ฮีบรูกลืนน้ําลายอย่างประหม่าและเฝ้าดูขณะที่หลินเทียนเกือบจะขว้างไม้ใส่หัวของเขาด้วยความโกรธ แต่เขาก็ไม่ต้องการแก้ตัวใด ๆ

มันจบแล้ว มันจบแล้ว

เขาไม่เคยคิดว่าจะถูกพบที่นี่

เขาซื้อไม้เนื้อทองแดงโดยเฉพาะใช้เงินจํานวนมากเพื่อจ้างช่างทําเครื่องมือเวทมาแกะสลักวงกลมเวทย์มนตร์แล้วยัดมันเข้าไปในตุ๊กตาหินเพื่อหลอกล่อมือใหม่ มันทํางานได้ดีมากแต่ตอนนี้ ถูกหลินเซียวเปิดเผยในแบบที่ไม่น่าเชื่อ

เขาควรทําอย่างไร?

มีคนอื่นถือท่อนไม้ทองแดงชิ้นนั้นและตุ๊กตาหินก็อยู่ใต้เท้าของคนอื่นมีคนจํานวนมากเฝ้าดู มีพยานและหลักฐานทางกายภาพดังนั้นจึงไม่มีทางที่เขาจะปฏิเสธได้ ถ้าเรื่องนี้ออกไปและพันธมิตรส่งคนไปสอบสวน พวกเขาก็จะรู้ว่าเขาโกงแน่นอนในเวลานั้นการตกงานจะ เป็นกรณีที่ดีที่สุดในกรณีที่เลวร้ายที่สุดเขาอาจต้องติดคุกด้วยซ้ํา ชีวิตของเขาจะจบลง!

“ ฮีบรู แกทําไมถึงทําแบบนี้”

“ พูดสิ เจ้าหลอกคนมากคน! ข้าจะรายงานเจ้าต่อพันธมิตร!”

มีเสียงดังกึกก้องอยู่รอบตัวเขา แต่ฮีบรูไม่ได้ยินแม้แต่คําเดียว เหงื่อค่อยๆไหลย้อยลงมาที่หน้าผากของเขาขณะที่ทุกอย่างก่อนที่เขาจะพร่ามัว

หลินเทียนถือไม้ชี้ไปที่ฮีบรูและตะโกนไม่หยุดในขณะที่ เหยาจือดึงแขนน้องชายของเธอด้วยความกังวลพยายามทําให้เขาสงบลง สําหรับผู้กระทําผิดหลัก เด็กหนุ่มที่แสดงละครสัตว์ด้วยเวทมนตร์ระดับสี่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างใจเย็นและอยู่ห่างจากมัน เขาเล่นกับตุ๊กตาหินภายใต้ความรู้สึกของเขาในขณะที่คุยกับสาวใช้อย่างมีความสุข ใครจะรู้ว่าพวกเขากําลังพูดถึงอะไรในขณะที่สาวใช้ ของเขาหน้าแดงและเรียกเขาลามกซ้ําไปมา

มันจะจบลงแบบนี้เหรอ?

ยอมรับความผิดพลาดของเขา ขอการให้อภัย จากนั้นรอการพิจารณาคดีและการลงโทษของพันธมิตรและใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในคุกหรือไม่?

ไม่มีทาง!

เนื่องจากเขามาไกลขนาดนี้แล้ว เขาก็อาจจะมีทาง!

เขาจะปล่อยให้สองเบี้ยกส่งเขาเข้าคุกได้อย่างไร?

ฮีบรูเผยให้เห็นท่าทางที่น่ากลัวขณะที่เขาตัดสินใจ

” หุบปาก!”

“ เอ๊ะ?”

ฮีบรูที่อยู่ในความงุนงงทันใดนั้นก็ตะโกนและให้หลินเทียนกระโดด

ในขณะที่เขายังตกตะลึง ฮีบรูก็เดินไปคว้าท่อนไม้นั้นและพยายามจะฉกมัน!

“ ไอ้สารเลวปล่อย!” เขาตะโกนอย่างรุนแรง

“ จะ- เจ้ากําลังทําอะไร? เจ้าพยายามทําลายหลักฐานเหรอ!? ไม่!”

ดวงตาของหลินเทียนเบิกกว้างในขณะที่เขาเฝ้าดูฮีบรูพยายามฉกฉวยหลักฐานดังนั้นเขาจึงจับแน่นไม่ยอมปล่อย!

“ เจ้าเด็กขี้เหม็น เจ้ากําลังกวนประสาทข้าจริงๆ!”

ใครจะรู้ว่าหลินเทียนมีพละกําลังมากเพียงใด แต่เขาจิกกรงเล็บลงบนไม้อย่างหมดหวัง เขาไม่สนใจว่าเล็บของเขาจะหลุดเข้าไปในไม้และเลือดนั้นก็ไหลซึมออกมา มันเหมือนกับว่าท่อนไม้ นั้นเป็นไม้ค้ํายันของเขาเขาจะไม่ยอมปล่อยมือแม้ว่าเขาจะตายก็ตาม

อย่าเห็นว่าหลินเทียนเป็นเพียงนักเวทที่อ่อนแอ เมื่อเขาเอาจริง แม้แต่ฮีบรูซึ่งเป็นนักรบระดับหกก็ไม่สามารถจัดการเขาได้ในทันที

“ แกไอ้สารเลวรังแกข้าไม่เป็นไร แต่แกรังแกพี่สาวข้าด้วยฮีบรู ข้าจะทําให้เจ้าจ่ายอย่าง สาสม

“ ฮะ?”

เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่หลินเทียนพูดฮีบรูจําได้ว่าเขาเผลอผลักเหยาจือลงกับพื้น

ดังนั้นเขาจึงต่อสู้ราวกับว่าชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมันเพียงเพื่อสิ่งนั้น? เขามีอะไรผิดปกติหรือ

เปล่า!

มันไม่ใช่แค่การบาดเจ็บเพียงผิวเผินหรือ เขาต้องออกแรงขนาดนั้นเลยเหรอ?

ไอ้บ้า!

ไม่จําเป็นต้องแสดงความเมตตาเมื่อต้องรับมือกับคนบ้า!

“ อย่าหนีไปไหน เอามา!”

ในที่สุดฮีบรูก็ปล่อยความหวาดหวั่นออกไปเมื่อเขาเริ่มไหลเวียนออร่าของเขาและจริงจัง!

แม้ว่าเขาจะเป็นชายวัยกลางคน แต่กล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งด้วยออร่าก็น่าเกรงขาม เขาจับไม้ และดึงมันไปข้างหลังดึงหลินเทียนเข้าหาเขาจากนั้นเขาก็ยกขาขึ้นและเตะท้องของหลินเทียนปลิวไป!

หลินเทียนไม่สามารถต้านทานได้เลยในขณะที่เขาลอยถอยหลังไปเพราะฮีบรใช้พละกําลังมาก เขาบินไปชั่ววินาทีก่อนกระแทกบนพื้นดินอย่างแรง

“เจ้า!!!”

หลินเทียนไม่แม้แต่จะร้องออกมาในขณะที่เขาพยายามลุกขึ้นจากพื้น แต่หัวเข่าของเขากลับนอนลงเมื่ออาการบาดเจ็บเก่าของเขาลุกลามและเขาก็ล้มลงอีกครั้ง

อาการบาดเจ็บของเขาจากการแข่งขันวิทยาลัยยังไม่หายดี หัวเข่าของเขาจึงไม่สามารถต้านทานได้ดังนั้นจึงต้องใช้ความพยายามพอสมควรก่อนที่เขาจะสามารถลุกขึ้นยืนได้

“ น้องชาย!?”

เหยาจือต้องการไปช่วยพี่ชายของเธอ แต่เธอสังเกตเห็นฮีบรูบีบไม้ขณะที่แขนทั้งสองข้างของเขาปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายการต่อสู้ที่หนาทึบ เส้นประสาทบนใบหน้าของเขาดูเหมือนกําลังจะระเบิดในขณะที่เขาพยายามทําลายหลักฐาน!

“ ไม่!”

เธอจะปล่อยให้เขาทําลายหลักฐานที่พี่ชายของเธอพยายามปกป้องอย่างเต็มที่ได้อย่างไร?

เหยาจือเพิกเฉยต่ออันตรายและรีบวิ่งไปจับไม้และพยายามแย่งชิงมันจากฮีบรู

แต่น่าเสียดายที่เธออ่อนแอเกินไป

อย่างน้อยหลินเทียนก็เป็นผู้ชาย แต่เหยาจือเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่บอบบางแม้ว่าเธอจะ พุ่งชนฮีบรูด้วยแรงทั้งหมด ก็ไม่ได้ผลอันใด ไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้เพื่อแย่งชิงท่อนไม้

ฮีบรูพ่นลมอย่างเย็นชาและเธอก็ล้มลงไปบนพื้นด้วยแรงผลักเพียงเล็กน้อยจากเขา แต่เธอก็ยนขึ้นและพยายามต่อสู้เพื่อไม้

“ อย่าฝืนตัวเองไป!”

ทําไมคนเหล่านี้ถึงต้องต่อต้านเขา?

ทําไมพวกเขาไม่สามารถมอบเงินของพวกเขาได้อย่างเชื่อฟัง?

ฮีบรูตัวสั่นจากความโกรธเพราะพี่น้องและไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป

“ตาย!”

เขาสูญเสียความเป็นเหตุเป็นผลไปแล้วในขณะที่เขาขว้างท่อนไม้ที่เขาถือไปทางเหยาจือด้วยความโกรธ

การขว้างปาจากนักรบระดับหกที่ใช้ออร่านั้นแข็งแกร่งแค่ไหน?

หลินเทียนไม่รู้ แต่เขารู้ว่าถ้าท่อนไม้นั้นฟาดพี่สาวของเขาไม่ใช่แค่ไม้ แต่หัวของเธอก็แตกด้วย!

เหยาจือไม่สามารถแม้แต่จะหลบเลี่ยงได้ทันเวลา เธอทรุดตัวลงบนพื้นและมองดูท่อนไม้ด้วยความสิ้นหวังขณะที่มันเดินเข้ามาหาเธอ เวทย์มนตร์อะไร สายเลือดของพ่อมดอะไร พวกเขาล้วนได้ประโยชน์เพราะเธอกลัวจนหมดปัญญาไม่มีความกล้า แต่เธอเป็นเด็กหญิงตัวเล็กขี้ขลาดและไร้ความสามารถ

” พี่สาว!”

เมื่อเหยาจื่อแน่ใจว่าเธอกําลังจะตายเธอก็เห็นร่างปรากฏต่อหน้าเธอ

ไม่มีเวทมนตร์มีเพียงร่างกายของหลินเทียน

หลินเทียนอดทนต่อความเจ็บปวดที่หัวเข่า ใช้ร่างกายของเขาเพื่อช่วยเหยาจื่อ สกัดกั้นการระเบิดที่รุนแรง!

ท่อนไม้หนาตกลงบนหน้าอกของหลินเทียนทําให้เกิดเสียงสั่นสะท้าน ในช่วงเวลาถัดไปเขาพ่นเลือดออกมาคําหนึ่ง

เลือดสีแดงฉานวาดดอกไม้ที่สวยงามในอากาศและกระจัดกระจายไปทั่วพื้นดิน

หลินเทียนใช้ร่างกายของเขาเพื่อช่วยเหบาจือ ขัดขวางการขว้างปาได้สําเร็จและไม้ก็ไม่หักตกลงไปด้านข้าง ทุกอย่างจบลงด้วยดี แต่…

“ น้องชาย? น้องชาย!”

ด้วยร่างกายที่เล็กของหลินเทียน เขาโชคดีอยู่แล้วที่เขาไม่ได้บดเป็นเนื้อสัตว์ นับว่าโชคดีที่เขา ยังมีชีวิตอยู่และนอนร้องครวญครางอยู่ที่พื้น

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ แต่ก็เจ็บปวดอย่างมาก ร่างกายของเขาที่เพิ่งฟื้นกลับมาได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง ซิโครงหลินเทียนหักหลายซี่โชคดีที่ไม่มีอาการบาดเจ็บภายใน แต่เขาจะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ชั่วขณะ เขานอนลงขณะที่ไอเป็นเลือดและจับมือพี่สาวของเขา

เมื่อฮีบรูรู้ว่าหลินเทียนขัดขวางการโจมตีของเขาเขาก็พุ่งเข้าใส่เหยาจื่ออีกครั้งและตัดสินใจที่ จะฆ่าไอ้ที่น่ารําคาญสองตัวนี้!

เหยาจื่อหยุดร้องไห้ไม่ได้ เธอทําอะไรถึงสมควรได้รับสิ่งนี้?

ผู้คนพูดถึงสายเลือดของพ่อมดของเธอราวกับว่ามันเป็นพลังที่น่าทึ่ง แต่เธอไม่สามารถใช้มันได้เมื่อเธอต้องการแล้วมันจะใช้อะไรได้ล่ะ? จะดีกว่ามากแค่กลับไปทําไร่ไถนา!

แม้ว่าเธอต้องการใช้พลังของเธอเธอก็ไม่สามารถทําได้

เธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่อ่อนแอ ความปรารถนาในอํานาจของเธอมาจากความกลัวไม่ใช่ความกล้าหาญ และความกลัวไม่มีอํานาจ

ฮีบรูรู้สึกโกรธอย่างมากในขณะที่เขาเหวี่ยงหมัดรุนแรงไปที่เหยาจีโดยไม่สนใจผลที่ตามมา อย่างสิ้นเชิงคราวนี้ไม่มีพี่น้องที่โง่เขลาที่จะต้องตายเพื่อเธออีกต่อไป เหยาจือไม่มีพลังที่จะต่อสู้กลับและไม่สามารถรอที่จะตายได้

“ หมัดระเบิด!”

หมัดของเขาลุกโชนด้วยเปลวไฟสีแดงที่รุนแรงแม้จะแดงกว่าเลือดในขณะที่ฮีบรูหมุนเวียนออร่าการต่อสู้ของเขาและต้องการเอาชีวิตของเหยาจื่อ!

ในเวลาเกือบเดียวกันเธอได้ยินเสียงแผ่วเบา

“ดาวหางน้ําแข็ง!”

ทันใดนั้นดาวหางน้ําแข็งขนาดใหญ่ก็โผล่ขึ้นมาจากอากาศด้านหน้าของเธอที่ขวางกั้นหมัดของฮีบรู ดาวหางน้ําแข็งที่น่าสะพรึงกลัวขนาดใหญ่กว่าคนหลายเท่าพุ่งตรงไปยังฮิบรูและระเบิดด้วยเสียงดังสนั่นและปกคลุมท้องฟ้าเป็นเศษน้ําแข็ง!

“ หลินเซียว?”

เมื่อตระหนักว่าเธอได้รับการช่วยเหลือแล้ว เหยาจือก็รู้สึกกระวนกระวายใจและเห็นว่าหลินเซียวช่วยเธอในวินาทีสุดท้าย

แต่…เวทมนตร์นั้นคืออะไร? มันเป็นดาวหางน้ําแข็งหรือไม่?

มันไม่ใหญ่เกินไปเหรอ? มันใหญ่กว่าทั้งดาวหางน้ําแข็ง เหยาจือและหลินเทียน เธอยังคิดว่าเธอเห็นไม่ถูกต้อง

ลูกบอลน้ําแข็งขนาดใหญ่ห่อหุ้มฮิบรูอย่างสมบูรณ์ขณะที่อุณหภูมิของอากาศโดยรอบลดต่ําลง แม้แต่หลินเทียนที่ตายไปแล้วครึ่งหนึ่งก็ยังสั่นสะท้านขณะที่เลือดที่เขาพ่นออกมานั้นแข็งตัวกลายเป็นดอกไม้น้ําแข็ง

แต่เวทมนตร์ระดับห้านั้นเพียงพอแล้ว!

“ อ้าาาาาาาาาก!”

เสียงคํารามอย่างโกรธเกรี้ยวดังมาจากภายในหมอกน้ําแข็ง

การลอบโจมตีของหลินเซียวทําให้ฮีบรูโกรธมากเขาจะไม่รั้งอะไรไว้อีกต่อไป ออร่าการต่อสู้สีแดงเพลิงของเขาระเบิดออกจากร่างกายของเขา

เขาจ้องมองเด็กหนุ่มผมสีดําที่ไม่แยแสต่อหน้าเขา

แต่เด็กหนุ่มคนนั้นก็ส่ายหัวอย่างไม่สนใจ

“ เฮ้อช่างน่ารําคาญ ถ้าข้าไม่กลัวว่าจะมีคนตายจริง ๆ ข้าก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยว”

“ รีบหน่อยสิข้าหิว” สาวใช้ข้างๆเขาก็หยุดชะงัก

“ โอ้ข้าก็เช่นกัน” เด็กหนุ่มตอบอย่างใจเย็นว่า “ เอเลน่าวันนี้ไปกินข้าวนอกบ้านกันเถอะ ข้าจะเลี้ยงของดีเจ้าเองเพื่อเฉลิมฉลองทุกอย่างที่เจ้าต้องการ”

“จริงๆ?”

“ จริงๆ ข้าควรจะตอบแทนเจ้าสําหรับความกังวลของเจ้า”

“ ถุย ลามก ” สาวใช้กําลังด่าเขา แต่เธอก็แอบยิ้มขณะที่ก้มหน้าคิดว่าจะกินอะไรในภายหลัง

“ เจ้าสองคน…เร็วเข้าวิ่งไป!”

เมื่อหลินเทียนได้ยินพวกเขาคุยกันโดยไม่สนใจโลก เขาก็หมดความอดทนจากนั้นก็กระอักเลือดออกมาอีกคําหนึ่งและหายใจออกด้วยความโกรธ