“ หลินเสี่ยว! เชนไตหยิน!”

ในตอนแรกโรซี่สงสัยว่าพวกเขาไปหาอาหารหรือทำอะไรบางอย่างในพุ่มไม้ใกล้ ๆ ในขณะที่ทุกคนหลับ แต่ในท้ายที่สุดเธอกับซีซ่าร์หารอบ ๆ แต่ไม่พบใครเลย

“ เฮ้เอเลน่า เจ้ารู้ไหมว่าพวกเขาไปไหน”

การค้นหานั้นไร้ผลโรซี่กลับมาและวางความหวังของเธอไว้กับสาวใช้

แต่เอเลน่าสั่นหัวของเธอ

ทักษะการรับรู้ของเธอยืนยันว่าพวกเขาไม่ได้ซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ และสัญญาทาสก็พิสูจน์ว่าหลินเสี่ยวอยู่ไกล

“ แปลกจัง เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาเหรอ?”

โรซี่มองไปที่ซีซาร์อย่างไร้ประโยชน์และพยายามหาคำตอบแต่เขาก็งงเช่นกัน

วันนี้เป็นวันที่ห้าของการแข่งขันเหลือเพียงสองวัน พวกเขาชนะทีมที่แข็งแกร่งไปแล้วสองทีมและเกือบจะถูกล็อกแชมป์ แต่หลินเสี่ยวและเชนไตหยินหายไปทันทีพวกเขาควรทำอย่างไร?

“ เชนไตหยิน ยืนเฝ้าระวังในคืนที่ผ่านมา…จากความสามารถของเธอเธอจะไม่ถูกจะดการแม้ว่าเธอจะเจอศัตรูใช่มั้ย” โรซี่คุยกับซีซาร์ในขณะที่เอเลน่ารู้สึกงุนงงอยู่ด้านข้างไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

“ เป็นไปไม่ได้ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ในสภาพแวดล้อม แม้ว่าพวกเขาจะได้พบกับใครบางคน เชนไตหยินก็จะเรียกหาเราอย่างแน่นอนนอกจากนี้หลินเสี่ยวก็อยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน” ซีซาร์พยายามวิเคราะห์ความเป็นไปได้

หากมีคนมาเมื่อคืนและคนแรกที่พวกเขาเห็นคือเชนไตหยินด้วยความเร็วของเธอสิ่งแรกที่เธอจะทำคือกลับมาและปลุกเรา แต่ทุกคนอยู่ในอาการนอนลึกและไม่มีใครสังเกตเห็นกิจกรรมใด ๆ

มีความเป็นไปได้ที่ต่ำเกินไปสำหรับพวกเขาที่จะเผชิญหน้ากับศัตรู ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา ไม่มีใครบนเกาะที่สามารถจัดการพวกเขาโดยไม่มีเสียงได้ แม้แต่เดโวรูของวิทยาลัยเฮโนก็ทำไม่ได้ดังนั้นจึงมีเพียงคำอธิบายเดียว …

พวกเขาไม่พบศัตรูแต่มีอะไรบางอย่างและเพื่อแก้ไขสถานการณ์ดังกล่าวพวกเขาต้องออกจากทีม หรือคนใดคนหนึ่งพบสถานการณ์และอีกคนหนึ่งไปช่วย …

“สถานการณ์?” โรซี่กะพริบตาของเธอ“ เช่นอะไร”

“ ข้าไม่รู้…”

“ หืมม จากที่ข้าเห็นก็คือพวกเขามีความลับอย่างแน่นอน!” โรซี่พูดอย่างมั่นใจ

หลังจากผ่านไปหลายวันที่ไม่ได้พูดคุยกับซีซ่าร์และในที่สุดก็แก้ไขมันเมื่อคืนและยกระดับความเสน่หาของเขาและตอนนี้เชนไตหยินหายตัวไปในที่สุดเธอก็สามารถพูดได้อย่างอิสระและปลุกศักดิ์ศรีในฐานะนางเอก!

“อะไร? เรื่องอะไรกันแน่” ซีซาร์ถามอย่างว่างเปล่า

“ มีอะไรอีก…ซีซาร์เจ้าควรรู้ว่าหลินเสี่ยวชอบเชนไตหยินใช่ไหม” โรซี่ถามอย่างตั้งใจ

“อะไรนะ? จริงๆ!?” เขาเบิกตาเหมือนกับซีซาร์ได้ยินบางสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ

สีหน้าประหลาดใจของเขาก็ทำให้โรซี่ตกใจ

“ เจ้าชายที่รักของข้า เจ้าไม่รู้หรือ”

“ ข้าควรจะรู้หรือไม่?”

“ฮะ? เจ้านี้จริง ๆ …”

หลินเสี่ยวและเชนไตหยินเล่นและหยอกล้อกันทั้งวัน ความรู้สึกของหลินเสี่ยวสำหรับเธอเป็นความลับที่ทุกคนรู้แล้ว แม้แต่วูและมัมก็สังเกตเห็น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเลยซีซาร์ไม่รู้ได้อย่างไร?

“ คำสารภาพของหลินเสี่ยวถูกปฏิเสธโดยเชนไตหยินแต่เขาไม่เคยยอมแพ้และพยายามเพิ่มความสนิทสนมของพวกเขาทีละนิดดังนั้นข้าเดาว่าพวกเขาแน่นอน…” โรซี่มีความสุขเมื่อเธอเริ่มพูด แต่ต่อมาเธอเริ่มอย่างระมัดระวัง สังเกตปฏิกิริยาของซีซาร์กลัวว่าเขาจะโกรธ

เชนไตหยินเป็นคู่หมั้นของเขาและหลินเสี่ยวเป็นเพื่อนรักของเขาหากเขาพบว่าพวกเขากำลังทำอะไรบางอย่างร่วมกันอยู่ด้านหลังของเขาก็จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะเสียอารมณ์ใช่ไหม …

แต่ปฏิกิริยาของซีซาร์นั้นเกินความคาดหมาย

“ โอ้เป็นอย่างนั้นแหละ ฮ่า หลินเสี่ยว ชายคนนั้น…” ไม่เพียงแต่เขาไม่โกรธเขายังหัวเราะ

“เอ๋? ซีซาร์ เจ้าไม่โกรธเหรอ?”

“ ทำไมข้าต้องโกรธ”

“โอ้ใช่.”

ถูกต้อง ซีซาร์ไม่เคยอยากแต่งงานนี้มันเป็นสิ่งที่พ่อของเขาบังคับให้เขาและเขาก็ต่อต้านมันตั้งแต่เริ่มต้น ‘การโจมตี’ ของเชนไตหยินนั้นไม่มีผลอะไรและไม่ดึงดูดเธอ ไม่ว่าหลินเสี่ยวจะเข้าแทรกแซงหรือไม่ก็ตาม

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้ว ซีซาร์ปฏิบัติต่อเธออย่างสุภาพในฐานะเพื่อนร่วมชั้นในฐานะเพื่อน แต่ไม่มากไปกว่านั้นเช่นเดียวกับที่เชนไตหยินปฏิบัติต่อเขา

พูดอย่างเคร่งครัด เชนไตหยินเป็นเหมือนคู่หมั้นของหลินเสี่ยว

เธออยู่กับหลินเสี่ยวตลอดเวลาและเผชิญหน้ากับความก้าวหน้าทั้งหมดของเขาอย่างใจเย็น ดูเหมือนว่าเธอจะสนุกเช่นกันเธอมักถูกล้อเล่นจนหัวเราะคิกคักอย่างไม่สามารถควบคุมได้และไม่มีศักดิ์ศรีในฐานะเจ้าหญิง ในทางกลับกันเธอเป็นคนที่ปฏิบัติต่อเธอในฐานะศัตรูและอิจฉาเธอพยายามที่จะเข้าหาเธอในทุกด้าน

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้โรซี่ก็รู้สึกเสียใจ

ถ้าเธอรู้แล้วเธอไม่เพียงแต่จะได้เป็นพันธมิตรกับหลินเสี่ยวบางทีพวกเขาอาจจะลากเชนไตหยินมา ด้ย… เธออาจไม่ต้องการแต่งงานกับซีซาร์

“ อย่างไรก็ตามข้าไม่คิดว่าเชนไตหยินจะเป็นนั้นในการแข่งขัน” ซีวาร์ส่ายหัวของเขาและปฏิเสธการคาดเดาของโรซี่ นี่ทำให้โรวี่อิจฉาอย่างแน่นอนว่าเธอเพียงแค่เก็บกดและกระชากออกมาอีกครั้ง

“ หืมเจ้ารู้ได้อย่างไรว่ามันจะไม่เกิดขึ้น? ใครจะรู้ว่าจิ้งจอกจะทำอะไร” โรซี่หัวเราะเยาะแล้วหันไปถามเอเลน่า“ นี้ พูดอะไรซักอย่างสิ! เมื่อคืนนายของเจ้าพูดอะไรกับเจ้าหรือเปล่า”

“ไม่” เอเลน่าส่ายหัวอย่างไม่ใส่ใจ

ไม่มีอะไรพิเศษเกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านมานอกจากการสนทนาสั้น ๆ ของหลินเสี่ยวกับเชนไตหยินและหวังว่าจะได้คืนที่ดีซึ่งกันและกัน มันไม่มีอะไรน่าสังเกต

“ หืมมลืมไป ไม่ต้องห่วงพวกเขาพวกเขาจะไม่ตาย! เราไปหลุมศพสีเงินต่อ!” โรซี่กำกำปั้นของเธอแล้วเปลี่ยนหัวเรื่อง

“ เดี๋ยว…คริสตัลเสียงสะท้อนของเรายังอยู่กับหลินเสี่ยว!” ซีซาร์ยกปัญหาสำคัญขึ้นมา

“เอ๋? ไม่มีทาง เราควรจะทำอย่างไรดี?” ทันใดนั้นโรซี่ก็ตระหนักถึงความรุนแรงของปัญหาและปล่อยให้สายตาของเธอเร่ร่อนไปทันใดนั้นมีบางสิ่งดึงดูดความสนใจของเธอออกมา“ เดี๋ยวก่อนนั่นอะไรน่ะ?”

“ นั่นคือ…คริสตัลเรโซแนนซ์หรือไม่”

ภายใต้แสงสว่างของดวงอาทิตย์คริสตัลสีฟ้าโปร่งแสงเปล่งประกาย

คริสตัลถูกซ่อนไว้ถัดจากเอเลน่าพวกเขาไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน แต่มันก็ถูกเปิดเผยหลังจากเอเลน่าลุกขึ้น

นอกจากนี้ยังมีแผนที่สำหรับหลุมฝังศพเงินถัดจากดูเหมือนว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นและเขาวางแผนที่จะออกไปเนื่องจากเขามีเวลาที่จะเหลือคริสตัลและแผนที่

ถ้าเป็นเช่นนั้น …

เมื่อมองดูคริสตัลและแผนที่บนพื้นแล้วเอเลน่าก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่าง

เธอก้มหัวลงและมองหาสิ่งรอบข้าง แต่เธอไม่พบมันและขมวดคิ้วด้วยความตื่นเต้น

“แปลก.”

หลินเสี่ยวหายตัวไปนานแล้วโดยไม่มีสิ่งนั้นสัญญาทาสควรจะกระตุ้นแล้ว แต่ถึงแม้จะไม่มีมัน สัญญาณวิญญาณก็ไม่มีเกิดอะไรขึ้น

“ เอเลน่า เจ้ากำลังมองหาอะไร?” โรซี่ถามอย่างสงสัย

“มะไม่มี …”

เธอลบใบหน้าของเธอเพื่อซ่อนความกระสับกระส่ายและแอบมองหาบางอย่างต่อไป

“ เจ้าแกล้งทำอะไร…นี้ เอเลน่า ข้ารู้สึกว่าหน้าอกของเจ้าใหญ่ขึ้น…อืม มันไม่ใช่ภาพลวงตา นั่นไม่ถูกต้อง อะไรนะ”

“อา?”

เอเลน่าหยุดและมองดูตัวเอง

จากนั้นเธอสังเกตเห็นว่ามีบางสิ่งแปลก ๆ ที่ยัดเข้าไปในเสื้อผ้าของเธอ!

เอเลน่าหันกลับมาอย่างรวดเร็วและหันหลังให้ทั้งสองคน เธอเอื้อมมือเข้าไปในเสื้อผ้าของเธอแล้วดึงแผ่นกั้นสิ่งกีดขวางจากซ้ายและขวาจากนั้นก็รู้สึกว่ามีบางสิ่งที่แปลกและแข็งอยู่ในรอยแยกที่อยู่ด้านในสุด

แปลกมันเห็นได้ชัดบางสิ่งสัมผัสร่างกายของเธอ แต่เธอไม่ได้สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างยัดอยู่ในเสื้อผ้าของเธอจนกระทั่งตอนนี้ … เธอถูกรังแกโดยไอ้โรคจิตจนเธอเริ่มคุ้นเคยกับความรู้สึกแปลก ๆ เหล่านี้หรือไม่ ดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกหรือ?

“นี่คือ?”

เธอดึงมันออกมาจากข้างในเสื้อผ้าของเธอขณะที่หน้าแดงและทำให้เธอประหลาดใจมันเป็นผลึกพลังเวทย์มนตร์ขนาดใหญ่พิเศษ

จากสิ่งที่เธอจำได้นั่นคือคริสตัลที่หลินเสี่ยวนำมาตั้งแต่ก่อนที่พวกเขาจะจากไป มันอาจอยู่ได้ 48 ชั่วโมงดังนั้นเธอจึงสามารถอยู่ได้จนกว่าจะสิ้นสุดการแข่งขันแม้ว่าจะไม่มีหลินเสี่ยวก็ตาม

เธอมองไปที่คริสตัลที่เธอถืออยู่ในความงุนงงและเย้ยหยันอย่างเยือกเย็น

ดูเหมือนว่าตั้งแต่เริ่มต้นการแข่งขันครั้งนี้…ไม่นับตั้งแต่ออกจากเมืองวินเทอร์เรส หลินเสีย่วก็คาดว่าจะแยกตัวจากเธอ!

ผู้ชายคนนั้นกำลังวางแผนบางอย่างตลอดเวลาหรือไม่?

“ เจ้าหมอนั่น…”

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นสถานการณ์นั้นเกี่ยวข้องกับเชนไตหยินอย่างแน่นอน หลินเสี่ยวหายไปเพราะเขาไปตามหาเชนไตหยิน!

ดังนั้นทุกอย่างเกี่ยวกับเชนไตหยิน

ทำไมเธอถึงออกจากทีม?

โรซี่และซีซาร์ไม่รู้ว่าเอเลน่ากำลังคิดอะไรอยู่ พวกเขาเพียงแค่คิดว่าเธอรู้สึกหดหู่ใจเพราะเจ้านายของเธอจากไปดังนั้นพวกเขาจึงไม่ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลังจากการสนทนาพวกเขาตัดสินใจดำเนินการต่อ

หากไม่มีหลินเสีย่วและเชนไตหยินพวกเขาจะต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ ข่าวดีก็คือว่าตั้งแต่วันที่ห้าแล้วจำนวนทีมก็ลดลงอย่างมาก ทีมที่เหลือทั้งหมดวิ่งเข้าหาศูนย์กลางของเกาะโดยมองหาหลุมฝังศพสีเงินดังนั้นจึงไม่มีใครหลงทางและมองหาการต่อสู้

“เชนไตหยิน …”

ระหว่างทางโรซี่กับซีซ่าร์พูดเบา ๆ เอเลน่าเงียบตลอดเวลาโดยแอบคิดแผนของหลินเสี่ยว