ถึงแม้ว่าเอเลน่าจะไม่สนใจความปลอดภัยของหลินเสี่ยว แต่เธอก็รู้สึกไม่สบายใจที่ไม่รู้ว่าหลินเสี่ยวไปที่ไหนเหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหายไป

เธอถูกจับโดยหลินเสี่ยวอย่างแน่นหนาด้วย ‘ปลอกคอหญิง’ เธอไม่สามารถหนีได้แม้ว่าเธอจะต้องการตอนนี้เมื่อเธอถูกทอดทิ้งในทันใดเธอก็รู้สึกรำคาญเล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะเป็นแม่บ้าน แต่ในฐานะเจ้านาย หลินเสี่ยวก็ไม่ควรหนีไปโดยไม่พูดอะไรกับเธอใช่ไหม? เขายังทิ้งคริสตัลวิเศษที่มีขนาดใหญ่พิเศษสำหรับเธอ มันช่างโง่เง่าเหลือเกิน

เอเลน่าสงสัยว่าหลินเสี่ยวติดกับดักและคริสตัลนั้นเป็นของปลอม เขาจะไม่กลับมาอีกและเธอจะตายเพราะสัญญาดีดตัวขึ้น …

มันอาจเป็นไปได้จริง ๆ !

ด้วยความที่เธอปฏิบัติต่อเขาอย่างเยือกเย็นเมื่อเร็ว ๆ นี้เขาอาจเบื่อสาวเหม็นคนนี้และสูญเสียความสนใจในร่างกายของเธอดังนั้นเขาจึงต้องการที่จะทิ้งเธอไว้ … นั่นดูเหมือนว่าสิ่งที่หลินเสี่ยวจะทำและตอนนี้ก็มีเจ้าหญิงที่รักของเขา เขาสามารถละทิ้งเธอโดยไม่คำนึงถึง

ทันใดนั้นเอเลน่าก็รู้ว่าเธอเต็มไปด้วยตัวเธอเองตลอดเวลา หลินเสี่ยวปฏิบัติต่อเธอในฐานะสาวใช้และเธอก็พาตัวเองเป็นทาสผู้ต่ำต้อย

“ประณาม…”

ระหว่างทางเอเลน่าหยุดจินตนาการไม่ได้

ทีมสามคนพร้อมกับซีซาร์นำและสาวงามสองคนตามหลังมาอย่างใกล้ชิดตามแผนที่และมุ่งหน้าไปยังใจกลางเกาะอย่างช้า ๆ

ทันใดนั้นทีมห้าคนก็กลายเป็นสามคนและมันรู้สึกแย่ โดยปกติแล้วหลินเสี่ยวและเชนไตหยินจะเล่นกันอยู่ตลอดเวลาและทุกคนคุ้นเคยกับมันและไม่สนใจ แต่ตอนนี้พวกเขาจากไปแล้วพวกเขาไม่รู้จะพูดอะไร

เหลือเวลาเพียงสองวันในการแข่งขันและสิ่งนี้เกิดขึ้นดังนั้นจึงไม่สามารถช่วยให้พวกเขาเครียดได้ มันเงียบเป็นพิเศษและไม่มีใครพูดอะไรสักคำ

วิทยาลัยลอรันยังคงสามารถคว้าแชมป์ได้หรือไม่? ไม่มีใครสามารถรับประกันสิ่งใดได้แม้แต่ซีซาร์ก็ขาดความมั่นใจ

“ นี้ ซีซ่าร์…”

โรซี่มองไปรอบ ๆ อย่างไม่สบายใจเร่งเครื่องและจับมุมเสื้อผ้าของซีซาร์

“อะไร?”

“ ระเราไปผิดทางเหรอ?” โรซี่เงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ และถามอย่างเงียบ ๆ

เธอยังคงรู้สึกว่าพวกเขาเคยเห็นสถานที่แห่งนี้มาก่อนและพวกเขาได้ไปเป็นวงกลมตั้งแต่ก่อนหน้านี้และเดินกลับไปที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง

“ฮะ?” ซีซาร์หยุด

เขารีบเปิดแผนที่และเปรียบเทียบ โรซี่หยุดชั่วครู่หนึ่งก่อนที่จะรู้ว่ามันไม่ดี

“ ชิท…เราไปทางตรงกันข้าม”

พวกเขาทำผิดพลาดเช่นนี้แม้จะมีแผนที่บางทีพวกเขาทั้งหมดก็ตกอยู่ในความวิตกกังวลจากการหายตัวไปของหลินเสี่ยวและการหายตัวไปของเชนไตหยินไม่มีใครใส่ใจการตรวจสอบถ้าพวกเขาไปในทิศทางที่ถูกต้อง

“ แล้วเราจะไปทางไหนดี?”

“ เราควรไป…อืม…”

ซีซาร์เกิดความคิดขณะที่มองดูแผนที่

พวกเขาอยู่ใกล้กับศูนย์กลางแล้วและหากพวกเขาดำเนินการต่อพวกเขาอาจจะเข้าไปในป่าที่หลุมฝังศพเงินตั้งอยู่ในวันพรุ่งนี้ ป่าหนาแน่นนั้นเรียกว่าป่าสิ้นหวังพื้นดินเป็นหลุมเป็นบ่อต้นไม้สูงและยากมากที่จะแยกแยะตำแหน่ง แม้แต่มีแผนที่พวกเขาอาจใช้เวลาทั้งวันเพื่อค้นหาหลุมฝังศพสีเงิน

นั่นหมายความว่าพวกเขาจะต้องไปถึงที่นั่นก่อนพรุ่งนี้เพื่อให้พวกเขาสามารถทำให้มั่นใจได้ว่ามันจะเป็นตู้เก็บเงินในวันสุดท้ายของการแข่งขันและรวบรวมคะแนนมากพอ

วิทยาลัยเฮโนและทีมอื่น ๆ ก็เช่นกันถ้าทีมอื่นมาถึงก่อนแล้วพวกเขาก็จะจบ

“ มีสองเส้นทางที่เราสามารถมุ่งไปที่นั่น หนึ่งตามแม่น้ำสายนี้ ภูมิประเทศราบและเราไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการซุ่มโจมตีดังนั้นจึงปลอดภัยกว่าแต่มันเป็นทางอ้อ “

ซีซาร์ใช้นิ้วมือของเขาทำท่าทางบนแผนที่โดยโรซี่กำลังฟังที่ด้านข้างอย่างจริงจัง สำหรับเอเลน่าเธอไม่สนใจที่จะมีส่วนร่วมในเรื่องไร้สาระนี้ เธอเป็นแค่แม่บ้านอยู่ดีดังนั้นโรซี่กับซีซ่าร์ก็ไม่อยากถามความเห็นของเธอ

“ อีกเส้นทางหนึ่งตัดผ่านหุบเขามันไม่ปลอดภัยแต่มันดูเร็วกว่ามาก”

“ เราต้องไปถึงที่นั่นก่อน วิทยาลัยเฮโน! งั้นลองใช้เส้นทางที่สั้นกว่ากันเถอะ!” โรซี่พูดโดยไม่มีความคิดใด ๆ

“ ใช่ แต่…” ซีซาร์ขมวดคิ้วแล้วเงยหน้าขึ้นมองเอเลน่า

หากเป็นเมื่อวานพวกเขาจะเลือกเส้นทางที่ใกล้กว่า แต่ไม่มีหลินเสี่ยวและเชนไตหยิน สองกำลังหลักของพวกเขา มีเพียงซีซาร์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้และพวกเขายังมีเอเลน่าและโรซี่ตัวถ่วงน้ำหนักสองคน

เส้นทางที่ตัดผ่านหุบเขามีภูมิประเทศที่ซับซ้อนเพียงแค่มองดูแผนที่ซีซาร์สามารถค้นหาสถานที่หลายแห่งสำหรับการซุ่มโจมตีที่เป็นไปได้ไม่ต้องพูดถึงยามกลางคืน หากเลือกเส้นทางสั้น ๆ พวกเขาอาจเผชิญอันตรายได้ตลอดเวลา

“ เจ้าเป็นห่วงพวกเราหรือ…” โรซี่เข้าใจว่าทำไมซีซาร์ลังเล

หากพวกเขาเลือกเส้นทางที่สั้นกว่าพวกเขาจะมีโอกาสสูงที่จะเจอกับชาร์ลและต่อสู้เพื่อสิทธิในหลุมฝังศพเงิน แต่ความเสี่ยงก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกันและหากพวกเขาถูกซุ่มโจมตีครึ่งทาง ผลลัพธ์จะไม่สามารถคิดได้

หากพวกเขายอมแพ้ในเส้นทางสั้น ๆ พวกเขาอาจปล่อยให้โอกาสดีๆหลุดลอยไป …

พวกเขาควรใช้เส้นทางไหน

โรซี่และซีซาร์มองหน้ากันโดยไม่พูดอะไรเลย

นี่เป็นสถานการณ์แรกที่พวกเขาไม่แน่ใจ

เมื่อหลินเสี่ยวอยู่ที่นี่เขามักจะนึกถึงแผนการบางอย่างแม้ว่ามันจะฟังดูไม่น่าเชื่อถือ แต่ก็ใช้งานได้ดี ภายใต้การนำของหลินเสี่ยวพวกเขาไม่ต้องคิดมากและต้องทำตามคำสั่งของเขา แต่ตอนนี้ …

ตอนนี้หลินเสี่ยวหายไปแล้วไม่มีใครตัดสินใจ

ไม่ว่าจะเป็นซีซาร์หรือโรซี่ไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบในการเป็นผู้นำ การตัดสินใจของพวกเขาจะส่งผลโดยตรงต่อผลลัพธ์ของการแข่งขันพวกเขาจะแบกรับภาระนั้นอย่างไร …

“ ทำไมเราไม่ตามแม่น้ำ” โรซี่แนะนำ

หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเธอก็ยอมรับความจริงที่ว่าเธอเป้นตัวถ่วง ไม่ใช่แค่เธอ เอเลน่าต้องการคนที่จะปกป้องเธอและซีซาร์คนเดียวไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้ทั้งคู่

“ แต่เวลา…” ซีซาร์ค่อนข้างลังเล

“ ไม่ต้องกังวลกับซีซาร์ ข้าไม่เชื่อว่าหลินเสี่ยวและเชนไตหยินจะออกไปเช่นนี้!” โรซี่ยิ้มแล้วพูดว่า“ ข้าคิดว่าสิ่งที่พวกเขาไปทำมีอะไรเกี่ยวข้องกับการแข่งขันเพราะพวกเขาต้องการชนะด้วย! ดังนั้นเราไม่ต้องกังวลและให้ความสำคัญกับการปกป้องตัวเองในขณะที่รอให้พวกเขากลับมา! มันจะไม่เลวร้ายกว่านี้ถ้าเราถูกซุ่มโจมตีและสูญเสียคริสตัลไปก่อนหน้านี้หรือ”

“ เอาล่ะ เจ้าพูดถูกแล้วเราไปตามแม่น้ำ เฮ้อ …”

แม้ว่าเขาจะเห็นด้วยกับประเด็นของโรซี่ แต่เขาก็ยังถอนหายใจและดูหดหู่

ความรู้สึกที่ไร้พลังนี้ดูดเขา เขาสามารถหวังได้ว่าการตัดสินของโรซี่นั้นถูกต้องและพวกเขาสามารถกลับมาได้อย่างรวดเร็ว มิฉะนั้นหากพวกเขาเผชิญหน้าวิทยาลัยเฮโนตอนนี้โอกาสในการชนะก็ริบหรี่

ในที่สุดหลังจากตัดสินใจเส้นทาง ซีซาร์เก็บแผนที่และพวกเขาก็ออกเดินทางอีกครั้ง

ที่จริงแล้วสิ่งที่น่าสนใจเกิดขึ้น

ในขณะที่พวกเขากำลังคุยกันเรื่องเส้นทาง พวกเขาถูกซุ่มโจมตี!

อืม พูดให้ถูกขึ้น ไม่ได้ถูกซุ่มโจมตี กำลังเผชิญหน้าโดยบังเอิญมากกว่า

“เอ๋? หลิงเทียน ดูสิ! นั้นไม่ใช่คนจากวิทยาลัยลอรันเหรอ?” เสียงตะโกนจากบริเวณใกล้เคียงทำให้ทั้งสามคนประหลาดใจ

ซีซาร์มองออกไปอย่างระมัดระวังและเห็นหญิงสาวผมสีดำที่สวยงามอย่างคลุมเครือในตอนแรกเขาคิดว่ามันคือเชนไตหยิน ในการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดเธอมีผมสั้นและไม่ยาว นั้นมันนักเวทแปลกที่พวกเขาพบคนจากสถาบันแบมบู เหยาซี่!

“ พี่ หยุดใช้เสียงดัง! พวกเขาจะได้ยินเรา!” หลังจากนั้นพวกเขาได้ยินเสียงที่ดังกว่าเดิม

เขาต้องการให้คนอื่น ๆ เงียบลงแต่ใช้เสียงดังเอง

ซีซาร์รู้ว่าควรเป็นน้องชายตัวน้อยของเหยาซี่ นักเวทน้ำแข็ง หลิงเทียน!

“ ขอโทษ…ข้าดังเกินไป แต่ดูเหมือนพวกเขาได้ยินไปแล้ว!”

“ บ้าเอ้ย ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยังหลุมฝังศพเงินด้วยดังนั้นเราจึงได้พบกันโดยบังเอิญ…ไม่เราต้องหนี! อย่าถูกจับ!” เสียงหลิงเทียนแน่วแน่ดังก้องไปทั่วป่า

“เอ๋? แต่เจ้าไม่ใช่คนที่บอกว่าเจ้าต้องการต่อสู้กับพวกเขาเพื่อพิสูจน์ว่าเจ้าแข็งแกร่งกว่าเหรอ?” เหยาซี่ถามอย่างไร้เดียงสา

“ ข้างั้นเหรอ? เหอะ …ข้าจะปล่อยพวกเขาไปคราวนี้! ข้า ข้า …ข้ายังไม่สามารถทรมานตายตอนนี้…ฮึ่ม เมื่อข้าแข็งแกร่งขึ้นข้าจะกลับมา! สำหรับตอนนี้พี่หนีกันเถอะ!”

“ โอเค…เอ๊ะ!”

“ พี่ เป็นอะไร?”

“ อือ ข้าสะดุดล้ม…”

“ ยัยโง่! เจ้าไร้ประโยชน์จริงๆ! …มา ข้าจะพาไป!”

“แต่…”

“ โอเคหยุดเสียเวลา เร็วหน่อย!”

ในที่สุดพวกเขาก็หนีออกมาและหายเข้าไปในป่าลึก

ทั้งสามมองไปที่ความงุนงงซึ่งกันและกันและสับสนโดยปรากฏตัวทันที

“ พู…ฮ่าฮ่า พี่น้องพวกนั้นน่าสนใจจริงๆ” โรซี่ปิดปากเธอขณะหัวเราะ

เธอเป็นห่วงว่าพวกเขาจะถูกซุ่มโจมตี แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นว่าสมาชิกพวกเขาหายไปและหนีซึ่งทำให้พวกเขาเดือดร้อนมากจริงๆ

“ แต่…โรซี่ลองดูว่าพวกเขามุ่งหน้าไปทางไหน” ซีซาร์มองไปในทิศทางที่พวกเขาหนีไป

“ ทิศทางนั้นคือ…เส้นทางสั้น ”

ดังนั้นมันกลับกลายเป็นว่าพวกเขาไปในทิศทางเดียวกันกับพวกเขาและตามแม่น้ำ แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็มุ่งเน้นไปที่การหลบหนีและการเปลี่ยนทิศทางโดยไม่รู้ตัวมุ่งสู่เส้นทางที่สั้นกว่า

เส้นทางที่มีความเสี่ยงมากขึ้นแต่ยังมอบรางวัลมากขึ้น ใครจะรู้ว่าผลลัพธ์ที่ทางเลือกนี้จะนำมาซึ่งอุบัติเหตุ

“ โอเค ไปเถอะ!”

หลังจากเห็นพี่น้องเหล่านั้นออกไปพวกเขาก็ออกเดินทาง

ในขณะที่เธอตื่นขึ้นมาโรซี่ก็สูญเสียความสมดุลและเกือบจะล้มลง

“เอ๋? เอเลน่าทำไมเจ้าจับข้าล่ะ?”

โรซี่หันมาเห็นเอเลน่าจับแขนเสื้อของเธอ

“ อืม…คือ…”

เอเลน่าก้มหัวลงและแสดงออกอย่างซับซ้อน