ตอนที่ 311 – นายและผู้รับใช้ที่ผิดปกติ

มังกรที่หลับใหลฟังเสียงเรียกและหัวมังกรก็โผล่ขึ้นมาจากอากาศ รูปลักษณ์ที่ดุร้ายของมันทําให้คนหนึ่งรู้สึกหนาวสั่นและพร้อมกับเสียงคํารามที่แผดเผาเปลวไฟที่แผดเผาได้ปะทุขึ้นและทํา ลายทุกสิ่งที่ขวางทาง

กรรรรร !!

หลินเซียวขี้เพียงแค่นั้นเปลวไฟทั้งหมดก็พวยพุ่งลงมาในพื้นที่ว่างตรงหน้าพวกเขา

พร้อมกับเสียงที่แผดเผาหญ้าสั้น ๆ และหมอกน้ําแข็งก็ถูกเผาผลาญทันที หญ้าสีเขียวกลายเป็นสีดําไหม้ที่น่ากลัวและหมอกน้ําแข็งระเหยกลายเป็นไอน้ําเนื่องจากอุณหภูมิสูง มันเหมือนกับเรือกลไฟที่ถูกเปิดออกขณะที่ไอน้ําร้อนพวยพุ่งออกมาและแม้แต่เหยาจือที่อยู่อีกด้านก็อดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลังเพื่อหลีกเลี่ยง

หลังจากนั้นไม่นานองค์ประกอบที่เหลืออยู่ก็สลายไป จากนั้นเหยาจือก็คืนสติเธอ

ตามคําแนะนําของหลินเซียว เธอควรเลียนแบบเขาต่อไป แต่ก่อนหน้านั้นความสงสัยก็ปรากฏขึ้น

ความโกรธของมังกรอยู่ในระดับที่สูงกว่าดาวหางน้ําแข็งทั้งหมดเป็นเวทมนตร์ระดับหกขั้นสูง นอกจากนี้ยังร่ายและควบคุมยากกว่าเมื่อเทียบกับเวทมนตร์ระดับหกปกติเนื่องจากมีพลังทําลายล้างที่รุนแรง

ปัญหาคือหลินเซียวบอกคนอื่น ๆ ว่าเขาเป็นนักเวทระดับห้าขั้นสูง สิ่งเดียวที่เหยาจือรู้ก็คือ เขาสามารถร่ายเวทย์ระดับต่ําได้ทันทีและพลังเวทย์ของเขาแข็งแกร่งกว่านักเวทย์ระดับห้าคนอื่น

แต่ตอนนี้หลินเซียวเปิดเผยพลังที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น

เหยาจือยังจําได้ว่าเขาใช้เวทมนตร์ที่คล้ายกันเพื่อเอาชนะฮีบรูเมื่อสองสามวันก่อน ตอนนี้เขาใช้มันอีกครั้งและดูเหมือนจะง่ายสําหรับเขาเหมือนเขายังคงออมพลังไว้

นั่นหมายความว่าหลินเซียวได้กลายเป็นระดับหกเมื่อนานมาแล้วและเขาอาจแข็งแกร่งยิ่งขึ้น!

เหยาจืออดไม่ได้ที่จะประหลาดใจและมองไปที่เด็กหนุ่มผมดําที่ดูปกติ

เขาน่าจะอายุไล่เลี่ยกับน้องชายของเธอใช่มั้ย? พลังที่น่ากลัวเช่นนี้ในวัยเด็กเช่นเดียวกับความสามารถแบบนั้นแม้ว่าคุณจะมองไปทั่วทั้งทวีป … ไม่ ไม่มีใครอื่นนอกจากเขา!

เหยาจือ เริ่มคํานวณอย่างเงียบ ๆ

นักเวทระดับหกอายุ 16 ปี มันไร้สาระเกินกว่าจะจินตนาการได้ แม้ว่าเขาจะเริ่มนั่งสมาธิจากในครรภ์แม่เป็นเวลา 16 ปีติดต่อกันเขาก็อาจจะไม่ถึงพลังนั้นใช่ไหม? ไม่ต้องพูดถึงว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะเริ่มฝึกตั้งแต่เนิ่นๆ

ความประหลาดใจนั้นท่วมท้นยิ่งเหยาจือคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งตกตะลึงมากขึ้นเท่านั้น เธอรู้สึกเหมือนเขาเป็นคนที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้และการจ้องมองของเธอเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน มันกลายเป็นเหตุผลน้อยลงและเต็มไปด้วยความเคารพมากขึ้น …

เธอคิดมาตลอดว่าหลินเซียวเป็นเพียงน้องชายที่น่าสนใจแม้ว่าจะดูธรรมดามาก แต่เขาก็รู้สึกแตกต่างจากคนอื่น ๆ ที่ทําให้เธอสนใจเขา แต่ตอนนี้เธอตระหนักแล้วว่าหลินเซียวเป็นปรมาจารย์ที่ซ่อนอยู่!

น่าเสียดายที่เหยาจือยังไม่สามารถควบคุมดวงตาของเธอได้อย่างสมบูรณ์แม้ว่าเธอจะสามารถมองเห็นกระบวนการร่ายเวทย์มนต์ได้ แต่เธอก็ไม่สามารถมองเห็นความแข็งแกร่งของผู้คน

บางทีนั่นอาจจะดีกว่า…ถ้าดวงตาของเธอตื่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์และเธอเห็นว่าพลังที่แท้จริงของหลินเซียวอยู่ในระดับเจ็ดขั้นสูงที่กําลังจะทะลุไปถึงระดับที่แปด เธออาจจะโกรธตัวเองและดวงตาของเธอ เธอก็ไม่ได้เพียงแค่ให้ความเคารพ แต่จงเคารพภักดี

“ เหยาจือเข้าใจแล้วใช่ไหม”

ในขณะที่เหยาจือยังคงคิดอยู่จู่ๆเสียงนั้นก็ดึงเธอกลับสู่ความเป็นจริง

“ โอ้…ค่ะ” เหยาจือตอบอย่างอ่อนแรงโดยยังคงคิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้

“ ถ้าเจ้าเข้าใจแล้วก็รีบเข้า!”

“ตกลง”

“ หลินเซียวเดี๋ยวก่อน! พลังเวทย์ในตัวเธอเป็นเพียงระดับห้า แต่เจ้าต้องการให้เธอร่ายเวทย์ระดับหก เจ้าจะขอให้เธอฆ่าตัวตายเหรอ?”

การร่ายเวทย์เหนือระดับเป็นความท้าทายที่อันตรายอย่างยิ่งสําหรับนักเวททุกคน ไม่เพียงแต่จะเป็นภาระต่อร่างกายอย่างมาก แต่ยังสามารถสร้างความเสียหายทางจิตใจที่ไม่อาจกลับคืนมา การบาดเจ็บระดับเบาอาจทําให้อาเจียนเป็นเลือด คนที่หนักกว่าอาจเกี่ยวข้องกับความวิกลจริตและอาจทําให้พลังเวทย์ในร่างกายระเบิดได้!

สิ่งที่หลินเซียวขอจากเหยาจือนั้นเท่ากับการบังคับให้เธอฆ่าตัวตาย

“ ทีม แต่ข้ามั่นใจในตัวเธอแล้วสายเลือดพ่อมดหนึ่งล้านคนจะตายง่ายขนาดนี้ได้ยังไง? นี่น่าจะเป็นเค้กชิ้นหนึ่งสําหรับเธอ”

“ ทีม แล้วแต่เจ้า ข้าจะไม่รบกวนอีกต่อไป อย่ามาขอความช่วยเหลือเมื่อเจ้าทําร้ายตัวเองล่ะ!”

“ เฮ้” หลินเซียวหัวเราะเบา ๆ และนําทางเหยาจือต่อไป

ในอีกด้านหนึ่งเมื่อเหยาซีได้ยินบทสนทนาของพวกเขาเธอก็เริ่มปล่อยให้จินตนาการของเธอโลดแล่นอีกครั้ง

คู่บ่าว – สาวคู่นี้ยังคงมีความลับอีกกี่เรื่องที่ซ่อนอยู่?

ผู้หญิงคนนั้นเรียกว่าเอเลน่า เธอดูเป็นสาวใช้และเป็นสาวใช้ที่เป็นชาหยิ่งผยองและไม่ยอมถอย ถึงกระนั้นเหยาจือก็ไม่คิดว่าเธอเป็นคนใจร้าย แต่เธอสามารถรู้สึกถึงความห่วงใยของเธอผ่านคําพูดของเธอ

แม้ว่าเธอจะมีน้ําเสียงที่ไม่แยแส แต่เธอก็ยังคงเป็นห่วงพวกเขากังวลว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บ เธอบอกว่าเธอจะไม่ช่วย แต่ถ้าหลินเซียวได้รับบาดเจ็บ เหยาจือเชื่อว่าเธอจะช่วยเขาทันทีแม้ว่าเธอจะต้องอุ้มเขา เธอก็จะพาเขากลับไปที่เมืองวินเทอร์เลสเพื่อขอความช่วยเหลือ

จะหาสาวใช้ที่โดดเด่นอย่างเอเลน่าได้ที่ไหน? ถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากไปเลือกคู่ด้วยตัวเอง!

“ สวยใจดีและทุ่มเท.เอเลน่า เธอคงไม่ใช่คนธรรมดาใช่ไหม”

ในฐานะปรมาจารย์หลินเชียวอ้างว่าเขาเป็นนักเวทระดับห้า แต่ในความเป็นจริงเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่านักเวทระดับหกซึ่งตรงกันข้ามกับรูปลักษณ์ของเขาโดยสิ้นเชิง จากนั้นเอเลน่าสาวใช้ที่อยู่เคียงข้างเขาทุกวันไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน!

เธอต้องซ่อนความลับอันยิ่งใหญ่!

เหยาจือเริ่มอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเรื่อย ๆ และเกลียดที่เธอไม่สามารถปลุกพลังของเธอได้ในทันทีและใช้สายตาของเธอเพื่อค้นหาว่ามีอะไรอีกที่นายและคนรับใช้ที่ไม่ธรรมดาคนนี้ซ่อนตัวอยู่

“ เหยาจือเร็วเข้า! มันสายแล้ว เราต้องทําให้เสร็จ จะได้กลับไปทานอาหารเย็นได้ทัน!”

ว่าไป

หลินเซียวบ่นและขัดจังหวะความหลงผิดที่ไร้ขอบเขตของเหยาจือ

แม้ว่าเธอจะต้องถาม แต่เธอก็ยังมีโอกาสมากมายในภายหลัง สิ่งที่เธอต้องทําตอนนี้คือเลียนแบบเวทมนตร์ของเขาเพื่อปลุกพลังของเธอ!

หลินเซียวเจ้าอาจแข็งแกร่ง แต่ข้าอาจจะไม่แย่ไปกว่านี้! ข้าเป็นผู้ครอบครองสายเลือดของพ่อมดเมื่อข้าตื่นขึ้นมาแล้วข้าจะแข็งแกร่งกว่าเจ้าแน่นอน!

ความต้องการแข่งขันของเหยาจือถูกจุดขึ้น เธอกลืนน้ําลายและหลับตาและนึกถึงเวทของหลินเซียวจากช่วงก่อนหน้านี้อย่างระมัดระวัง เมื่อเธอเข้าใจแล้วดวงตาของเธอก็เปิดขึ้น!

ขาวใสไม่เหมือนเมื่อก่อนตาของเธอเป็นสีขาวบริสุทธิ์

“ ย่า!”

ไม่มีวงเวทย์ไม่มีการสวดมนต์ เธอเพียงแค่ยกมือขึ้นแล้วตะโกนสั้น ๆ ทันใดนั้นธาตุไฟทั้งหมดก็รวมตัวกันอยู่ในมือของเธออย่างบ้าคลั่งราวกับทาสฟังนายของพวกเขาอย่างเชื่อฟัง

หลังจากที่พวกเขารวมตัวกันแล้วหัวมังกรที่ครอบงําก็ปรากฏตัวขึ้นขณะที่มันฉีกผ่านมิติโดยระวังการกวักมือเรียกของเจ้านายของมัน

กรรร !!!

เปลวไฟที่แผดเผาพุ่งออกมาอีกครั้งห่อหุ้มสนามที่ไหม้เกรียมเบื้องหน้าพวกเขาด้วยทะเลเพลิงเปลวไฟที่พลุ่งพล่านลุกโชนอยู่พักหนึ่งก่อนที่มันจะค่อยๆตาย

“ ฮ่าฮ่า ข้ารู้ว่าเธอทําได้! สายเลือดของพ่อมดไม่ใช่เรื่องตลก!” หลินเซียวรู้สึกตื่นเต้น ดวงตาของเขาเปล่งประกายขณะที่เขาชมเชยการแสดงที่โดดเด่นของเธอ

“ อื่ม ๆ ๆ ๆ ๆ ”

ราชาปีศาจผู้หยิ่งผยองจะไม่ชมเชยใครง่ายๆ การพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการยอมรับอย่างมากแต่มันยังไม่จบ!

หลินเซียวมองไปที่ดวงตาสีขาวบริสุทธิ์ของเหยาจือ และรู้ว่าเธอได้ปลดล็อคพลังส่วนหนึ่งของเธอแล้วดังนั้นเขาจึงต้องการที่จะตีเหล็กขณะที่ร้อนและบังคับให้เธอถึงขีดจํากัดของเธอ!

“ เหยาจือดูดีๆอย่าหลุดโฟกัส! นี่คือเวทมนตร์ระดับเจ็ด อุกกาบาตเพลิง!”

หลินเซียวปรบมือเข้าด้วยกันและขยับพลังเวทย์จากนั้นเขาจับข้อมือขวาด้วยมือซ้ายและตั้งสมาธิเพื่อควบคุมพลังเวทย์ของเขาในขณะที่เขาเขียนวงกลมที่ซับซ้อนอย่างรวดเร็วแล้วโยนมันไปเหนือศีรษะ

พร้อมกับการระเบิดที่น่ากลัวอุกกาบาตสีแดงที่ตกลงมาจากด้านบนสู่พื้นโลกที่ไหม้เกรียม

เช่นอุกกาบาตระเบิดโลกก็สั่นสะเทือน พื้นดินที่ดูเหมือนแข็งซึ่งสามารถต้านทานความโกรธของมังกรนั้นไม่สามารถรับผลกระทบที่รุนแรงนี้ได้

มีทะเลเพลิงเท่าที่ตาสามารถมองเห็นได้

เถ้า, แรงสั่นสะเทือน, ปล่องภูเขาไฟลึก, ปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ที่ก่อตัวขึ้นซึ่งดาวตกตกลงมาสิ่งสกปรกที่บินได้และก้อนหินทําให้พายุทรายรุนแรงปกคลุมพวกเขาอย่างสมบูรณ์ ด้วยการควบคุมที่แม่นยําของหลินเจือ ผลที่ตามมาไม่ได้ทําอันตรายพวกเขามีเพียงลมและทรายที่น่ารําคาญเล็กน้อยที่ต้องทน

“ มันต่างจากระดับที่ห้า สองระดับ! เหยาจือเจ้าต้องทํา…เอ๊ะ?”

เหยาจือเริ่มเคลื่อนไหวโดยไม่รอหลินเสี่ยว

ไม่เหมือนครั้งที่แล้วที่ดวงตาของเธอกลายเป็นสีขาวบริสุทธิ์ราวกับว่าเธอกลายเป็นคนละคน ความขี้ขลาดของเธอหายไปเมื่อเธอยกมือขึ้นและใช้นิ้วของเธอเกี่ยวเข้ากับพลังเวทย์ที่จับต้องไม่ได้ ราวกับว่าเธอได้รวมพลังเวทย์มนตร์เข้าด้วยกันและการแสดงออกที่ไม่มีตัวตนและไม่แยแสของเธอ ทําให้เธอดูเหมือนไม่เหมือนมนุษย์ตอนนี้เธอเป็นร่างอวตารของเวทมนตร์!

“ เพลิง…ดาวตก”

หญิงสาวพึมพําและยกมือขวาขึ้น