มันเป็นเพียงความเข้าใจผิด?

ถ้ามันไม่ใช่ละ เอเลน่าก็เป็นแค่แม่บ้านเธอกล้าดูถูกเธอได้ยังไง

ถ้าเธอพยายามจูบหลินเสี่ยวล่ะ มันไม่ใช่สถานะของเธอในฐานะคนรับใช้ที่ต้องกังวล

เชนไตหยินอารมณ์ไม่ดีและไม่สามารถช่วยได้แต่ขมวดคิ้วของเธอ

แม้ว่าเธอจะสังเกตเห็นเธอมาเป็นเวลานานเธอก็ยังไม่รู้ว่าตัวตนของเอเลน่ามีอะไรบ้าง แม้ว่าเธอจะเป็นแม่บ่านในชื่อแต่ความสัมพันธ์ของหล่อนกับหลินเสี่ยวก็แปลกเกินไปมันไม่ได้เป็นแค่ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับทาสง่าย ๆ

เธอควรใช้โอกาสนี้ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ หลินเสี่ยวมันอาจแค่ข้าก็ได้… แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ดูเหมือนว่าแม่บ้านของเจ้าจะทำตัวแปลก ๆ ”

เธอกลัวว่าเอเลน่าจะได้ยินดังนั้นเธอจึงขยับไปหาหลินเสี่ยวอย่างต่อเนื่องและกระซิบข้างหู

เธอละทิ้งศักดิ์ศรีในฐานะเจ้าหญิงอีกครั้งโดยไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยจากสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เธอแค่เอ่ยถึงข้อสงสัยที่เธอมี

“เอ่อ …”

แม้ว่าเธอจะไม่รู้ตัว แต่หลินเสี่ยวก็เรียนรู้บทเรียนของเขา

คราวนี้เขาไม่ได้มองไปด้านข้างและมองตรงไปข้างหน้าตลอดเวลา เขาอดทนที่จะหันศีรษะไม่เช่นนั้นคราวนี้เขาจะจูบเธอจริงๆ!

แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่เขาต้องการ แต่มีบางสิ่งที่เรียกว่าความซื่อสัตย์ขัดขวางเขา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทำอะไรที่ผิดและไร้ยางอาย

“ ท่านบอกว่าเธอทำตัวแปลก…งั้นเหรอ?”

“ ไม่สนใจผู้คนแม้แต่เจ้า ตั้งแต่ออกเดินทางข้ายังไม่ได้คุยกับเธอเลย”

“ เอ่อ… ขะข้าก็ไม่รู้เช่นกัน” หลินเสี่ยวตอบอย่างเชื่องช้า

“อ่า ทำไมเป็นอย่างนั้น? อ่าข้ารู้ละ เธอโกรธเจ้าหรือเปล่า?”

“ โกรธเหรอ?” ลมหายใจของเชนไตหยินจั๊กจี้หูอย่างต่อเนื่อง“ พี่สาวหยินไม่ต้องกังวลกับเธอหรอก! เธอมีปัญหาแบบว่าคิดจะฆ่าข้าตลอดเวลา”

“ฆ่า? เอ่อ…หยุดล้อเล่นเธอแค่โกรธเจ้าใช่มั้ย! บอกข้ามาเจ้ารังแกเธอยังไง”

“ ข้าบริสุทธิ์นะ ทำไมข้าต้องรังแกเธอ?”

“จริงๆ? ถ้าอย่างนั้นทำไมเธอถึงโกรธเจ้า?”

“ เธอมีปัญหาที่นี่” หลินเสี่ยวใช้นิ้วมือของเขาแสดงท่าทางใกล้กับหัวของเขา

“เอ๋? จริงๆ? แต่หลินเสี่ยวข้าอยากรู้มาตลอดละ” เชนไตหยินใช้มือปิดปากแล้วลองถามว่า“ เจ้าซื้อแม่บ้านคนนี้ที่ไหน? ขอโทษ…ข้าไม่ได้หมายถึงอะไรก็แค่แบบว่าผู้หญิงที่สวยมากมันหายากมาก”

ดวงตาสีแดง ผมสีเงิน เธอได้รับการขัดเกลาอย่างดีเธอไม่เคยเห็นใครที่มีลักษณะแปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน

“ เอ่อ…นั่นเป็นความลับบางอย่างที่ข้าไม่เคยบอกใครมาก่อน แต่เมื่อท่านถามข้าจะบอกท่านละกัน อันที่จริง …”

“ อ่า ข้ากำลังฟังอยู่”

ตามที่หลินเสี่ยวกล่าวว่าเอเลน่าเป็นลูกสาวของตระกูลขนาดใหญ่แต่เนื่องจากครอบครัวของพวกเขาละเมิดบุคคลที่ทรงอำนาจโดยไม่ตั้งใจครอบครัวของพวกเขาจึงถูกกำจัดออกไป ในขณะที่เธอหนีไปเธอถูกโจรจับได้และเกือบจะเสียชีวิต แต่หลินเสี่ยวช่วยชีวิตเธอไว้และเพื่อชดใช้หนี้เธอให้คำมั่นว่าจะเป็นสาวใช้ตลอดชีวิตที่เหลือของเธอ

เอเลน่าไม่เคยเย็นชาแบบนี้มาก่อนเธอเป็นผู้หญิงที่สง่างามและใจดีแต่เมื่อผ่านเหตุการณ์ทุกอย่างนั้นทิ้งเงาไว้ในใจของเธอและเปลี่ยนบุคลิกของเธอ

“เห้อ ไม่มีอะไรที่ข้าสามารถทำได้ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตที่ดีแล้วข้าก็พอใจ” หลังจากที่เสร็จสิ้นหลินเสี่ยวถอนหายใจ

นั่นคืออดีตที่เขาเตรียมไว้สำหรับเอเลน่า สาวใช้ที่ชดใช้หนี้ของเธอ มันเหมาะสมและไม่มีช่องว่างขนาดใหญ่เขาวางแผนที่จะใช้มันเพื่อหลอกนักเรียนช่างพูดแต่เนื่องจากเชนไตหยินถามว่าเขาอาจใช้มันได้เช่นกัน

“ โอ้จ่ายหนี้บุญคุณเหรอ…”

เชนไตหยินยิ้มและพยักหน้าแต่ดวงตาของเธอไม่เคยออกจากสาวสวยคนนั้น

แม้ว่าเรื่องราวทั้งหมดจะถูกสร้างขึ้นโดยหลินเสี่ยว แต่เธอก็เชื่อว่ามันสมบูรณ์และมันก็เหมือนกับว่าอดีตบางส่วนของเธอได้สัมผัส

เพื่อชำระหนี้ของเธอเธออุทิศชีวิตของเธอและกลายเป็นสาวใช้ของฮีโร่ เชนไตหยินรู้สึกว่าเอเลน่าโชคดีมากถ้าเป็นไปได้เธอก็หวังว่าเธอจะได้พบกับฮีโร่ของเธอและอุทิศชีวิตของเธอและกลายเป็น ‘หนี้ตอบแทนแม่บ้าน‘ ที่มีความสุข

ด้วยอาการหลงผิดที่ไม่สมจริงของเธอจึงไม่มีใครสังเกตเห็นสาจามองของเชนไตหยินไปยังเอเลน่าด้วยความหึงหวง

รถม้ายังคงขยับไปข้างหน้า

ดังนั้นหลินเสี่ยวและเชนไตหยินยังปฏิสัม…โอ้ไม่ๆพูดคุยกัน

หลินเสี่ยวพยายามเข้าใกล้เธอทุกครั้งที่เขาได้รับและพยายามทำให้เธอประทับใจเขา

พวกเขาพูดเกี่ยวกับทุกสิ่งและทุกอย่าง

แม้ว่าเธอจะปฏิเสธเขามาก่อนพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าเธอยังคงปฏิบัติต่อเขาอย่างไม่เห็นแก่ตัวในฐานะเพื่อน

มันอาจเป็นโชคชะตา?

ยิ่งเขามีปฏิสัมพันธ์กับเชนไตหยินเขายิ่งหลงใหลมากขึ้น เขารู้สึกสงบสุขเพียงนั่งถัดจากเธอและพูดคุยกับเธอ

อย่างไรก็ตามเชนไตหยินเสียสมาธิ

เมื่อไม่นานมานี้เธอยังคงเฝ้าสังเกตคนนั้นอย่างลับๆสาวใช้ เอเลน่า

สำหรับหลินเสี่ยวเธออาจเป็นแค่สาวใช้จ่ายหนี้แต่นั่นเป็นเพียงความคิดที่ปรารถนาของเขาเอง ความรู้สึกของเอเลน่าสำหรับเขาไม่ใช่เรื่องง่าย

เชนไตหยินสงสัยว่าเอเลน่าชอบหลินเสี่ยวจริง ๆ ! แต่เธอไม่สามารถพูดได้ด้วยเหตุผลบางอย่าง

แม้ว่าเธอจะไม่มีหลักฐานใด ๆ แต่ก็ไม่ได้มองอย่างนั้นแต่เธอเชื่อในสัญชาตญาณของเธอ

เพื่อให้ได้คำตอบที่แท้จริง เชนไตหยินได้มองหาโอกาสที่จะหลีกเลี่ยงหลินเสี่ยวและใช้เวลากับเอเลน่าเพียงลำพัง

ในวันนั้นในที่สุดเธอก็มีโอกาส!