เกาะ เดสแปร์

“ 104 คะแนนฮ่าฮ่า!”

หลังจากประสบความสำเร็จในการปล้นคริสตัลของสถาบันน้ำ หลินเสี่ยวดูหมายเลขที่ปรากฏบนคริสตัลสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินนั้นและระเบิดด้วยความดีใจ

104 คะแนนหมายถึงอะไร มันหมายถึงว่าพวกเขาไม่เพียงแต่เป็นอันดับแรกและห่างจากอันดับสองมากเท่านั้นแต่ยังหมายถึงพวกเขาไม่จำเป็นต้องต่อสู้อีกต่อไป!

ดังนั้นในฐานะผู้นำหลินเสี่ยวก็ออกคำสั่งอย่างเข้มงวด ต่อจากนี้ไปทีมกินไก่ของวิทยาลัยลอรันกำลังเข้าสู่กลวิธีหมอบอย่างเป็นทางการ…โอ้ไม่ๆโหมดการต่อสู้ลับ!

พวกเขาควรวิ่งหนีอย่างรวดเร็วด้วยหางของพวกเขาระหว่างขาของพวกเขาและไม่เริ่มต่อสู้ใด ๆ

พวกเขาเป็นอันดับแรกแล้วทำไมพวกเขาต้องต่อสู้ละ? ไม่มีอะไรที่จะได้รับแม้ว่าพวกเขาจะชน แต่พวกเขาก็แค่เพิ่มความเสี่ยงและหากใครบางคนประสบความสำเร็จในการซุ่มโจมตีพวกเขาคะแนน 100 คะแนนทั้งหมดของพวกเขาจะกลายเป็นก้าวสำคัญสำหรับผู้ชนะคนอื่น ๆ

หลินเสี่ยวใช้ประโยชน์จากคนอื่นมาโดยตลอดและทำให้พวกเขาทำงานให้เขาโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้ใครทำอย่างนั้นกับเขา!

เขาจะปล่อยให้เกิดได้อย่างไร ฝันไปเถอะ!

“ เหอ ๆ แผนที่นี้ดูจริง ๆ แล้ว…ชาร์ลส์อาจไม่โกหก ดีที่เรามีอดีตคู่หมั้นในทีมของเราเขาจะโกงเราได้อย่างไร” หลินเสี่ยวดูแผนที่ที่เขาถืออยู่และหยุดหัวเราะไม่ได้

ตอนนี้พวกเขาต้องเดินตามแผนที่และพวกเขาจะได้พบกับชาร์ล!

นั่นคือการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของพวกเขา! ตราบใดที่พวกเขาสามารถเอาชนะชาร์ลได้ พวกเขาสามารถอ้างสิทธิ์ในหลุมฝังศพเงินของพวกเขาเองและคะแนนของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมากเพื่อให้ไม่มีใครสามารถตามทัน ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะได้ที่นั่งแชมเปี้ยนที่ปลอดภัย!

หลินเสี่ยวคงไม่เคยคิดว่าชัยชนะจะมาง่ายขนาดนี้

เขาคิดว่าเขาจะต้องทำงานหลายอย่าง แต่ท้ายที่สุดชาร์ลคิดว่าเขาฉลาดและช่วยเหลือพวกเขาแทน เขาพยายามที่จะสูญเสียความแข็งแกร่งของพวกเขา แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะมีข้อผิดพลาดเช่นหลินเสี่ยว เขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการใช้เวทมนตร์มากเกินไปแม้หลังจากใช้ดับเบิ้ลแชนท์ก่อนหน้านี้ เขาก็มีสำรองไว้และเมื่อเขาหลับในคืนนี้เขาก็ฟื้นคืน!

หลินเสี่ยวเป็นกังวลมากขึ้นว่าทีมของพวกเขาจะต้องวิ่งไปรอบ ๆ อย่างไร้จุดหมายบนเกาะและเข้าต่อสู้อย่างไร้จุดหมาย… แต่ตอนนี้ชาร์ลส่งแผนที่เป็นการส่วนตัว

“ หลินเสี่ยว!”

ขณะที่หลินเสี่ยวดื่มด่ำอยู่กับความสุขเสียงของซีซาร์มาจากข้างหลังเขา

“อา?” หลินเสี่ยวตกใจและหดหู่ยิ้มได้อย่างรวดเร็ว

เขาไม่สามารถปล่อยให้ซีซ่าร์เห็นเขาผ่อนคลายเขาต้องให้ความประทับใจกับเขาว่าทีมของพวกเขายังตกอยู่ในอันตรายและพวกเขาจะถูกกำจัดได้ตลอดเวลา! ด้วยวิธีนี้ซีซาร์จะฟังเขาอย่างเชื่อฟังและทำงานเพื่อเขาต่อไป!

“ หลินเสี่ยว ข้า…” ซีซาร์จ้องที่ตาของเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ลังเล

“อะ-อะไร?” หลินเสี่ยวหันกลับมามองเขาอย่างเชื่องช้า

เขามองเขาออก? ไม่มีทาง เขาฉลาดขนาดนี้เมื่อไหร่

“ ข้า…” ซีซาร์สูดน้ำเสียงลึกและพูดช้าๆ“ เจ้าเหนื่อยไหม”

“ ไม่ ไม่ ข้า…ฮะ” หลินเสี่ยวเกือบหายใจไม่ออก

อะไร? ซีซาร์ต้องการอะไร?

“ ผิวของเจ้าดูไม่ดีเกินไป…เจ้าหิวไหม? ข้าเอาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหนึ่งถุง เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไรให้เจ้าบ้างไหม” ซีซาร์เดินไปหาเขาเพียงไม่กี่ก้าวและต้องการปิดระยะทางแต่ก็กลัวหลินเสี่ยวถอยไป

“ ข้า – ข้าเตือนเจ้า ข้าตรง! แม้ว่าข้าจะโค้งงอข้าก็จะเลือกชาร์ลที่น่ารัก! ไม่ใช่เจ้า…”

เขาไม่รู้ว่ามีซีซาร์เป็นอะไร เขาถึงถูกสิงหรือ ทำไมเขาจึงเป็นห่วงเขาอย่างผิดปกติ

“ หลินเสี่ยว ทำไมเจ้าเดินออกไปละ” ซีซาร์ถามงงและดึงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปออกมาจากกระเป๋าของเขา“ เจ้าเพิ่งดับเบิ้ลแชนท์ไปดังนั้นข้ากังวลว่าเจ้าจะไม่หมดแรงดังนั้นข้าวางแผนที่จะทำอาหารให้เจ้า…เจ้าเข้าใจผิดอะไร?”

“ฮะ? โอ้ ข้าคิดว่าเจ้า …ช่างเถอะ” เมื่อได้ยินคำอธิบายของเขาหลินเสี่ยวถอนหายใจด้วยความโล่งอก“ ข้าสบายดีไม่ต้องกังวลไปกันเถอะ!”

“เอ๋? คุณไม่เป็นไร? เป็นไปได้อย่างไร? ครั้งสุดท้ายเจ้าไม่ไดพูดว่าสามารถใช้ดับเบิ้ลแชนท์ได้เพราะเทคนิคลับของเผ่าตะวันออก? เจ้ายังบอกอีกว่ามันมีผลข้างเคียงที่รุนแรง ตอนนั้นเจ้า… ”

“ประณาม!”

มันเป็นเรื่องธรรมดาที่บอกว่าคน ๆ หนึ่งต้องการคำโกหกหลายคำเพื่อปกปิดมันตั้งแต่หลินเสี่ยวเล่นบทบาทที่เขาต้องทำตาม

“ แค่กๆ…ข้าลืม…ไม่ข้าตื่นเต้นเกินไปดังนั้น…อืมมม หัวของข้า แม่บ้านของข้าอยู่ที่ไหน เอเลน่า … เอเลน่า!”

หลินเสี่ยวเหล่ตาจับหัวแล้วก็แกว่งไปมาราวกับว่าเขาหลับแล้วจึงเรียกชื่อของเอเลน่าอย่างเงียบ ๆ

“เหอะ…”

เธอต้องการที่จะไม่สนใจเขาแต่เพราะเขาเรียกเธอ ทุกคนหันมามองเธอดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือก

เอเลน่าเดินไปอย่างไม่เต็มใจทำหน้าที่ของแม่บ้าน บังคับให้ตนเองประคองแขนของหลินเสี่ยวและให้ไหล่ของเขาพิง

“ เจ้ารู้วิธีปฏิบัติจริง ๆ …” เอเลน่าพึมพำ

เธอรู้ว่าเขาสบายดี แต่ก็ยังต้องทำหน้าที่เป็นไม้เท้าของเขา

“ เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร? ข้ามึนหัวจริง ๆ …”

เพื่อที่จะทำให้มันดูเป็นจริงเขาวางมือบนเอเลน่าอย่างงุนงงแล้วเอนตัวลงบนเธอทำให้ดูเหมือนว่าเขาจะยืนหยัดได้ด้วยการสนับสนุนจากเอเลน่า

เอเลน่ารู้สึกไม่สบายใจกับการที่เขาอยู่ใกล้แค่ไหนและบิดร่างกายของเธอโดยไม่รู้ตัว ผลที่ตามมาคือหลินเสี่ยวเสียสมดุลและเกือบจะลื่นดังนั้นเขาจึงต้องคว้าเธอไว้แน่นขึ้นเพื่อไม่ให้ล้ม

มือของเขาคว้าบางสิ่งบางอย่างไว้โดยไม่ตั้งใจเขาไม่ได้คิดมากเกินไปและพยายามคืนความสมดุลก่อน

“โรคจิต! เอามือสกปรกของเจ้าจากข้า!” เอเลน่าไม่กล้าตะโกนต่อหน้าทุกคนดังนั้นเธอทำได้เพียงแค่กัดฟันและขู่เขาอย่างเงียบ ๆ

“ ทำไมเจ้าถึงต้องมีความรุนแรงเช่นนี้? …อ่า หยุดเคลื่อนไหว แม่บ้านที่ดีจะไม่ควรทำให้นายตัวเองล้ม!”

“ ถูกต้องแต่โดยปกติแล้วเจ้านายจะคว้าหน้าอกแม่บ้านของพวกเขาและไม่ปล่อย?”

“อา?”

“ …” หลินเสี่ยวลดระดับศีรษะลงและมองอย่างเงียบ ๆ

“ …” เอเลน่าหันมามองเขาแล้วก็นิ่งเงียบ

ทั้งสองจ้องมองซึ่งกันและกันในความเงียบ

“ นี่เป็นอุบัติเหตุ”

เมื่อเห็นเธอไม่ตอบสนองหลินเสี่ยวจงใจทำให้เกิดอุบัติเหตุอีกครั้งขณะที่อธิบาย

ไม่มีการช่วยเหลือเขาไม่ค่อยได้รับโอกาสที่ดีเช่นนี้ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถปล่อยมันได้อย่างง่ายดาย!

แต่สิ่งที่แปลกคือเอเลน่าไม่ส่งเสียงหรือต่อต้านและไม่สนใจเรื่องตลกของเขาอย่างสมบูรณ์

“ เอ่อ…เอเลน่าทำไมเจ้าไม่ต่อต้านล่ะ” เขาสังเกตเห็นความเย็นชาของเธอและมีสติฉับพลัน!

เขารู้สึกว่าเธอกำลังมองคนที่ตายแล้ว!

“ ยังมีอีกห้าวันจนกระทั่งสิ้นสุดการแข่งขัน” เอเลน่าตอบเงียบ ๆ

“อา? ดังนั้นเจ้าวางแผนที่จะรับใช้ข้าอย่างดีในห้าวันนี้โดยใช้ความอ่อนโยนของเจ้าในฐานะสาวใช้เพื่อให้วิญญาณการต่อสู้แก่ข้า”

“ ไม่ข้าแค่อยากให้เจ้ารู้ว่านี่เป็นห้าวันสุดท้ายของเจ้า” เอเลน่ากัดริมฝีปากของเธอและพูดทีละคำ“ ต่อจากนี้ไปทุกครั้งที่เจ้าก่อกวนข้าเมื่อสัญญาหมดข้าจะตัดเจ้าครั้งนึง!”

“อ้า! …เจ้าโหดร้ายเหรอ?” หลินเสี่ยวทำตัวประหลาดใจแล้วพูดว่า“ ดังนั้นถ้าข้าไม่กลัวที่จะตาย ข้าก็สามารถทำสิ่งที่ข้าต้องการกับเจ้าได้?”

“อะ-อะไร?”

“ ยังไงถ้าข้าจะถูกตัดก็ตามก็ไม่มีความแตกต่างระหว่างครั้งนึงหรือหลายครั้ง ข้าก็แค่สนุกกับตัวเอง!”

“ฮะ? เจ้าโรคจิต! เจ้ากล้า!”

“ ฮิฮิล้ อเล่น…”

หลินเสี่ยวหัวเราะแห้งและจับมือกัน

เอเลน่าผ่อนคลายแต่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

โดยปกติแล้วหลินเสี่ยวจะยังคงใช้ประโยชน์จากเธออย่างต่อเนื่องไม่ว่าเธอจะคุกคามเขาอย่างไร แล้วทำไมเวลานี้เขาถึงล้มเลิกอย่างง่ายดาย?

เธอเข้าใจหลังจากหันหลังกลับ

“ หลินเสี่ยว เจ้าโอเคไหม อย่าฝืนเกิน ถ้าหัวของเจ้าปวดก็พักผ่อนเถอะ” เชนไตหยินเดินไปด้วยสีหน้ากังวลและผลักซีซ่าร์ซึ่งขวางทางไว้อย่างอ่อนโยน

เอเลน่าสงสัยว่าถ้าเธอไม่ประคองเขาอยู่ เชนไตหยินจะไม่สนใจตัวตนของเธอและพุ่งไปหาเขา

เอเลน่าไม่รู้ว่าจิ้งจอกตัวนี้กำลังคิดอะไรอยู่…ทำไมเธอถึงสนใจหลินเสี่ยวมาก?

เธอปฏิเสธเขาอย่างชัดเจน แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้รู้สึกเหมือนว่าเธอกำลังล้อเล่นเขาโดยเจตนา

เธอต้องการอะไร

เอเลน่าสงสัยว่าเธอจะรักษามันได้นานแค่ไหน

หลินเสี่ยวมองเห็นตัวตนของเธอแล้วและวันที่เธอจะตกจากตำแหน่งที่เธอนับถือกำลังใกล้เข้ามา จากนั้นทุกอย่างจะเปลี่ยนไป

“ พี่สาว? ข้า – ข้าสบายดี…ไม่ต้องกังวลไปกันเถอะ!” หลินเสี่ยวโบกแผนที่ที่เชนไตหยินและยิ้ม

นั่นเป็นวิธีที่เขาปรับผลข้างเคียงให้ราบรื่นและใช้เป็นโอกาสในการสั่งให้ทุกคนเข้าสู่โหมดการต่อสู้ลับ

เนื่องจากเขาเป็นผู้นำจึงไม่มีใครคัดค้านและเข้าร่วม

ดังนั้นวันที่สองและสามก็ผ่านไปอย่างสงบสุข พวกเขาเดินตามแผนที่ในขณะที่ซ่อนตัวจากศัตรูและมุ่งหน้าไปยังหลุมฝังศพเงินเพื่อจัดการชาร์ล

แต่ระหว่างทางพวกเขาพบกับกลุ่มคนแปลกหน้า …