“ พี่สาวหยิน?”

หลินเสี่ยวคิดว่าในที่สุด เชนไตหยินก็เต็มใจที่จะยอมรับคำสารภาพของเขาและยิ้มอย่างมีความสุข เขาจ้องมองดวงตาของเชนไตหยินพยายามสืบหาความรู้สึกของเธอ แต่กลับได้รับการตอบกลับที่เข้าใจยาก

รอการตอบสนองนาน แต่คนที่เขาไม่กล้าพอที่จะยอมรับ …

“ โอเค หลินเสี่ยวเพราะเจ้าชอบข้ามากขนาดนั้นข้าจะเห็นด้วย…เจ้าเป็นผู้ช่วยชีวิติของข้า” เชนไตหยินยิ้มและผลักดันหลินเสี่ยว

เธอไม่ได้ใช้พละกำลังมากนัก แต่ก็ยังทำให้เขาล้มแล้วก็นั่งลงบนเขา!

แม้ว่าเธอจะยังคงได้รับบาดเจ็บเนื่องจากยาพิเศษของหลินเสี่ยว แต่เธอก็กลับมาเคลื่อนไหวได้ แม้ว่าเธอจะยังเจ็บปวดอยู่ แต่ก็ทนได้

“ หลินเสี่ยวขอโทษ…ข้า…ข้าไม่สามารถตอบสนองความคาดหวังของเจ้าได้ ข้ามีเหตุผลของข้าดังนั้นตอนนี้ข้าสามารถมอบตัวเองให้เจ้าเท่านั้น”

โดยกล่าวว่าเธอไขว้แขนแล้วจับชายเสื้อของเธอแล้ว…

เธอดูมีเสน่ห์เป็นพิเศษภายใต้แสงอาทิตย์ มีรอยฟกช้ำดำอยู่บนผิวหิมะสีขาวของเธอผิวของเธอก็ซีดเหมือนกันและรอยยิ้มของเธอดูเหมือนว่าเธอกำลังผลักตัวเอง แต่สิ่งนี้ไม่สามารถซ่อนเสน่ห์ไม่จำกัดของเธอได้

เห็นได้ชัดว่าเชนไตหยินมีความมั่นใจในตัวเองมากเกี่ยวกับเสน่ห์ของเธอและเมื่อเธอเห็นสีหน้าประหลาดใจของหลินเสี่ยวเธอก็เผยรอยยิ้มที่คลุมเครือ

“ พี่สาว? ท่านกำลังทำอะไรอยู่” หลินเสี่ยวพูเอย่างประหม่า

“ ฮี่ฮี่ ไม่ต้องห่วงแค่ทิ้งมันไว้กับพี่สาวของเจ้า…”

“ พี่สาวหยิน?”

มันเป็นเรื่องยากสำหรับหลินเสี่ยวที่จะควบคุมตัวเองหลังจากที่ได้เห็นคนที่เขารักเปลือยต่อหน้าเขาและเชิญเขา นอกจากนี้นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ? นี่อาจเป็นความหมายของเชนไตหยินเมื่อเขาพูดว่าเขาชอบเธอ

และตอนนี้ที่เธอทำสิ่งที่เขาคาดหวังไว้เขาควรจะมีความสุขและยอมรับมัน แต่เธอไม่ได้คาดหวังให้เขามองเธอด้วยความงุนงงและไม่ทำอะไรกับเธอ …

“ มาสิ หลินเสี่ยวเจ้าจะรออะไรอีก เจ้าไม่ชอบข้าเหรอ?”

มันไม่รู้สึกเหมือนว่าจะเพียงพอเพราะเขาไม่ได้ใช้ความคิดริเริ่มดังนั้นเธอจึงเชิญเขาอีกครั้งแล้วจึงเลื่อนลงบนตักของเขา

“ ให้ข้าบอกความลับกับเจ้า ข้าได้เรียนรู้มากมายและได้รับการฝึกฝนมากมายในพื้นที่นี้…ดังนั้นข้ารู้วิธีทำให้ผู้ชายมีความสุข!”

“ การฝึกอบรมและการเรียน? การฝึกอบรมประเภทใด พี่สาว? อย่าบอกข้า…”

“ ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าคิด แต่เป็นเพียงการดูและเรียนรู้ มันเป็นความรู้ที่สำคัญที่สามารถมีประโยชน์ในระหว่างการปฏิบัติภารกิจดังนั้นนักฆ่าทุกคนต้องเรียนรู้ … แต่ไม่ต้องกังวลร่างกายของข้ายังคงบริสุทธิ์ ~”

“ เอ่อนั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าหมายถึง…”

“ ไม่ต้องห่วง มาสิ!”

เมื่อเห็นว่าหลินเสี่ยวยังคงเคลื่อนไหวอยู่ได้อย่างไร เชนไตหยินคว้ามือของเขาไม่ให้เขาหนีจากนั้นจึงก้มตัวลงและจูบเขา

“ พี่สาว …อืมมม!?”

“ หลินเสี่ยวจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ปากของเขาถูกบล็อกโดยเธอ”

“ อืมมม…ฮิฮิ มันเป็นยังไง ไม่เลวใช่มั้ย”

“ มาสิ หลิยเสี่ยว ข้าเป็นของเจ้าแล้ว!”

“ พี่สาว… มะม่าย!”

หลินเสี่ยวรู้แล้วว่าเธอวางแผนจะทำอะไร หากสิ่งนี้ยังคงดำเนินต่อไปเขาจะได้รับสิ่งที่เขาต้องการและผู้หญิงที่เขารัก แต่ …

ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ต้องการเห็นผลลัพธ์แบบนั้น

ใช่ เขาไม่! แต่เขาเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเขาถึงปฏิเสธ … เขาชอบเธอมากและตอนนี้เธอไปกับเขา ทำไมเขาไม่ยอมรับมัน?

เขากำลังจะสูญเสียการควบคุม แต่เขายังคงยึดมั่นกัดฟันของเขาและทน

แต่ทำไม

ทำไมเขาไม่สามารถเผชิญหน้ากับมันและยอมรับเธอได้? นั่นคือผลลัพธ์ที่เขาต้องการใช่ไหม

ไม่! ไม่เลย!

นั่นไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เขาต้องการ!

“ พี่สาว…ไม่!”

ด้วยสติที่เหลืออยู่ล่าสุดของเขาเขาก็กัดลงบนปลายลิ้นของเขาและทำให้ตัวเองสงบลงด้วยความเจ็บปวด

หญิงสาวยังคงคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป แต่ถูกผลักออกไปอย่างกะทันหันและล้มลง … หลินเสี่ยวไม่ได้มองเขาถอดแจ็คเก็ตแล้วโยนมันทิ้ง

“สวมใส่มัน!”

“เอ๊ะ?”

เชนไตหยินไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะผลักเธอไว้และก้มหัวลง มอบเสื้อแจ็คเก็ตของเขา เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆอ้าปากเพื่อขอร้องเขา

“ หลินเสี่ยวเกิดอะไรขึ้น เจ้าไม่ชอบข้าเหรอ?”

“แน่นอนข้าชอบ…”

“ แล้วทำไมเจ้าปฏิเสธข้า”

“เพราะ…”

หลินเสี่ยวจ้องมองที่เชนไตหยินและสงบลงหลังจากยืนยันว่าร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอถูกคลุมด้วยแจ็คเก็ตของเขา เขาหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งเพื่อควบคุมแรงกระตุ้นและทำให้สมองของเขากลับมาทำงานได้ตามปกติ

เกิดอะไรขึ้นกับเขา?

ทำไมเขาถึงผลักเธอออกไปในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด เขาบ้า?

ไม่เขาไม่ใช่ เขาไม่รู้เหตุผลที่แน่นอน แต่เขาเชื่อในการเลือกของเขา!

เขาทำแบบนี้ไม่ได้!

เพราะมันไม่ถูกต้อง!

มีบางอย่างผิดปกติ!