แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นแค่เธอก็บอกได้ว่าเป็นแอนเดอร์สันแค่ด้วยเสียงที่น่าขยะแขยง!

“ ฮ่าฮ่า สโนว์รู้ไหมข้าชื่นชมเจ้าจริงๆ ลิ้นของเจ้ามีพิษแม้ในตอนนี้ ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าควรสรรเสริญความกล้าหาญของเจ้าหรือไม่

“ ไม่ เจ้าควรสรรเสริญความน่ารักของข้า! ความน่ารัก ข้ารักการถูกเรียกว่าน่ารัก!” สโนว์เย้ยหยัน

“น่ารัก? เจ้าเป็นผู้หญิงที่น่ารักจริงๆ” แอนเดอร์สันหยุดหัวเราะแล้ว“ ข้ายังจำช่วงเวลานั้นได้ ตาเฒ่าลามกปีเตอร์สันรักเจ้าจนบ้า เขายังพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการทำให้เจ้าเป็นคนพิเศษและลูกสาวของเขาตลอดไป…เจ้าน่ารักมาก ข้าจะชอบเจ้าเช่นกันถ้าข้าเป็นโลลิคอน”

“ ฮิฮิ ข้าจะเข้าใจว่าเจ้าพูดจาโอ้อวดข้า!” สโนว์ผงกหัวเธอและตอบอย่างพอใจ

“ เฮ้อเจ้า…” แอนเดอร์สันส่ายหัวอย่างไร้จุดหมายแล้วเริ่มเดินเข้าหาเธอ

เธอยังหัวเราะได้ยังไง? เธอไม่ได้ตระหนักถึงสถานการณ์ที่เธออยู่หรือไม่?

“ สโนว์ข้าไม่ต้องการรังแกเจ้า แต่เมื่อเจ้ามองไม่เห็นให้ข้าอธิบายให้เจ้า” แอนเดอร์สันยื่นหน้าท้องใหญ่มองลงไปที่เด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักคนนี้และพูดอย่างใจเย็นว่า“ นี่เป็นห้องใต้ดินลับของศาสนจักรสามารถเรียกได้ว่าเป็นคุก เรามักจะใช้มันเพื่อกำจัดคนทรยศหรือคนที่รั่วไหลความลับดังนั้นมันอาจมีกลิ่นเหมือนเลือดข้าหวังว่าเจ้าจะไม่สนใจ”

“ไม่มีปัญหา.”

“หึ.” แอนเดอร์สันยกคิ้วของเขาเมื่อเขาเห็นว่าสโนว์ยังสามารถตอบสนองได้อย่างสงบและพูดต่อไปว่า“ ไม่ใช่แค่ข้าเท่านั้นข้ายังมีลูกน้องที่ไว้ใจได้อีกหลายสิบคนและเจ้ามีสาวใช้เพียงคนเดียว ลูกน้องของเจ้าทุกคนก็ถูกมัดที่ค่ายและพวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“ ข้าเข้าใจแล้วเจ้ากำลังบอกว่าข้าตกหลุมพรางของเจ้าและข้าไม่สามารถต่อสู้ได้ตอนนี้และข้าเป็นเชลยของเจ้าใช่ไหม”

“ เอ่อ…ถูกต้อง”

แอนเดอร์สันเคยคิดว่าเธอจะเริ่มร้องไห้เขาไม่เคยคาดหวังว่าเธอจะเฉยเมยเหลือเกิน

มีบางอย่างผิดปกติกับเธอหรือไม่?

แม้ว่าจะมีคนกำลังซุ่มโจมตีอยู่รอบตัวเธอ ผู้หญิงคนนั้นยังคงแสดงออกอย่างไม่สะทกสะท้านและยังคงยิ้มอยู่ สาวใช้ของเธอกลัวและไม่สามารถยืนตรงได้จนลงไปนอนกอดดินแต่สโนว์ก็ไม่ได้สั่นกลัวอะไร

ดูเหมือนว่า …

“ สโนว์…เจ้ามีสิ่งที่เจ้าอยากถามข้า?”

“ ฮิฮิ อย่างที่คาดหวังจากอาร์คบิชอปแอนเดอร์สัน เจ้าฉลาดกว่าเซลิน่ามาก มันเหนื่อยกับการพูดกับเธอมันง่ายกว่ามากที่จะพูดกับเจ้า!”

“ เจ้าพูดถูกเซลิน่าหัวช้าไปหน่อยแต่เธอก็เป็นผู้ศรัทธาที่ภักดี” แอนเดอร์สันหยุดดูเซลิน่าแล้วเธอก็เข้าใจหลังจากโค้งคำนับจากไป

“ ดังนั้นสโนว์เจ้าต้องการถามอะไร ถ้ามันเกี่ยวกับปีศาจเลซเซอร์ ข้าสามารถบอกเจ้าได้”

“ ฮิฮิ ถ้าเป็นอย่างนั้นรีบรีบบอกข้าได้แล้ว!” สโนว์พยักหน้าและพูดอย่างตื่นเต้น“ พวกมันเป็นสัตว์ประเภทใด? พวกเขาแข็งแกร่งหรือไม่ พวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน? พวกเขาเชื่อฟังหรือไม่? เร็วเข้ารีบบอกข้าโอเคไหม”

“ เอ่อทำไมเจ้าถึงสงสัย…เจ้าเป็นเด็กเหรอ”

“ แน่นอนข้าเป็นเด็ก! ข้าเพิ่งอายุ 11!”

“ โอเคไม่เป็นไรในการบอกเจ้า…ปีศาจเลซเซอร์มีความแข็งแกร่งมากแต่มีความซับซ้อนในการสร้าง”

ในการสร้างปีศาจเลซเซอร์หรือสัตว์ประหลาด พวกเขาต้องการวัสดุเวทมนตร์ที่มีราคาแพงจำนวนมาก เพื่อให้ได้มาเหล่านั้นแอนเดอร์สันใช้เงินเป็นจำนวนมาก เพื่อที่จะลักลอบนำเข้ามาที่เซลิน่าเขาต้องผ่านปัญหามากมาย และสุดท้ายเขาก็ต้องแลกเปลี่ยนข้อมูลเกี่ยวกับปีศาจเลซเซอร์กับเชนยูจี เพื่อให้พวกเขาช่วยดูแลปัญหาของพวกเขา

“ นักฆ่าเชนยูจี …คือใคร” สโนว์สามารถเข้าใจความหมายพื้นฐานของคำพูดของแอนเดอร์สัน

“ เจ้าหญิงผู้ซึ่งหมั้นกับเจ้าชาย เชนไตหยิน เจ้าไม่รู้หรือ?”

“ ไม่ ข้าไม่คาดหวังว่าเป็นยัยจิ้งจอกเหม็นนั้น…ไอ้*** เธอกล้าอ่อยพี่ชายของข้าได้ยังไง ข้าจะฆ่าเธอ ถ้าข้ารู้…”

“เอ๋? อะไรนะ?”

“ แค่กๆ…ไม่มีอะไร อาร์คบิชอปแอนเดอร์สัน โปรดพูดต่อไป ข้าฟังอยู่”

สโนว์สามารถทิ้งเรื่องที่เกี่ยวกับเชนไตหยินไปได้ในตอนนี้เธอทำได้เพียงหวังว่าพี่ชายของเธอจะไม่ถูกหลอกมากเกินไปถ้าเขาถูกกินโดยเธอและสูญเสียความบริสุทธิ์ เธอก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องทำอะไร

เธอจะมอบครั้งแรกของพี่ชายให้ยัยจิ้งจอกนั้นได้อย่างไร?

แน่นอนสโนว์ไม่รู้ว่าเชนไตหยินพยายามอ่อยหลินเสี่ยวถ้าเธอรู้เธออาจจะระเบิดด้วยความโกรธ

ต้องขอบคุณเชนไตหยิน ทำให้เราสามารถลักลอบใช้วัสดุได้สำเร็จและตอนนี้เราสามารถก้าวไปสู่ขั้นตอนที่สองของการผลิตได้ วัสดุมีชีวิตคือวิญญาณมนุษย์” แอนเดอร์สันพูดอย่างใจเย็นว่าจะทำให้หนังศีรษะคลาน

ในการสร้างปีศาจเลซเซอร์ พวกเขาจะต้องใช้เวทมนตร์ดำที่โหดร้ายเพื่อทรมานมนุษย์และจากนั้นดึงวิญญาณของพวกเขาและฉีดมันเข้าไปในภาชนะสัตว์ปีศาจและหลังจากที่มีการแยกตัว การสลายตัวและการดูดซับ ปีศาจเลซเซอร์จะถือกำเนิดขึ้นมา

แผนดั้งเดิมของแอนเดอร์สันคือการนำผู้ศรัทธาที่คลั่งไคล้ของเขาไปยังทะเลสาบเดสแปร์เพื่อรับสิ่งที่ดีที่สุด แต่สโนว์ก็เข้ามาใกล้และทำให้แผนการของเขายุ่ง

โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างรางน้ำและฉากสุดท้ายของละครก็ดีกว่าที่วางแผนไว้!

“ สโนว์ โอ้สโนว์ เจ้าฉลาดเกินกว่าจะทำเพื่อตัวเองได้ เดิมทีข้าต้องให้เซลิน่ารับโทษเจ้าแต่ตอนนี้เจ้ามาหาข้า”

“โทษ? อ้อเข้าใจแล้ว.”

เธอคาดเดาว่าเขาวางแผนที่จะผลักทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้กับเธอตั้งแต่เธออยู่กับแอนเดอร์สันตลอดเวลาและมีส่วนร่วมในเกือบทุกอย่าง แม้ว่าเธอเพิ่งจะมาเพื่อสังเกตการณ์เขาแต่สำหรับโลกภายนอกเธอเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่าง ตั้งแต่นักบุญน้อยที่น่ารักนี้ยากที่จะแข็งแกร่งกว่าแอนเดอร์สัน

“ นักบุญผู้ไร้เดียงสาบนพื้นผิวแต่จริงๆแล้วคือแม่มดพยาบาท สโนว์! ฮ่าฮ่าชื่อเล่นนั้นเหมาะกับเจ้าจริงๆ เมื่อปีศาจเลซเซอร์เปิดเผยสู่สาธารณะ เจ้าจะถูกมวลชนรังเกียจและข้าจะกลายเป็นฮีโร่ของโบสถ์ อาร์คบิชอปต้นแบบและเซลิน่าซึ่งต้องเป็นแพะรับบาปไม่จำเป็นต้องอยู่ในสถานที่เช่นนี้อีกต่อไปและสามารถกลับมาที่เมืองวินเทอร์เรสกับข้าได้! ฮ่าฮ่า!”

แอนเดอร์สันพูดถึงแผนการของเขาอย่างอิสระเนื่องจากสโนว์ถูกจับได้แล้วเขาก็สามารถอวดความสุขใจในหัวใจของเขาได้

“ดังนั้นสโนว์ข้าขอโทษสำหรับสิ่งนี้” หลังจากพูดจบแอนเดอร์สันก็โบกมือ

ในขั้นต้นสโนว์ไม่เข้าใจความหมายของแอนเดอร์สัน แต่เข้าใจหลังจากรู้สึกถึงความรู้สึกเย็นยะเยือกบนข้อมือของเธอและถูกมัด

“ สโนว์แม้ว่าข้าจะเกลียดเจ้า แต่เจ้ายังเป็นเด็กอยู่ดังนั้นข้าจะไม่ทำอะไรกับเจ้าเลย ตราบใดที่เจ้าอยู่ที่นี่และรอจนกว่าการแข่งขันจะจบ”

“ ฮิฮิ ข้าต้องขอบคุณเจ้าจริง ๆ …สิ่งนี้คืออะไร” เธอไม่รู้ว่าใครกำลังกดไหล่ของเธอแค่มันเจ็บนิดหน่อย แต่เธอก็ไม่ส่งเสียงและแทนที่จะจับข้อมือหนัก ๆ บนข้อมือของเธอและถามอย่างสงสัย

“ นี่คือกุญแจมือคู่พิเศษที่สามารถระงับเวทมนตร์ได้ดังนั้นเจ้าจะไม่สามารถใช้คำอธิษฐานศักดิ์สิทธิ์…โอ้ใช่แล้วข้าได้ยินมาว่าเจ้าสามารถใช้มนต์ดำแน่นอนข้าไม่เชื่อแต่เจ้าไม่สามารถใช้สิ่งนั้นเช่นกัน” แอนเดอร์สันพูดอย่างจงใจเช่นเดียวกับที่เขาเตือนเธอว่าเขารู้มาตลอดว่าเธอสามารถใช้เวทย์มนตร์ดำได้

“ เอาล่ะ โอเค โอเค แขนไม่สำคัญ แอนเดอร์สันไม่ต้องกังวลข้าเป็นแค่เด็กข้าจะหนีไปได้อย่างไร”

รู้สึกถึงภาระที่หนักและหนักจากข้อมือของเธอ ขาสโนว์เริ่มอ่อนล้า เริ่มโค้งงอและเกือบล้มลงไป แต่เนื่องจากมีใครบางคนกำลังจับเธออยู่เธอจึงยังสามารถบังคับตัวเองให้ยืนขึ้นได้

“ แต่ข้ายังไม่เข้าใจแอนเดอร์สัน เจ้าวางแผนจะทำอะไร แม้ว่าเจ้าจะทำลายทัวร์นาเมนต์และตรึงมันไว้กับข้า มันดีสำหรับเจ้าหรือ? เจ้าไม่ได้ใช้ความพยายามอย่างมากในการสร้างปีศาจเลซเซอร์ลงเพื่อวางกรอบข้าใช่ไหม”

สโนว์ยืนนิ่ง ๆ และในขณะที่เธอแบกกุญแจมือหนักน้ำเสียงของเธอก็น่ารำคาญ

“ ทำไมเซลิน่าถึงภักดีต่อเจ้ามาก? จำเป็นต้องมีวิญญาณของมนุษย์และเมื่อวิญญาณออกจากร่างกายของเจ้าเจ้าจะตาย! ผู้ศรัทธาเหล่านั้นควรรู้ว่าไม่ว่าพวกเขาจะโง่เพียงใด แต่พวกเขายังคงเต็มใจเสียสละตัวเอง … เจ้า เจ้าพูดอะไรกับพวกเขา ทำไมพวกเขาถึงยอมเสียสละเพื่อตัวเจ้าเอง”

“ เจ้าอยากรู้ไหม”

“ข้าอยาก!”

“ อย่ารียร้อนหลังจากแผจบและเมื่อเจ้าถูกเผาทั้งเป็นแล้วเจ้าจะรู้”

“ ชิ ขี้เหนียว”

เนื่องจากเขาไม่ต้องการเปิดเผยข้อมูลเพิ่มเติม สโนว์พ่นคำเยือกเย็นและไม่ต้องเสียเวลากับเขา

“ พาพวกเขาไป!” แอนเดอร์สันสั่งอย่างใจแคบ

เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะสามารถจับสโนว์ที่หยิ่งยโสได้เขายังคงรู้สึกไม่ใช่ความจริง

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เท่าไหร่และสามารถใช้ปากของเธอได้เท่านั้น ในท้ายที่สุดเธอยังเป็นเด็ก

“ ครับ อาร์คบิชอป!”

หลังจากได้รับคำสั่งของพวกเขาแล้วผู้ศรัทธารอบๆใส่กุญแจมือเอโลน่าแล้วลากพวกเขาทั้งสองเข้าไปในส่วนลึกของคุก

“ นี้อ่อนโยนหน่อย! จริง ๆ … เอโลน่า ใช่หมวกโค้งเจ้าไหม?” ในห้องโถงมืดสนิทเสียงของหญิงสาวดังก้องกังวาน

“เอ๋? มันเป็น … นายหญิงขออภัย ข้าซ่อมมันแล้ว”

“ อย่าลืมไม่ว่าหมวกของเจ้าจะไม่สามารถโค้งงอได้ เอโลน่า เจ้าแตกต่างจากป้าของเจ้า ความบริสุทธิ์ของสายเลือดของเจ้าเป็นจุดอ่อนแต่ก็มีความแข็งแกร่ง อย่าลืมสิ่งนั้น”

“ โอ้…ข้าเข้าใจแล้ว นายหญิง”

ทันใดนั้นแอนเดอร์สันก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ

สายเลือด? ความบริสุทธิ์?

ตอนนี้เขากำลังคิดเรื่องนี้ สาวใช้เอโลน่าผมเทาดูคุ้น ๆ …