สิ่งที่ดีที่สุดในโลกคืออะไร?

มันเป็นโอปไป่ของราชาเอเลน่าหรือเปล่า?

ไม่ มันไม่ใช่!

อย่างที่พวกเขาบอกว่าสิ่งที่คุณไม่สามารถหาได้คือสิ่งที่มีค่าที่สุด ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดคือหน้าอกใหญ่ที่คุณสามารถมองเห็นได้แต่มองไม่เห็นชัด แทบจะสัมผัสได้แต่ถูกห่อหุ้มด้วยผ้า!

ชุดนี้เหมาะสำหรับเอเลน่าในทุกแง่มุม เธอจะไม่ไร้ตัวตนแม้แต่ในงานเลี้ยงที่มีเกียรติและจะดึงดูดความสนใจของทุกคน คนอื่น ๆ จะคิดว่าเธอเป็นหญิงสาวที่ซุกซนที่ไม่ได้แต่งตัวเป็นทางการและต้องการแสร้งทำเป็นสาวใช้เพื่อสัมผัสกับความรักที่น่าหลงใหลและน่าตื่นเต้นของเจ้านายและผู้รับใช้

เอเลน่าเป็นเพียงราวแขวนเสื้อผ้าตามธรรมชาติ เธอกลายเป็นอะไรก็ได้ที่เธอสวมใส่ เธอสามารถกลายเป็นทั้งสาวใช้ที่เซ็กซี่และเย้ายวน แต่ยังแสดงถึงความเป็นหญิงสูงศักดิ์อีกด้วย มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดจริงๆ

“ เอเลน่า ข้า…”

หลินเซียวรู้สึกประหลาดใจ แต่ไม่สามารถพูดอะไรได้เมื่อมองไปที่เอเลน่า วิญญาณของเขาถูกดูดออกไป

ด้วยสาวใช้ที่สวยงามในขณะนี้เขารู้สึกว่าเขาเป็นเจ้านายที่มีความสุขที่สุดในโลก!

แต่โศกนาฏกรรมก็คือเขาตกใจอ้าปากค้างและลืมที่จะเอามือที่ยื่นออกไปกลับออกไป สาวใช้ที่สวยที่สุดในโลกก็ยังคงแปดเปื้อนเขาอย่างไร้ยางอาย

“ หลินเซียว!?”

เอเลน่ามีใบหน้าที่เศร้าหมองขบฟันและบีบชื่อของเขา

“อา? อะไร?”

หลินเซียวยังไม่ได้ตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้น สัมผัสความพึงพอใจจากฝ่ามือของเขานิ้วทั้งห้าของเขาจมลึกลงไปในความนุ่มนวล ความสุขแทบจะกลืนกินสติของเขามากจนเขาไม่สามารถทนไม่ได้ที่จะละมือออกไปและก็อดไม่ได้ที่จะบีบมันสองครั้ง

ใหญ่มาก นุ่ม อุ่นอ่า! มือข้างหนึ่งไม่สามารถแม้แต่จะเข้าใจความสุขนี้ได้อย่างสมบูรณ์ นี่คือสมบัติอันดับหนึ่งของโลก!

หลินเซียวเอาแต่จดจ่อกับความสุขของตัวเอง แต่กลับละเลยอารมณ์ของอีกฝ่าย

“ …หลิน! …เซียว!” เอเลน่ากำหมัดแน่นและสาปแช่งอย่างโหดเหี้ยม

“ เอเลน่า เจ้าโกรธอะไร? ข้าไม่ได้แกล้งเจ้ามันแค่…แค่…เอ๊ะ?”

หลังจากถูกตะโกนใส่ หลินเซียวก็ก้มศีรษะลงอย่างอยากรู้อยากเห็นและพบว่าเขาจับหน้าอกที่บอบบางของเอเลน่าโดยไม่ได้ตั้งใจและเริ่มถูพวกเขาอย่างเปิดเผย!

แม้ว่าเขาจะเป็นคนลามกแต่เขาก็จะไม่ทำให้สาวใช้อับอายในเวลากลางวันแสกๆ แม้ว่าเขาจะต้องการใช้ประโยชน์จากเอเลน่ามาก่อน แต่เขาก็จะหาข้อแก้ตัวที่ดีเพื่อไม่ให้เอเลน่าหักล้างและถูกบังคับให้มีส่วนร่วมในหน้าอกของเธอ แต่ตอนนี้?

ตอนนี้เธอเพิ่งเปลี่ยนเสร็จ เขากั้นประตูและเปิดประตู เอื้อมมือที่สกปรกไปถูหน้าอกของเธอ มันช่างหยาบคาย น่ารังเกียจเกินไป น่าขยะแขยงด้วย!

“ หลินเซียวเจ้า…ไอ้! ลามก!”

อีกครั้งที่ เอเลน่าสาปแช่งด้วยความเกลียดชังในน้ำเสียงเย็นชาและไร้ความรู้สึกของเธอ

น่าฟังจัง! ข้าอยากถูกทารุณกรรมมากกว่านี้อา ~ หลินเซียวลามกได้จมอยู่ในรสนิยมทางเพศแปลก ๆ เพลิดเพลินไปกับการดุด่าว่า ‘อย่างความสุข’ แต่จู่ๆก็รู้สึกเจ็บปวดที่ร่างกายท่อนล่าง

“อ๊ากก! เอเลน่า…เจ้า!”

หลินเซียวไม่เคยคิดมาก่อนว่าเอเลน่าจะแทงเข่าเข้าจุดลับของเขา! ความเจ็บปวดที่เหลือทนทำให้เข่าของเขาอ่อนแรง เขาก็นั่งลงบนพื้นกุมน้องชายตัวเล็ก

“ หลินเซียว ไอ้ลามก วันนี้ละ ข้าต้อง…เอ๊ะ?”

เอเลน่าอยากจะเหยียบเขาอีกสองสามครั้งด้วยความสะใจเพื่อตอบสนองจินตนาการทางเพศที่หยาบคายของเขาที่ถูกเหยียบโดยสาวใช้ด้วยถุงน่องไหมสีขาว แต่พันธสัญญาส่งผลให้เธอรู้สึกวิงเวียนและอ่อนแอลงจนร่างกายของเธอเซไปมาและตกลงไปในอ้อมแขนของหลินเซียวพร้อมกับเสียงดัง

“ การตอบสนองจากสัญญาทาส? …ไอ้บ้า!”

การแสดงความก้าวร้าวต่อเจ้านายของเธอทำให้เกิดฟันเฟืองของสัญญาในที่สุด ผลนั้นก็ทำให้เอเลน่าจำตำแหน่งสาวใช้ได้ แต่น่าเสียดายที่มันสายเกินไป

“ เอเลน่าได้โปรด…อย่า…ล่อลวงข้าอีกต่อไป”

หลินเสี่ยวกุน้องชายที่น่าสงสารของเขาด้วยมือข้างหนึ่ง แขนอีกข้างโอบรอบเอเลน่าซึ่งเกือบจะล้มราบกับใบหน้าของเธอ เขาพูดด้วยความยากลำบากขณะที่ดวงตาของเขาฉีกขาด

“ ใครล่อลวงเจ้าไอ้ลามก!”

แม้ว่าเธอจะอ่อนแอแต่เอเลน่าก็ยังไม่ยอมแพ้ เธอผลักหลินเซียวออกไปและพยายามยืนขึ้นแต่เธอเข่าอ่อนและล้มลงไปข้างหน้าอีกครั้ง!

“ ไม่ อย่า!”

โดยไม่คาดคิดว่าคนที่ตะโกนในครั้งนี้ไม่ใช่เอเลน่า แต่เป็นหลินเซียว!

หลินเซียวนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นครึ่งหนึ่งมองด้วยความหวาดกลัวขณะที่กระต่ายสีขาวตัวกลมขนาดมหึมาคู่หนึ่งกระแทกเข้าหาใบหน้าของเขา เขาไม่สามารถหลบได้ในที่สุดก็กระทบกับหน้าอกขนาดใหญ่ของเอเลน่า การมองเห็นของเขากลายเป็นสีดำร่างกายของเขาเสียการทรงตัวและเขาก็ล้มลงไปข้างหลัง!

“ อือ…อย่า…อื้ม…อื้มมม!”

หลังจากล้มลงกับพื้น หลินเซียวพยายามดิ้นรนอย่างหนักเขาเพียงรู้สึกว่าใบหน้าของเขาถูกบดขยี้ด้วยอะไรบางอย่างที่นุ่มและหนักแม้ว่ามันจะอบอุ่นและน่ารื่นรมย์พร้อมกับกลิ่นหอมจาง ๆ ของหญิงสาว เขาหายใจไม่ออก! เขาทำได้เพียงร้องไห้ออกมาและหมดสติไปในที่สุด

“ เอ๊ะ? หลินเซียว เจ้าเป็นอะไร … หัวของข้า…ไอ้บ้า!”

จากนั้นเอเลน่าก็ตอบสนองต่อความจริงที่ว่าเธอใช้หน้าอกขนาดใหญ่ของเธอเพื่อทำให้หลินเซียวหายใจไม่ออกหลังจากที่เขาหยุดส่งเสียง มีความอับอายและความโกรธปะปนอยู่ชั่วขณะด้านหนึ่งรู้สึกเสียใจกับความซุ่มซ่ามและความโกรธของเธอต่อความอัปยศอดสูของหลินเซียว

ดังนั้นสาวใช้ที่ฆ่าเจ้านายของเธอจึงได้รับการลงโทษตามสมควรแม้ว่า ‘อาวุธสังหาร’ ของเธอจะเป็น …

การลงโทษที่รุนแรงอีกครั้ง เอเลน่าไม่สามารถต้านทานความรู้สึกอ่อนแอที่รุนแรงได้แม้แต่การกัดลิ้นของเธอและพยายามต่อสู้กับความเจ็บปวดก็ไม่สามารถทำให้เธอมีสติได้ เปลือกตาของเธอเริ่มหนักอึ้งและไม่นานหลังจากนั้นสติก็จางหายไป ล้มลงบนด้านบนของหลินเซียว

ดังนั้นหลังจากความทุกข์ทรมานทั้งสองจึงนอนลงบนพื้นด้วยกันอย่างไร้ความสามารถ

ความสงบกลับมาอีกครั้ง

…

…

ก๊อก ก๊อก

มีเสียงเคาะประตูอย่างกะทันหัน

ไม่มีใครรับสาย

ก๊อก ก๊อก!

คราวนี้อีกฝ่ายเคาะแรงขึ้น

กระนั้นก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ

ก๊อก ก๊อก!

“ สวัสดี มีใครอยู่ไหม หลินเซียวอยู่ที่ไหม?”

เสียงแหบเล็กน้อยของเด็กสาวดังขึ้น

“ แปลก…ทำไมไม่มีใครอยู่บ้าน ข้ามาผิดที่เหรอ? ไม่นะ คุณหนูมาที่นี่เมื่อวานนี้แน่นอน”

เด็กสาวยืนอยู่ที่ประตูและพึมพำด้วยความไม่พอใจ

“ เขาออกไปข้างนอกเหรอ? …คราวนี้ไอ้คนบ้าผู้หญิงไปจีบสาวคนไหนอีก?”

ด้วยเหตุผลบางอย่างเด็กสาวดูเหมือนจะมีความเกลียดชังอย่างมากต่อเจ้าของบ้านหลังนี้

“ ไม่ เขาต้องอยู่ที่บ้านข้าคิดว่าข้าได้ยินอะไรบางอย่าง…หลินเซียวเปิดประตูเดี๋ยวนี้! ข้าจะเข้าไป ถ้าเจ้าไม่เปิดประตู!”

เด็กสาวส่งเสียงขู่ แต่ไม่มีใครตอบกลับ

เดิมทีเธอถูกส่งโดยคุณหนูแทนตนเองดังนั้นเธอจึงมีอารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว ตอนนี้ประตูถูกปิดลงต่อหน้าเธอ ความแค้นสะสมและเธอไม่สนใจอีกต่อไปและตั้งใจจะพังประตูและเข้าไป!

“ หืม แค่ประตูที่ทรุดโทรมจะหยุดข้าได้อย่างไร”

ไม่ต้องพูดถึงกลอนประตู เธอได้แทรกซึมเข้าไปในสถานที่ที่เป็นความลับที่สุดมาก่อน การสะเดาะล็อคเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับนินจา!

หญิงสาวรีบเปิดล็อคบ้านของหลินเซียวจากนั้นก็รีบเข้าไปในบ้านด้วยความโกรธและตั้งใจจะหาคำอธิบายให้หลินเซียว!

ทันทีที่เธอเข้าไปในบ้านเธอก็เห็นฉากที่ไม่พึงประสงค์

กลางวันแสกๆหลินเซียวนอนอยู่บนพื้นกับสาวใช้กอดกันอย่างสนิทสนม!

“ เจ้าเป็นคู่รักที่ผิดกฎหมายจริงๆ!”

เมื่อนั้นเด็กสาวก็ดึงกริชสั้น ๆ ที่เธอพกติดตัวออกมาด้วยสีหน้าร้ายกาจ

“ วันนี้ ข้าจะฆ่าเจ้าเพื่อคุณหนู!”