“ ฮิกกินส์ น่าจะเรื่องนั้นใช่มั้ย”
“ ใช่…ซีซาร์โชคดีจริงๆ เจ้าหญิงเชนไตหยินสวยมาก”
“ ฮิกกินส์ ตอนนี้เจ้าชอบเชนไตหยินไหม? เจ้าชอบผู้หญิงทุกคนที่เห็นเหรอไง”
“ ฮี่ฮี่ มีผู้ชายคนไหนบ้างที่ไม่ชอบผู้หญิงเซ็กซี่และมีเสน่ห์แบบเธอล่ะ?”
“ ถูก…เห็นได้ชัดว่ามีคนมากมายที่หลงรักเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะตัวตนของเธอ พวกเขาคงจะไล่ตามเธอไปแล้ว”
“ เฮ้อช่างน่าเสียดายที่ซีซาร์ได้ข้อต่อรองเช่นนี้…”
องค์ราชากล่าวได้เพียงครึ่งทางก่อนที่เด็กทั้งสองจะเริ่มพูดคุยกันเอง
ชายที่ทุกคนจดจ่อคือพ่อของซีซาร์ ราชาแห่งอาณาจักรลอมบาร์ด วิลเลี่ยม อเล็กซ์ อย่างน้อยหลินเซียวก็รู้ แต่ปฏิกิริยาของผู้ชมทำให้เขาสับสน
องค์ราชากำลังเตรียมที่จะประกาศบางสิ่งที่สำคัญดังนั้นแม้ว่าปฏิกิริยาของพวกเขาจะไม่แปลกใจ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ควรฟังอย่างเงียบ ๆ ดังนั้นทำไมพวกเขาถึงพึมพำในขณะที่ยิ้มเหมือนเป็นโอกาสที่น่ายินดี?
หลินเซียวรู้ว่าเขามาแค่งานเลี้ยงแต่ไม่รู้ว่าหัวข้อคืออะไร ต่างจากเขา คนอื่น ๆ ได้ยินเรื่องนี้แล้วและรู้ดังนั้นพวกเขาจึงเตรียมที่จะแสดงความยินดีกับราชา
คนเดียวที่สับสนคือหลินเซียว
เมื่อองค์ราชาจับมือของเชนไตหยิน เธอมีแววแห่งความเศร้าหมองในขณะที่เธอมองไปที่มุมและพูดอะไรบางอย่างก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นและยิ้มกลับมา
ขอโทษนะข้าไม่อยากหนีอีกแล้ว
“ ข้าแน่ใจว่าพวกเจ้าทุกคนรู้อยู่แล้ว…” องค์ราชาวิลเลี่ยมเผยรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความรัก เขาเหมือนไม่ได้เป็นองค์ราชาที่สง่างามแต่เป็นพ่อที่มีความสุขต่อลูกชายของเขา
เขาบีบมือของซีซาร์เพื่อส่งผ่านความสุขของเขา
“ ลูกชายของข้า ซีซาร์”
นอกจากนี้เขายังจับมือของเชนไตหยินแต่การเคลื่อนไหวของเขาไม่เป็นธรรมชาติ แต่มีความรอบคอบมากขึ้น
“ เจ้าหญิงผู้ยิ่งใหญ่ของอาณาจักรฉิน ลูกสาวสุดที่รักของหัวหน้าตระกูลเชนไต เชนไตหยิน”
เขาดึงมือพวกเขาและหัวเราะ
“ พวกเขาทำความรู้จักกันในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา เขามีข้อบกพร่องหลายอย่างแม้ว่าเขาจะใจดี แต่ก็ดื้อรั้นไปหน่อย … ฮ่าฮ่าเหมือนกับข้าตอนที่ข้ายังเด็ก “
“ สำหรับ เชนไตหยิน …ข้าคิดว่าทุกคนสามารถมองเห็นได้ สวยงามและฉลาด เป็นเพราะพระคุณของเทพธิดาจริงๆที่เด็กที่โดดเด่นเช่นนี้จะอยู่กับลูกชายของข้า”
องค์ราชาวิลเลียมมองไปรอบ ๆ เห็นซีซาร์ทำหน้าบึ้งจึงจ้องมองเขาและบีบมือแน่นจนซีซาร์ต้องกำมือแน่นอย่างอดทน เมื่อเขาหันไปและเห็นรอยยิ้มอันสง่างามของเชนไตหยิน องค์ราชาวิลเลียมก็ระเบิดความสุขอีกครั้ง
“ วันนี้เป็นงานเลี้ยงหมั้นของพวกเขา เนื่องจากมันผ่านมานานมากแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องออกประกาศ ตามข้อตกลงกับจักรพรรดินี งานแต่งงานของพวกเขาจะจัดขึ้นในอีกครึ่งปีนับจากนี้!”
พร้อมกับการประกาศครั้งสุดท้ายขององค์ราชา ฝูงชนต่างโห่ร้อง
“ทรงพระเจริญ! ทรงพระเจริญ!”
แม้แต่ฮิกกินส์ผู้ไร้สาระก็ยังยกแก้วขึ้นพร้อมกับคนอื่น ๆ ที่อวยพรองค์ราชา
ห้องจัดเลี้ยงทั้งหมดเต็มไปด้วยบรรยากาศที่สนุกสนาน ผู้คนต่างชื่นชมยินดีกับองค์ราชา
คนเดียวที่ต่างไปคือเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ที่มุมด้วยใบหน้าซีดเซียว
ตึง…
ทันใดนั้นเอเลน่าก็ได้ยินเสียง เมื่อเธอมองลงไป เธอก็รู้ว่าหลินเซียวงอช้อนชุบทองของเขา
ใครจะรู้ว่าเขาได้รับความแข็งแกร่งมาจากไหน เขาเป็นแค่นักเวทที่อ่อนแอ สิ่งที่ทำให้เขาแข็งแกร่งน่าจะเป็นเจ้าหญิงที่เป็นจุดโฟกัสของทุกคน
เอเลน่าบอกแล้วว่าเธอเป็นคนที่ซ่อนใบหน้าเก่งเหมือนหลินเซียว
ใช่ เธอพูดถูก
ขณะนี้ เชนไตหยินกำลังยิ้มแย้มแจ่มใสถือแก้วของเธอและเธอก็เป็นดาวเด่นของงานเลี้ยงอย่างไม่ต้องสงสัย
อย่างไรก็ตามการจ้องมองที่มุมมืดของเธอเป็นครั้งคราวทำให้หัวใจของเธอทรยศ
“ เจ้าเจ็บไหม?”
เอเลน่าหยิบช้อนที่งอออกมาจากเขาแล้ววางลงบนโต๊ะอย่างใจเย็นขณะที่ถาม
“ …”
ไม่มีเสียงตอบรับ
แน่นอนแม้ว่าเขาจะไม่ตอบกลับ แต่เอเลน่าก็รู้คำตอบอยู่แล้ว
แทนที่จะถามว่าเจ็บไหมควรถามว่าหัวใจที่บอบช้ำของเขายังเต้นต่อไปได้ดีกว่าไหม?
หลินเซียวกำหน้าอกของเขา แรงกดดันที่รุนแรงทำให้เขารู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก
“ ข้าไม่เข้าใจ…ทำไม?”
“ ทำไมต้องเป็นอย่างอื่น” เอเลน่ามองไปที่เจ้าหญิงอย่างไร้ความรู้สึกและตอบอย่างไร้ความปรานี“ เธอเบื่อเจ้าและไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเจ้าอีก เธอจึงหลอกเจ้ามาที่นี่ ใช้คำพูดขององค์ราชาเพื่อบอกเจ้าว่ามันเป็นไปไม่ได้ระหว่างเจ้าสองคน คางคกอย่างเจ้าควรจะยอมแพ้”
“ยอมแพ้? ไม่ ข้าไม่เชื่อ!”
หลินเซียวรู้สึกได้เพียงหัวใจหดตัวและความเจ็บปวดที่รุนแรงเกือบทำให้เขาเป็นลม
“ เหอะ เจ้าไม่เชื่อเพราะข้าแค่ล้อเล่น” เอเลน่าตอบอย่างเย็นชาในขณะที่ชื่นชมการแสดงออกที่เปลี่ยนไปของหลินเซียวด้วยความสนใจ
“ จะ – เจ้าพูดอะไร!? เจ้ากล้าหลอกข้า…แค่กๆ”
หลินเซียวแทบจะสำลักน้ำลายและอยากจะดุเธอ แต่รู้สึกใจสั่นเขาจึงกำหน้าอกอีกครั้งและเอนตัวนอนบนโต๊ะหายใจอย่างรวดเร็ว
“ หลินเซียว เจ้าฉลาดมากไม่ใช่หรือ? ถึงข้าจะไม่พูด เจ้าก็น่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วใช่ไหม”
“ ข้าไม่รู้…ข้าไม่รู้อะไรเลย…เอเลน่าบอกข้าทีว่าเจ้ารู้!”
แม้ว่าเขาจะรู้บางสิ่งบางอย่างบางทีมันอาจจะรู้สึกดีกว่าที่มาจากคนอื่น
“ โอเคงั้นให้ข้าบอกเจ้านะ”
เอเลน่ากระแอมในลำคอโดยไม่สนใจความเจ็บปวดของหลินเซียวและพูดความจริงอันโหดร้ายที่เย็นชา
“ เธอคงเหนื่อย”
“เหนื่อย?”
“ ถึงแม้ว่าเธออยากจะลืมและแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอยู่จริง แต่การหมั้นของเธอก็ยังคงมี เธอเป็นเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรฉินอันยิ่งใหญ่ซึ่งเป็นคู่หมั้นของซีซาร์ แม้ว่าเธอจะเต็มใจมาที่บ้านของเจ้าเพื่อทำอาหารให้เจ้าเป็นการส่วนตัว แต่หากถูกเอาเปรียบจากคนลามกเช่นเจ้า แม้มอบร่างกายให้เจ้าแต่เธอก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนชะตากรรมของเธอได้ ดังนั้น…”
“ดังนั้น?”
“ เธอเหนื่อยแล้ว” เอเลน่าหยุดชั่วคราวและ แต่เดิมต้องการใช้น้ำเสียงที่ไม่แยแสยั่วยุเขาต่อไป แต่เธอเพิ่มความอบอุ่นและปลอบใจโดยไม่รู้ตัว“ เธอไม่อยากหนีอีกต่อไป เธอไม่อยากโกหกตัวเองหรือเจ้า เธอจึงชวนเจ้ามาที่นี่เพื่อเป็นพยานในชะตากรรมของเธอเป็นการส่วนตัวว่าเธออยู่ที่ไหน … และน่าเสียดายที่ไม่ได้อยู่กับเจ้า”
“ เอเลน่าข้า…”
เมื่อมองเข้าไปในดวงตาสีแดงใสของเอเลน่า เขาอดไม่ได้ที่จะเสียสมาธิและหัวเราะอย่างแห้ง ๆ
เธอฉลาดตั้งแต่ตอนไหน เขาเป็นคนโง่คนเดียว?
“ ข้าเป็นคนขี้ขลาดหรือเปล่า?”
จู่ๆหลินเซียวก็ถามคำถามที่ไม่เกี่ยวข้อง
เอเลน่าเข้าใจว่านี่เป็นคำถามที่เกี่ยวข้องมากที่สุด
“ใช่.” เธอให้คำตอบที่ชัดเจนจากนั้นทำตามอย่างรวดเร็ว“ และไม่”
“ หืม?”
“ หลินเซียว ข้าถามเจ้า เจ้ากล้าที่จะฉกเธอไปไหม”
“ นั่นเอ่อ…”
“ อย่ารีบตอบ ฟังคำถามของข้าอย่างระมัดระวัง ข้าไม่ได้ถามเจ้าว่าเจ้าทำได้ไหม ข้าถามว่าเจ้ากล้าหรือเปล่า”
“ ข้าไม่เข้าใจ…”
หลินเซียวเงียบและจ้องไปที่เอเลน่า
“ เอาล่ะให้ข้าเปลี่ยนคำถาม”
เอเลน่ากระแอมในลำคอและพูดด้วยเสียงที่ชัดเจน
“ หลินเซียว ถ้าข้าบอกว่าข้าเต็มใจที่จะสั่งกองทัพปีศาจให้โจมตีอาณาจักรลอมบาร์ด เจ้าเต็มใจไหม”
“เจ้าพูดอะไร?”
หลินเซียวอ้าปากและแทบจะร้องออกมา! แต่เอเลน่ายังคงมีสีหน้าไม่แยแส
“ หลินเซียวด้วยพลังของเจ้าตราบเท่าที่เจ้าเต็มใจ ถ้าเจ้าใช้เวลาฝึกฝนครึ่งปี เจ้าก็สามารถกลายเป็นนักเวทย์ระดับแปดขั้นสูงได้อย่างแน่นอนและอาจจะทะลุถึงระดับเก้า…ในตอนนั้นข้าจะกลับไปยังป่าแห่งจุดจบ และสั่งให้สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดมากับเจ้าเพื่อโจมตีเมืองวินเทอร์เรส! กวาดล้างครอบครัวของอเล็กซ์ฆ่าซีซาร์และราชา แย่งชิงเชนไตหยินและทำให้เธอเป็นภรรยาของเจ้า!”
“ ในกรณีนั้น…เจ้าเต็มใจไหม?”
คอมเม้นต์