“ เจ้ากำลังทำอะไร”

ชาร์ลตระหนักว่าเธอไม่ยอมแพ้โดยทิ้งดาบแต่เพียงเปลี่ยนอาวุธ!

เขาไม่เข้าใจถ้าเธอไม่สามารถฆ่าเขาด้วยดาบยาวนั่น ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นกริช?

“ ร่วมมือกับข้า! ทำไมเจ้าต้องคิด มีชีวิต! ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหนมันก็ดีกว่าการตาย!” ชาร์ลไม่เต็มใจและพยายามเกลี้ยกล่อมเธอต่อไป

เขารู้สึกถึงคำพูดก่อนหน้าของเขาสั่นคลอนแก้ไข แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอก็ยิ่งโกรธ

อะไร? เขาเข้าใจผิดหรือเปล่า? เป็นไปได้ไหมที่เธอไม่มีผู้ชายที่เธอชอบ แต่กลับเจอคนไร้ความปราณีแทนดังนั้นสิ่งที่เขาพูดทำให้เธอโกรธ?

แต่ไม่ว่าสิ่งที่ชาร์ลพยายามจะพูดอะไร เชนไตหยินไม่ตอบสนอง

เธอถอดแจ็คเก็ตก่อนจากนั้นจึงสวมถุงน่องไหมสิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือเสื้อเชิ้ตสีขาวของเธอ ชายเสื้อท่อนล่างของหล่อนคลุมกางเกงขาสั้นเผยให้เห็นขาสีขาวเรียวสองขาราวกับว่าเธอไม่ได้สวมอะไรอยู่ข้างใต้

เชนไตหยินลดระดับศีรษะลงและมองดูขาของเธอไม่พอ จากนั้นเธอก็ยกขาข้างหนึ่งงอลงและคว้ารองเท้าส้นสูงของเธอด้วยนิ้วเรียว

จากนั้นเธอก็ทิ้งมันไว้อย่างแรง เธอเหยียบลงบนพื้นเบา ๆ และทำซ้ำสิ่งที่เธอทำกับรองเท้าอื่นของเธอ

ดูเหมือนว่าเธอไม่คุ้นเคยกับการยืนบนพื้นด้วยเท้าเปล่าของเธอเธอขดเท้าและสั่นเล็กน้อย แต่เธอรีบปรับใหม่

หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆชักกริช

“ ดูเหมือนว่าเจ้าไม่เต็มใจที่จะร่วมมือ” ชาร์ลถอนหายใจอย่างเสียใจ “งั้นข้าจะให้เจ้าตาย วิกเตอร์ ฝากด้วย”

“ ฝ่าบาท? ท่านไม่ต้องการที่จะจับเธอแบบมีชีวิตอยู่?”

“ ไม่…” ชาร์ลมองดูเด็กผู้หญิงที่ไม่ยอมยืนยาวและส่ายหัว“ ไม่มีทางที่จะจับคนที่อยากจะตายดังนั้นแค่ปล่อยให้เธอไปตามทางของเธอ”

ชาร์ลไม่รู้ว่าทำไมเธอยังคงต่อต้าน แต่การกระทำของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอวางแผนที่จะต่อสู้กับความตาย!

ราวกับว่าการตอบสนองต่อการคาดเดาของชาร์ล การเคลื่อนไหวของเชนไตหยินนั้นมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

ทันใดนั้นเธอก็ปลดกริชที่มีหมอกสีดำออกมา มันทำหน้าที่เหมือนงูหลามและเริ่มม้วนรอบแขนของเธอจากนั้นร่างกายส่วนบนเอวขา … และในที่สุดทั้งหมดก็ถูกหลอมรวมเข้าในร่างกายของเธอและดวงตาของเธอกลายเป็นสีดำบริสุทธิ์

หากเธอเคยเป็นเครื่องจักรสังหารไร้อารมณ์มาก่อนตอนนี้เธอก็กลายเป็นปีศาจแห่งความมืดสนิทอย่างสมบูรณ์

ตอนแรกการปรากฏตัวของเชนไตหยินพร่ามัวแต่หลังจากถูกหมอกสีดำปกคลุมมันก็เกือบจะหายไป แม้ว่าคุณจะจ้องมองเธอก็จะรู้สึกเหมือนว่าเธอจะหายตัวไปจากสายตาของคุณได้ตลอดเวลา

ขั้นตอนแรกของ ‘แสงจันทร์วิญญาณดอกไม้’ ถือดาบหิมะเป็นสถานะที่เรียกว่า ‘พิธีฝังศพดอกไม้’

ขั้นตอนที่สองซึ่งเรียกว่า ‘ดวงจันทร์แห่งความตาย’

เหตุผลที่เธอไม่เคยใช้นักล่าวิญญาณนั้นเป็นเพราะมันเป็นกุญแจสำคัญในการใช้ดวงจันทร์แห่งความตาย ทันทีที่มันถูกใช้ ออร่าสังหารจะกลืนเธอและเปลี่ยนเธอให้เป็นนักสังหาร!

ทำไมเธอมักสวมถุงเท้ายาวสีดำ?

ทำไมเธอถึงใส่รองเท้าส้นสูงเสมอไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน?

เหตุผลก็คือเพื่อประทับตราออร่าสังหารของเธอเอง!

ทันทีที่พวกเขาถูกเปิดผนึก นักสังหารนี้จะดิ้นรนเพื่อไม่ให้โซ่ตรวนและเก็บเกี่ยวดวงวิญญาณให้อยู่ในหัวใจ!

เชนไตหยินอยู่ยงคงกระพันในสถานะนี้

“ ฝ่าบาท บางสิ่งไม่ถูกต้อง!”

เดโวรู รู้สึกหนาวสั่นเมื่อเขาเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของเธอ

อาจารย์คนอื่นรู้สึกแบบเดียวกันพวกเขาไม่สามารถประมาทและเริ่มเคลื่อนไหวได้ทันที

ทั้งห้าทำหน้าที่ของตัวเองสามคนรับผิดชอบในการปราบปรามด้วยเวทย์มนตร์ทันทีในขณะที่อีกสองคนร่ายมนต์และเตรียมพลังเวทขนาดใหญ่ระดับเจ็ดที่มีพลังพิเศษเพื่อระเบิดเธอ

“ การตัดสินของมังกรไฟ!”

“ ห่วงน้ำแข็ง!”

มังกรไฟคำรามและโซ่น้ำแข็งที่แข็งแกร่งระเบิดออกมาในเวลาเดียวกันเวทมนตร์ระดับหกฉับพลันที่ทรงพลังปลดปล่อยออกมา ริ้วสีแดงและสีน้ำเงินรวมเป็นเพลงที่ไพเราะด้วยไฟและน้ำแข็ง

ตามความคาดหวังของนักเวทระดับที่เจ็ด พวกเขามีความเข้าใจซึ่งกันและกันและพวกเขาเก่งกาจในคอมโบโจมตี การรวมกันของน้ำแข็งและไฟเพิ่มขีดความสามารถในการทำลายล้างคลื่นลูกแรกของการโจมตีทันทีกลืนร่างกายที่อ่อนแอของเธอทันทีหลังจากที่เธอดึงใบมีดของเธอ

เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วหูทุกคนต่างเฝ้าดูราวกับมังกรไฟและกุญแจมือน้ำแข็งประทะเชนไตหยิน เวทมนตร์ฝ่ายตรงข้ามทั้งสองนี้สามารถสร้างการบาดเจ็บที่รุนแรงยิ่งกว่าเขตแดนสายฟ้าจู่โจม ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีความอดทนสูงร่างกายของพวกเขาก็เป็นกองเนื้อ

แต่พวกเขาคาดคะเนผิด

ดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นดูเมื่อมังกรไฟกำลังคำรามเข้ามาหาเธอและเธอยกเท้าขึ้นเบา ๆ

สิ่งที่เหลืออยู่คือร่องรอยของกลิ่นของเธอ …

หลังจากนั้นเธอก็หายตัวไปอย่างสมบูรณ์เหมือนกับเงาที่ถูกแยกย้ายจากแสงโดยไม่ทิ้งอะไรเลย นี่เป็นเงาพริบตาที่แท้จริง!

“อะไรนะ? เธออยู่ที่ไหน?”

หลังจากเวทย์มนตร์หายไปทุกคนจ้องมองที่อาเรย์ที่ว่างเปล่า

“นี้! เธอไปไหน หล่อนถูกกลายเป็นฝุ่นแล้วหรือเปล่า?” วิกเตอร์มองอย่างกังวลใจด้านซ้ายและขวาและพยายามมองหาร่องรอยที่เธอทิ้งไว้ข้างหลัง

พวกเขาหรือผู้มีศรัทธาสิงโตทองคำก็ไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้

การเคลื่อนย้ายแบบไหนแบบนั้นกัน เทเลพอต? เธอเป็นนักเวทด้วยเช่นกันหรือ ร่างกายจะบรรลุความเร็วที่น่ากลัวเช่นนี้ได้อย่างไร

“ บาเรียแสง!”

“ เกราะเวทขั้นสูง!”

“ โดเมนลม!”

พวกเขาใช้เวทมนตร์การป้องกันและการรับรู้ที่หลากหลาย มันเป็นเวลาเที่ยงคืนแต่คืนนี้สว่างเหมือนกลางวัน!

ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังไม่พบร่องรอยของเชนไตหยิน!

เธอกำลังเตรียมการซุ่มโจมตีหรือไม่?

“ ปกป้องพระองค์!”

เพื่อปกป้องชาร์ล ทั้งห้าคนกระจายออกเป็นสี่ทิศรอบ ๆชาร์ลขณะที่ขยายขอบเขตของเวทมนตร์ที่พยายามจะค้นพบเชนไตหยินจากความมืด เดโวรูยังยืนถัดจากชาร์ลและทำหน้าที่เป็นโล่ของเขาเตรียมที่จะบล็อกใบมีด

“ บ้าเอ้ย…เธอไปไหน เธอไม่ควรหนีไปแล้วใช่มั้ย”

วิกเตอร์สาปแช่งภายใน

พวกเขาเข้าใจวิกเตอร์แต่ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถหาเจอได้ ไม่ต้องพูดถึงการจับแบบมีชีวิต

แต่เชนไตหยินไม่ได้ทำให้พวกเขาสับสนนานเกินไป

“ ก้าวพริบตา!”

มีจุดสีดำปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าในตอนแรกไม่มีใครสังเกตเห็น แต่เมื่อมันขยายออก ในที่สุดสิงโตทองคำก็ค้นพบมัน

“ข้างบน!” เดโวรู ตะโกน

“อะไรนะ?”

วิกเตอร์ค้นหาตามสัญชาตญาณและร่ายเวทมนตร์ฉับพลันก่อนที่จะระบุว่ามันคืออะไรและพยายามบังคับให้เธอหนี แต่เขาไม่ทราบว่าดวงจันทร์แห่งความตายน่ากลัวแค่ไหน

เชนไตหยินลอยบนท้องฟ้าเหมือนผี ในช่วงก่อนหน้านี้เธอยังคงอยู่ในท้องฟ้าสูงในวินาทีต่อมาเธออยู่หลังวิกเตอร์และหลบเลี่ยงเวทมนต์และกำแพงป้องกันทั้งหมด

จากนั้นเธอก็แทงนักล่าวิญญาณ

“ เงาสังหาร ทลายหัวใจ”

มันแตกต่างจากตอนที่เธอใช้ดาบยาวของเธอ ครั้งนี้ความเร็วของเธอเท่ากับแสงที่พวกเขาไม่สามารถมองเห็นเธอได้อย่างชัดเจน

“วิกเตอร์”

ทุกคนส่งเสียงเตือน แต่มันก็สายเกินไป ไม่มีเวทมนตร์ป้องกันของเขาที่สามารถหยุดใบมีดของเธอได้ มันเหมือนกริชที่คมสามารถตัดผ่านทุกอย่างรวมถึงหัวใจของเขา!

“ระวัง!”

ในนาทีสุดท้าย เดโวรูขยับ!

ในขณะที่ใบมีดกำลังจะเจาะหัวใจของวิกเตอร์เขาผลัก ขยับวิถีโคจรของใบมีดและทำให้มันพลาดเป้าหมายหลายมิลลิเมตร

แม้ว่ามันจะไม่ได้กระทบหัวใจ แต่กริชก็สร้างความบาดเจ็บสาหัส เชนไตหยินไม่ประสบความสำเร็จในการโจมตีหนึ่งครั้งและหายไปอีกครั้งโดยปล่อยหมอกสีดำโดยมีวิกเตอร์พ่นเลือดออกและหมดสติเพราะความเจ็บปวด

“วิกเตอร์! เสริมสร้างการป้องกันอย่าให้เธอมีโอกาสเข้าใกล้…เดี๋ยวนั่นคืออะไร”

เช่นเดียวกับที่เหลืออีกสี่คนเตรียมที่จะร่ายเวทต่อไป พวกเขาสังเกตเห็นว่ามีหมอกสีดำหนาเริ่มล้อมรอบพวกเขา

ทุกคนหันหัวและสั่นกลัว

ปรากฎว่าเธอไม่ได้ออกไป แต่วิ่งเข้าไปในใจกลางของอาร์เรย์ของพวกเขา

“ เงาสังหาร ดาบทำลายล้าง!”

เด็กผู้หญิงขยับริมฝีปากสีแดงของเธอเบา ๆ

ในทันทีถัดไปหมอกสีดำที่รุนแรงกลืนทุกคน!

“ ฝ่าบาท !!”

เพื่อนร่วมทีมทั้งสองไม่ทราบว่าเป็นการเคลื่อนไหวแบบใดและไม่สนใจความปลอดภัยของตนเองใช้ร่างกายผลักชาร์ลลงไปที่พื้น

จากนั้นคลื่นของเสียงหอนที่น่าสังเวช

ตั้งแต่เริ่มต้นชาร์ลเป็นคนดูสงบแม้จะถูกห่อหุ้มและถูกดันลงไปที่พื้นเขาก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเลย

ถ้าโชคชะตาเขาต้องตายเขาก็หนีไม่พ้น ถ้าเขาไม่แล้ว …

“ แค่กๆ…ฝ่าบาท!”

หลังจากนั้นครู่หนึ่งหมอกสีดำก็แยกย้ายกันไปในที่สุดเพราะ เดโวรูอยู่ห่างจากจุดศูนย์กลางพร้อมกับวิกเตอร์ผู้บาดเจ็บเขาไม่ได้รับอันตรายมากเกินไป เขาคิดว่ามันเป็นสิ่งเดียวกันสำหรับคนอื่น ๆ แต่ใบหน้าของเขาถูกถ่ายเลือดออกหลังจากที่ได้เห็นพวกเขา

“พวกเจ้า…”

อาจารย์ที่เพิ่งร่ายคาถาและเพื่อนร่วมทีมของพวกเขาทั้งหมดนอนราบกับพื้นปกคลุมไปด้วยเลือด เขาไม่รู้ว่าพวกเขาตายหรือยังมีชีวิตอยู่

“ ฝ่าบาท ฝ่าบาท!”

เดโวรู ร้องออกมาราวกับว่าเขาเป็นบ้าอย่างรวดเร็วเขาเห็นนางฟ้าสีสันสดใสในความมืด

ผมสั้นของชาร์ลถูกย้อมด้วยเลือด เขาพะยุงร่างกายออกและเช็ดเลือดเหนียว ๆ ออกจากใบหน้าของเขาและลุกขึ้นอย่างไม่มั่นคงและมองอย่างว่างเปล่าไปที่นักสังหาร

เด็กผู้หญิงที่แต่งกายเปิดเผย ใบมีดสีเงินยามค่ำคืน