เขารู้สึกดีใจที่สิ่งอำนวยความสะดวกเหล่านี้อยู่ที่วิทยาลัยลอรัน

หากการทดสอบเวทมนต์ของ วิทยาลัยลอรัน ใช้ลูกบอลคริสตัลเช่นนี้แม้ว่าเขาจะซ่อนเวทมนตร์ของเขาไว้โดยเจตนามันก็จะถูกดูดออกไป ด้วยวิธีนี้ซีซาร์จะไม่สามารถได้อันดับหนึ่งและเขาจะได้รับการเลี้ยงดูในฐานะฮีโร่คนต่อไป

“ นี้ หลินเสี่ยว!” ในเวลานั้น วูตบไหล่ของหลินเสี่ยวแล้วกระซิบ“ สาวใช้ของเจ้าจะสบายดีใช่มั้ย”

“ ควรจะสบายดี” หลินเสี่ยวเกาหัวแล้วเพิ่มประโยค“ เธอบอกว่ามันน่าจะโอเค”

เอเลน่าบอกกับตัวเองว่ามันจะไม่เป็นไรดังนั้นเขาจึงไม่เคยถามมันเลยและคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับทักษะของราชาปีศาจ

“ เจ้าหมายถึงอะไรน่าจะ? หลินเสี่ยวเจ้าไม่รู้หรือว่าเธอมีพลังเวทย์มนตร์ใด ๆ ในฐานะเจ้านายของเธอ”

“ เอ่อ…ขอโทษอาจารย์วูแต่มันซับซ้อน” หลินเซียวตอบได้อย่างนั้นเท่านั้น

ในฐานะราชาปีศาจหลินเสี่ยวจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอมีพลังเวทย์มนตร์หรือไม่?

ในที่สุดสิ่งที่น่าประหลาดใจที่ทำให้ราชาปีศาจได้รับการทดสอบเวทมนตร์ไม่เคยมีมาก่อนดังนั้นเทพธิดาเท่านั้นที่สามารถรู้ผลลัพธ์ได้

จริง ๆ หลังจากผ่านไปหลายพันปีเรื่องราวนี้จะกลายเป็นตำนานอย่างแน่นอนเจนนิเฟอร์แห่งอาณาจักรเฮโนจะกลายเป็นมนุษย์คนแรกในประวัติศาสตร์ที่กล้าที่จะให้ราชาปีศาจวางมือของเธอบนคริสตัลเวทมนตร์เพื่อทำการทดสอบเวทมนตร์

ชื่อของเจนนิเฟอร์จะคงอยู่ตลอดไป

“ หลินเสี่ยวนี่ไม่ใช่เรื่องตลก!” วูก็กำไหล่อย่างประหม่า“ ถ้ามีแสงปรากฏขึ้นหลังจากสาวใช้ของเจ้าสัมผัสคริสตัลแล้วพวกเขาก็จะอ้างว่าเราโกง!”

ที่จริงแล้วความกังวลของวูไม่ได้มีเหตุผลเลย

ก่อนการซ้อมรบจริงเขาสงสัยว่าเธอซ่อนความแข็งแกร่งของเธอไว้มากกว่าหนึ่งครั้ง แต่เขาไม่เคยพิสูจน์

เอเลน่าเป็นคนปกติหรือนักเวทที่ทรงพลัง? ในที่สุดคำตอบก็ถูกเปิดเผยดังนั้นแน่นอน วูรู้สึกประหม่า

ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้นซีซาร์ เชนไตหยิน และ Rosie รู้สึกประหม่า

ผลการทดสอบของเธอสำคัญมากไม่ใช่แค่ตัดสินใจว่าจะเข้าร่วมหรือไม่แต่มันคือทั้งหมดของวิทยาลัยลอรัน! ถ้าเธอถูกตัดสินว่าโกงแล้ว วิทยาลัยลอรันก็จะจบสิ้น!

แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกแม้ว่าพวกเขาจะเก็บข้อร้องเรียนว่าทำไมหลินเสี่ยวถึงต้องพาเธอไปด้วยตอนนี้พวกเขาทำได้แต่หวังว่าเธอจะผ่านการทดสอบได้สำเร็จ

“ ข้าแค่เอามือลงใช่มั้ย” เอเลน่ายืนถัดจากคริสตัลแล้วถาม

“ ใช่แล้ว” เจนนิเฟอร์ยิ้มคิดว่าเธอกำลังพยายามหน่วงเวลาเนื่องจากความกลัวและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า“ คริสตัลนี้จะเปลี่ยนพลังเวทย์มนตร์ในร่างกายของเราเป็นหมอกสีจากสูงไปต่ำมันจะแสดง : แดง, ส้ม, เหลือง, เขียว, น้ำเงินและม่วง ดังนั้นถ้าเจ้าอยู่ในระดับแรกมันจะแสดงสีม่วง!”

“ โอ้” เอเลน่าพยักหน้าเหมือนเธอขอบคุณเธอสำหรับคำอธิบายของเธอ

หลังจากนั้นไม่นานเธอวางมือของเธอเบา ๆ บนคริสตัล

ในตัวอย่างนั้นทุกคนกลั้นหายใจรวมถึงหลินเสี่ยว

เอเลน่าเป็นแค่แม่บ้านธรรมดาเหรอ?

ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรสำหรับการทดสอบเวทย์มนตร์ของราชาปีศาจ?

เมื่อมือสีขาวละเอียดอ่อนของเธอแตะคริสตัลใสมันก็ส่งเสียงคร่ำครวญ!

มันเป็นเสียงแปลก ๆ ที่เหมือนใครบางคนกำลังร้องไห้!

นี่เป็นครั้งแรกที่เจนนิเฟอร์เห็นคริสตัลทำเสียงเธอไม่หยุดจ้องที่มือของเอเลน่ากลัวว่าเธอจะโกง

“ นั่นมีปฏิกิริยา!” เมื่อเห็นปฏิกิริยาแปลก ๆ ภายในคริสตัลเสียงของวูก็เริ่มสั่นเทา

มันบอกว่าคริสตัลเวทย์มนตร์จะแสดงสีทันทีหลังจากดูดพลังเวทย์มนตร์และหมอกที่สวยงามจะแข็งตัวหลังจากดูดเวทไปสองสามครั้งแต่ตอนนี้สิ่งที่กำลังแสดงให้ทุกคนงุนงง

“สะสีแดง !! ??”

เจนนิเฟอร์ก้าวย้อนกลับไปเห็นสีแดงสดภายในคริสตัล

“ เป็นไปไม่ได้เธอจะเป็นนักเวทระดับเก้าได้อย่างไร? เรื่องตลกแบบไหนกันนะ? เธอสะสมเวทย์มนตร์ผ่านนมของเธอหรือไง? ยิ่งเธอใหญ่ยิ่งมีมากขึ้น?” เจนนิเฟอร์จ้องไปที่หน้าอกของเอเลน่าดวงตาของเธอเกือบจะโป่งออกมา

เธอสงสัยว่ามันเป็นของปลอมโดยซ่อนพลังเวทย์ไว้

แต่มันไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น

“อะไร? สีเหลือง? ทำไมมันเปลี่ยนเป็นสีเหลือง?” ในพริบตาเดียว วูสังเกตว่าสีแดงเลือดนกกลายเป็นสีเหลืองสดใส!

เขาคิดว่าเขาเห็นสิ่งต่าง ๆ เขาจึงขยี้ตาเพื่อตรวจสอบว่าเขาตาฝาดหรือไม่

แต่มันยังไม่จบ!

สีเหลือง, สีหญ้าเขียว, สีเขียว, สีน้ำเงิน, สีม่วง … สีของคริสตัลเปลี่ยนไปเหมือนแสงนีออนสีสันสดใส

แต่มันก็ยังไม่จบ …

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไปจากสีแดงที่บ่งบอกถึงพลังระดับที่เก้าถึงสีม่วงสุดท้ายที่บ่งบอกถึงระดับแรกทุกสิ่งที่ใช้เวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ

พวกเขาคิดว่าสีม่วงเป็นจุดสิ้นสุด แต่หลังจากนั้นมีบางสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าเกิดขึ้น

ไม่ควรมีสีใด ๆ หลังจากสีม่วง แต่แสงนั้นยังคงเปลี่ยนไปและหลังจากนั้นสีดำก็ปรากฏขึ้น!

“ สีดำ!! ??” วูตกใจเคราของเขาลอยขึ้นมา

สีดำคือบ้าอะไร?

หลินเสี่ยวตื่นตกใจและคิดว่ามีอะไรเกิดขึ้น กังวลว่าเอเลน่าจะบาดเจ็บเขาต้องการวิ่งหนีและดึงเธอออกไปหลังจากสังเกตเห็นเขาเธอก็หันหลังกลับและมองเขาอย่างเย็นชา

ข้าสบายดี.

นั่นคือข้อความที่ดวงตาของเธอส่ง

ขณะที่เขาสูญเสียเสียงแหลมก็ดังขึ้น

เพล้ง!

คริสตัลแตกและระเบิดบนโต๊ะจนเป็นเศษไม้ในมือของเธอ

“ เอเลน่า เจ้ากำลังทำอะไร!” หลินเสี่ยวถลาไปและกลัวเอเลน่า

“ ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ” เธอเพ่งมองออกไปเหมือนเด็กที่ทำอะไรผิดแต่ไม่ต้องการยอมรับ

แต่การด่าว่าที่คาดไว้นั้นไม่ได้เกิดขึ้นมีเพียงแค่มือที่อบอุ่นของหลินเสี่ยว

ภายใต้สายตาจ้องมองของเธอหลินเสี่ยวจับมือเธอและถามด้วยความประหม่าว่า“ เกิดอะไรขึ้น? มือของเจ้าบาดหรือเปล่า? ให้ข้าดู!”

“ ข้า…” เอเลน่าอ้าปากพูดอะไรแต่หลังจากเห็นหลินเสี่ยวทำแบบนั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

เธออยากจะดึงมือเธอกลับมาแต่การกระทำของเธอทำให้หลินเสี่ยวคิดว่าเธอต้องการซ่อนอาการบาดเจ็บดังนั้นเขาจึงเริ่มตรวจสอบอย่างระมัดระวังมากขึ้น

“ หยุดล้อเล่น! หากมือของเจ้าบาดเจ็บเจ้าจะไม่สามารถปรุงอาหารและซักเสื้อผ้าให้ข้าได้อีกต่อไป เอเลน่าในฐานะแม่บ้านของข้าเจ้าต้องเรียนรู้ที่จะถนอมตัวเองนะ!”

“โรคจิต …”

เขายังคงต้องการให้เธอทำงานในสถานการณ์เช่นนี้ดูเหมือนว่าความกังวลและความรักทั้งหมดนั้นไร้สาระและไอ้เลวร้ายนี้ก็เกินกว่าจะช่วยแล้ว!

ในอีกด้านหนึ่งเจ้านายและคนรับใช้กำลังแสดงความรักในอีกด้านหนึ่ง วูโกรธคลั่ง

“ เจนนิเฟอร์! เกิดอะไรขึ้น? ทำไมคริสตัลถึงระเบิด? เจ้ายุ่งกับมันอย่างจงใจและตั้งปัญหาพวกเรา? “วูหันกลับมาและอยากจะเถียงแต่เขาไม่เห็นเธอ

“เจนนิเฟอร์?”

วูหยุดแล้วก็ก้มศีรษะลงและเห็นเธอนั่งอยู่บนพื้นตกใจ

เมื่อคริสตัลระเบิดเธอได้รับความตกใจมากเกินไปและถอยกลับและจบลงด้วยการสะดุดล้มลง

เจนนิเฟอร์เป็นนักเวทระดับที่เจ็ดและได้ผ่านอะไรมามากแต่เธอไม่เคยได้ยินเรื่องคริสตัลระเบิดหรือสีที่เปลี่ยนเป็นสีดำ

สีดำคือระดับใด?

พลังเวทย์สามารถเปลี่ยนเป็นสีดำได้!

เป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย!

“ยุ่ง? ข้าไม่ได้ทำสิ่งนั้น! วูอย่าใส่ร้ายข้า!”

ในที่สุดเมื่อสังเกตเห็นสถานะของเธอเจนนิเฟอร์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วตบฝุ่นบนร่างกายของเธอและจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

“ ใส่ร้าย?” วูก้าวเข้ามาและถามว่า“ โอเคงั้นช่วยอธิบายว่าทำไมคริสตัลที่เจ้าให้มาถึงระเบิด!”

“ เพราะ เพราะ…” เจนนิเฟอร์ตื่นตกใจ

แม้ว่าเธอจะไม่ชอบวูและเกลียดวิทยาลัยลอรันแต่เธอก็ไม่เคยคิดที่จะปรักปรำ! การระเบิดของคริสตัลไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอเธอไม่ยุ่งกับมันอย่างแน่นอน

นอกจากนี้เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นบางสิ่งที่แปลกประหลาดเธอก็งุนงงและไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเธอจะมีเวลาพักผ่อนเพื่อยุ่งกับมันได้อย่างไร

เจนนิเฟอร์และวูเริ่มโต้เถียงซึ่งอาจคิดว่าการทดสอบเวทมนต์เล็ก ๆ จะกลายเป็นเช่นนั้นทันใดนั้นก็มีเสียงที่ดังมาจากข้างนอกเต็นท์

“เจนนิเฟอร์? เจ้าตะโกนหาอะไร? ช่างน่าเศร้าเหลือเกิน…อย่าลืมว่าข้าเลือกเจ้าในฐานะหัวหน้าผู้ตัดสินอย่าทำให้ข้าต้องเสียหน้า”

เสียงมาก่อนคน

เมื่อได้ยินเสียงนั้นเจนนิเฟอร์ก็สั่นและหุบปากทันทีและหยุดการโต้เถียง

เมื่อเห็นลักษณะที่ประหม่าของเธอทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมอง

ตัดสินจากเสียงมันน่าจะเป็นผู้หญิง

อย่างที่คาดไว้ผู้ที่ยกเปิดฝาม่านนั้นเป็นสาวผมแดงที่สวยงาม

เมื่อเห็นเธอเห็น เจนนิเฟอร์ก็ก้มหัวลง

“ ฝ่าบาท!”

“อือ”.

อีกฝ่ายพยักหน้าตอบโต้

“สวยจัง.”

นั่นคือคำตอบแรกของหลินเสี่ยว แต่ …

“ เดี๋ยว…เขา?”

เขาฟังผิดหรือเปล่า?

คนที่เจนนิเฟอร์เรียกคือเจ้าชาย?

สหายคนนั้นไม่ใช่ผู้หญิงแต่เป็นผู้ชาย?

เอ๋?