“หืม?”

ในป่าเดสแปร์ หญิงสาวผู้สง่างามมองไปทางไกลราวกับว่าเธอสังเกตเห็นพลังที่คุ้นเคย

เมื่ออยู่ไกลเกินไป เธอจึงรู้สึกได้ถึงความผันผวนบางอย่างจากฝั่งทะเลสาบและไม่สามารถยืนยันได้ว่ามันเป็นอะไร แต่เธอลังเลและหยุดเดิน

“ มีอะไร เอเลน่า เจ้าไม่ได้คิดถึงนายของเจ้าอีกแล้วใช่ไหม” โรซี่สังเกตุและหันไปรอบ ๆ แล้วล้อเธอ

“ฮึ.” เอเลน่าเพิกเฉยและมองไปที่เธออย่างเย็นชา

“ ชิ เอเลน่า เจ้าทำเป็นหยิ่งเพื่ออะไร! เจ้าเป็นแค่สาวใช้ที่ถูกเจ้านายของเจ้าทอดทิ้ง!”

โรซี่บุ้ยปากด้วยความไม่พอใจแม้ว่าการจ้องมองของเอเลน่าจะดูเย็นชามากขึ้นแต่เธอก็ไม่ถอย อย่างไรก็ตามการกระทำของเธอสนิทสนมยิ่งกว่า เธอกอดแขนของเอเลน่าแล้วดึงเธอไปข้างหน้า

“ หืมม ข้าอารมณ์ดีวันนี้เนื่องจากเจ้านายของเจ้าไม่ต้องการเจ้า ข้าจะพาเจ้าไปละกัน! เอเลน่า ไม่ต้องติดตามหลินเสี่ยวอีกต่อไป ทำไมเจ้าไม่มาเป็นสาวใช้ของข้าหลังจากการแข่งขันล่ะ? ข้ารับประกันได้ว่าข้าจะไม่ทิ้งเจ้าเหมือนหลินเสี่ยว!”

ข้าอยากถามใครไม่ชอบหน้าอกใหญ่? แม้ว่าบุคลิกของเอเลน่าจะน่ารังเกียจเล็กน้อย แต่โรซี่ก็ยังเต็มใจที่จะพาเธอออกไปจากหลินเสี่ยวและฝึกเธอ!

“ ข้า…หืมม ระวัง!”

เอเลน่ากำลังจะกล่าวคำพูดที่น่ารังเกียจสองสามอย่างเพื่อทำลายความหลงผิดของเธอ แต่เรดาร์มหัศจรรย์ของเธอก็ตอบสนองทันที!

ด้านหลังมีศัตรูสี่คน

“มันคือใคร?”

ด้วยความระมัดระวังเธอซีซาร์ก็สังเกตเห็นว่าศัตรูซุ่มโจมตีและดึงดาบของเขาออกมาทันทีเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้

ฉากต่อไปทำให้พวกเขาพูดไม่ออก

“เอ๋? ทำไมถึงเป็นวิทยาลัยลอรันอีกแล้ว ช่างโชคร้ายอะไรแบบนี…เดี๋ยว มีบางอย่างที่ไม่ถูกต้องทำไมพวกเขาถึงมีแค่สามคน? อีกสองคนอยู่ไหน”

พวกเขาได้ยินเสียงผู้หญิงที่คุ้นเคยในขณะที่สาวงามผมสั้นยื่นหัวออกมาจากพุ่มไม้แล้วก็ดึงกลับเข้าไปทันทีหลังจากเห็นทั้งสาม

“ สถาบันแบมบู”

หลังจากเห็นใบหน้าของเธอแล้ว ซีซาร์ก็จำได้ทันทีว่าเธอคือเด็กผู้หญิง เหยาซี่จากสถาบันแบมบู

“ อีกสองคนรอซุ่มโจมตีอยู่ใกล้ ๆ? พี่สาว ข้ารู้แล้ว … พวกเขาจะต้องวางกับดักและรอพวกเรา!”

เขาเชื่อว่าวิทยาลัยลอรันพยายามที่จะดูอ่อนแอแล้วดักจับพวกเขา!

“ ถ้าอย่างนั้นเราควรทำอย่างไร”

“ นี่คือทางเข้าที่แสดงบนแผนที่ แต่พวกเขาบล็อกมันไว้…เราสามารถไปรอบ ๆ จากด้านหลังและเข้าสู่ทางเข้าอีกทางหนึ่งเท่านั้น”

“ งั้นเรารีบหนีกันเถอะ!” เหยาซี่เร่ง

“หนี? เหอะ! นี่ไม่ใช่การหลบหนี … ข้าเรียกว่าหลีกเลี่ยง!”

“ โอเค โอเค เจ้าสามารถเรียกมันว่าอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการรีบไปได้แล้ว… อ่า!”

“ฮะ? เจ้าตะโกนหาอะไร

“ … อือออ ข้า ข้อเท้าแพลง”

“อีกครั้ง? ยัยโง่! เร็วเข้า ข้าจะให้หมู!

“ อือออ …น้องชายเจ้าเก่งที่สุด…”

ตลอดการทะเลาะกันนั้น วิทยาลัยลอรันจ้องมองพวกเขาตลอดเวลาและมองดูกันและกันด้วยความงงงวย

“ แปลก พวกเขาสามารถมาที่นี่ได้อย่างไร พวกเขามีแผนที่ด้วยเช่นกัน” โรซี่งงงวย

ชาร์ลกล่าวว่ามีแผนที่เพียงสองแผ่น แผนที่หนึ่งอยู่กับเขาและอีกแผนที่อยู่นี้ดังนั้น สถาบันแบมบูเอาแผนที่ของพวกเขามาจากไหน?

พวกเขาไม่สามารถคิดอะไรและไม่คิดมากเกินไป สถาบันแบมบูเป็นเพียงทีมเล็ก ๆ แม้ว่านักเวท เหยาซี่นั้นแปลกเล็กน้อยและไม่ดูเป็นคนงี่เง่าเหมือนลักษณะเธอ แต่พวกเขาก็เป็นแค่ทีมที่ไม่สามารถทำอะไรได้มากมาย

วิทยาลัยลอรันมาถึงที่ทางเข้าและตราบใดที่พวกเขาค้นหาเพียงเล็กน้อยพวกเขาก็จะได้พบกับหลุมฝังศพเงิน!

นี่คืออาคารโบราณที่มีเสาหินแตกและขั้นตอนมอสที่ล้อมรอบด้วยต้นไม้และเถาวัลย์ขนาดใหญ่ ดูเหมือนว่าจะเป็นเนินดินธรรมดาจากระยะไกลถ้าพวกเขาไม่มีแผนที่มันคงต้องใช้ความพยายามสักหน่อยในการหาทางเข้านี้

“ โอเค ไปกันเถอะ!”

ด้วยการนำของซีซาร์ พวกเขาเข้าไปในซาก

เอเลน่าลังเลอีกครั้งขณะที่พวกเขาเข้าไป

ด้วยเหตุผลบางอย่างการรับรู้เวทย์มนตร์ของเธอก็ไร้ประโยชน์เหมือนถูกบล็อกโดยบางสิ่ง

เกิดอะไรขึ้น?

มีคนตั้งอุปสรรคในการบล็อกทักษะการรับรู้ในสถานที่เช่นนี้?

แปลก…

เอเลน่าเงียบไปครู่หนึ่ง แต่เมื่อเห็นว่าคุณหนูนั้นกำลังพูดอะไรบางอย่างเธอก็เชื่อฟังพวกเขา

สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ทำให้ชีวิตของเธอเกือบเสียชีวิต …

…

…

ในอีกด้านหนึ่งคือ เกาะเดสแปร์

มีการแสดงฉากที่น่าตกใจอย่างเงียบ ๆ

นั่นคือสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ สูงเท่าชายหลายคน ร่างกายที่เต็มไปด้วยขนสั้นสีดำเนียนลื่นที่ทำให้คนอยากลูบไล้ ขาทั้งสี่ของมันวิ่งผ่านป่าอย่างรวดเร็วหางยาวเหยียดไปมาด้านหลังดูเหมือนว่ามันจะมีหูรูปสามเหลี่ยมสองอันน่ารัก เมื่อมองใกล้ ๆ มันดูเหมือนแมวตัวใหญ่ที่มีดวงตาสีแดงเลือด

แม้กระทั่งคนแปลกหน้าก็มา …

บนคอของสัตว์ประหลาดนั้นเด็กหญิงตัวน้อยกับเสื้อคลุมสีขาวกำลังนั่งอยู่!

“ อ่าาาา …สดชื่นจัง!”

แมวดำวิ่งเร็วและสโนว์ก็สามารถสัมผัสกับรถไฟเหาะที่หายากได้ตามธรรมชาติ

รู้สึกถึงกระแสลมแรง สโนว์จับตัวขนของเธอขณะที่เสื้อคลุมของเธอถูกลมพัดและเธออดไม่ได้ที่จะร้องออกมาอย่างมีความสุข

ในท้ายที่สุดเธอยังเป็นเด็กหญิงอายุ 11 ปี เธอจะได้ขี่แมวเมื่อไหร่?

ตามที่คาดหวังจากปีศาจระดับสูง เธอมักจะดูเหมือนจะเป็นสาวใช้ที่น่ารักและเชื่อฟัง แต่ทันทีที่เปลี่ยนกลับออร่าปีศาจของเธอทำให้เกิดความกลัว! แต่สโนว์ก็ไม่ได้สนใจและสนุกกับการนั่งของเธอ

หนึ่งคือนักบุญจากคริสตจักรและอีกคนเป็นปีศาจระดับสูงพวกเขาควรจะเป็นศัตรูมนุษย์ แต่กลายเป็นสัตว์ขี่และเจ้านายแทนที่

โชคดีที่ไม่เหลือหลายทีมและทีมที่เหลือก็เดินวนไปรอบ ๆป่าเดสแปร์ ดังนั้นเอโลน่าและสโนว์จึงสามารถไปได้อย่างอิสระ

“ เร็วเข้า เอโลน่า! มิฉะนั้นน้าที่รักเจ้าอาจเดือดร้อน!”

แทนที่จะบอกว่าเธอเป็นห่วงเอเลน่า มันเหมือนว่าเธอกำลังสนุกกับการขี่มากกว่า

ภายใต้คำสั่งของเธอ เอโลน่าร้องเมี๊ยวและเพิ่มความเร็วในทันที

เธอออกแรงมากขึ้นและเธอก็ขุดหลุมลึกด้วยกรงเล็บของเธอ ร่างใหญ่ของเธอก็พุ่งผ่านอากาศหลายสิบเมตรซึ่งสั่นสะเทือนไปทั่วพื้นดิน

“ อ่า…เจ้าแมวโง่! เบามากกกว่านี้ เจ้าต้องการสลัดข้าหรือไง?”

สโนว์จับแน่นบนขนของเธอจนเกือบตกลงมาจากการโยนที่รุนแรง

มันเหมือนกับว่าเอโลน่ารู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะเธอชะลอตัวลงเล็กน้อยและมุ่งหน้าไปยังใจกลางของเกาะ

“ฟู่…”

สโนว์นอนบนขนของเธออย่างสบายและพบว่ามันตลก

แมวตัวนี้น่ารักเกินไปเธอถูกกลั่นแกล้งมาก่อน แต่แม้หลังจากที่เธอเปลี่ยนกลับมาและข้อจำกัดของเธอก็ถูกลบไป เธอไม่ได้แก้แค้นและยังเชื่อฟังอยู่และยอมให้เธอขี่ … สโนว์ไม่เข้าใจ เธอกลัวเธอและลืมที่จะต่อต้านหรือไม่หรือว่าเธอแค่ต้องการช่วยเอเลน่าและไม่อยากยุ่งกับมัน

ถ้าเอโลน่ากลายเป็นศัตรูไม่มีอะไรที่สโนว์ทำได้ แต่ตอนนี้เธอฟังอย่างเชื่อฟังเธอก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว

การฝึกอบรมตามปกติของเธอมันใช้งานได้หรือไม่

ฮิฮิ แมวตาแดงทุกคนอาจเป็นมาโซตามธรรมชาติเหมือนสาวใช้ที่ผ่านการฝึกฝนก็ได้

สโนว์ยินดีอย่างยิ่งในการเลือกของเธอ

เธอหยิบเอโลน่าขึ้นมาและพี่ชายของเธอหยิบเอเลน่าขึ้น พวกเราพี่น้องหยิบอัญมณีขนาดใหญ่ขึ้นมาจริงๆ!

“ ข้าไม่รู้ว่าพี่ชายรู้หรือไม่ แต่เอเลน่าน่าจะโอเคถ้าเขาอยู่ที่นั่น แม้ว่าเขาจะถูกล่อลวงโดยเจ้าหญิงจิ้งจอกตัวนั้น…ไม่เอเลน่ายังไม่ตาย! ถ้าเธอตายความพยายามทั้งหมดของข้าจะไร้ประโยชน์!”

“ เร็วเข้า เอโลน่า เราอาจเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยป้าของเจ้าได้! เร็ว!”

“เหมี๊ยว!”

แมวดำตัวโตกระโดดขึ้นมาและทำให้นกตกใจ

…

…

“ เรายังคงไปต่อ?”

ในเวลาเดียวกันทั้งสามคนจาก วิทยาลัยลอรัน มาถึงในส่วนลึกของซาก …

ก่อนเข้าพวกเขาคิดว่าจะหาได้ง่าย แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็รู้ว่าทางเดินนั้นแคบและมีซากปรักหักพังอยู่ทุกที่ ดังนั้นจึงมีทางตันมากมายเหมือนเขาวงกต

เอเลน่าเริ่มตื่นตระหนกมากขึ้นเมื่อพวกเขาก้าวไปข้างหน้า

ทักษะการรับรู้ของเธอไร้ประโยชน์อย่างสมบูรณ์ เธอคุ้นเคยกับการรับรู้สภาพแวดล้อมของเธออย่างดังนั้นในตอนนี้เธอจึงตาบอดและไม่สบายใจ

พวกเขาเดินตามแผนที่เลี้ยวซ้ายและขวาและในที่สุดก็เดินผ่านทางเดินแคบ ๆ และทิวทัศน์ก็เปิดขึ้นต่อหน้าพวกเขา!

มันเป็นถ้ำขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยผลไม้ใบไม้สีเงินเท่าที่ดวงตาสามารถมองเห็นมันงดงามมาก

แสงอาทิตย์ส่องผ่านเข้าไปในรูบางรูบนเพดานเหมือนเสาไฟทั้งถ้ำเป็นเหมือนทะเลผลไม้ใบไม้สีเงินที่มีสีเหลืองอ่อนผลไม้ที่เปล่งแสงจาง ๆ

นี่เป็นหลุมฝังศพเงินในตำนานหรือไม่?

“ว้าว! เยอะจัง! ตอนนี้เรากำลังจะได้ที่หนึ่งแล้ว!” โรซี่เป็นคนแรกที่ตอบโต้และตะโกนอย่างตื่นเต้น

ด้วยผลไม้ใบไม้เงินจำนวนมากอันดับแรกคือของพวกเขา!

ขณะที่โรซี่กำลังจะวิ่งไปเก็บผลไม้ซีซาร์ก็หยุดเธอทันที

“ ซีซาร์มีอะไรผิดปกติหรือ”

โรซี่ไม่เข้าใจและเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นเธอสังเกตเห็นว่าซีซาร์กำลังมองหาที่อื่น ขณะที่เธอเดินตามสายตาเขาเห็นคนที่คุ้นเคย

“ยินดีต้อนรับ”.

ร่างอ้วนโผล่มาด้านหลังพวกเขา พวกเขาหันหลังเมื่อได้ยินเสียงทักทาย

“ เจ้า…บาทหลวงแอนเดอร์สันเหรอ? ข้าเคยเห็นเจ้ามาก่อนทำไมเจ้ามาที่นี่!” โรซี่เห็นคนที่คุ้นเคยและอยากจะไปทักทายเขาโดยไม่สนใจแต่ถูกซีซาร์จับไว้

“เดี๋ยว!”

ซีซาร์จับแขนของเธอและไม่ปล่อยให้เธอไปและมองกลับไปที่เอเลน่า เขาสังเกตเห็นความรู้สึกไม่สบายจากดวงตาของเธอและบังคับให้โรซี่ดึงกลับไปข้าง ๆ เขาและเตรียมพร้อม

มีบางอย่างไม่ถูกต้อง!