ในที่สุดหญิงสาวก็รู้สึกสบายใจเมื่อเท้าทั้งสองแตะพื้น การแสดงออกของเธอผ่อนคลายลงเล็กน้อยหลังจากแม่บ้านของเธอจัดผมสีฟ้าที่ยุ่งเหยิงของเธอ

ชาร์ลีเดินไปในเวลานี้

“ อาร์คบิชอปแอนเดอร์สันและนักบุญสโนว์ ขอขอบคุณสำหรับการเดินทางที่ไกลมาที่นี่” เขายิ้มอย่างสุภาพและไม่ปรากฏการประจบประแจงหรือแปลกอะไร มันเป็นเพียงใบหน้าที่น่ารักของเขาเท่านั้นที่ผู้คนจะเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิง

แน่นอนว่าสโนว์ไม่สามารถมองเห็น

ชาร์ลีได้ยินมานานแล้วว่าเมืองวินเทอร์เรสนั้นมีนักบุญที่ตาบอดและน่ารักสุด ๆ เมื่อเขาเห็นเธอเขารู้สึกว่ามันเป็นชื่อเสียงที่สมควรได้รับ รูปลักษณ์ที่น่ารักและละเอียดอ่อนของสโนว์ทำให้ผู้คนมีความอยากที่จะโอบกอดเธอและรักพวกเขาอย่างสุดซึ้ง

แม้ว่าชาร์ลีจะดูเหมือนผู้หญิงแต่เขาก็ยังเป็นผู้ชายอยู่! เขายังชอบสิ่งที่เรียกว่าโลลิ! ยิ่งกว่านั้นเธอเป็นโลลิที่ปรากฏน้อยกว่าหนึ่งครั้งในหนึ่งร้อยปี – สโนว์เป็นนักบุญหญิงอายุน้อยที่สุดของโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์ในรอบร้อยปี ชื่อของเธอกระจายไปทั่วอาณาจักรเฮโน

ยกเว้นชาร์ลีไม่เข้าใจว่าทำไมสโนว์มาถึงเกาะเดสแปร์ ตามรายงานก่อนหน้านี้อาร์คบิชอปแอนเดอร์สันเป็นเพียงคนเดียวที่จะมา

โบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์ต้องการสร้างความเดือดร้อนดังนั้นพวกเขาจึงส่งโลลิคนนี้?

ความคิดแปลก ๆ โผล่ออกมาจากข้างในชาร์ลีแต่เขายังคงยิ้มบนใบหน้าของเขา

อาณาจักรเฮโนและโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์มักจะมีข้อพิพาทกัน เหตุการณ์ ‘การกบฏ‘ ของเดโวรูก่อนหน้าเกือบทำให้ทั้งสองฝ่ายฉีกขาดซึ่งกันและกัน ชาร์ลีได้รับการพิจารณาให้ต้อนรับฝ่ายตรงข้ามอย่างสุภาพ

“ โอ้ นั้นเจ้าชายชาร์ลีไม่ใช่เหรอ? ท่านใจดีเกินไป มันไม่มากนักแต่…” แอนเดอร์สันอ้วนขัดจังหวะก่อนที่สโนว์จะเสร็จสิ้น“ เจ้าชายเรากำลังรีบเราจึงพลาดเวลาทานอาหารและเรายังหิวอยู่ดังนั้น…”

“ ฮ่าฮ่าไม่มีปัญหา ข้าได้เตรียมอาหารที่หรูหราสำหรับแขกของเราแล้ว เชิญตามเรามา” ชาร์ลส์ให้ความบันเทิงกับแขกของเขาอย่างจริงใจและบอกใบ้ให้เจนนิเฟอร์เป็นผู้นำทางให้แอนเดอร์สัน

ชาร์ลีหันไปมองสาวน่ารัก ๆ หลังจากเขาส่งแอนเดอร์สันไปแล้ว

“ โอ้ ท่านนักบุญสโนว์ ท่านต้องหิวด้วยใช่ไหม? ท่านควรที่จะ…” ชาร์ลีรู้ว่าเธอตาบอดดังนั้นเขาวางแผนที่จะดึงมือเธอ แต่เธอก็ปฏิเสธโดยไม่คาดคิด

“ ไม่ต้องรีบร้อนที่จะกิน” สโนว์ส่ายหัวและเปลี่ยนหัวข้อด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด“ ผู้คนจากวิทยาลัยลอรันมาถึงหรือยัง”

“ วิทยาลัยลอรัน? ใช่พวกเขามาถึงแล้ว แต่ตอนนี้พวกเขากำลัง … ”

สโนว์ขัดจังหวะด้วยคำพูดสั้น ๆ และรวดเร็วก่อนที่ชาร์ลีพูดจบ

“ โปรดพาข้าไปหาพวกเขาด้วย” สโนว์สั่ง

“ ห๊ะ?” ชาร์ลีขมวดคิ้วและตรวจพบความกังวลจากน้ำเสียงของเธอ

เขาไม่ได้สนใจเรื่องไร้เหตุผลของเธอแต่กำลังคิดว่าทำไมเธอถึงรีบหาคนจากวิทยาลัยลอรัน?

สโนว์และแอนเดอร์สันมาจากที่ไกลเพื่อกระจายคำสอนของพวกเขาแต่จริงๆแล้วพวกเขามาเพื่อปกป้องเจ้าชายซีซาร์และเจ้าหญิงเชนไตหยิน

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เดินทางมากลุ่มเดียวกันระหว่างทางที่นี่ แต่ชาร์ลีรู้ดีว่ากลุ่มโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์นั้นอยู่ห่างจากสถาบันลอรันเพียงครึ่งวันเสมอ พวกเขายังมีสมาชิกการสื่อสารที่พวกเขาจะได้รับแจ้งทันทีหากกลุ่มด้านหน้าพบปัญหาใด ๆ

แต่…ทำไมสโนว์ถึงมา?

เธอเป็นแค่เด็กตาบอดเธอจะปกป้องใครได้อย่างไร เป็นไปได้มากว่าเธอต้องการคนอื่นเพื่อปกป้องเธอ

“ ท่านนักบุญสโนว์ ท่าน…”

“ เจ้าชายชาร์ลีไม่จำเป็นต้องเป็นทางการมากนัก” ดูเหมือนว่าสโนว์ยังสังเกตเห็นน้ำเสียงของเธอรุนแรงเกินดังนั้นเธอจึงยิ้มหวานเหมือนน้องสาวตัวเล็กจากข้างห้อง“ ท่านเรียกข้าว่าสโนว์ได้ ฮิฮิ”

“ สโนว์…น้องสโนว์ฦ” เมื่อเห็นใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ชาร์ลีตกตะลึงและสั่นเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สงบนิ่งของเขา

เมื่อเจ้าชายและทายาทแห่งบัลลังก์ปรากฏว่าเขาได้พบกับผู้คนมากมาย เขาสามารถมองทะลุใคร ๆ ได้ทันทีไม่ว่าพวกเขาจะเป็นวีรบุรุษที่ทะเยอทะยานหรือเป็นคนร้ายที่มีฝีมือ นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมพ่อของเจ้าชายชาร์ลีถึงชอบเขา

แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ราชาที่เผด็จการแต่ก็อ้อนแอ้นเหมือนผู้หญิงไปหน่อย แน่นอนว่าในสายตาของคนอื่นเขาเป็นผู้หญิงอย่างสมบูรณ์ แต่ด้วยความสามารถของเขาเขาสามารถทำให้วีรบุรุษนับไม่ถ้วนยอมกราบไหว้เขา ‘สิงโตทองคำ‘ เดโวรูผู้หนีออกจากโบสถ์นั้นเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบ

เดโวรูภูมิใจและหยิ่งพยองตามชื่อเล่นของเขาสิงโตทองที่ภาคภูมิใจและโดดเดี่ยวอย่างแท้จริง ในอดีตมีเพียงมหาปราชญ์และสมเด็จพระสันตะปาปาเท่านั้นที่สามารถทำให้เขายอมลดลงแต่ตอนนี้เขาเต็มใจทำงานเป็นผู้ดูแลของชาร์ลี

เหตุผลไม่เป็นที่รู้จักเพราะมันเป็นเสน่ห์ของชาร์ลีมั้ง….

อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถอ่านสโนว์ได้

เมื่อกี้นี้เด็กคนนี้มีใบหน้าที่ไม่พอใจและคายคำสั่งออกมาอย่างคนบ้านนอกแต่ตอนนี้เธอมีรอยยิ้มที่บริสุทธิ์และศักดิ์สิทธิ์ราวกับภาพนักบุญ

ชาร์ลีคิดว่ามันเป็นภาพลวงตา – โลลิที่บริสุทธิ์และศักดิ์สิทธิ์อยู่ต่อหน้าเขานั้นเป็นคนที่แตกต่างไปจากคนที่ลงจากรถ!

“ เจ้าชาย มีอะไร?” สโนว์งงได้แต่ถามชาร์ลีที่เงียบไปครู่หนึ่ง

“เอ๋? อ่าไม่มีอะไร…ฮ่าๆ” ชาร์ลีไม่ใช่คนงี่เง่าและเขาก็ปรับอารมณ์ของเขาทันทีและตอบอย่างเมินเฉย“ งั้นน้องสาวสโนว์ เจ้าเรียกข้าว่าพี่ชายได้”

มันจะเป็นเหตุการณ์ที่ยอดเยี่ยมถ้าชาร์ลีสามารถสร้างความสัมพันธ์แบบพี่น้องกับนักบุญสโนว์!

เขาจะสามารถแทรกซึมเข้าไปในผู้ที่อาศัยอยู่ในโบสถ์โดยมีความสัมพันธ์พี่น้องเป็นข้ออ้าง แม้ว่าพวกเขาจะมีข้อพิพาทแต่มันจะไม่ทำให้เกิดปัญหาใหญ่ มันเป็นแผนการที่ดี

“ข้าขอโทษ นั่นเป็นคำเดียวที่ข้าไม่สามารถเรียกท่านได้” สโนว์ปฏิเสธและยิ้มเบา ๆ รอยยิ้มของเธอมีนัยยะของความเศร้าหมองและเยือกเย็น“ ข้ามีพี่ชายเพียงคนเดียวเท่านั้น”

รอยยิ้มอันบริสุทธิ์และศักดิ์สิทธิ์ปรากฏบนใบหน้าของเธออีกครั้งเมื่อเธอจบประโยค ราวกับว่าเธอไม่ใช่คนที่พูดประโยคก่อนหน้า

“… พี่ชายของเจ้า? แค่กๆ อืม…” สภาพจิตใจในปัจจุบันของชาร์ลีไม่สามารถอธิบายได้และเขาส่งสายตาไปที่สาวใช้ที่อยู่ถัดจากสโนว์ เขาค้นพบว่าแม่บ้านนั้นน่าสับสนเช่นกัน หนึ่งในนั้นเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เปลี่ยนบุคลิกได้เร็วกว่าที่เจ้าสามารถพลิกเหรียญได้และอีกคนเป็นหญิงสาวที่งี่เง่า สองคนนี้อ่านยากจริงๆ

“ อืม….” ชาร์ลีหัวเราะเก้อกะพริบตาสวยขนาดใหญ่ของเขาและเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว“ เจ้าบอกว่าเจ้าต้องการหาสถาบันลอรันใช่หรือไม่? อย่ารีบเลย เรามากินอาหารกันก่อนเถอะ”

“ ไม่พาข้าไปเดี๋ยวนี้” สโนว์ปฏิเสธอย่างมั่นคง

“ เจ้าไม่หิวหรือ? อาร์คบิชอปแอนเดอร์สันนั้น…”

“ เขาเป็นหมูอ้วนที่รู้วิธีกินเท่านั้น ข้าไม่เหมือนกับเขา “

“ เอ๊ะ…” ชาร์ลีไม่อยากเชื่อว่าสโนว์พูดคำหยาบคายเช่นนี้และสามารถถามคำถามอีกสองสามข้อเท่านั้น“ งั้นท่านมีเรื่องเร่งด่วนหรือไม่? หากท่านกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของพวกเขาก็ไม่จำเป็น ข้าส่งทหารไปรักษาสภาพแวดล้อมของค่ายแล้ว พวกเขาปลอดภัยแน่นอน”

“ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงรีบพาข้าไปที่นั่น” สโนว์ร้องขออีกครั้งราวกับว่าเธอไม่ได้ยินคำพูดของเขา

“ เอ่อ…สโนว์นี่…”

“เอ๊ะ.”

ชาร์ลีลังเลทิ้งสโนว์อย่างช่วยไม่ได้

“ ทำไมท่านถึงทำเสียเวลาเหมือนเด็กผู้หญิง?” สโนว์เยาะเย้ยและตำหนิเขาอย่างโหดเหี้ยม

“ เจ้านาย ท่านพูดอะไร? เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงอย่ารังแกเธออีกเลย” เอโลน่าไม่สามารถนั่งดูได้อีกต่อไปและกระซิบกับสโนว์อย่างเงียบ ๆ

จากนั้นเธอเงยหน้าขึ้นและยิ้มเบา ๆ ที่ชาร์ลีเพื่อปลอบโยนเขา น่าเสียดายที่สโนว์กำลังหมายถึงเด็กผู้หญิงที่น่ารักคนนี้!

“ พุ…เอโลน่าข้าลืมบอกเจ้า” สโนว์แทบจะกลั้นเสียงหัวเราะของเธอไม่ได้“ เจ้าชายชาร์ลีหน้าเจ้านั้นเป็นชายอย่างแท้จริง”

“ เอ๊ะ ????” เอโลน่าอุทานและปิดปากเธอ เธอจ้องไปที่ ‘สาว‘ ผมสีแดงที่อยู่ตรงหน้าเธอ ได้อย่างไร? โกหกหรือเปล่า? เธอสวยกว่าตัวเองอย่างชัดเจน!

มนุษย์ ช่างแปลกเกินไป

“ ข้า…อืม…” ชาร์ลีมีสีหน้าซับซ้อนและฝืนยิ้ม แต่เขาไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไร

ถึงแม้ว่าเขามักจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเด็กผู้หญิง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับการปลอบโยนจากหญิงสาว …

เขาควรขอบคุณเอโลน่าที่พยายามช่วยเหลือเขาหรือไม่?

“ ไม่เป็นไรเจ้าชายข้าล้อเล่น พี่ชายของข้าอยู่วิทยาลัยลอรัน ดังนั้นโปรดพาข้าไปที่นั่นด้วย”

สโนว์ยิ้มและกระตุ้นเขา

“ ใครคือพี่ชายของเจ้า…ซีซาร์?”

“ ไม่มันคือหลินเสี่ยว”

“ฮะ?“

หลินเสี่ยวคนไหน โอ้ นักเวทธรรมดาที่มีสาวใช้แสนสวย?

“ โอเค…เอาคนมานำท่านนักบุญไปที่ค่ายของวิทยาลัยลอรันที” ชาร์ลีสับสนเล็กน้อย แต่ไม่ต้องการถามคำถามอีกต่อไปและบอกทหารให้รีบนำทาง

“ ขอบคุณ… พุ” สโนว์ยังคงแขวนอยู่บนมุขตลกก่อนหน้าและไม่สามารถกลั้นหัวเราะของเธอและเธอก็กล่าวลากับชาร์ลีและจากไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้เจนนิเฟอร์ได้ส่งแอนเดอร์สันออกไปและกลับมาเพื่อเชิญเจ้าชายชาร์ลีไปรับประทานอาหารกับแอนเดอร์สัน แต่เธอเห็นเขายืนอยู่ในที่เดียวกัน

“ เจ้าชายมีอะไรผิดปกติ?” เธอถามอย่างสงสัย

“เจนนิเฟอร์? โอ้ไม่มีอะไร. แค่นักบุญหญิงนั้น … ” ชาร์ลีอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ลังเลเพราะเขาไม่รู้ว่าจะแสดงความสับสนได้อย่างไร

“ เจ้าชาย เธอพูดอะไรที่หยาบคายหรือไม่?” เจนนิเฟอร์พูดอย่างรังเกียจ“ แม่มดเช่นเธอจะต้องเผชิญกับความโกรธเกรี้ยวของเทพธิดาในที่สุดดังนั้นอย่ามัวสนใจเธอเลย”

“ โอ้…เหรอ? เจนนิเฟอร์พูดว่าอะไรนะ?” ชาร์ลีเกือบหายใจไม่ออกและถามว่า“ แม่มดเหรอ? เจ้าหมายถึงอะไรแม่มด?”

“ ท่านไม่รู้หรือ?” เจนนิเฟอร์ตอบ“ ผู้คนในอาณาจักรลอมบาร์ดทุกคนเรียกเธอว่าแม่มดสโนว์ลับหลังเธอ”

แม่มดสโนว์? เจ้าชายชาร์ลีรู้สึกหนาวถงึคอเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำสองคำนี้

แม่มดตัวน้อยนี้มาทำอะไรกัน?