สำหรับมนต์ดำ คนส่วนใหญ่คิดว่ามันเป็นสิ่งชั่วร้ายที่มีเพียงปีศาจหรือคนที่ตกอยู่ในความชั่วร้ายเท่านั้นที่จะใช้

เชื่อกันว่าไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้หรือใช้มนต์ดำมันจะกัดกร่อนและกัดกินวิญญาณของคน ๆ หนึ่งดังนั้นศาสนจักรจึงแบนมนต์ดำออกไป ใครก็ตามที่ถูกจับได้ว่าแอบเรียนมนต์ดำจะถูกมองว่าเป็นคนนอกรีตที่ชั่วร้ายและจะถูกจับกุมทันที สี่อาณาจักรยังร่วมมือและจัดการกับวรรณกรรมใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับมนต์ดำดังนั้นจึงมีนัเวทสีดำที่ทรงพลังเหลืออยู่ไม่กี่คน

สโนว์เป็นหนึ่งในนั้น

ตามที่สโนว์บอกว่าสัญญาทาสที่เธอใช้กับเอเลน่าเป็นสัญญาโบราณซึ่งน่าจะเป็นของดั้งเดิมที่สร้างขึ้นโดยผู้ก่อตั้งมนต์ดำ

นอกเหนือจากความทรงพลังซับซ้อนและไม่สามารถแตกหักได้แล้วยังมีคุณสมบัติพิเศษอีกด้วย…หากทาสตกหลุมรักเจ้านายของพวกเขาและให้กำเนิดผลึกแห่งความรักของพวกเขาสัญญาจะถูกยกเลิกโดยอัตโนมัติ

“ จริงๆแล้วมนต์ดำไม่ได้น่ากลัวเท่าไหร่ เอ็ดเวิร์ดผู้ก่อตั้งไม่ใช่ปีศาจที่น่ากลัว เขาทำสัญญาทาสเพราะเขาเป็นคนอ้วนที่ไม่มีใครชอบ เขาจับด็กผู้หญิงทำสัญญา จับเป็นเชลยและเหลือวิธีเดียวที่จะทำลายสัญญาคือผู้หญิงชอบเขา”

…จับและขังเด็กผู้หญิงและคุณบอกว่าเขาไม่ใช่ปีศาจที่น่ากลัว

ข้ากลัวว่าสโนว์จะเป็นคนเดียวที่พูดอะไรแบบนั้นได้ อย่างไรก็ตามผู้ที่รับผิดชอบในการแก้ไขสโนว์คือพี่ชายของเธอและสิ่งเดียวที่เอเลน่ากังวลคือการเผชิญกับความเป็นจริง

ตั้งแต่ตอนที่เธอถูกยัดเข้าหีบห่อส่งของนี้ก็เกือบหนึ่งปีแล้วแม้ว่าจะไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ จากปีศาจและป่าแห่งจุดจบก็เงียบด้วยการต่อสู้ที่พรมแดนน้อยลง เอเลน่ารู้ว่ามันเป็นเพียง ความสงบก่อนพายุ

สมาคมวีนัสมีพล็อตที่น่ากลัวกว่าอย่างแน่นอน การแข่งขันของวิทยาลัยเป็นเพียงการจัดแสดงเล็ก ๆ แอนเดอร์สันเป็นเพียงเบี้ยเท่านั้น ตัวจริงของสมาคมวีนัสเปิดเผยเพียงส่วนปลายของภูเขาน้ำแข็ง …

ไม่ต้องพูดถึงคนทรยศกำลังทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้ตำแหน่งราชาปีศาจแม้ว่าเอเลน่าจะมั่นใจว่าพวกเขาจะไม่สามารถผ่านการพิจารณาได้ภายในหนึ่งปี แต่เวลาก็ใกล้หมดลง …

ไม่เธอไม่สามารถลากมันต่อไปได้อีกต่อไป! เอเลน่าต้องหาทางลบสัญญาอย่างรวดเร็วและทิ้งสิ่งดีๆไว้ให้หลินเซียวและร่วมต่อสู้กับสโนว์กับศัตรูที่ไม่รู้จัก

เธอยังมีสิ่งสำคัญมากมายที่ต้องทำ เธอจะเสียเวลาอันมีค่าอย่างการเป็นสาวใช้ของหลินเซียวไปมากกว่านี้ได้อย่างไร?

ไม่ไม่แน่นอน! เธอต้องจากไป!

แต่ แต่ …

ถ้าเธอต้องการจากไปเธอก็ต้องต้องตั้งท้องลูกของหลินเซียว!

ไม่เพียงแค่นั้นตามสโนว์เธอยังต้องตกหลุมรักหลินเสี่ยวจากก้นบึ้งของหัวใจ เธอต้องเปลือยกายโดยมีความรักอันรุนแรงที่มีต่อเจ้านายของเธอแบกรับความปรารถนาอันแรงกล้าและร้อนแรงที่สุดของเจ้านายจากนั้นก็กลายเป็นผู้หญิงที่แท้จริง นั่นเป็นวิธีเดียวที่จะทำลายความแตกแยกระหว่างมนุษย์และปีศาจและลบสัญญา …

แต่ แต่ …

“ ไม่! ไม่มีทางอยากให้ข้าตกหลุมรักเจ้าเหรอ? ถุย! ชาติหน้า! ข้ายอมตายดีกว่า!”

เอเลน่ายื่นนิ้วออกและชี้ไปที่ใบหน้าของหลินเซียวพยายามที่จะรักษาท่าทีเฉยเมยตามปกติ แต่ก็ล้มเหลว

“ แล้วเจ้าไม่เต็มใจเหรอ”

เขาไม่ค่อยเห็นเอเลน่าอายดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่ามันตลกมากขึ้นและอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วและแกล้งเธอ

“ เอเลน่า เจ้าไม่อยากจากข้าไปใช่ไหม ที่จริงเจ้ามีความสุขมากที่ได้เป็นสาวใช้ของข้าใช่ไหม อย่างไรก็ตามข้าเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ยอดเยี่ยม … เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ถ้าเจ้าไม่ต้องการจากไป”

หลินเสี่ยวนอนบนโซฟายกเท้าขึ้นและพูดสิ่งที่ไร้ยางอาย

“ จะ เจ้าพูดอะไร? ถุย อย่าหลงตัวเอง ใครจะอยากเป็นสาวใช้ให้ลามกอย่างเจ้า”

“ โอ้ ตั้งแต่เจ้าเกลียดข้ามากแล้วก็โอเค…”

หลินเสี่ยวยิ้มอย่างฝืนและแสดงความเสียใจอย่างตั้งใจ เขาถอนหายใจขณะลุกขึ้นและเริ่มถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเอเลน่า

“ ไอ้ลามก! เจ้ากำลังทำอะไร?”

เมื่อเห็นว่าหลินเซียวกำลังจะถอดกางเกงออก เอเลน่าไม่สามารถมองเขาได้อีกต่อไปและมองไปด้วยความลุกลี้ลุกลนเพียงจับตาดูเขาจากมุมตาของเธอ

“ข้ากำลังทำอะไร? มันไม่ชัดเจนเหรอ”

หลินเซียวยังคงแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาและทำท่าทางราวกับว่าเขากำลังจะถอดกางเกง แต่เขาก็ไม่ได้จริงจังอะไร

“ ในที่สุด หลินเซียว เจ้าก็อดไม่ได้ที่จะควบคุมความปรารถนาในทางที่ผิดของเจ้าและต้องการเปิดเผยความเป็นชายที่สั้นต่อหน้าข้า? เอเลน่ากัดริมฝีปากและสาปแช่ง

“ สั้น…เอ่อเอเลน่าเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าสั้น อย่าบอกนะว่าเคยเห็น” หลินเซียวเม้มริมฝีปากของเขาและไม่ต้องการที่จะเสียหน้า“ เป็นไปได้ไหมที่เจ้าแอบถอดกางเกงของข้าในขณะที่ข้ากำลังนอนหลับ

“ ฮะ? เจ้า… ข้า-ข้าไม่เคยทำอะไรแบบนั้น!”

เอเลน่าไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลินเซียวจะทำเรื่องตลกสกปรกขณะถอดกางเกงต่อหน้าเธอ

ผู้ชายคนนี้ดื้อด้านมากขึ้นเรื่อย ๆ ! เขาคิดว่าเธอเป็นสาวใช้ที่ดีและเชื่อฟังจริงหรือ?

“ ฮ่าๆ โอเค ไม่ล้อเล่นแล้ว”

เมื่อรู้สึกว่าเธอหวั่นไหวหลินเซียวจึงแสร้งข่มใจและให้เวลาเธอในการจัดการอารมณ์ของเธอจากนั้นก็ทิ้งระเบิดอีกลูกในขณะที่เธอฟื้นขึ้นมาบ้าง

“ มาเอเลน่ามาทำพิธีสลายสัญญากันเถอะ”

“ พิธีกรรม? พิธีกรรมอะไร”

“ เจ้าก็รูนิ ระหว่างชายและหญิง…มาสิ ข้าไม่รังเกียจที่จะทำกับเจ้า”

“ ไปตายซะ ไอ้ลามก!”

เมื่อถูกหลินเซียวแกล้งหลายครั้ง ในที่สุดเอเลน่าก็หมดความอดทน เธอหยิบหมอนขึ้นมาแล้วเหวี่ยงใส่เขา

“ อ่า…ทำไมเจ้าโกรธล่ะ ข้าทำแบบนี้เพื่อเจ้าไม่ใช่เหรอ? ถ้าเจ้าไม่ทำกับข้า เจ้าจะทำภารกิจของเจ้าให้สำเร็จได้อย่างไร”

“ ถึงอย่างนั้นก็ไม่!”

“ โอเค โอเค ข้าจะไม่บังคับเจ้าถ้าเจ้าไม่ต้องการ แต่ถ้าเจ้าไม่ต้องการทำกับข้า เจ้าก็ต้องเชื่อฟัง เป็นสาวใช้!”

“ สาวใช้? นั่นก็ไม่เช่นกัน!”

เอเลน่าโยนถ้วยขณะที่เธอพูด

“อา! หัวข้า…โอ๊ย เอเลน่า เจ้าไม่เอาแต่ใจไปเหรอ? ถ้าเจ้าไม่อยากทำกับข้าและเจ้าไม่อยากเป็นสาวใช้ของข้า เจาจะทำอย่างไร? เว้นแต่…เจ้าต้องการแต่งงานกับข้าและเป็นพี่สะใภ้ของสโนว์?”

“ ถุย!!!” เอเลน่าต้องการถ่มน้ำลายใส่ไอ้หน้าด้านคนนี้

“ แต่น่าเสีดาย เอเลน่า เจ้าเสียเงินเดิมพันดังนั้นเธอจึงไม่ยอมรับว่าเจ้าเป็นพี่สะใภ้ของเธอ…และคนที่ข้าชอบคือเชนไตหยิน เธอเป็นพี่สะใภ้ที่อ่อนโยนของสโนว์และไม่ใช่แมวอารมณ์ไม่ดีเหมือนเจ้า”

“ เหอะ พี่สะใภ้…อย่าฝันไป ใครจะมาเป้นภรรยาของเจ้า? อย่าลืม หลินเซียว เจ้าทอดทิ้งเธออย่างไร้ความปราณีและตอนนี้เจ้าต้องการแต่งงานกับเธอหรือ? ฝันต่อไป!”

หลินเสี่ยวรู้ว่าเธอกำลังพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการแข่งขันและโต้กลับทันที

“ แต่เอเลน่าอย่าลืมว่าข้าทำเพื่อใคร!”

“ เอ๊ะ? นั่นคือ…ข้า…”

ทันใดนั้นเอเลน่าก็จำสิ่งที่เกิดขึ้นและเงียบไป

เมื่อสังเกตเห็นความเงียบของเธอ หลินเซียวก็ทำเช่นเดียวกัน

โดยไม่คาดคิดการทะเลาะกันของพวกเขากลายเป็นหัวข้อที่น่าอึดอัดเช่นนี้

เมื่อนึกถึงใครบางคนดวงตาของหลินเซียวฉายแววเศร้าหมองเล็กน้อยและเขาไม่สนใจเอเลน่าและเอนหลังลงบนโซฟาและลูบป้ายของเขาต่อไป

เอเลน่าที่เห็นเขาเป็นแบบนั้นและอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงในที่สุดเธอก็ถอนหายใจเดินกลับไปที่ห้องครัวและเริ่มเตรียมอาหารกลางวัน

“ ไอ้ลามก ส่วนผสมหมดแล้ว!”

เสียงที่สดใสและชัดเจนของเอเลน่าดังมาจากห้องครัว

“ หืม…เนื่องจากข้าจะได้รับเงินเดือนเร็ว ๆ นี้ เจ้าสามารถเอาเงินของข้าไปได้”

“ โอ้”

เอเลน่าเดินออกไปหยิบกระเป๋าเงินของหลินเซียว เปลี่ยนเสื้อผ้าและเตรียมตัวไปช้อปปิ้ง โดยไม่ลืมพูดอะไรที่น่าเจ็บใจก่อนออกไป

“ เป็นเพียงผู้ตรวจสอบพันธมิตรก็พอใจแล้ว…หลินเซียว ชีวิตของเจ้ามันแตกต่างจากหมูอย่างไร?”

“ ฮึ่ม ไม่ใช่ธุระอะไรของเจ้า รีบไปเถอะ! ในฐานะสาวใช้ถ้าข้าไม่พอใจกับอาหารกลางวันของเจ้า ข้าจะลงโทษเจ้า!”

“ตกลง. ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะใส่แมลงและอึไว้ในนั้นเพื่อให้เจ้าพอใจ”

“ ชิ …ลองดูสิ ถ้าเจ้าอยากโดนฝึก!”

“ เจ้ากล้า!?”

ปัง.

เอเลน่ากระแทกประตูให้หลินเซียว ปล่อยเขาอยู่ในบ้านคนเดียว

“ เฮ้อ พันธสัญญา ฮา”

ถ้าไม่ใช่เพราะการทะเลาะกันครั้งนี้เขาเกือบลืมไปแล้ว

นับตั้งแต่ที่สโนว์บอกวิธีเลิกสัญญากับเอเลน่า หลินเซียวก็มีความสุขมากเป็นความสุขที่อธิบายไม่ได้ เขารู้ดีว่าเธอไม่เต็มใจที่จะมีลูกของเขาดังนั้นเอเลน่าจึงไม่สามารถทิ้งได้แม้ว่าเธอจะต้องการก็ตาม

หรือบางทีเขาสามารถให้เอเลน่าอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป

หลังจากได้รับตรรกะที่ไร้ยางอายเช่นนี้ในที่สุดเขาก็ปล่อยไปแบบนี้

แม้ว่าจะไม่ยุติธรรมกับเอเลน่า แต่ถ้าเป็นไปได้หลินเซียวต้องการช่วยเธอจริงๆและไม่ต้องการผูกมัดเธอกับพันธสัญญา มันจะดีที่สุดถ้าเธอเต็มใจอยู่ แต่ …

มันน่าหัวเราะเกินไปแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเอเลน่าไม่ต้องการฆ่าเขา เขาก็ไม่เคยเชื่อว่าเธอจะเป็นสาวใช้ของเขาด้วยความเต็มใจ

แต่ถ้า?

ถ้าเขาสามารถทำบางอย่างเพื่อให้เธออยากอยู่ต่อ …

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

ขณะนั้นมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“ ทำไมเธอกลับเร็วจัง? เธอลืมอะไรไปหรือเปล่า”

หลินเสี่ยวเกาหัวของเขาและลุกขึ้นเพื่อเปิดประตู