ตอนที่ 293- พลังไม่สว่างขนาดนั้น

“ ถ้าเจ้าพร้อมก็เริ่มได้ทุกเมื่อ”

ฮีบรูตบไหล่ของหลินเทียนและถอยหลังสองก้าวเพื่อให้มีที่ว่างสําหรับเขา

“โอเคแค่ดู!”

หลินเทียนกระแอมในลําคอและหันกลับมาอย่างมั่นใจ เขาจ้องมองไปที่ตุ๊กตาหินสีดําน่าเกลียดและเริ่มเคลื่อนย้ายพลังเวทย์ในร่างกายของเขา

ในเวลานั้นผู้คนจากล็อบบี้กําลังยืนอยู่ที่ประตูและเฝ้าดูหลินเทียน เตรียมพร้อมที่จะท้าทายมัน

“แปลก…”

เหยาซื่อไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นกําลังวางแผนอะไรอยู่ แต่มีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่เธอทําได้เพียงยืนเงียบๆ อยู่ข้างหลังน้องชายของเธอและให้กําลังใจเขา

* ขอให้โชคดี จงตั้งพลังออกมาให้เต็มที่!”

“ เหอๆ รอดู!”

หลินเทียนยิ้มและกํามือของเขาเป็นหมัด เขายกแขนขึ้นระดับหน้าอกแล้วยื่นนิ้วโป้งกับนิ้วชี้

“ ดาวหางน้ําแข็ง!”

เด็กหนุ่มร้องออกมาขณะที่แสงสีฟ้าชัดรวมตัวกันระหว่างมือของเขาอย่างรวดเร็วกลายเป็นว งเวทย์ที่มีขนาดใหญ่เกือบเท่าคน ความซับซ้อนทําให้ชิ้นส่วนหนึ่งพังทลายแต่ละ ส่วนของวงกลมต้องใช้สมาธิอย่างมากในการทําให้เสร็จสมบูรณ์

“ โอ้? เด็กคนนี้ไม่ได้เลว ข้าได้ยินมาว่าเขาอายุยังไม่ถึงสิบหกเลย”

“ อ่า ทั้งพลังเวทย์มนต์และความสัมพันธ์ของเขานั้นสูงมากแม้ว่าจะยังห่างไกลจากอัจฉริยะ เหล่านั้นจากวิทยาลัยลอรัน แต่เขาก็ยังค่อนข้างยอดเยี่ยม”

แม้ว่าพวกเขาจะได้ยินมาว่าสถาบันแบมบูชนะการแข่งขันวิทยาลัยด้วยโชค แต่จากสิ่งที่พวกเขาเห็นนั้นอาจเป็นความลําเอียง

ดาวหางน้ําแข็ง เวทย์น้ําแข็งระดับห้าถือว่ายากกว่าจากเวทมนตร์ระดับห้าทั้งหมด ไม่มีทางที่จะสร้างวงกลมเวทที่ใหญ่และซับซ้อนได้เว้นแต่พวกเขาจะมีทักษะสูงเนื่องจาก หลินเทียน สามารถสร้างมันได้สําเร็จโดยไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ มันแสดงให้เห็นถึงความยอดเยี่ยมของเขา

“ น่าเสียดายแม้ว่าจะเป็นดาวหางน้ําแข็งที่ทรงพลัง แต่ก็ยังไม่ดีพอ…”

ผู้คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นยิ้มให้กันและส่ายหัวด้วยความเสียใจ

ในอีกด้านหนึ่ง หลินเทียน ได้ร่ายเวทมนตร์ของเขาเสร็จแล้ว

ทันใดนั้นวงเวทย์ขนาดใหญ่ก็หายไปพลังเวทย์ทั้งหมดรวมตัวกันที่จุดเดียวและทรงกลมขนาด ใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีฟ้าก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ

“ มันไม่ใช่แค่ตุ๊กตาหินตัวเล็กรับไป!”

เช่นเดียวกับการขว้างบอล หลินเทียนหยิบลูกบอลน้ําแข็งขนาดใหญ่ที่ใหญ่กว่าตุ๊กตาหินหลายเท่าและเหวียงมันอย่างแรง

ทรงกลมสีฟ้าน้ําแข็งนั้นใสและเปล่งประกายระยิบระยับภายใต้ดวงอาทิตย์ มันยังเร็วมากและทิ้งริ้วแสงไว้ข้างหลังเกล็ดน้ําแข็งกระจายไปรอบ ๆ มันสวยงามราวกับดาวหาง

แม้ว่าลูกบอลน้ําแข็งที่สวยงามนี้มีพลังทําลายล้างที่น่ากลัว!

ตูม!

ตาวหางน้ําแข็งชนกับตุ๊กตาและระเบิดส่งหมอกน้ําแข็งไปทุกหนทุกแห่งอุณหภูมิลดลงถึงจุดเยือกแข็งทันทีและผู้คนที่เฝ้าดูต่างตกใจ

“ ฮึ่ม หมอกเยอะจริง”

ปฏิกิริยาของผู้ชมทําให้หลินเทียนพอใจ

พื้นด้านหน้าของพวกเขายังคงปกคลุมไปด้วยชั้นน้ําแข็งบางๆ เกล็ดน้ําแข็งที่เหลือยังคงอยู่ มันมีพลังทําลายล้างเหนือคนา แม้ว่ามันจะเป็นตุ๊กตาหินที่ทําจากหินเวทที่กลั่นออกมามันก็ยังคงถูกล้มลง!

แต่เมื่อหมอกน้ําแข็งกระจายหลินเทียนก็อ้าปากด้วยความตกใจ

“ อะไรนะมันไม่ล้ม” เหยาซื่อ จับใบหน้าของเธอด้วยความตกใจและร้องให้ออกมา”

ตุ๊กตาหินตัวอ้วนกลมไม่ได้ล้มง่ายอย่างที่เขาคาดไว้มันแค่แกว่งไปมาสองสามครั้งก่อนที่จะหยุดและนั่งอย่างมั่นคงในจุดเดิม แม้ว่ารอบข้างของมันจะถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์ แต่ตัวตุ๊กตาเองก็ไม่มีน้ําแข็งอยู่เลย

เมื่อเห็นฉากนั้นผู้ชมก็ไม่แปลกใจเลยและฮิบรูก็แอบซุ่มซ่ามและเดินไปปลอบใจเขาอย่างจริงจัง

“ หินเวทที่ได้รับการขัดเกลาสามารถดูดซับผลกระทบส่วนใหญ่จากเวทมนตร์ได้ การโจมตีด้วยเวทมนตร์ของเจ้าอ่อนแอเกินไป มันดูแข็งแกร่ง แต่พลังของมันถูกดูดซับอย่างสมบูรณ์ดังนั้นมันจึงไม่ล้มลง” ฮีบรูทําตัวเหมือนคุณลุงที่โตเต็มที่และตบไหล่หลินเทียน” น่าเสียดาย แต่เจ้าล้มเหลว ข้าไม่สามารถเพิ่มชื่อของเจ้าในบัญชีรายชื่อและเจ้าไม่สามารถเรียกร้องเงิน เดือนของคุณได้”

“ เป็นไปได้อย่างไร ?”

หลินเทียน มองไปที่หินสีดํานั้นและถอนหายใจอย่างหดหู่

เขาไม่ได้บอกว่าเวทมนตร์ระดับห้าเพียงพอที่จะเอาชนะมันได้? เหตุใดดาวหางน้ําแข็งของเขาจึงไม่ทํางาน

มีบางอย่างผิดปกติกับวงเวทย์ของเขาหรือไม่? แม้ว่ามันจะดูมีพลัง แต่มันก็ขาดความแข็งแกร่ง?

หลินเทียนครุ่นคิดถึงรายละเอียดการคัดเลือกเวทของเขาซ้ําแล้วซ้ําเล่า แต่เขาไม่พบสิ่งผิด เขายืนอยู่ที่นั้นอย่างเงียบๆ ด้วยความงุนงง

“เหยาซื่อถึงตาเจ้าแล้ว”

ฮีบรูไม่สนใจหลินเทียน และเรียกเหยาซื่อมา

“เอ๊ะ? ข้า ถึงตาข้าแล้วหรือ”

เหยาซื่อเดินไปยังจุดที่หลินเทียนยืนอยู่ก่อนหน้านี้อย่างขี้อายและเหลือบมองเขาด้วยความกังวล เธอไม่สามารถปลอบโยนเขาได้ในตอนนี้และกําหมัดแน่นก่อน

เธอจะทําอะไรบางอย่างที่แม้แต่หลินเทียนยังทําไม่ได้?

“ข้าจะพยายาม”

เนื่องจากฮีบรูยังคงเร่งเร้าเธอเธอจึงทําได้เพียงแค่ผลักดัน

เธอควรใช้เวทมนตร์ใด

เนื่องจาก เหยาซื่อ ไม่สามารถนึกถึงเวทมนตร์อื่นๆ ได้ในขณะที่เครียดเธอจึงสามารถใช้ความประทับใจจากก่อนหน้านี้ได้เท่านั้น

“ดะ-ดาวหางน้ําแข็ง!”

เหยาซื่อร่ายมนต์ขณะที่เธอเลียนแบบการเคลื่อนไหวของหลินเทียนและพยายามสร้างวงเวทย์

“เอ๊ะ? เธอยังสามารถใช้ดาวหางน้ําแข็งได้? นั่นหมายความว่าเธอเป็นนักเวทระดับห้าด้วย “

“น่าประทับใจเยาวชนสมัยนี้”

อย่างแรกคือหลินเทียนเด็กตอนนี้เป็นเด็กผู้หญิงที่ตัวตนจางๆ พวกเขาไม่รู้สึกอะไรนอกจากป ระหลาดใจกับความก้าวหน้าของพวกเขา

“ แต่เธอดูไม่สดใสเกินไป”

หลินเทียน แสดงให้เห็นแล้วว่าดาวหางน้ําแข็งจะไม่ทําให้ตุ๊กตาล้มลงดังนั้นมันจะไม่ทํางาน แม้ว่าเหยาซื่อ จะทําแบบเดียวกันก็ตาม

ขณะที่พวกเขาคุยกันอย่างเงียบๆ วงเวทย์ของเหยาซื่อก็เกือบจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว

วงกลมเวทย์มนตร์สีน้ําเงินขนาดใหญ่หมุนช้าๆตรงหน้าฝ่ามือของเธอ เธอเลียนแบบหลินเทียนและกํามือของเธอกางนิ้วโป้งและนิ้วชี้และสร้างวงกลมอย่างระมัดระวังและก่อนที่จะประสบความสําเร็จมีบางอย่างเกิดขึ้น!

* ดะดาว… เอ๊ะ?

ในช่วงที่สําคัญเหยาซื่อเสียสมาธิโดยไม่ได้ตั้งใจและความประมาทชั่วขณะนั้นส่งผลกระทบต่อทั้งวง วงกลมสีฟ้าซีดแตกและแตกเป็นหมอก

เธอล้มเหลวในการเหวี่ยงดาวหางน้ําแข็ง

“ เอ่อ… อย่าฝืนตัวเองถ้ายังสร้างวงเวทย์ไม่ได้! หากเจ้าได้รับบาดเจ็บจากการดีดตัว ข้าไม่สามารถรับผิดชอบได้!” ฮีบรูตื่นตระหนกและหยุดเธออย่างรวดเร็ว

* ขอโทษข้า – ข้าโง่เกินไป อื้อออ”

“ เฮ้อลืมไปเถอะดูเหมือนว่าเจ้าทั้งคู่จะทําไม่ได้ เดิมที่ข้าคิดว่าเพราะพวกเจ้าเป็นพี่น้องกัน ถ้าพี่สาวผ่านไปได้ข้าก็จะปล่อยให้เด็กคนนั้นผ่านไปเช่นกัน แต่เนื่องจากเจ้าทั้งสองล้มเหลว หากเจ้าต้องการได้รับการรับรองข้ากลัวว่าเจ้าจะต้องจ่ายเหรียญทอง”

ฮีบรูถอนหายใจอย่างเสียใจและเปิดเผยความตั้งใจของเขาอย่างไม่เป็นทางการ แต่เหยาซื่อจดจ่ออยู่กับสิ่งอื่นที่เขาพูด

“ เจ้าแค่บอกว่าถ้าข้าผ่านก็จะผ่านพี่ชายข้าด้วยใช่ไหม” เหยาซื่อก้มหน้าลงน้ําเสียงของเธอดูแปลก ๆ

ถ้าเป็นเพราะพี่ชายของเธอ…การเป็นผู้ตรวจสอบคือความฝันของหลินเทียน ดังนั้นถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากช่วยเขา!

“ใช่ แต่เจ้าล้มเหลวแล้วแม้ว่าข้าจะให้เจ้าลองอีกครั้ง…อะไรนะ!?” ขณะที่เขากําลังพูดเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เหยาซื่อลองอีกครั้ง เขาอยากจะหยุดเธอ แต่เขาไม่กล้า…เพราะเขาเห็นดวงตาสีขาวคู่หนึ่ง

สีทั้งหมดหายไปจากดวงตาของเธอและถูกแทนที่ด้วยสีขาวมรณะผมสีดําขนาดกลางของเธอ ถูกแต่งแต้มด้วยสีน้ําตาล

นอกเหนือจากรูปลักษณ์ของเธอฮีบรูสังเกตเห็นอย่างอื่นๆ… พลังเวทย์ทั้งหมดในบริเวณรอบถูกดูดจนแห้ง

ห้ะ อะไร? ใครทําอย่างนั้น?

เหยาซื่อเหรอ?

“ดาวหางน้ําแข็ง!”

หญิงสาวร้องออกมาและร่ายเวทย์มนตร์ซ้ําอีกครั้ง

“เธอเป็นคนงี่เง่าเหรอ? เธอไม่สามารถร่ายจนจบได้ เธอจะร่ายมันได้อย่างไร”

“ไม่ไม่ถูกต้อง…ดูเหมือนว่าเธอจะทําอย่างนั้น”

เนื่องจากพวกเขายืนอยู่ข้างหลังเหยาซื่อพวกเขาจึงมองไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ของเธอ แต่พวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังเวทมนตร์

แม้จะไม่มีวงเวท แต่พลังเวทย์สีฟ้าอ่อนก็ยังรวมตัวเข้าหาฝ่ามือของเธอ ไม่ใช่แค่นั้นน้ําแข็งที่หลงเหลือจากดาวหางน้ําแข็งของหลินเทียนก็ถูกดูดซับเช่นกัน

ลูกบอลน้ําแข็งประกายขนาดใหญ่ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่ความสูงครึ่งคนไปจนถึงทรงกลมขนาดมหึมาที่มีขนาดใหญ่ถึงสองคน!

เหยาซื่อมองไปที่ตุ๊กตาหินตัวนั้นด้วยความดูถูกและผลักมือของเธออย่างไม่ใส่ใจและส่งดาวหางน้ําแข็งที่น่ากลัวบินไป!

ทรงกลมน้ําแข็งขนาดใหญ่ระเบิดทันทีหมอกน้ําแข็งหนาปกคลุมสนามหลังบ้านทั้งหมดแม้แต่ผู้คนที่ยืนอยู่ที่ประตูก็ยังปกคลุมไปด้วยเศษน้ําแข็ง พวกเขาตัวสั่นเหมือนกําลังมีชีวิตอยู่ในช่วงฤดูหนาว

เวทมนตร์ระดับห้าจะมีพลังมากขนาดนั้นได้อย่างไร? ถ้ามันไม่ได้มุ่งหน้าไปหาตุ๊กตาตัวนั้น แต่สําหรับพวกเขาพวกมันอาจจะถูกแช่แข็งทันทีและแหลกเป็นชิ้นๆ จากผลกระทบ

“ พระเจ้า นั่นยังเป็นเวทมนตร์ระดับห้าอยู่หรือเปล่า”

ฮีบรูมองไปที่เหยาซื่อเหมือนเธอเป็นสัตว์ประหลาด คางของเขาแทบจะหลบลงกับพื้น

แต่น่าเสียดายที่มันยังไม่เพียงพอ

เมื่อหมอกน้ําแข็งกระจายตุ๊กตาตัวนั้นก็หยุดนิ่ง