หลินเซียวไม่เคยวางแผนที่จะเล่นซ้ำซากแบบนี้ แต่เขาไม่มีทางเลือก

สโนว์บอกเขาก่อนหน้านี้ว่าเธอได้ส่งสัญญาณไปยังผู้คุมไม้กางเขนแล้วดังนั้นสิ่งที่เขาต้องทำคือรออย่างเงียบ ๆ

แน่นอนว่าหลินเซียวมีความสุขกับการรอรับ แต่อย่างอื่นทำให้เขายุ่งอีกครั้ง

อย่าลืมว่าซีซาร์และโรซี่ยังคงหมดสติที่หลุมผลไม้สีเงินและปีศาจเลซเซอร์ยังไม่ตายทั้งหมด!

หากปราศจากการควบคุมของแอนเดอร์สัน สัตว์ประหลาดเหล่านี้ก็เผยให้เห็นด้านที่โหดร้ายบางตัววิ่งเข้าหาป่าอย่างดุเดือดบางตัวกลับไปที่หลุมผลไม้สีเงินและดูเหมือนต้องการจะฆ่าซีซาร์และโรซี่

นี่เป็นเรื่องใหญ่เขาจึงต้องลากร่างกายที่สะบักสะบอมและทำงานต่อไป

หลังจากพบกับสโนว์ไม่นานพวกเขาต่างก็ออกไปทำสิ่งต่างๆของตัวเอง

สโนว์พาเอโลน่าไปไล่ตามปีศาจเลสเซอร์ที่หลบหนีและหลินเซียวลากตัวไปด้วยการสนับสนุนของเอเลน่า

พวกเขายังคงจริงใจเมื่ออยู่ที่นั่น แต่เมื่อพวกเขาอยู่คนเดียวและอยู่ใกล้ ๆ กันบรรยากาศก็เริ่มคลุมเครือ

หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นพวกเขาก็ยังไม่พบวิธีใหม่ในการโต้ตอบซึ่งกันและกัน ความสัมพันธ์เก่าของพวกเขาพังทลายลงอย่างสมบูรณ์ แต่ความสัมพันธ์ใหม่ยังไม่ได้รับการยอมรับดังนั้นตอนนี้มันจึงน่าอึดอัด

สะอื้น สารภาพ ระบายความในใจหากสัญญาทาสเป็นเหตุให้พวกเขาไม่มีวันเชื่อใจกันเหตุการณ์นี้ก็เป็นโอกาสที่จะปล่อยให้ความไว้วางใจงอกงามขึ้นระหว่างพวกเขา

ในที่สุด หลินเซียวก็รู้ว่าเอเลน่าไม่เต็มใจที่จะให้เขาตายและเอเลน่าก็ตระหนักว่าเธอไม่สามารถฆ่าเขาได้ เธอถึงกับหลั่งน้ำตาและเลือดออกเพื่อเขา …

นับประสาอะไรกับเอเลน่าถ้านี่เป็นวันที่ผ่านมาหลินเซียวก็ไม่มีทางเชื่อเช่นกัน

เอเลน่าจะร้องไห้และทำร้ายตัวเองเพื่อเขา? อย่าโง่ไปหน่อยหลินเซียวคงไม่ได้ฝันถึงสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ในที่สุด …

ท้ายที่สุด มันไม่ใช่ความฝันหรือภาพหลอนเอเลน่ากำลังสนับสนุนเขาในตอนนี้ แม้ว่าการแสดงออกของเธอจะยังคงเย็นชาเช่นเคย แต่ก็มีร่องรอยของความอ่อนโยนอยู่ในดวงตาของเธอ

จะดีแค่ไหนถ้าเอเลน่าเป็นเพียงสาวใช้ธรรมดา

กับสาวใช้แบบนี้ ผู้ชายจะขออะไรได้อีก?

“เจ้ากำลังมองอะไร? ลามก!” เมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองของเขา เอเลน่าจึงดึงผ้าที่หน้าอกของเธอให้แน่นขึ้นเพื่อต้องการหลบเลี่ยงการแอบมองของเขา แต่มันก็ให้ผลตรงกันข้ามไม่เพียงแต่จะไม่ปกปิดมันเท่านั้น แต่ยังสั่นอย่างรุนแรงยิ่งขึ้นเนื่องจากการเคลื่อนไหวของเธอ

ตอนนี้หลินเซียวมีแขนข้างหนึ่งพาดไหล่ของเธอและร่างกายครึ่งหนึ่งของเขาพิงเธอ ทั้งสองไม่สามารถเข้าใกล้ได้หลินเซียวยังสามารถได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างกายของเธอ

“ เจ้าไม่ได้คิดอะไรสกปรกใช่ไหม”

“อะไร? หลงตัวเอง! เจ้าคิดว่าเจ้าสวยขนาดนั้นเลยเหรอ? แมวโง่” เขาตอบโต้เธอโดยไม่รู้ตัว แต่ก็เสียใจหลังจากที่พูดไป

ปกติเขาจะหัวเราะในสถานการณ์แบบนี้ทำไมเขาถึงต้องปฏิเสธล่ะ?

เว้นแต่เขาจะไปหาเอเลน่า …

ไม่ไม่! ไม่อย่างแน่นอน!

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้นหลินเซียวก็รู้สึกอึดอัด เขารู้สึกว่าแก้มของเขาร้อนขึ้น แต่เขาก็ยังแสร้งทำเป็นสงบ

และเป็นเช่นนั้นพวกเขามุ่งหน้าไปยังซากปรักหักพังอย่างเชื่องช้าโดยไม่มีใครพูดกัน

เนื่องจากสายเลือดแมวดำตาแดงอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ เอเลน่าจึงมีความสามารถในการฟื้นฟูที่แข็งแกร่งดังนั้นเธอจึงพยุงร่างของหลินเสี่ยวได้

“ แปลกจังเกิดอะไรขึ้น”

บางทีอาจเป็นเพราะซากปรักหักพังถูกทำลายไปเกือบหมด เอเลน่าจึงสามารถใช้ทักษะการรับรู้ของเธอภายในรัศมีเล็กน้อย ในขณะที่พวกเขากำลังเดินเธอก็สังเกตเห็นความผันผวนของเวทมนตร์แปลก ๆ

เธอสบตากับหลินเซียวและเขาก็เข้าใจโดยที่เธอไม่ต้องพูดอะไร

ดังนั้นทั้งสองจึงเร่งฝีเท้าและมุ่งหน้าไปยังถ้ำที่คุ้นเคยเพื่อค้นหาซีซาร์และโรซี่

นอกจากพวกเขาแล้วยังมีคนโง่อีกสี่คนสมาชิกสถาบันแบมบูสองคนที่ทางเข้าและพี่น้องอีกสองคนกำลังรวมตัวกันอยู่ที่มุมหนึ่ง แม้ว่าพวกเขาจะหมดสติ แต่พวกเขาก็ยังคงแสดงออกถึงความสนิทสนมเหมือนน้องชายและพี่สาว

สองคนนี้แสดงความรักต่อกันจริงๆพวกเขาไม่ลืมที่จะกอดกันแม้ในยามที่หมดสติ…ไอ้บ้าเพราะคุณรักกันมากขนาดนี้ ไปแต่งงานไป! ตราบใดที่ยังมีความรักไม่สำคัญว่าคุณจะเป็นพี่น้องกันใช่ไหม?

แน่นอนว่านั่นเป็นเพียงแค่หลินเซียวเยาะเย้ยพวกเขาภายในใจของเขาไม่ต้องการให้พวกเขาร่วมประเวณี …

เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในถ้ำด้วยความประหลาดใจมีซากศพ ปีศาจเลซเซอร์สามตัวอยู่ตรงหน้าเหยาซี่ …ไม่ไม่ใช่ซากศพ แต่ชิ้นเนื้อ!

ร่างของปีศาจเลซเซอร์ยากจะทำลายแต่ตอนนี้มันเป็นเพียงกองเนื้อที่น่าขยะแขยงดังนั้นคุณสามารถจินตนาการได้ว่าคนที่ทำลายพวกเขาออกไปแข็งแกร่งแค่ไหน

แล้วใครเป็นคนทำ?

“ นี้ เจ้าพบอะไรไหม…”

หลินเซียวดูเหมือนจะสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างและหันไปมองเอเลน่า เมื่อเขามองย้อนกลับไปพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะหายใจออก

ข้อตกลงโดยปริยาย เอเลน่าและเขามีข้อตกลงโดยปริยายแปลก ๆ หลินเซียวสามารถอ่านเอเลน่าได้โดยไม่ต้องเปิดปาก

ปัญหาที่น่ากลัวอย่างแท้จริงไม่ใช่ปีศาจเลซเซอร์แต่เป็นสภาพแวดล้อม

เนื่องจากผลไม้ใบสีเงินจำนวนมากถ้ำน่าจะเต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์ แต่ตอนนี้ทั้งหมดหมดลงอย่างสมบูรณ์! หลินเซียวไม่รู้สึกถึงพลังเวทย์มนตร์ขณะที่เขายืนอยู่ที่นั่น แม้แต่ผลไม้ก็หมองคล้ำและไม่มีแสงเหมือนมีใครบางคนใช้วิธีบังคับดึงพลังเวทย์ทั้งหมดที่อยู่รอบ ๆ

…มันเหมือนเรื่องเพ้อฝัน

“ ไม่ มันไม่ใช่เรื่องเพ้อฝัน” แม้ว่าหลินเซียวจะไม่ได้พูด แต่เอเลน่าก็สามารถบอกได้ว่าเขากำลังคิดอะไรและอธิบายว่า“ ถ้าข้าไม่ผิดคนที่สังหารปีศาจเลซเซอร์ทั้งสามตัวนั้นควรจะเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้นที่เรียกว่าเหยาซี่

“ เธอ?” หลินเซียวเกาหัวของเขาและไม่อยากจะเชื่อ

เหยาซี่เป็นเพียงนักเวทระดับห้าและไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้แม้แต่น้อยก็ไม่สามารถสร้างวงเวทย์ได้สำเร็จตามที่เขารู้

ถ้าเธอบอกว่าเป็นหลินเทียนที่เค้นพลังของเขาในฐานะตัวเอกก็อาจจะเป็นไปได้ แต่เหยาซี่? เป็นไปไม่ได้

“ หลินเซียวเจ้าลืมไปแล้วหรือ? ข้าเคยพูดไว้ก่อนว่าเหยาซี่แปลกมาก” เอเลน่าพยุงหลินเสี่ยวขึ้นและนั่งยองๆข้างๆพวกเขาเพื่อตรวจดูบาดแผลของพวกเขา“ ร่างกายของหลินเทียนเต็มไปด้วยบาดแผลแต่เหยาซี่ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียวสิ่งนี้ได้พิสูจน์ทุกอย่างแล้ว…มันคือเธอที่เอาชนะปีศาจเลซเซอร์

“ แต่ยังไง”

“ อย่าถามข้า ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน”

เอเลน่ากลอกตาของเธอและสัมผัสมือของเหยาซี่อย่างเป็นเหตุเป็นผลและพลังของบรรพบุรุษรู้สึกถึงบางอย่างและทำให้เธอร้อนรน

เมื่อรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยนี้เอเลน่าก็ตระหนักถึงบางสิ่ง

“ แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเธอทำได้ยังไงแต่ข้ารู้ว่า ทำไมเธอถึงทำได้”

“ โอ้? เธอจะเป็นปีศาจระดับสูงเหมือนเจ้า?” หลินเซียวพูดติดตลกโดยไม่ต้องกังวล แต่ก็พูดไม่ออกเมื่อได้ยินสิ่งที่เอเลน่าพูด

“ เธอไม่ใช่ เธอน่าประทับใจยิ่งกว่าปีศาจระดับสูงเสียอีก หลินเซียว ผู้หญิงคนนี้มีสายเลือดของพ่อมด”

“ สายเลือดของพ่อมด”

คำง่ายๆสองคำนี้เพียงพอที่จะทำให้หลินเซียวรู้สึกท้อแท้

นั่นเป็นสายเลือดที่ไม่ค่อยมีให้เห็นในหนังสือประวัติศาสตร์ตำนานที่ผ่านมาโดยปากต่อปาก หลินเซียวอ่านบันทึกเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อนานมาแล้วในห้องสมุดวิทยาลัยลอรันและคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ผู้คนประดิษฐ์ขึ้น

เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีการดำรงอยู่แบบบั๊กเช่นสายเลือดของพ่อมด!

“ แต่ดูเหมือนว่าเธอเองก็ยังไม่สังเกตเห็นและเธอก็ยังไม่ได้ปลุกสายเลือดของเธอขึ้นมาอย่างเต็มที่” เอเลน่ากล่าวเพิ่ม

โชคดีที่เหยาซี่เป็นคนงี่เง่าดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าเธอมีพรสวรรค์ที่น่ากลัวแบบไหน

จากการประเมินแบบอนุรักษ์นิยมเมื่อ เหยาซี่ตื่นขึ้นมาอย่างเต็มที่เขาจะมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการรับมือกับเธอแม้ว่าจะอยู่ในสภาพสมบูรณ์ก็ตามเขาจะต้องถูกจัดการอย่างง่ายดาย

“ เอ๊ะ? รอสักครู่…อะไรนะ? หลินเทียนใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ ปล้นคะแนน?”

หลินเซียวสังเกตเห็นว่าคริสตัลของซีซาร์ถูกปล้นและใกล้จะระเบิดแต่ทันใดนั้นเขาก็ไม่โกรธอีกต่อไป

“ ตั้งแต่คริสตัลถูกปล้นนั่นหมายความว่าอาจารย์วูและพวกเขาจะมา…ไอ้บ้าข้าจะลืมมันไปได้ยังไง!”

เพื่อช่วยเอเลน่าเขาโยน Flaming Meteor ยี่สิบครั้งที่ทางเข้าซากแม้ว่ามันจะรู้สึกดีในเวลานั้น แต่ก็ทำให้เกิดผลกระทบและความเสียหายที่ไม่อาจแก้ไขได้

เขาต้องสารภาพและบอกว่าเขาซ่อนความแข็งแกร่งไว้จริงหรือ?

“ ไม่ไม่…แม้ว่าเราจะไม่ชนะ แต่ข้าก็เปิดเผยเรื่องนั้นไม่ได้แน่นอน!”

เขามองไปที่พี่น้องด้วยดวงตาเล็ก ๆ ของเขาและทันใดนั้นก็คิดอะไรบางอย่างได้

“ ตั้งแต่เจ้าโชคดีสองคนขโมยแต้มของข้ามันก็ยุติธรรมแล้วที่จะกลายเป็นแพะรับบาปของข้าใช่ไหม”

วิทยาลอรันไม่สามารถเทียบได้กับปีศาจเลซเซอร์ที่น่ากลัว พี่น้องสถาบันแบมบูช่วยเจ้าชายจากอันตราย … เรื่องราวที่สมเหตุสมผลและไร้ที่ติกำลังก่อตัวขึ้นในใจของเขา

ฮีโร่ นักฆ่าปีศาจ นักเวทอัจฉริยะที่กล้าต่อต้านสมาคมวีนัส

ข้าคิดว่าคู่พี่น้องเหล่านี้คงจะชอบสวมหมวกใบนั้นมาก…