เช้าตรู่

เมืองวินเทอร์เรส บ้านของหลินเซียว

“ เสร็จรึยัง? เร็วเข้า!”

หลินเซียวเดินไปในห้องนั่งเล่นอย่างไม่อดทน รอเอเลน่าที่กำลังเปลี่ยนชุด

เพื่อที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงของวันนี้ เขาได้เลือกชุดแม่บ้านใหม่สำหรับเอเลน่าเมื่อวานนี้โดยเฉพาะ ส่วนจะเป็นชุดใหม่แบบไหน…

เอเลน่าบ่นอยู่ตลอดเวลาว่าชุดที่เขาให้เธอนั้นเปิดเผยเกินไป กระโปรงสั้นเกินไปและต้องมาพร้อมกับถุงน่องสีขาวเผยให้เห็นบริเวณขาของเธอความรู้สึกสดชื่นทำให้เอเลน่ากลัวที่จะเดินเร็วเกินไป

ไม่เพียงแค่นั้นยังไม่มีวัสดุมากมายที่ด้านหน้าและมีเพียงเสื้อชั้นในบาง ๆ

เครื่องแต่งกายที่จับคู่กับผมสีเงินและดวงตาสีแดงของเธอนั้นดูน่าดึงดูดเกินไป

หลินเซียวชอบชุดดั้งเดิมมากเพราะมันถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษสำหรับเอเลน่า! แน่นอนเขาชอบมาก! โดยเฉพาะกระโปรงที่สั้นและพลิ้วและอาณาเขตที่สวยงามและเด็ดขาดทำให้เขาแอบมองกางเกงชั้นในของเธอเป็นครั้งคราว

อย่างไรก็ตาม…

ตอนนี้พวกเขาต้องไปร่วมงานเลี้ยงระดับไฮเอนด์ มันไม่เหมือนอยู่บ้านดังนั้นเธอจึงไม่สามารถสวมใส่อะไรที่เปิดเผยเกินไป ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ล้มเลิกชุดเดิมและเลือกชุดใหม่ให้เธอ

“ เอเลน่า หยุดอืดอาดได้แล้ว…เจ้าต้องการความช่วยเหลือจากข้าไหม? ข้าจะเข้าไปละ!”

หลินเซียวหมดความอดทนและจงใจกระทืบเท้าของเขาและเดินเข้าไปใกล้ประตูและแสร้งทำเป็นเหมือนว่าเขากำลังจะเข้าไปและให้เธอประท้วง

“ ไอ้ลามก ข้าจะฆ่าเจ้า ถ้าเจ้าเข้ามา!”

ความจริงแล้วหลินเซียวยังรู้สึกว่าเขาค่อนข้างลามกไปในบางครั้ง

เสียงของเอเลน่ามีเสน่ห์มากเกินไป เสียงที่เยือกเย็นของเธอทำให้ยากที่จะตรวจจับร่องรอยของความเขินอาย หลินเซียวไม่เพียงแต่ไม่โกรธที่ถูกเรียกว่าคนลามด แต่เขากลัเสพติดมันและต้องการให้เธอด่าเขามากกว่านี้ด้วยน้ำเสียงรังเกียจและเกลียดชังในน้ำเสียงของเธอ

เขาถูกวางยาหรือเปล่า? ดูเหมือนราชาปีศาจตนนี้จะเปลี่ยนเป็นซัคคิวบัส!

หลินเซียวเม้มริมฝีปากและคิดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆนอกห้อง

เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองหลงเสน่ห์และเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ผู้ชายขี้เหม็นคนอื่น ๆ ในงานเลี้ยงมีโอกาสที่จะทำตัวไม่ถูกกับสาวใช้ที่มีค่าของเขาหลินเซียวเลือกรูปแบบที่อนุรักษ์นิยมมากขึ้น

หลินเซียวรู้ดีเกี่ยวกับงานเลี้ยงของขุนนางไม่มากก็น้อยเป็นเพียงเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงที่หลงระเริงไปกับความรักในวัยเยาว์เท่านั้น ความงามของเอเลน่าอาจดึงดูดสายตาของคนลามกและถ้าเธอถูกคนโง่เหล่านั้นเอาเปรียบมันก็จะฆ่าหลินเซียว

เอเลน่าถูกกำหนดให้เป็นเพียงสาวใช้ที่ซ่อนตัวอยู่! แม้ว่าเธอจะถูกรังแกแต่ก็มีแต่เขาเท่านั้นไม่ใช่ผู้ชายคนอื่น!

นับตั้งแต่พบว่าพันธสัญญาของพวกเขาสามารถสลายได้เมื่อตั้งครรภ์เท่านั้น หลินเซียวก็เห็นเอเลน่าเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์

แล้วถ้าเธอเป็นราชาปีศาจล่ะ? เธอยังคงต้องเป็นแม่บ้านของเขาอย่างเชื่อฟัง!

เจ้าต้องการที่จะหนี? โอเค คุกเข่า ขอร้องข้าด้วยความนอบน้อมต่อเจ้านายของเจ้าเพื่อขออิสรภาพจากนั้นมองมาที่ข้าเพื่อขอความเมตตาและข้าให้โอกาสเจ้า!

เอเลน่า เจ้าได้ยินไหม ตราบใดที่เจ้าขอร้องข้าแบบนั้น ข้าก็จะปล่อยเจ้าไป! แน่นอนบางทีนะ!

ฮ่าๆ! ข้าเป็นนายที่อ่อนโยนไม่ใช่เหรอ?

“แค่กๆ…”

ในขณะที่หลินเซียวจมอยู่กับจินตนาการที่ไร้ยางอายของเขา จินตนาการถึงเอเลน่าที่คุกเข่าและร้องไห้ออกมา เขาก็ถูกไอกลับมา

หลินเซียวสังเกตว่าไม่มีเสียงอีกแล้วมีเพียงแค่เสียงไอของเขา

เธอเปลี่ยนแล้ว?

แล้วทำไมเธอไม่ออกมา เธอไม่ชอบ?

ไม่ควรจะเป็นเช่นนั้น ชุดแม่บ้านใหม่นั้นแตกต่างจากชุดที่เอเลน่าบ่นเป็นประจำ มันเป็นแบบอนุรักษ์นิยมมากกว่ามีแขนยาวและกระโปรงและมีเนื้อผ้าเยอะกว่าไม่มีปกเสื้อไม่มีร่องลึกและไม่มีอาณาเขตที่เซ็กซี่ …

วันนั้นจาก ชุดทั้งหมดนี่เป็นชุดเดียวที่เธอขอลองด้วยตัวเอง! นั่นคือเหตุผลที่เขาเลือกมัน

แต่ที่น่าเสียใจคือ…การห่อตัวคนแบบเกี๊ยวแล้วจะเรียกว่าชุดแม่บ้านได้ยังไง? มันช่างไร้รสนิยมเสียจริงเหมือนหันหลังให้คำว่าแม่บ้าน!

สาวใช้มีเพื่อหลอกล่อเจ้านายของพวกเขาไม่งั้นจะเรียกตัวเองว่าสาวใช้ทำไม?

“ เอเลน่ารีบออกมาถ้าเจ้าเปลี่ยนแปลงเสร็จแล้ว เสื้อผ้าใหม่นี้เจ้าไม่ต้องกังวลว่าข้าจะมองไปที่ชุดชั้นในของเจ้า เห้อ…”

หลินเซียวเริ่มกระสับกระส่ายและในที่สุดก็รอไม่ไหวและกำลังจะผลักประตูเปิดออกเพื่อดูว่าเธอกำลังทำอะไร เมื่อเขายื่นแขนไปข้างหน้าประตูก็เปิดออกและเขาก็พบกับสาวใช้ที่สง่างามและมีเสน่ห์

แสงจากหน้าต่างสาดเข้ามาในห้องเล็ก ๆ ทำให้เธอสว่างไสวด้วยแสงสีซีด หลินเซียวเพิ่งเห็นหมอกควันสีขาวซีดเหมือนอยู่ในความฝัน

เมื่อดวงตาของเขาปรับได้หมอกควันก็หายไปและเอเลน่าก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา

“สวย…”

เขาอุทานโดยสัญชาตญาณโดยไม่ต้องคิด

แม้ว่ารัศมีที่เหมือนฝันจะหายไป แต่เอเลน่าก็ยังคงมีความงามเหมือนฝัน

แม้ว่าจะเป็นชุดอนุรักษ์นิยมที่คลุมมิดชิด แต่ส่วนบนก็ยังได้รับการปรับแต่งอย่างพอเหมาะ

รอยย่นของเนื้อผ้า การเงาและความแตกต่างอย่างรุนแรงของเอวที่เรียวยาวและร่างกายส่วนบนของเธอ…หลินเซียวสังเกตเห็นว่าเมื่อรวมเข้าด้วยกันมันมีเอฟเฟกต์ภาพที่รุนแรงยิ่งขึ้น

พระเจ้า…

หลินเซียวคิดอย่างไร้เดียงสาว่าชุดที่มิดชิดมากกว่า มันจะปิดมากขึ้นและจะไม่เซ็กซี่เท่า แต่เขาก็รู้ว่าเขาผิดไป!

การปิดมันสวยงามยิ่งกว่าการเปิดเผย!

ชั้นของผ้าบาง ๆ ที่แยกออกจากกันนั้นไม่ได้มีอะไรพิเศษและเน้นส่วนโค้งเว้าของเธออย่างสมบูรณ์แบบ มันถูกปิดไว้ แต่มันไม่ได้เหมือนกับการปอกผลไม้หวาน ๆ เพื่อกินมันแต่มันทำให้น่ากินยิ่งขึ้น!

สิ่งที่ดีที่สุดในโลกคืออะไรกัน?