หลินเสี่ยวไม่รู้ว่าเขาควรมีปฏิสัมพันธ์กับสโนว์อย่างไร

สโนว์เป็นน้องสาวของเขาเขารู้อารมณ์ของเธออารมณ์ของเธอและความคิดเธอ ทุกอย่างในชีวิตของเธอมาจากหลินเสี่ยว เขาให้วิญญาณของเธอเ ขาสอนให้เธอยิ้ม วิธีเดิน วิธีค้นหาแสงในโลกมืดนี้ด้วยดวงตาที่ปิดสนิท

หากไม่ใช่สำหรับหลินเสี่ยว สโนว์ที่สีขาวบริสุทธิ์นี้จะกลายเป็นโคลนสกปรกที่อยู่ข้างถนน

ถึงกระนั้นสโนว์ก็ทิ้งเขาไว้และตั้งอยู่บนเส้นทางที่แตกต่างจากเขาอย่างสิ้นเชิงเขาไม่มีอำนาจใดๆ

หากมีใครถามว่าเขาชอบเธอหรือไม่ แน่นอนเขาชอบ! เธอเป็นคนสำคัญที่สุดของเขา เขารักเธอ!

สโนว์ก็อาจจะชอบเขาเหมือนกันแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเขาเหมาะสมกับเธอได้อย่างไร แต่เขาเชื่อว่าเขาเป็นพี่ชายคนโปรดของ สโนว์

แต่มันไม่แปลกเหรอ?

ทำไมคนสองคนที่รักกันไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ คนหนึ่งวิ่งไปที่วิทยาลัยลอรันเพื่อขี้เกียจและอีกคนหนึ่งเข้าร่วมโบสถ์ซึ่งโดดเดี่ยวอ้างว้างไปสู่ยอดเขาในจินตนาการ

“ พี่ชายหยุดแกล้งได้แล้วข้ารู้ว่าท่านสบายดี…หืมมมข้าจะปล่อยท่านไปคราวนี้ ข้าจะไม่หยุดในครั้งต่อไปแน่นอน!”

สโนว์ะค่อยๆปีนออกจากเตียงจัดเสื้อคลุมที่เป็นรอยย่นของเธอตบผมยาวยุ่ง ๆของเธอและถอนหายใจราวกับเป็นผู้ใหญ่ด้วยใบหน้าที่น่าพึงพอใจ หลินเสี่ยวนอนบนเตียงอย่างไร้พลังด้วยใบหน้าขาวซีดราวกับกำลังจะตาย

ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาคงคิดว่าสโนว์ดูดเขาแห้ง!

“ เอโลน่ามา!”

นอกเหนือจากคลื่นมือของเธอแล้วเอโลน่าที่ยังคงอยู่บนพื้นพุ่งอย่างรวดเร็วและรีบวิ่งไปจัดเสื้อผ้าและผมของเธออย่างเรียบร้อย

เมื่อมองไปที่การยอมจำนนของเอโลน่าทำให้เอเลน่าเจ็บปวดอย่างไม่รู้จบเธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

“ เอเลน่า เจ้าไม่ต้องถอนหายใจหรอก ยัยโง่ เจ้าไม่ได้มีประโยชน์เหมือนหลานสาวของเจ้า” สโนว์แตะหน้าอกโป่งของเอโลน่าในขณะที่เยาะเย้ยราชาปีศาจที่น่าสมเพช

“ฮะ? ข้าเป็นคนงี่เง่า?” เอเลน่าไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องดูถูกเธอ

“ ใช่ ถ้าไม่ใช่แล้วเจ้าจะแตะคริสตัลเวททำไม?” พูดอย่างนั้นสโนว์ก็ดึงเสียงล้อเล่นของเธออย่างฉับพลันหันไปหาหลินเสี่ยวที่แกล้งทำเป็นตายแล้วพูดว่า“ พี่ชาย เธอเป็นคนโง่แต่ทำไมท่านไม่หยุดเธอละ? หรือท่านเป็นคนโง่เหมือนกัน?”

“ เอ่อ…เรื่องนั้นเกี่ยวข้องกับข้าอย่างไร?” หลินเสี่ยวลุกขึ้นและรู้สึกว่าถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ

“ พี่ชายอย่าลืมสิ ไม่เพียงแต่เธอเป็นปีศาจเธอยังเป็นราชาปีศาจด้วยพลังของบรรพบุรุษของเธอบริสุทธิ์กว่าพลังเวทย์มนตร์อื่น ๆ แน่นอนคริสตัลจะระเบิดจากการดูดมัน!” สโนว์ย่นคิ้วของเธอ และพูดว่า“ จริง ๆ แล้ว…โชคดีที่หญิงชราและกับดักนั้นเป็นคนงี่เง่ามิฉะนั้นพวกท่านจะเดือดร้อน!”

มีเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้คริสตัลแสดงเป็นสีดำและระเบิด … คริสตัลดูดในสิ่งอื่นที่ไม่ใช่พลังเวทย์มนตร์! โชคดีที่ชาร์ลีและเจนนิเฟอร์ไม่ได้ตระหนักถึงความรุนแรงของมันดังนั้นพวกเขาจึงสามารถยุ่งได้

“ หืมมก็ไม่เป็นไรถ้าทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่ไหม” เอเลน่ากัดริมฝีปากของเธอและในที่สุดก็พบว่าการกลับมา“ ถ้าข้าเป็นคนงี่เง่า…แล้วเจ้าล่ะ?”

“ ข้าเหรอ?” สโนว์หยุด

“ ถ้าเจ้าไม่ใช่คนงี่เง่า เจ้ารู้อัตลักษณ์ที่แท้จริงของแอนเดอร์สันไหม? ฮึมมม เจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนทรยศของโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์นั้นอยู่ติดกับเจ้า…ดูเหมือนว่าเจ้าตาบอดจริงๆ”

“ ไอ้ไขมันนั่นคือคนทรยศ? เจ้าหมายถึงอะไร?” ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับการสั่งสอนและไม่แม้แต่สนใจว่าโดนสาปแช่งว่าตาบอด“ โอ้ใ ช่พี่ชายยังให้บัตรข้าก่อนหน้านี้…แปลกจัง พวกเจ้ารู้อะไรเหรอ?”

“ โอ้ข้าเกือบจะลืม…สโนว์ มันเป็นแบบนี้จริง ๆ !” โดยไม่รอเอเลน่าหลินเสี่ยวตัดเข้ามา

เขาบอกสโนว์เกี่ยวกับสิ่งที่เอเลน่าเจอแอนเดอร์สันนอกเมืองวินเทอร์เรสรวมถึงห้องใต้ดินที่มีปีศาจเลซเซอร์ เอเลน่าฟังข้างอย่างเงียบ ๆ และไม่ได้เข้าร่วม

เธอสังเกตเห็นรายละเอียดหนึ่ง หลินเสี่ยวบอกสโนว์ทุกอย่างเกี่ยวกับปีศาจเลซเซอร์แต่ไม่ได้พูดถึงเชนไตหยินเลย

ไม่จำเป็นต้องอธิบายว่าทำไมเขาถึงทำเช่นนั้นทำไมถึงเป็นอย่างอื่น? แน่นอนว่ามันคือการปกป้องผู้หญิงในฝันของเขา

ด้วยบุคลิกของสโนว์ถ้าเธอรู้ว่าเจ้าหญิงจิ้งจอกที่พี่ชายเธอชอบนั้นเป็นนักฆ่าและเกี่ยวข้องกับปีศาจเลซเซอร์ เธอจะไม่ทำให้เธอมีชีวิต?

“ ท่านกำลังบอกว่าแอนเดอร์สันเลี้ยงปีศาจเลซเซอร์ที่ใช้โจมตีปีศาจที่เป็นหัวโจกที่ไล่เอเลน่าออกจากป่าแห่งจุดจบ?”

“ถูกต้อง.”

“อย่างที่คาดไว้…”

หิมะไม่แปลกใจนักหลังจากได้ยิน แต่ตกอยู่ในความคิดลึก

เธอดีใจที่เธอสามารถติดตามแอนเดอร์สันไปด้วยอย่างอื่นถ้าเธอปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นออกมาคนเดียวใครจะรู้ว่าเขาจะทำอะไร ตอนนี้เธอรู้รายละเอียดเพิ่มเติมแล้วเธอสามารถดำเนินการสอบสวนและค้นหาสีที่แท้จริงของเขาได้อย่างชัดเจน

“ เอ่อหิมะคุณเพิ่งพูดว่า ‘ตามที่คาดหวัง‘ …” หลินเสี่ยวยื่นริมฝีปากของเขาด้วยท่าทางที่ซับซ้อน

“ เฮ่พี่ชายคุณผิดอะไรคุณประหลาดใจไหม? จริง ๆ แล้วข้า…”

ดูเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างเกือบหลุดออกมาหิมะเปิดปากพูดและคิดอะไรบางอย่างแล้วกลืนคำพูดที่เหลือของเธอ

“ ไม่ค่ะไม่มีอะไรเหลือไว้ให้ข้าเลย” หิมะส่ายหัวของเธอยิ้มแล้วพูดว่า“ ไม่ต้องห่วงข้าจะจับตาดูไขมันตัวเจ้านั่น”

“ หิมะอืม….”

“ อย่ากังวลพี่ชายเชื่อใจข้ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ข้าไม่เคยทำให้คุณผิดหวังใช่มั้ย คุณสามารถเข้าร่วมทัวร์นาเมนต์ของคุณได้อย่างง่ายดาย” หิมะยกมือขึ้นและแตะแก้มของหลินเสี่ยวแล้วกระซิบเบา ๆ “ คุณต้องไล่ตามชีวิตที่คุณต้องการและข้าจะไล่ตามข้า…ข้าชนะ ‘ ไม่ผูกคุณลงอีกต่อไป…”

“ใช่มั้ย? คุณพูดอะไร?“

เธอกระซิบเงียบเกินไปและหลินเสี่ยวก็ไม่ได้ยินเธอ

“ ไม่มีอะไรเลย…อ้า! ประณามข้าต้องไปแล้ว แอนเดอร์สันและชาร์ลส์ยังคงรอข้าอยู่ข้ายังคงต้องเผชิญหน้ากับพวกเขาในฐานะนักบุญและไม่สามารถจากไปนานเกินไป “

ทันใดนั้นสโนว์ก็เปลี่ยนหัวข้อด้วยรอยยิ้มอันร่าเริงบนใบหน้าที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของเธอเช่นเดียวกับหัวข้อที่จริงจังตั้งแต่ก่อนหน้า

“ ราชาปีศาจ เจ้าคิดยังไงกับเรื่องนี้? เจ้าต้องการที่จะเป็นพันธมิตรของข้าหรือศัตรูของข้า?” เธอหันไปถามเอเลน่า

“ ข้ามีทางเลือกด้วย?”

ขณะนี้เธออยู่ภายใต้การควบคุมของใครบางคนเธอสามารถเลือกอะไรนอกเหนือจากพันธมิตรได้บ้าง

“ ใช่ เจ้าไม่มีทางเลือก! อิอิ” สโนว์พยักหน้าอย่างพึงพอใจ“ มันเป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วทำไมเจ้าไม่เชื่อข้า?”

“ ตามใจ…ตราบใดที่เจ้ารักษาสัญญา” เอเลน่าตอบอย่างเย็นชา

สโนว์กล่าวก่อนหน้านี้ตราบใดที่เธอเชื่อฟังเธอจะลบสัญญาทาสหลังการแข่งขันนั่นเป็นสิ่งเดียวที่เธอใส่ใจ

“ อ๊ะแน่นอน! ข้าสามารถรับประกันได้ว่าข้าจะไม่โกหกเจ้าข้าจะรักษาสัญญาของข้าอย่างแน่นอน!” สโนว์ตอบอย่างจริงใจ

“ ฮืมข้าหวังอย่างนั้น” ได้ยินว่างั้นเอเลน่าดีใจแต่ไม่แสดงออกมา

พูดจริง ๆ แล้วเธอก็ยังไม่เชื่อว่าสโนว์จะทำเช่นนั้นนั้นต้องเป็นกับดักบางอย่างแน่นอน!

“ เจ้าไม่กลัวหรือว่าข้าจะฆ่าพี่ชายของเจ้าทันทีหลังจากที่เจ้าลบสัญญาทาสออกไป?” เอเลน่าเหล่และถาม

หากปราศจากโซ่ตรวนเธอก็สามารถคืนสภาพร่างกายที่แท้จริงของเธอได้ ในเวลานั้นไม่ว่าหลินเสี่ยวจะแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็จะเป็นวิญญาณนิรนามที่อุ้งมือของเธอ

“ อย่างี่เง่าไปเลยน่า ข้าคงไปไกลแล้วข้าจะถูกจับโดยเจ้าได้อย่างไร? สำหรับพี่ชาย…ฮิฮิ ข้าไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเขาเลย” สโนว์ป่องแก้มเธอและตอบอย่างบริสุทธิ์ใจว่า“ เจ้ามีจะกล้าฆ่าพี่ชายได้อย่างไร? แน่นอนว่าเจ้าชอบเขามากที่สุด!”

“ ชะชอบ? ฮ่าฮ่า.” เอเลน่าขบขันยกคิ้วขึ้นแล้วชี้ไปที่หลินเสี่ยวพูดว่า“ แม่มด เจ้ารู้ไหมว่าพี่ชายของเจ้าทำอะไรกับข้า จูบแรกของข้า ร่างกายของข้าและของ … อืมข้าจะทำให้เขาชดใช้ไม่ช้าก็เร็ว! อย่าดูถูกข้า!”

“ โอ้เป็นอย่างนั้นเหรอ? ฮิฮิ เจ้าช่างเป็นแมวน้อยน่ารักจริงๆ” สโนว์ไม่สนใจและเตรียมพร้อมที่จะออกจากเต็นท์ภายใต้การนำของเอโลน่า

ขณะที่เธอจากไปเธอพูดเบา ๆ

“ เอเลน่า เจ้ารู้หรือไม่? ข้าเกลียเจ้าจริง ๆ ข้ายัดเจ้าไว้ในกล่องและใช้สัญญาทาสเพราะข้าต้องการรังแกเจ้า…”

สโนว์ยิ้มอย่างคล่องแคล่ว

“ ข้าอยากรู้จริงๆถ้าวันหนึ่งเจ้าหมดความภาคภูมิใจและความคิดและคุกเข่าบนพื้นดินแล้วมันจะเป็นยังไง”

“ ขอโทษละกัน นั่นเป็นฉากหนึ่งที่เจ้าจะไม่เห็นในชีวิตของเจ้า” เอเลน่าเน้นคำเฉพาะในการตอบกลับของเธอ

“ ฮิฮิ อย่างงั้นเหรอ? …งั้นเจ้าต้องการเดิมพันกับข้าหรือไม่?”

“ เดิมพันอะไร?”

“ หลังจากการแข่งขันแม้ว่าข้าจะลบสัญญาทาสของเจ้า เจ้าจะอยู่กับพี่ชายโดยสมัครใจและแม้ว่าเจ้าจะสามารถฆ่าเขาได้เจ้าก็ไม่สามารถทำได้!” สโนว์ทำการทำนาย

“ น่าสนใจ…ถ้าเป็นการเดิมพันก็ควรมีของพนันใช่มั้ย?”

“ เอาอย่างนี้….ถ้าข้าแพ้ข้าจะปล่อยให้เจ้าเป็นพี่เขยของข้า ถ้าข้าชนะจงเชื่อฟังเป็นแม่บ้านของพี่ชายตลอดชีวิตของเจ้า “สโนว์จากเต็นท์กับเอโลน่าแล้วโบกมือโดยไม่หันกลับมามอง

“ หืมม ตกลง!”

“ อิอิ อย่าเสียใจละ”

“ ใครจะเสียใจ? ข้าจะชนะแน่นอน…เอ๊ะ?”

ทันใดนั้นเอเลน่าสังเกตเห็นบางสิ่งที่ไม่ถูกต้อง

พี่เขยถ้าเจ้าชนะและแม่บ้านถ้าเจ้าแพ้

อะไรกันเนี่ย?

“เฮ้! กลับมา! เฮ้!”