้ว่ากษัตริย์ที่ไม่สามารถอุ่นบัลลังก์ได้แต่กษัตริย์ก็ยัง …

“ นี้เจ้ากำลังมองอะไรอยู่” เขาไม่สามารถดำเนินการต่อเพื่อที่เขาจะค้นหาหัวข้ออื่นต่อไป

“ ทิวทัศน์” เอเลน่าปิดหลินเสี่ยวอีกครั้ง

หลินเสี่ยวรู้สึกไม่สบายใจมาก

ในตอนแรกเขาต้องการที่จะหยอกล้อเอเลน่าและทะเลาะกันในช่วงเวลาที่ผ่านมา แต่เอเลน่าไม่ได้สนใจเขาอีกเลยเธอเพียงแต่ตอบสนองเขาด้วยคำพูดที่จำเป็นเท่านั้น

แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่เลวร้าย

เอเลน่ากลายเป็นสาวใช้ที่เชื่อฟังอย่างสมบูรณ์ดูแลเอาใจใส่เจ้านายของเธอนับตั้งแต่ออกเดินทางหลินเสี่ยวมีชีวิตเหมือนขุนนาง ชุดเขา อาหารเขา อิสรภาพกว่าและง่ายกว่าซีซาร์

นอกเหนือจากการเปลือยกายและช่วยให้เจ้านายของเธออุ่นเตียงและชิมอาหาร….ของเธอ เอเลน่าเกือบจะเป็นแม่บ้านที่สมบูรณ์แบบ

แต่หลินเสี่ยวคงรู้สึกมีความสุขไม่ได้

เห็นได้ชัดว่าเขาอยากให้เอเลน่ากลายเป็นสาวใช้ที่เชื่อฟัง แต่ตอนนี้เธอปล่อยความภาคภูมิใจและความคิดของเธอและกลายเป็นสาวใช้ของเขาทำไมเขาถึงไม่พอใจ

บางทีเขาอาจไม่เคยใฝ่หาแม่บ้านผู้เชื่อฟังแต่เขาก็ไม่เคยคาดหวังความอบอุ่น

“ เฮ้ทำไมเจ้าไม่พูดกับข้า?”

“ อะไรนะ” ในที่สุดเอเลน่าหันมามองเขาแล้วถาม

“ เอ่อ…” หลินเสี่ยวฉุนหลังจากเริ่มต้นทันทีแต่ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและถามว่า“ เมื่อเร็ว ๆ นี้ข้าปฏิบัติกับเจ้าไม่ดี?”

“ไม่”

“ แล้วทำไมเจ้าถึงโกรธข้าล่ะ”

“ข้าไม่.”

“เจ้าเกลียดข้า?“

“เสมอ.”

“ แล้วข้าจะมีโอกาสสร้างความประทับใจที่ดีไหม?”

“ ไปที่เจ้าหญิง”

ปากของเอเลน่าดูดุร้ายเหมือนเมื่อก่อนถ้าเธอต้องการเธอก็ยังสามารถกดจุดที่เจ็บได้

“ เจ้าโกรธแน่ ๆ !”

“ ไม่ เจ้าน่ารำคาญมาก”

เอเลน่าไม่ได้ยุ่งกับเขาอีกต่อไปเพียงแค่หันหลังกลับและดูทิวทัศน์ผ่านไปต่อไป

เธอโกรธหลินเสี่ยวหรือเปล่า ไม่เธอไม่มีเหตุผล

เธอค่อนข้างโกรธตัวเอง

เหตุผลที่เธอกลายเป็นเช่นนี้คือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองสามวันก่อน

เธอคิดว่าตราบใดที่เธอรอเอโลน่า หลานสาวที่น่ารักชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปแต่หลังจากเธอมาเธอก็ผิดหวัง

หลานสาวที่น่ารักของเธอได้รับการฝึกฝนให้เป็นคนรับใช้ที่ซื่อสัตย์และขู่ให้เธอเชื่อฟังคำสั่งของ…ของหลินเสี่ยว ไม่สิสาวใช้

แม้ว่าสโนว์จะสัญญาว่าถ้าเธอฟังเธอก็จะบอกให้เธอรู้ถึงวิธีการยกเลิกสัญญาทาสคืนอิสรภาพของเธอเธอมีความรู้สึกอับอายในการเล่นด้วย

เธอต้องใช้ชีวิตที่ต่ำต้อยนี้ไปอีกนานแค่ไหน」

「เธอสามารถวางความหวังของเธอลงบนแม่มดที่ชั่วร้ายได้จริงหรือ? 」

เธอไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ปัจจุบันของเธอได้ด้วยตัวเอง?」

ดังนั้นเอเลน่าจึงคิดว่าเธอจะฆ่าตัวตายในระหว่างหลับได้อย่างไร

ข้อจำกัดของสัญญาทาส?

ไม่เอเลน่าพบช่องโหว่ของสัญญาทาสแล้ว!