เวทมนตร์ระดับที่ห้า ใบมีดน้ำแข็ง!

นั่นเป็นเวทมนตร์ที่แข็งแกร่งที่สุดที่หลินเทียนสามารถร่ายได้โดยใช้เวทมนตร์สร้างน้ำแข็งแตกเป็นเสี่ยง ๆ และใช้เข้าฟันคู่ต่อสู้ให้เป็นชิ้น ๆ ! พร้อมกับฝนน้ำแข็งของเหยาซี่ พวกเขาสามารถจัดการสัตว์ประหลาดเหล่านี้ได้อย่างแน่นอน

ไพลินที่ส่องแสงได้ควบคุมพลังเวทย์มนตร์และรวบรวมมันเป็นผลึกน้ำแข็งจากนั้นตามคำสั่งของหลินเทียน มันแตกเป็นใบมีดน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนและพุ่งไปข้างหน้า

ในเวลาเดียวกันเวทมนตร์ของเหยาซี่ก็เกือบจะเสร็จแล้วเช่นกัน

แต่…

“ ฝะฝนน้ำแข็ง! …เอ๊ะ? เกิดอะไรขึ้นทำไมมันถึง…?”

ขณะที่ฝนน้ำแข็งกำลังจะตก เหยาซี่ก็หยุดลงและวงเวทย์ก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ ขาของเธออ่อนลงขณะที่เธอได้รับผลกระทบจากเวทมนตร์และเธอก็ทรุดลงกับพื้น

“ อือออ…ทำไมมันถึงล้มเหลว”

“ ฮะ? มันล้มเหลว?”

หลินเทียนขมวดแน่น แต่เขาไม่มีเวลาบ่นและทำได้แค่มุ่งเน้นไปที่การร่ายเวทย์มนตร์ของเขา

คลื่นของการระเบิดที่คมชัดดังขึ้นเมื่อน้ำแข็งพุ่งเข้าสู่เป้าหมายของพวกเขาและระเบิดออกเป็นเมฆหมอกสีฟ้าอ่อนที่ไม่กระจายตัวจนกระทั่งหลายสิบวินาทีต่อมา

คุณควรรู้ว่าแม้แต่นักรบระดับหกก็ไม่สามารถต้านทานใบมีดน้ำแข็งด้วยร่างกายของพวกเขาได้ดังนั้นเขาจึงมั่นใจว่าสัตว์ประหลาดเหล่านั้นถูกสับเป็นเนื้อสัตว์

หลินเทียนจึงหันกลับมาและเตรียมพร้อมที่จะช่วยพี่สาวของเขา

มันแปลกจริงๆ เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพี่สาวของเขาถึงได้ใช้เวทมนตร์ไม่ดี ระดับของเธอนั้นใกล้เคียงกับเขาอย่างชัดเจน แต่เธอไม่สามารถทำได้แม้กระทั่งวงเวทย์ขั้นพื้นฐานที่สุดและมักจะทำผิดพลาด

“ พี่สาวทำไม…”

“ระวัง!!!” ก่อนที่เขาจะถามจบพี่สาวของเขาก็ร้องเสียงหลง

“อา? เจ้าสัตว์ประหลาดพวกนั้นมันเป็นเนื้อไปแล้ว ข้า…”

หลินเทียนรู้สึกว่าหลังของเขาตึง

“อะไร?”

เขาหันไปมองข้างหลัง แต่ก่อนที่จะได้ภาพที่ชัดเจนเขาก็ได้รับคำตอบที่ไม่ชัดเจน

หมัดของสัตว์ประหลาดอยู่ข้างหลังเขา

กำปั้นขนาดใหญ่ตกลงบนหลังของเขาและส่งให้เขาบินไปเหมือนกระสอบทราย เขาตกลงไปเหมือนกองขยะแขนขาของเขาบิดเบี้ยวในตำแหน่งที่ผิดธรรมชาติ

“ น้อง!? น้องชาย!?”

ใครจะรู้ว่าเธอได้รับพลังงานมาจากไหน เหยาซี่รีบวิ่งไปและทันใดนั้นเธอก็สามารถแสดงความเร็วที่น่ากลัวและสามารถหลบหลีกเท้าของสัตว์ประหลาดที่กำลังจะขยี้เธอได้

“ เจ้างี่เง่า! ข้าบอกให้เจ้าระวังไม่ใช่เหรอ”

เหยาซี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอแทบจะหลีกเลี่ยงความตายในลักษณะเดียวกันและวิ่งไปจับหลินเทียนที่หมดสติไม่สามารถหยุดน้ำตาของเธอได้

ทำไมสัตว์ประหลาดเหล่านี้ถึงแข็งแกร่งมาก? เวทมนตร์ระดับที่ห้าไม่ได้ทำร้ายพวกมันเลยแม้แต่น้อย ใบมีดน้ำแข็งก็ไม่ได้ทำลายผิวหนัง!

เพื่อที่จะเอาชนะพวกเขาอาจต้องการระดับที่หก … ไม่อย่างน้อยเวทมนตร์ระดับหก! เวทระดับเจ็ด! ไม่ต้องพูดถึงเวทมนตร์ระดับที่เจ็ดหรือหกเหยาซี่ไม่สามารถแม้แต่จะร่ายเวทย์ระดับห้าธรรมดาได้ เธอจะต้านทานได้อย่างไร?

เจ้าชายซีซาร์ผู้โด่งดังจากวิทยาลัยลอรันไม่ได้ถูกสัตว์ประหลาดเหล่านี้จัดการด้วยหรือ? พวกเขาทำอะไรได้?

น้องชายของเธอที่ร่างกายหักทั้งตัวอยู่ในอ้อมกอดของเธอ กำแพงเย็นยะเยือกอยู่ข้างหลังเธอและมีสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวสามตัวอยู่ตรงหน้าเธอ…เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังและตกอยู่ในอันตรายถึงตาย

ความสิ้นหวังแทบจะกลืนกินสติของเธอเธอไม่สามารถแม้แต่จะเงยหน้ามองสัตว์ประหลาดเหล่านั้นได้ แต่เธอปิดตาของเธออย่างแน่นหนาและจับตัวหลินเทียนอย่างหมดหวังและเตรียมพร้อมที่จะไปกับหลินเทียน

แม้ว่าน้องชายของเธอจะมีนิสัยที่ไม่ดีเล็กน้อยในการโลภมากเกินไปสำหรับข้อได้เปรียบเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เขาก็เป็นเด็กดี บางทีเธออาจไม่ใช่พี่สาวที่ดีและไม่สามารถพาน้องชายไปในเส้นทางที่ถูกต้องซึ่งนำไปสู่โศกนาฏกรรมครั้งนี้ …

เฮ้อคงจะดีไม่น้อยถ้าพวกเขาได้พบน้องชายที่โตเต็มที่

ก่อนที่เธอจะเสียชีวิต เหยาซี่ใช้แก้มของเธอถูหน้าผากของหลินเทียนและพยายามที่จะรู้สึกถึงอุณหภูมิร่างกายของเขาและเธอก็ประหลาดใจที่ค้นพบบางอย่าง

“ เอ๊ะ? เขายังหายใจ?”

แม้ว่าสัตว์ประหลาดจะแข็งแกร่งมาก แต่ไม้เท้าไพลินของเขาก็แตกเป็นชิ้น ๆ และสามารถปกป้องชีวิตของเขาได้

“ เขายังมีชีวิตอยู่? เยี่ยมมากเขายังมีชีวิตอยู่!”

เหยาซี่ตะโกนอย่างตื่นเต้น แต่เสียงที่อยู่ใกล้ดึงเธอกลับสู่ความเป็นจริง

ดูเหมือนว่าเธอหัวเราะทำให้สัตว์ประหลาดโกรธขณะที่พวกมันร้องโหยหวนและกระทืบพื้น ผลไม้ใบไม้สีเงินถูกเหยียบเป็นข้าวต้มและพวกมันก็กระโจนเข้าหาเธอ

กลัว? สิ้นหวัง?

ไม่เธอไม่กลัวอีกต่อไป!

ไม่เป็นไรสั ตว์ประหลาดไม่น่ากลัวตราบใดที่น้องชายของเธอยังมีชีวิตอยู่เธอก็ไม่ต้องกังวล!

ถูกต้องคราวนี้เธอตัดสินใจว่าจะปกป้องน้องชายของเธอ!

แม้ว่าเธอจะโง่และไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้วงเวทย์สมบูรณ์และระดับเวทย์มนตร์ของเธอก็เป็นเพียงระดับที่ห้าที่น่าสมเพช แต่ก็ล้มเหลวแม้กระทั่งฝนน้ำแข็งพื้นฐานที่สุด แต่ แต่ …

เธอเชื่อว่าเธอทำได้เธอสามารถกำจัดสัตว์ประหลาดเหล่านี้ได้อย่างแน่นอน!

นั่นไม่ใช่ภาพหลอนหรือเป็นแค่เรื่องไร้สาระ แต่มันเป็นความรู้สึกที่สมจริง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอรู้สึกเช่นนั้นแม้ว่าเธอเองจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไรทุกครั้งที่เธอตกอยู่ในอันตรายตราบใดที่เธอยังมีความกล้าที่จะมีชีวิตอยู่ ความรู้สึกนั้นก็จะผุดขึ้นมาทันที!

มันเป็นพรสวรรค์ที่มีมา แต่กำเนิดพลังลึกลับที่แฝงอยู่ในตัวเธอและตัวเร่งปฏิกิริยาก็คือความกล้าหาญ!

เหยาซี่ผู้ขี้ขลาดไม่เคยมีสิ่งที่มีค่าเช่นความกล้าหาญ แต่เพื่อปกป้องครอบครัวของเธอเธอต้องหาความกล้าหาญ

และความกล้าหาญทำให้เธอสามารถควบคุมพลังนั้นได้!

ปีศาจเลสเซอร์เหล่านี้เทียบได้กับนักรบระดับหกที่มีร่างกายพลังป้องกันที่แข็งแกร่งไม่ต้องพูดถึงเวทมนตร์ระดับห้าเวทมนตร์ระดับหกอาจไม่สามารถจัดการกับพวกมัน แม้แต่คลื่นดาบของซีซาร์ก็แทบจะทำไม่ได้ เว้นแต่คุณจะเป็นคนผิดปกติเช่น หลินเซียวที่สามารถร่ายเวทย์ระดับเจ็ดได้คนปกติก็ไม่มีโอกาส

การโจมตีตามปกติของปีศาจเลซเซอร์นั้นเหมือนกับทักษะการต่อสู้ของนักรบระดับหก เหยาซี่ไม่สามารถแม้แต่จะป้องกันได้หากเธอใช้โล่เวทย์มนตร์

อย่างไรก็ตามเธอเชื่อมั่นในตัวเอง

เธอผู้มีความกล้าหาญไม่เคยแพ้!

“ ไม่ว่าจะมีอำนาจอะไรโปรดมอบให้ข้าด้วย!”

ด้วยเสียงร้องเบา ๆ การไหลเวียนของเวทมนตร์ที่รุนแรงเริ่มหมุนวนภายในถ้ำ ทุก ๆ เวทมนตร์พลังธาตุทุกชิ้นบินไปหาเหยาซี่ทันที

ตูม!

หมัดของสัตว์ประหลาดที่ควรจะทำให้เหยาจซี่แบนลงเป็นแพนเค้กได้หยุดลงอย่างประหลาดกลางอากาศ มันเหมือนกับว่ามันชนกับกำแพงอากาศที่มองไม่เห็นและไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้เลย!

หากการไหลของเวทมนตร์สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้จะทำให้ผู้คนหวาดกลัวจนตาย …

พายุทอร์นาโด!

ใช่พายุทอร์นาโดพลังเวทอาละวาด! และ เหยาซี่อยู่ในใจกลางของมัน

การดูดและการกลืน … เธอเป็นเหมือนขุมพลังเวทย์มนตร์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่ดูดซับเวทมนตร์ทั้งหมดที่อยู่รอบตัวเธออย่างบ้าคลั่ง

ภายในไม่กี่วินาทีกระแสไฟที่แผดเผาหายไปและพลังเวทย์ทั้งหมดภายในถ้ำก็ถูกดูดจนแห้งสนิท

เหยาซี่หายใจเข้าลึก ๆ และยืนขึ้นอย่างอ่อนแรง ผมสีดำของเธอเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลแดงที่สวยงามและอากาศในตัวเธอนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

เหล่าปีศาจเลซเซอร์ที่รู้เพียงทำตามคำสั่งเท่านั้นส่งเสียงโหยหวนอย่างน่ากลัวและแม้แต่ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

เหยาซี่หายใจเข้าราวกับว่าเธอกำลังตอบสนองต่อความกลัวของพวกเขาและค่อยๆลืมตาขึ้น

สีขาว

รูม่านตาสีดำของเธอกลายเป็นสีขาวบริสุทธิ์

เธอจ้องมองสัตว์ประหลาดตรงหน้าด้วยดวงตาสีขาวราวกับปีศาจของเธอ ผมสีน้ำตาลแดงของเธอปลิวไสวโดยไม่มีลมใด ๆ ในทันใดนั้นเธอก็เหมือนเทพ!

“ พวกเจ้าอ่อนแอเกินไป”

เธอค่อยๆยกมือขึ้นแล้วยื่นนิ้วชี้ชี้ไปที่สัตว์ประหลาด

“ …ระเบิด”

ด้วยคำสั่งของเธอเวทมนตร์อาละวาดก็พุ่งสูงขึ้น

สัตว์ประหลาด? ปีศาจเลซเซอร์?

ไม่พวกเขาหายไปหมดแล้ว

สิ่งเดียวที่ปรากฏในดวงตาสีขาวของเธอคือดอกไม้ไฟ

ดอกไม้เพลิงอันรุ่งโรจน์ของเลือดเนื้อ