“ หลินเสี่ยว เจ้ากำลังทำอะไร!” ซีซาร์ระเบิดความโกรธทันที

นี่เป็นครั้งที่สองที่หลินเสี่ยวขัดจังหวะเขาในขณะที่เขาพร้อมที่จะใช้คลื่นดาบ มันรู้สึกไม่สบายใจเหมือนพยายามจามแต่ไม่สามารถทำได้ โชคดีที่เขาสามารถควบคุมพลังของเขาได้อย่างแม่นยำถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาคงจะตายไปแล้วเพราะหลินเสี่ยว

“ ไม่ต้องกังวล เราไม่ต้องต่อสู้พวกเขา” หลินเสี่ยวตบไหล่เพื่อปลอบโยนเขา

“ ตลกแบบไหนกันนะ? หลินเสี่ยวเจ้ากลัว? เจ้าขี้ขลาด! เจ้าสามารถหนีไปได้ถ้าเจ้ากลัว ข้าจะไม่หนี!”

“ อ่า แค่ใจเย็น ๆ นะ” หลินเสี่ยวไม่ต้องอธิบายให้เขาฟัง“ งั้นก็อย่าลืมนะตอนนี้ข้าเป็นหัวหน้า! เจ้าต้องฟังข้าโดยไม่คำนึงว่าเรากำลังต่อสู้หรือหนี!”

“เจ้า! ข้า…”

“ อะไร เจ้าจะไม่ฟังหัวหน้า? ข้าไม่เคยคิดว่าเจ้าจะเป็นคนโง่ที่ไม่มีวินัย เจ้าทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ!”

“เจ้า…”

ซีซาร์จ้องที่เขาแต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาและทนความอยากที่จะตัดเขาเป็นชิ้นๆ

แต่มันเป็นอย่างที่เขาพูดเพราะทุกคนเห็นพ้องกับหลินเสี่ยวที่จะเป็นหัวหน้าการเชื่อฟังคำสั่งเป็นเรื่องธรรมดา หากทุกคนต่อสู้เพื่อตนเองไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งเพียงใดเขาก็ไม่สามารถคว้าแชมป์ได้เพียงลำพัง

“ตกลง! ไม่ว่าอะไรก็ตามเราจะไม่ต่อสู้ดังนั้นเชิญเรารีบวิ่งหนีพร้อมหางเลย! หัวหน้าหลินเสี่ยว เจ้าช่วยบอกเราหน่อยได้ไหมว่าเราควรหนีไปไหน? เจ้าต้องการให้ข้าอยู่หลังท้ายหรือไม่? ไม่ต้องกังวลข้าจะป้องกันก้นของเจ้าเอง ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกมันแทงด้วยหอกยาว”

“ เอ่อ…ซีซาร์ เจ้าไปเรียนรู้จากเอเลน่าตอนไหนเนี่ย? ช่างมีพิษ”

ใบหน้าของหลินเสี่ยวมืดลงเพียงจินตนาการถึงฉากหอกสีทองเข้มของเขาโผล่เข้ามาตูดของเขาทำให้มันเจ็บปวดแล้ว

บ้าเอ้ย ซีซาร์กำลังคิดอะไรอยู่?

“ อือ…หลินเสี่ยวเราจะหนีจริงๆเหรอ?” เชนไตหยินถามอย่างกังวล

ไม่ใช่ว่าอัปยศเกินไปหรือไม่? แม้ว่าเธอจะเข้าใจแผนการของหลินเสี่ยวที่จะรักษาพลังงาน แต่มันจะไม่ขี้ขลาดเกินไปหรือ?

เธอหวังว่าหลินเสี่ยวไม่ใช่คนขี้ขลาด

“หนี? ใครบอกว่าข้ากำลังหนี?” หลินเสี่ยวก็กระพริบและถามอย่างไร้เดียงสา

“เอ๋? ถ้าเราไม่หนีและไม่ต่อสู้ เจ้าวางแผนจะทำอะไร?” เชนไตหยินนถอนหายใจด้วยความโล่งใจหลังจากได้รับคำตอบ เธอกระชับดาบและรอคำสั่งของเขา

“ พี่สาว ข้าก็ไม่รู้จะทำอะไรต่อไปเหมือนกัน” หลินเสี่ยวตอบอย่างงุ่มง่าม

“อา? เจ้าไม่ทราบเหรอ?”

“ ถูกต้องแล้ว แต่ข้าสรุปจากที่พวกเขาจะไม่โจมตีเรา” หลินเสี่ยวยกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่ชาร์ล“ สำหรับสิ่งที่สาวน่ารักกำลังวางแผนอยู่นั้นเราควรถามเขาโดยตรง”

เชนไตหยินมองกลับไปด้วยความสับสนแล้วเห็นชาร์ลยิ้มและพยักหน้าเห็นด้วยกับหลินเสี่ยว

“ เขาพูดถูก ข้าไม่ได้วางแผนโจมตีพวกเจ้าและหวังว่าเราจะสามารถคุยกันได้เช่นกัน… ‘สาวน้อย‘ ช่างน่าสนใจ ข้าชอบมัน ฮิฮิ”

“ คุย?” เชนไตหยินสับสนอย่างสมบูรณ์

เกิดอะไรขึ้น?

บนเกาะเดสแปร์ การสังหารและคะแนนปล้นนั้นเป็นเรื่องธรรมดาสามัญกับการต้องการที่จะคุน … มันเป็นสิ่งเหนือจินตนาการ! เจ้าสามารถมีการคุยที่ดีหลังจากคว้าคริสตัลของพวกเขาใช่มั้ย!

มีอะไรแปลกกว่านี้ที่หลินเสี่ยวคิดแผนการของพวกเขาไปแล้ว? หลินเสี่ยวรู้วิธีอ่านใจ?

“ เจ้าหลินเสี่ยวใช่ไหม”

“ใช่.”

“ เจ้าเป็นหัวหน้า? ข้าคิดว่ามันจะเป็นซีซาร์แน่นอน”

“ เหอะ อะไร ข้าดูไม่เหมือนหัวหน้าเหรอ?”

“ ใช่ เจ้าไม่” ชาร์ลส์ตอบอย่างไม่ลังเล“ เจ้าแน่ใจได้อย่างไรว่าเราจะไม่โจมตีเจ้า? คนตาบอดเดา นั้นไม่ไร้เดียงสาเกินไปหรือ?”

แม้ว่าเขาไม่ต้องการยอมรับแต่หลินเสี่ยวนั้นถูกต้องแน่นอนเขาไม่ได้วางแผนที่จะต่อสู้กับวิทยาลัยลอรันที่นี่

เห็นได้ชัดว่าหลินเสี่ยวมองเขาออก

ทำไม?

“ฮะ? เจ้าถามข้าว่าทำไม นั้นไม่ชัสเจนไปหรอ? เจ้าอ่อนแอมากใช่มั้ย”

“ …” ชาร์ลตกตะลึงเขากระพริบตาใหญ่โตปิดบังความงุ่มง่ามของเขา“ เอาเป็นว่าข้าเป็นแบบนั้นแล้วมันเกี่ยวข้องกับอะไร?”

“ แน่นอน”

เนื่องจากพวกเขาไม่ได้มีเจตนาที่จะต่อสู้หลินเสี่ยวก็สบายใจและเริ่มอธิบายโดยไม่ต้องกังวล

เช่นเดียวกับสุภาษิตบอกว่าถ้าคุณรู้จักศัตรูและรู้จักตัวเอง คุณไม่จำเป็นต้องกลัวผลของการสู้รบนับร้อยครั้ง หลังจากที่เขาได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้า เขาไปหาโรซี่เพื่อสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับทีมที่แข็งแกร่งซึ่งรวมถึงชาร์ล

แม้ว่าเขาเพียงต้องการที่จะเป็นหัวหน้าที่หย่อนยานแต่อย่างน้อยเขาก็ต้องการให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ตายดังนั้นเขาจึงยังต้องทำการบ้านของเขา

ประการแรกพวกเขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับกลอุบายของวิทยาลัยกาโต้ ด้วยเรดาร์ของเอเลน่าพวกเขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการซุ่มโจมตี เขาแค่ไม่รู้ว่าพวกเขามีกลอุบายทุจริตอื่น ๆ นอกจากซุ่มโจมตี …

สำหรับสถาบันน้ำแบบดั้งเดิม พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องไปปะทะกัน ในเวลานั้นหลินเสี่ยววางแผนที่จะต่อสู้และรักษาความแข็งแกร่งของปาร์ตี้

สำหรับ วิทยาลัยเฮโนนั้นซับซ้อนกว่า …

หัวหน้าของ วิทยาลัยเฮโนคือชาร์ล เขาน่าสนใจ แม้ว่าเขาจะเป็นทายาทที่ชัดเจนแต่เขาก็ไม่เคยพอใจและไม่เคยผ่อนคลายกับการฝึกฝน มันน่าเสียดายที่เขาไม่ได้มีพรสวรรค์โดยธรรมชาติเขาอายุ 18 แล้วแต่เพิ่งผ่านระดับที่สี่เขายิ่งแย่กว่าโรซี่ พูดอย่างเคร่งครัดเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วม

แต่ครึ่งปีที่แล้วเขาต้องการมีส่วนร่วมและนั่นคือวิธีที่เขามาถึงที่นี่

แม้ว่าชาร์ลจะอ่อนแอ แต่อีกสามคนในทีมของเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญพวกเขาล้วนเป็นนักรบระดับห้าขั้นสูงอย่างซีซาร์! เดโวรู้นั้นยิ่งสูงขึ้นกว่า ระดับที่หก ไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาในระดับนั้น!

แน่นอนว่าไม่รวมถึงหลินเสี่ยวที่เกือบจะถึงระดับที่เจ็ด …

แม้ว่าอาจกล่าวได้ว่าตั้งแต่ซ๊ซาร์เป็นนักดาบเวทย์มนตร์ ความต่างเลเวลเล็กน้อยจะไม่สำคัญแต่ความแข็งแกร่งของเขาไม่สามารถมองลงไปได้!

“ เรามีซีซาร์และเจ้ามีเดโวรูและ ไม่มีทางที่จะไม่ได้รับอันตรายจากการปะทะตรงๆดังนั้นการปะทะครั้งนี้จึงไม่คุ้มค่าสำหรับเจ้า”

“ บางที แต่ถ้าข้าอยากจะต่อสู้ล่ะ”

“ ไม่ เจ้าไม่ทำ เจ้าไม่ใช่คนงี่เง่าบ้าสงครามเหมือนซีซาร์”

“ หลินเสี่ยว เจ้า! …”

“ ซีซาร์โปรดใจเย็น ๆ ” หลินเซี่ยวตบไหล่อีกครั้ง“ ในสายตาของเธอเราเป็นแค่เครื่องมือที่สามารถช่วยเขาสะสมคะแนน…เหมือนตัวคะแนนเคลื่อนที่”

“ ตัวคะแนนเคลื่อนที่?” ซีซาร์ผลักหลินเสี่ยวออกไปแล้วมองไปที่ชาร์ลอย่างสงบ

การเก็งกำไรของหลินเสี่ยวเป็นเช่นนี้ …

สำหรับชาร์ล ทุกทีมบนเกาะเป็นคนงานที่ช่วยพวกเขาเก็บผลไม้เงิน ไม่ว่าพวกเขาจะเก็บคะแนนได้เท่าไหร่พวกเขาจะต้องมอบมันในตอนจบในที่สุดเพราะพวกเขาแข็งแกร่งที่สุด

สำหรับวิทยาลัยลอรัน พวกเขาเป็นหนึ่งในกลุ่มที่มีความสามารถมากกว่า

เมื่อเวลาผ่านไป วิทยาลัยลอรันจะเอาชนะทีมได้มากขึ้นไม่เพียงแต่พวกเขาจะสามารถเก็บผลไม้ได้เท่านั้นพวกเขายังสามารถกำจัดลูกไก่ตัวเล็ก ๆ ได้ทั้งหมดลดปริมาณงานที่ต้องทำ

ในท้ายที่สุดเมื่อวิทยาลัยลอรันรวบรวมคะแนนมากพอ เมื่อ ‘หมู‘ อ้วนท้วนพอนั้นคือตอนคุ้มค่าที่จะสังหารพวกเขา

“หมู? ฮึ่มเรายังไม่รู้ว่าใครเป็นหมูและใครเป็นคนฆ่า!”

ตามที่หลินเสี่ยว ชาร์ลมองว่าพวกเขาเป็นหมูแต่ชาร์ลส์ไม่ใช่หมูอย่างไร? ยังไม่แน่ใจว่าใครจะเป็นคนขายเนื้อในที่สุด!

“ อืม เสียงตรรกะและการวิเคราะห์อย่างสงบตามที่หัวหน้าคาดไว้” ชาร์ลพยักหน้าและยืนยันสมมติฐานของหลินเสี่ยว“ ดูเหมือนว่าชายชราวูรู้ว่าซีซาร์นั้นเป็นคนง่าย ๆ เขาจึงส่งเจ้าไปผูกเขาใช่ไหม?”

“ เอาล่ะพอสำหรับเรื่องไร้สาระ…แล้วเจ้าต้องการอะไรกับเรา? …ต้องการทำข้อตกลงกันไหม?”

“โอ้? เจ้าสามารถแม้คาดเดาได้ว่าเราต้องการทำข้อตกลง?” ชาร์ลยกคิ้วของเขาขึ้นมาและทำให้ใบหน้าของเขาประหลาดใจ

ก่อนหน้านี้การวิเคราะห์ของหลินเสี่ยวเป็นพื้นฐานในฐานะหัวหน้า แต่ตอนนี้ชาร์เห็นเขาในแง่มุมอื่น

เขาสามารถเดาได้อย่างไรว่าเขาต้องการทำข้อตกลง เป็นเพราะการซุ่มโจมตีหรือไม่?

ใช่.

หากชาร์ลปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างเดียวกับหมูที่เก็บผลไม้ เขาควรจะหนีไปทันทีที่สังเกตเห็นแต่เขาแสดงให้เห็นว่าตัวเองพูดไร้สาระมากดังนั้นเขาต้องมีอะไรบางอย่าง

หลินเสี่ยวคนนี้น่าสนใจมากดูเหมือนว่าเขาประเมินเขาต่ำเกินไป

ชาร์ลล้างคอของเขาและในที่สุดก็เริ่มพูดคุยธุรกิจ

“ เจ้าพูดถูกข้าต้องการทำข้อตกลงกับพวกเจ้า”

เขายื่นแผนที่ออกมาจากเสื้อผ้าของเขา

“ จริงๆแล้วข้ารู้ว่าหลุมเงินอยู่ที่ไหน”