ตอนที่ 292 ภาพที่สวยงาม

หลินเทียน และ เหยาชื่อเดินเข้าไปในสํานักงานอย่างระมัดระวังและปรับขนาดรอบ ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น

แตกต่างจากสํานักงานทหารรับจ้างที่ยุ่งเหยิงและวุ่นวาย สํานักงานพันธมิตรเป็นสํานักงานของรัฐบาลที่ให้ความเคารพดังนั้นภายในจึงเรียบร้อยและเป็นระเบียบ ผนังเต็มไปด้วยดาบและชุดเกราะและชายวัยกลางคนกําลังนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์อย่างเกียจคร้านในขณะที่พลิกหนังสือหนักๆ มีโต๊ะหลายตัวติดกับเขาพร้อมผลไม้สดและขนมหวานที่เตรียมไว้ด้านบน ผนังอีกด้านหนึ่งเต็มไปด้วยโปสเตอร์นอกเหนือจากตัวละครที่อัดแน่นอยู่มากมายตัวอักษรขนาดใหญ่หลายตัวเช่น E และ D ก็โดดเด่น

นี้คือสถานที่ปฏิบัติภารกิจใช่หรือไม่?

หลินเทียนเดาได้ในขณะที่เขามองดูผู้ชายที่ยืนอยู่รอบๆโปสเตอร์ จากนั้นรถไฟแห่งความคิดของเขาก็ถูกขัดจังหวะโดยใครบางคน

“ เฮ้ เจ้าเปี๊ยกมาทําอะไรที่นี่? อย่ามาสร้างปัญหา ไปเล่นที่อื่นไป!” ชายวัยกลางคนที่เคาน์เตอร์ดุด่าพวกเขาอย่างรุนแรงและคิดว่าพวกเขาเป็นเด็กซนและกําลังจะไล่พวกเขาออกไป

ไม่มีใครสามารถตําหนิเขาได้ หลินเทียน และ เหยาชื่อ ยังคงเป็นนักเรียนและตูยังไม่บรรลุนิติภาวะมันไม่แปลกเลยที่พวกเขาถูกคิดว่าเป็นเด็กเหลือขอ

“ เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อเล่น… ลุงนี้คือสํานักงานพันธมิตรใช้ไหม” หลินเทียนถาม

“ ถูกต้อง ไปได้แล้ว!

“ เอ่อ… ลุงเรามาที่นี่เพื่อรับการรับรอง

“ได้รับการรับรอง?”

ชายคนนั้นหยุดและปิดหนังสือเล่มหนาและเดินออกจากเคาน์เตอร์เพื่อปรับขนาดให้ใหญ่ขึ้น

“ ดูสินี่คือตราของเรา!” หลินเทียน รีบจับตราของเขาและส่งมอบให้และในเวลาเดียวกันก็กระตุ้นให้เหยาชื่อที่เชื่องช้าทําเช่นเดียวกัน

ชายวัยกลางคนคิดว่าพวกเขาล้อเล่นในตอนแรกและตกใจเมื่อเห็นตราของแท้

“ ข้าเป็นผู้จัดการที่นี่ ชื่อฮีบรู เจ้าสองคนล่ะ?”

“ ข้าชื่อ หลินเทียน เธอเป็นพี่สาวของข้า เหยาชื่อ พวกเราเป็นนักเรียนจากสถาบันแบมบู!”

“ สถาบันแบมบู? โอ้พวกเจ้านี้เอง”

เขาได้ยินมาแล้วว่าผู้ชนะการแข่งขันระดับวิทยาลัยในปีนี้คือสถาบันเล็ก ๆ ที่ไม่มีชื่อ ทีมพวกเขาไม่มีใครพิเศษ อาจจะดีกว่าคนอื่นๆ ในวัยเดียวกันเล็กน้อย แต่พวกเขาไม่ได้ใกล้เคียงกับการเป็นอัจฉริยะเลย เหตุผลเดียวที่พวกเขาสามารถชนะได้ก็เพราะโชคดี

ไม่เพียงมีบางอย่างเกิดขึ้นในช่วงกลางของทัวร์นาเมนต์ผู้ชนะในรอบสุดท้ายยังถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรง สําหรับทุกคนนี้เป็นปีแห่งความล้มเหลวที่ไม่มีใครให้ความสําคัญ

“เมื่อเจ้าจําเราได้แล้วก็รีบรับรองเรา! มีการออกภารกิจระดับ S เมื่อไม่นานมานี้ใช่ไหม ขอข้าดูหน่อย!”

“ มีการออกภารกิจระดับ S แต่พวกเจ้าคิดว่าเจ้าสามารถทําภารกิจระดับ Sให้สําเร็จได้?” ฮีบรูพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามและเล่นกับตราสัญลักษณ์ของหลินเทียนในมือของเขาและพูดว่า “ อย่าบอกนะว่าเจ้าคิดว่าเจ้าจะได้รับการรับรองสําเร็จใช่ไหม?”

“อา? เจ้าหมายถึงอะไร”

หลินเทียนรู้สึกเหมือนถังน้ําเย็นราดหัวเขา

มีข้อกําหนดอื่นๆ ในการได้รับการรับรองหรือ?

“ ก่อนหน้านี้ผู้ตรวจสอบพันธมิตรหลายคนใช้เส้นสายกับญาติของพวกเขาดังนั้นจึงมีขยะจํานวนมากที่ใช้เงินโดยไม่ต้องทํางานอะไรเลย เพื่อป้องกันไม่ให้เป็นเช่นนั้นตั้งแต่ห้าปีที่แล้วผู้ตรวจสอบใหม่ทุกคนต้องผ่านการทดสอบพลัง” ก่อนที่จะได้รับการรับรอง มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่ได้รับเงินหรือรับภารกิจ” ฮีบรูเหล่มองพวกเขาในขณะที่กําลังอธิบายและวางแผนอะไรบางอย่างอยู่ข้างใน

สองคนนี้เป็นแค่เด็กน้อยที่ไม่รู้อะไรเลยแทนที่จะไล่พวกเขาไปอาจจะได้อะไรบางอย่างจากพวกเขา… เขาอาจจะใช้มันก็ได้

” โอ้ เข้าใจแล้วข้าจะเข้าร่วม “การทดสอบพลัง!” หลินเทียนยังคงพยายามทําตัวแข็งกร้าว แต่เขาก็ตื่นตระหนกแล้ว

“การทดสอบพลัง” ที่ฮีบรูพูดถึงนั้นฟังดูยาก แม้ว่าเขาจะฝึกสมาธิอย่างขยันขันแข็งเป็นประจํา แต่เนื่องจากเขาได้รับบาดเจ็บมาก่อนและเขามีความสามารถปัจจุบันเพียงระดับห้าขั้นกลางเท่านั้น แม้ว่าเขาจะเป็นนักเวทที่น่านับถือ แต่เขาอาจจะไม่ผ่านเกณฑ์ขั้นสูงในการเป็นผู้ตรวจสอบพันธมิตร

“ ฮ่าฮ่า ถ้าเจ้าต้องการรับความท้าทายก็มา!” เมื่อฮีบรูเห็นหลินเทียนลังเลเขาก็โยนเหยื่อออกมาทันที เขาเปลี่ยนท่าที่ดูถูกเหยียดหยามในตอนแรกและดึงแขนของหลินเทียนอย่างคุ้นเคยและ กระตุ้นเขาว่า “ หลินเทียนถ้าเจ้าได้รับการรับรองในวันนี้ ไม่เพียงแต่เจ้าสามารถทําภารกิจได้ทันที แต่จะได้รับค่าตอบแทนเป็นกอบเป็นกําด้วย!”

“จริงๆ? แต่ถ้าข้าไม่” หลินเทียนรู้สึกตัวแล้วเขาหันกลับไปมองเหยาชื่อเมื่อเขาเห็นท่าทาง ว่างเปล่าของเธอ เขากําหมัดแน่นและตัดสินใจ เอาล่ะไปกันเถอะ!”

“ ฮ่าฮ่า ดี สมกับเป็นวัยรุ่น!” ฮีบรูหัวเราะและตบไหล่หลินเทียนด้วยความเห็นชอบจากนั้น พาทั้งสองคนไปที่สวนหลังบ้าน

เมื่อเห็นเช่นนั้นผู้คนที่เหลือที่กําลังมองไปที่กระดานภารกิจต่างก็ยิ้มให้กันและอ่านอารมณ์เดียวกันจากดวงตาของกันและกัน

“ เฮ้อเป็นเวลานานแล้วที่ข้าได้เห็นผู้ตรวจสอบที่อายุน้อยดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องทนทุกข์ทรมานสักหน่อยหรือ”

“ แน่นอนว่าพวกเราเกือบจะถูกหลอกโดยชาวฮิบรูคนนั้นเช่นกันลืมไปเถอะคนหนุ่มสาว เรียนรู้จากความผิดพลาดของพวกเขา”

พวกเขายิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัวขณะที่ติดตามพวกเขาและเฝ้าดูจากระยะไกล

ในเวลานั้น หลินเทียน และ เหยาชื่อ ได้ติดตามฮีบรูไปที่สนามหลังบ้านและหยุดอยู่ตรงกลาง

“ เจ้าเห็นไหม”

ฮีบรูชี้ไปที่หินรูปร่างแปลกประหลาดซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร

“ นั่นคือ หินเวทชั้นเลิศ?”

หลินเทียน จับจ้องไปที่มันและสังเกตเห็นว่ามันคือตุ๊กตาที่ทําจากหินเวทที่ได้รับการขัดเกลา แทนที่จะเรียกว่าตุ๊กตาน่าจะเรียกว่าก้อนไขมันนั่งบนพื้นดินมากกว่า มันเหมือนของเล่นโรลีโพลี่

* การทดสอบนั้นง่ายมาก เจ้าเพียงแค่ยืนอยู่ที่นี่และใช้เวทมนตร์เพื่อล้มมันลง เมื่อเจ้าสอบผ่านข้าจะเขียนชื่อของเจ้าลงในบัญชีรายชื่อผู้ตรวจสอบทันทีและให้เงินเดือนเจ้า” ฮีบรูอธิบายง่ายๆให้เขาและเขากังวลว่าหลินเทียนจะประหม่าเขาจึงปลอบเขาว่า “ อย่ากังวลแม้ว่าหินเวทที่ได้รับการขัดเกลาจะสามารถดูดซับเวทมนตร์ได้เกือบทั้งหมด แต่ข้างในนั้นว่างเปล่าและเต็มไปด้วยไม้, ดังนั้นตามข้อกําหนดของพันธมิตรสื่อาณาจักรเวทมนตร์ระดับห้าสามารถทําลายมันลงได้”

“ แค่เวทมนตร์ระดับห้า?” หลินเทียนเบิกตากว้างและถามด้วยความยินดี

ตอนนี้เขาอยู่ในระดับห้าขั้นกลางและสามารถร่ายเวทย์ระดับห้าได้อย่างเชี่ยวชาญโดยเฉพาะเวทย์น้ําแข็ง ดังนั้นมันเหมือนการกินเค้กชิ้นหนึ่งที่จะทําให้มันล้มลง!

ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับเงินเดือนงวดแรกในไม่ช้า

“ อา ถูกต้องแล้วเวทย์มนต์ระดับห้า ฮิฮิ

ฮีบรูพยักหน้าจากนั้นยกมุมปากขึ้นอย่างไม่สนใจ