“ เวทย์มนตร์ของข้าไร้ประโยชน์? …ทำไมล่ะ” โรซี่บ่นขมขื่น

เธอฟังดูเหมือนเด็กสาวผู้ร่ำรวยขว้างความโกรธเคืองแต่หลินเสี่ยวเข้าใจความโกรธของเธอได้

สนามต่อต้านเวทมนตร์เป็นเวทย์มนตร์เสริมพลังระดับหกและเขายังเสี่ยงเวทย์ตีกลับเนื่องจากมันอยู่เหนือระดับของเขาและผลลัพธ์ก็คือเวทย์มนตร์ระดับที่สี่และต่ำกว่านั้นถูกทำให้ไร้ผล

เช่นเดียวกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้แม้ว่าโรซี่จะขว้างหอกสายฟ้าที่อันตรายถึงชีวิตทันทีที่มันเข้าสู่สนามมันก็จะสูญเสียเวทมนตร์และการกระจายออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่เป็นอันตราย

น่าเสียดายที่โรซี่ไม่เคยทะลุผ่านระดับที่ห้าและเป็นเพียงนักเวทระดับที่สี่ดังนั้นในระยะสั้นเธอไร้ประโยชน์

“ โรซี่ หยุดโจมตี ถอยออกมาก่อน!” ซีซาร์สั่ง

“เอ๊ะ?” โรซี่ถูกผงะและไม่โกรธแม้หลังจากตักเตือนเขาและพูดด้วยเสียงสั่นคลอน “แต่หลินเสี่ยวขอให้ข้าสนับสนุนเจ้า … “

“ การต่อสู้ยังดำเนินต่อไป อย่าปล่อยการป้องกันของเจ้า!” ซีซาร์กำลังควบคุมพลังคลื่นดาบจากการทำลายร่างกายของเขาและเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีครั้งต่อไปจากนั้นเขาก็พูดโดยไม่หันศีรษะมา“ เร็วเข้า หลบอยู่ข้างหลังหลินเสี่ยว!”

“อา? ข้า…”

โรซี่รู้ว่าเธอกำลังถ่วงทีมและถูกไล่โดยซีซาร์ ใบหน้าของเธอแดงก่ำและเธอยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่รู้ว่าจะทำอะไร

“ เอ่อ…” หลินเสี่ยวอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่ควรเข้าไปยุ่งในฐานะคนนอกเขาจึงลากแขนของเธอ“ โรซี่ เจ้ามีภารกิจที่สำคัญยิ่งกว่านี้ ร่าเริงหน่อย!”

“เอ๋? ภารกิจที่สำคัญยิ่งกว่านี้?”

“ ถูกต้องแล้ว ข้าต้องการให้เจ้าปกป้องสาวใช้ของข้า!” หลินเสี่ยวผลักโรซี่ไปอยู่ข้างเอเลน่าและอธิบายอย่างจริงจังว่า“ แม้ว่าเวทมนตร์ของเจ้าจะไม่สามารถทำอะไรศัตรูในฟิลด์ได้ แต่เจ้ายังสามารถปกป้องตัวเองได้ดังนั้นข้าจึงส่งเอเลน่ามาให้เจ้า!”

“ หลินเสี่ยว…หืมม โอเค ตั้งแต่มันสำคัญมาก งั้นข้า-ข้าจะเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจ!” เห็นได้ชัดว่าโรซี่รู้ว่าหลินเสี่ยวกำลังหาทางออกให้กับเธอ แต่เธอไม่สามารถแสดงออกได้และเย้ยหยันกลับมา

“ งั้นหยุดเสียเวลาและไป!”

โรซี่ขัดขืนเล็กน้อยแล้วเกี่ยวแขนของเอเลน่ายืนเคียงบ่าเคียงไหล่ภายใต้สายตาเย็นชาของเธอ

เธอยังลังเลอยู่เล็กน้อยและไม่ต้องการเข้าใกล้เอเลน่าแต่หลังจากเกี่ยวแขนเธอก็เปลี่ยนใจทันที

“ ช่วยไม่ได้…ข้าจะปกป้องเอเลน่า!” ผมหางม้าสีชมพูของโรซี่ห้อยอยู่ที่ไหล่ของเอเลน่าและยืนอยู่ใกล้เธอและเธอดูเหมือนน้องสาวตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ในอ้อมแขนของพี่สาวของเธอ

แม้ว่าเธอจะไม่รู้จักเอเลน่าเป็นอย่างดี แต่พวกเขาทั้งคู่เป็นผู้หญิงและเอเลน่าก็สวยมาก เธอแค่ต้องการปกป้องเธอหลังจากคิดว่าเธออาจเจออันตราย

“ เอเลน่า ทำไมเจ้าถึงมีกลิ่นหอมอย่างนี้ล่ะ?”

เพื่อที่จะบรรเทาบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจโรซี่ลองใส่หนอนเข้าไป

“ …กลิ่นหอม?”

“ใช่! นอกจากนี้ผิวของเจ้าอ่อนซีดและนิ่มราวกับเด็ก! รูปร่างของเจ้าก็ดีเช่นกัน…” ในขณะที่เธอกำลังพูดโรซี่ก็แตะเอเลน่าโดยไม่ได้ตั้งใจกับข้อศอกและเขินอาย

“…”

ใบหน้าของเอเลน่าคล้ำเธอมองที่หลินเสี่ยวและอยากให้เขาพาเธอออกไป แต่หลินเสี่ยวก็หัวเราะเบา ๆ จากนั้นใช้มือของเขาทำท่าทางที่มีความหมายว่าโรซี่พูดถูกและพวกเขาก็ใหญ่มาก

เขาหันความสนใจของเขากลับไปที่การต่อสู้อย่างรวดเร็วก่อนที่เอเลน่าจะโกรธคลั่ง

ถึงแม้ว่าสถาบันน้ำจะได้รับความพ่ายแพ้ในการโจมตีครั้งแรก

นักรบเกราะเวเบลนกระเด็นน่าสังเวชออกไปแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บจริง ๆ เกราะป้องกันน้ำของเขาได้รับความเสียหายเกือบทั้งหมด ด้วยผิวหินเขาจึงไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก

แม้ว่ามันจะไม่สามารถพูดถึงโล่อันเป็นที่รักของเขา การระเบิดครั้งสุดท้ายสร้างรอยแตกบนพื้นผิวนับไม่ถ้วนแม้จะไม่ชัดเจน แต่เวเบลนรู้ดีว่ามันถึงขีดจำกัดและสามารถแตกสลายได้ตลอดเวลา

คนอื่นไม่ได้อยู่ในจุดที่ยอดเยี่ยมเช่นกันนักเวทบาร์ทใช้พลังเวทมนตร์ของเขาหมดแล้วและไม่สามารถใช้ไม่ได้เลยซักพักเขาจึงไร้ประโยชน์ สมาชิกในทีมคนอื่นยังจ่ายเงินเพื่อปกป้องเขาแขนและต้นขาของเขาถูกตัดเปิดแม้ว่าบาดแผลไม่ได้ลึกลงไปด้วยผิวหินเขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เช่นกัน

หากไม่ใช่ ‘Word of the Mind’ พวกเขาจะไม่สามารถป้องกันการซุ่มโจมตีของเชนไตหยินได้ ดังนั้นการบาดเจ็บเพียงแค่นี้จึงค่อนข้างโชคดี

นักเวทย์เสริมพลังแสดงให้เห็นถึงคุณค่าของเขา! การพึ่งพาที่ใหญ่ที่สุดของสถาบันน้ำ คือสนามต่อต้านเวทมนตร์

จากนี้ไปพวกเขาไม่ต้องกังวลกับการโจมตีเวทมนตร์!

ในอีกด้านหนึ่งหลินเสี่ยวก็เริ่มวางแผนสำหรับการต่อสู้ที่ตามมา

“ ซีซาร์ เจ้ายังสามารถใช้คลื่นดาบอัสนีได้อีกหรือเปล่า?”

“ ข้าทำได้ แต่ได้อีกเพียงสองครั้งเท่านั้น”

“ ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไรรักษามันไว้…พลังของมันจะได้รับผลกระทบในสนามต่อต้านเวทมนตร์ใช่ไหม?”

“ใช่.” ซีซาร์ผงกศีรษะอย่างขมขื่น

“ แต่ไม่ต้องกังวลเจ้ายังสามารถแฮ็คคนได้แม้จะไม่มีเวทมนตร์…เอาอย่างนี้เป็นยังไง เจ้าจะไปต่อสู้กับพวกเขาจากนั้นให้พี่สาวหยิน…เอ่อไม่คู่หมั้นของเจ้าซัพเจ้าและช่วยข้าสร้างเวลา”

“ หลินเสี่ยวเจ้า…” จู่ๆซีซาร์ก็นึกถึงบางอย่าง

ครั้งสุดท้ายที่เขาบอกว่าเป็นช่วงซ้อมรบจริงเมื่อพวกเขาต้องเอาชนะผู้นำแจ็คคาลเวอร์และหลินเสี่ยวก็สามารถใช้เทคนิคลับของเขาในการร่ายลูกไฟที่น่ากลัวได้สำเร็จ เขาจะทำสิ่งเดียวกันอีก?

“ แต่สนามต่อต้านเวทมนต์…”

“ ไม่ต้องกังวลข้ามีวิธี” หลินเสี่ยวตัดเขาออก

“ โอเคข้าเชื่อเจ้า”

ซีซาร์มองไปที่เชนไตหยินและทั้งสองก็พุ่งเข้าหาศัตรู

สถาบันน้ำไม่ได้ขี้ขลาดเช่นกัน! ด้วยเวเบลนเป็นผู้นำ พวกเขาสามารถปะทะพวกเขาอย่างรวดเร็ว ทักษะการต่อสู้แบบดั้งเดิมของพวกเขาคือน้ำ ทักษะของพวกเขานั้นเรียบง่ายและแข็งแกร่งแม้ว่าพวกเขาจะสูญเสียการโจมตีครั้งแรก

เมื่อเผชิญหน้ากับซีซาร์ที่พุ่งมาหาพวกเขา เวเบลนจับโล่ไว้ในมือซ้ายและขวานในมือขวาของเขาและปิดกั้นเขาไว้อย่างแน่นหนา

“ โล่น้ำ!”

ออร่าการต่อสู้ของเขาสร้างน้ำที่พุ่งขึ้นปกคลุมเกราะโลหะอีกครั้ง การไหลของน้ำก็เต็มไปด้วยรอยร้าวในนาทีที่ยังสามารถช่วยเขาป้องกันการระเบิดรุนแรง

คราวนี้นักรบทั้งสามถูกรวมกลุ่มกันเพื่อปกป้องนักเวทย์ที่พำนักขณะที่จัดการกับผู้โจมตี

นี่คือรูปแบบการต่อสู้ที่เชนไตหยินเกลียดที่สุด ศัตรูที่ถูกซุ่มโจมตีอยู่เป็นกลุ่มหดหัวซุกเหมือนเต่า เธอไม่สามารถใช้ประโยชน์จากความเร็วอย่างมีประสิทธิภาพที่นี่และพวกเขาจะปะทะกันไม่ว่าเธอจะโจมตีจากมุมใด

ดังนั้นเชนไตหยินจึงไม่สามารถใช้กำลังทั้งหมดของเธอได้ แต่ซีซาร์นั้นแย่ยิ่งกว่า

เขามักจะอาศัยทักษะเวทย์มนตร์และดาบของเขาดังนั้นเทคนิคการต่อสู้ของเขาจึงงดงาม แต่ตอนนี้เขาทำได้เพียงแกว่งดาบไปรอบ ๆ เหมือนคนเดินเท้าที่น่าอาย

เวเบลยนผู้ถือโล่น่ารำคาญจริงๆ เขายังปิดกั้นเขาด้วยโล่ของเขาดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเข้าไปข้างในได้ในขณะที่การ์ดของเขาล้มลงเขาจะแอบโจมตีด้วยขวานดังนั้นเขาจึงไม่สามารถปล่อยบังเหียนได้ฟรี

ซีซาร์รู้สึกเหมือนพวกมันกำลังต่อสู้กับเต่าเมื่อเขาจะโจมตีพวกมันจะถอนตัวลงในเปลือกหอยรอจนกว่าเขาจะเหนื่อยจากนั้นก็ยื่นหัวออกมาแล้วกัดเขา

ดังนั้นการต่อสู้จึงเข้าสู่การหยุดชะงัก ซีซาร์และเชนไตหยินไม่สามารถปิดพวกเขาได้และทำได้เพียงถ่วงเวลา … ซึ่งเป็นสิ่งที่หลินเสี่ยวต้องการ!

“ อือ…เอเลน่าหลินเสี่ยวทำอะไร” โรซี่ยืนหงุดหงิดติดกับสาวใช้และถามด้วยความสับสน

เด็กหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาอยู่ห่างจากสถาบันการศึกษาน้ำและกำลังวางแผนที่จะใช้เวทมนตร์

โรซี่ไม่เข้าใจ มีเกราะป้องกันเวทมนตร์แล้วเวทมนตร์ของเธอก็ไร้ประโยชน์ หลินเสี่ยวมีวิธีอื่นหรือ?

“ ข้าไม่รู้…เจ้าออกไปจากข้า” เอเลน่ารู้สึกอึดอัดที่โรซี่ถูกจับแน่น

โรซี่พึมพำกับตัวเองในขณะที่ใช้โล่เวทมนตร์ใช้ลูกบอลใสสีขาวขุ่นเพื่อห่อหุ้มเธอและเอเลน่าจากนั้นก็แสดงรอยยิ้มที่โล่งใจ

“ เอเลน่าอย่ากลัว ข้าจะปกป้องเจ้าอย่างแน่นอน!”

“…”

เอเลน่าพยายามขยับตัวออกไป แต่โรซี่ก็กังวลเรื่องความปลอดภัยของเธอและเพิ่มกำลังมากขึ้นโดยตั้งใจว่าจะไม่ทิ้งเธอไว้

ในขณะนั้นหลินเสี่ยวก็แสดง!

เขาค่อยๆสวดมนต์คาถาลึกลับและค่อยๆเปลี่ยนออร่าของเขา! ดวงตาทั้งสองข้างปิดแน่นและยืดแขนออกไปเขามีท่าทางของนักเวทย์ที่ทรงพลัง

“ เขาวางแผนที่จะใช้ดับเบิ้ลแชนท์อีกครั้ง? อือออ …เขาเรียนรู้สิ่งนั้นจากที่ไหน ทำไมข้าถึงไม่ได้เรียน…” โรซี่พูดพึมพำ

เธอรู้เกี่ยวกับพลังของดับเบิ้ลแชนท์ทันที่ที่รูปแบบเวทย์มนตร์ของเขาสำเร็จ สถาบันน้ำจะแพ้ทันที!

“ เอเลน่า เจ้ารู้หรือไม่ว่าเวทมนตร์ใดที่เขาวางแผนจะใช้?” โรซี่ถามอย่างสงสัย

“ น่าจะเป็นเวทย์มนตร์ระดับห้าบางอย่าง”

ด้วยความสามารถในการรับรู้ของเธอเธอเห็นได้ชัดว่าหลินเสี่ยวจะใช้เวทมนตร์ แต่เธอก็มีสมาธิกับเรื่องอื่น …

หลินเสี่ยวไม่สามารถวอกแวกเมื่อใช้ดับเบิ้ลแช