ตอนที่ 313 – การประหารชีวิตในที่สาธารณะ

“อะไร? เวทมนตร์ระดับแปด? หลินเซียว เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ???”

เอเลน่ากําลังครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับการกินเนื้อของเหยาจือ เมื่อเรดาร์เวทมนตร์ของเธอก็เกิดปฏิกิริยารุนแรงขึ้น เธอตกใจกับการแจ้งเตือนถึงอันตรายและคิดว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น เมื่อเธอมองดู เธอตระหนักว่าไอ้บ้าหลินเซียวกําลังเตรียมร่ายเวทมนตร์ระดับแปด!

เวทมนตร์แปดระดับคืออะไร?

สําหรับมนุษย์ เวทมนตร์ระดับแปดนั้นเป็นขีดจํากัด ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับระดับ มันเป็นกฎแห่งธรรมชาติ

แม้ว่าคุณจะมีความสามารถและมีสมาธิมาเป็นเวลาหลายสิบปีและในที่สุดก็สามารถฝ่าด่านคอขวดระดับแปดและก้าวขึ้นสู่ระดับที่เก้าได้ คุณก็สามารถใช้แค่เวทย์มนตร์ระดับแปดได้เท่านั้น

นั่นเป็นเพราะการร่ายเวทมนตร์สร้างภาระหนักให้กับร่างกายที่มนุษย์ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ เมื่อเลเวลต่ํา นักเวทสามารถใช้วงเวทย์ร่ายมนต์และพลังเวทย์มนตร์ของพวกเขาเพื่อร่ายเวทย์มนตร์ในระดับที่เทียบเท่ากัน ลดภาระให้เหลือน้อยที่สุดและใช้พลังเวทย์จนหมดเท่านั้น จึงไม่สังเกตเห็นความแตกต่าง

แต่เมื่อเวทมนตร์ถึงระดับแปด และเวทมนตร์ระดับเก้าต้องห้ามในตํานาน ภาระไม่สามารถลดลงได้ง่ายๆด้วยเทคนิคการร่าย และไม่เพียงแต่ใช้พลังเวทย์มนตร์เท่านั้น

เวทมนตร์ต้องห้ามระดับเก้าเป็นสิ่งที่หายากยิ่งกว่าสายเลือดของพ่อมด แม้แต่นักเวทผู้ยิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียง วูก็ไม่เคยใช้เวทมนตร์ต้องห้ามมาก่อน เขาสามารถใช้เวทมนตร์ระดับแปดได้ด้วยเครื่องมือและไม้เท้าเท่านั้น

ดังนั้นเวทย์มนตร์ระดับแปดจึงเป็นขีดจํากัดของมนุษย์ปกติ และพลังของมันช่างน่ากลัวยิ่งนัก

นั่นเป็นเพราะมันอาจคุกคามชีวิตของเอเลน่าได้!

ในฐานะปีศาจระดับสูง แมวดําตาแดงมีความทนทานต่อเวทย์มนตร์อย่างยิ่ง ดังนั้นเวทย์มนตร์ระดับหกและเจ็ดทั่วไปไม่สามารถทําอะไรกับเธอได้มากนัก เว้นแต่จะเป็นการทิ้งระเบิดขนาดใหญ่ ไม่เหมือนเวทมนตร์ระดับแปด

เอเลน่าไม่กล้าเผชิญหน้ากับเวทมนตร์ระดับแปด แม้ว่าจะแปลงร่างเต็มที่แล้วก็ตาม เพราะถ้า เธอถูกโจมตีแบบตัวต่อตัว ผลที่ตามมาก็เกินจินตนาการ

ขณะที่เอเลน่ากําลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลินเซียวก็เริ่ม!

เนื่องจากต้องใช้พลังเวทย์มนตร์จํานวนมากสําหรับเวทย์มนตร์ระดับแปด แม้แต่หลินเซียวก็ต้องการความพยายามบ้าง มันมีความเสี่ยงสูงเช่นกัน ดังนั้นเขาอาจเสียชีวิตได้ง่ายหากเขาทําผิดพลาด

เอเลน่าไม่สามารถเงียบต่อไปได้

“หลินเซียว เจ้ายังอยู่แค่ระดับเจ็ดเท่านั้น ยังห่างไกลจากการทะลุผ่าน อย่าประมาทความแตกต่างระดับหนึ่ง! เวทย์มนตร์ระดับแปดเป็นขีดจํากัดของมนุษย์ เจ้าจะต้องตายถ้าฝืนตัวเอง!”

เอเลน่าตะโกนอย่างประหม่าและหวังว่าคนโง่จะได้ยินเธอ

“เจ้าต้องการที่จะฆ่าตัวตาย? หยุดประเมินตัวเองสูงเกินไป เจ้าคิดว่าเจ้าอยู่ยงคงกระพันจริงๆ!?”

ไม่ว่าเอเลน่าจะตะโกนว่าอย่างไร หลินเซียวก็หูหนวก และดูเหมือนว่าเขาจะไม่หยุด

“ให้ตายสิ ไอ้บ้านั่น!”

เอเลน่าไม่มีความคิดอื่นนอกจากแค่หวังว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขา ดังนั้นเธอจึงวิ่งเข้าไปและอยากจะเกลี้ยกล่อมให้เขาหยุด แต่เธอก็ยังไร้เดียงสาเกินไป

เวทมนตร์ระดับแปดนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง พลังและความซับซ้อนของมันไม่ได้ใกล้เคียงกับระดับเดียวกัน มันยิ่งใหญ่เกินกว่าจะจินตนาการได้ ดังนั้นทันทีที่การร่ายเริ่มร่าย ผู้ร่ายจะต้องจดจ่ออย่างเต็มที่ มันคงไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะบอกว่าคุณกําลังมอบจิตวิญญาณของคุณ ดังนั้นการพยายามขัดจังหวะการคัดเลือกนักแสดงของเขาด้วยการตะโกนและการยั่วยวนธรรมดาๆ จึงเป็นความคิดที่ปรารถนา

นอกจากนี้ บริเวณโดยรอบของหลินเซียวถูกไฟที่โหมกระหน่ําแล้ว แม้ว่าเอเลน่าจะเป็นนักรบระดับสี่ แต่เธออาจไม่สามารถทะลุผ่านบาเรียเวทมนตร์นั้นได้ นับประสาตอนที่เธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆในตอนนี้ ดังนั้นที่นั่นไม่มีทางที่เธอจะเข้าไปใกล้เพื่อขัดจังหวะเขาได้

มันจบแล้ว มันจบแล้ว

เอเลน่ากัดฟันของเธอและทําได้เพียงเฝ้าดูอย่างช่วยไม่ได้เมื่อโศกนาฏกรรมครั้งนี้เกิดขึ้น แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการที่จะเห็นมัน แต่เรดาร์เวทมนตร์และการรับรู้ที่ละเอียดอ่อนของเธอ ยังคงให้ข้อมูลเชิงลึกที่ชัดเจนแก่เธอในกระบวนการทั้งหมด

และแน่นอนว่าจะต้องเป็นหลินเซียวที่ไม่สามารถควบคุมพลังอันยิ่งใหญ่ได้ จิตใจของเขาจะได้รับความเสียหายอย่างหนัก จากนั้นเขาก็จะมีเลือดออกจากทั่วทุกมุม นําพลังเวทย์มนตร์ในร่างกายของเขาไประเบิดและเขาจะกลายเป็นกองเนื้อ!

ในที่สุด หลินเซียวที่เป็นที่รู้จักในเรื่องความสงบและความสงบของเขาไม่สามารถรักษาความสงบของเขาเกี่ยวกับพื้นที่เวทมนตร์ที่เขาโปรดปรานได้ จิตวิญญาณการแข่งขันของเขาถูกปลุกโดยเหยาจือ และเขาสูญเสียความสงบและพยายามร่ายเวทมนตร์ระดับแปดและจบลงด้วยการตายอนาถ.

ผู้ชายมักจะปวดหัว

เอเลน่าคิดอย่างขมขื่น

เมื่อเธอยังเด็ก เธอชื่นชมพ่อของเธอและคิดเสมอว่าเขาเป็นผู้ใหญ่และเป็นราชาปีศาจที่โดดเด่น จนกระทั่งเธอโตขึ้นเธอก็พบว่าพ่อของเธอยังเป็นเด็กน้อยที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ และจะเลือกการต่อสู้โดยไม่มีเหตุผล เพื่อต่อสู้ให้เกียรติยศอันไร้ค่าของเขา

เช่นเดียวกับหลินเซียว เขาเสี่ยงที่จะพิสูจน์พลังของเขาด้วยเวทมนตร์ ช่างโง่เหลือเกิน!

แม้ว่าเขาจะทําสําเร็จ มันจะพิสูจน์อะไร? ไม่ใช่ว่าเหยาจือเป็นศัตรู ทําไมเขาถึงเสี่ยงชีวิต?

แม้ว่าเขาจะเอาชนะเหยาจือและพิสูจน์ความแข็งแกร่งของเขาแล้วใครจะรู้ล่ะ?

เอเลน่าไม่เข้าใจ บางทีแม้แต่หลินเซียวไม่เคยคิดเรื่องนี้ แต่เหตุผลก็ค่อนข้างง่าย

ลองถามว่าใครคือคนเดียวในนี้และตอนนี้ที่มองเห็นชัยชนะด้วยตาตัวเอง?

นอกจากสาวใช้ของเขาแล้ว ยังมีใครอีกไหม?

ถ้าเอเลน่าไม่ได้อยู่ข้างหลังเขาอย่างเงียบๆ คอยเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของเขา แล้วเขาจะ ยังเสี่ยงอยู่ไหม?

ผู้ชายชอบอวดต่อหน้าคู่รักที่สนิทสนม

แน่นอนว่ามีราคาสําหรับสิ่งนั้น

“บ้าเอ๊ย นี่มันซับซ้อนเกินไปหรือเปล่า” หลินเซียวบ่นอย่างโกรธจัด

แม้ว่าเขาจะดูเท่ในขณะที่เขาถูกล้อมรอบด้วยไฟ มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าเขาแบกรับภาระหนักแค่ไหน

“ถ้าข้ารู้ว่าข้าน่าจะลองวงนี้ก่อนก่อนที่จะร่าย…. ตอนนี้ข้าเรียกไฟมากขนาดนี้ ข้าแค่ฆ่าตัวตายเองไม่ใช่เหรอ?”

เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของเขา แต่ก่อนที่จะอองจะก่อตัวขึ้นเต็มที่ มันก็ระเหยไปโดยเปลวไฟรอบๆ

เขาไม่ควรพยายามอวด…. เวทมนตร์ระดับแปด มังกรแห่งการล่มสลาย เขาเรียกธาตุไฟไปแล้ว แต่เขาติดอยู่ที่รูปแบบวงกลมเวทมนตร์

หลินเซียวเคยร่ายเวทมนตร์เหนือระดับของเขามาก่อนเสมอ ดังนั้นมันจึงกลายเป็นนิสัย เขาคิดว่าเขาสามารถใช้เวทมนตร์ระดับแปดได้อย่างง่ายดายเช่นเดียวกับประสบการณ์ก่อนหน้าของเขา

สําหรับเวทมนตร์นั้น เขาเคยเห็นมันในห้องสมุดวิทยาลัยลอรันมาก่อน และด้วยความอยากรู้ เขาศึกษาและท่องจําวงเวทย์แต่เขาไม่เคยฝึกฝนมัน เขาคิดอย่างไร้เดียงสาว่าเขาจะสามารถทําสําเร็จในการทดลองครั้งแรกได้เหมือนเมื่อก่อน แต่เห็นได้ชัดว่าเขาประเมินความซับซ้อนของเวทมนตร์ระดับแปดต่ําเกินไป

บนพื้นผิว มังกรแห่งการล่มสลายเป็นเพียงความโกรธเกรี้ยวของมังกรที่แรงกว่า วงกลมนั้นใหญ่กว่าระดับหกเพียงหลายเท่า แต่ความจริงก็คือ

แต่มันไม่ได้ซับซ้อนขึ้นเพียงหลายเท่าตัว มันซับซ้อนกว่านั้นหลายสิบเท่า หรืออาจซับซ้อนกว่านั้นหลายร้อยเท่า!

หลังจากวาดวงกลมแล้ว หลินเซียวก็รู้ว่ามันซับซ้อนแค่ไหน สําหรับวงกลมปกติ พลังเวทย์มนตร์หนึ่งเส้นก่อตัวเป็นเส้นเดียว แต่สําหรับเวทย์มนตร์ระดับแปด หนึ่งเส้นก็เทียบเท่ากับวงกลมเวทมนตร์หนึ่งวง! กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันไม่ใช่การบวกและการลบอย่างง่าย มันคือลําดับเรขาคณิต!

อันที่จริง มีสิ่งหนึ่งที่หลินเซียวไม่รู้… ก่อนหน้านี้ แม้แต่นักเวทผู้ยิ่งใหญ่ วูก็ต้องการความช่วยเหลือจากเครื่องมือในการร่ายเวทย์ระดับแปด เช่น ผลึกขยายพลังเวทย์และไม้เท้าเวทย์มนตร์ที่วาดวงกลมเวทไว้แล้ว เครื่องมือเหล่านั้นควบคู่ไปกับประสบการณ์การร่ายของเขา จากนั้น เขาก็แทบจะไม่สามารถร่ายมันได้

แล้วเขาล่ะ?

เขาพยายามที่จะทํามันโดยไม่มีใครช่วยเหลือ และในขณะที่ข้ามระดับไป!?

เอเลน่าชอบการกระทําของเขาที่จะฆ่าตัวตาย แต่เธอก็ใจดีอยู่แล้ว ถ้าสโนว์เห็นสิ่งนี้ เธอก็คงจะพูดได้เต็มปากว่าหลินเซียวเป็นหนอนที่มีผิวหนังของมนุษย์ ตอนนี้เขาเก็บเกี่ยวสิ่งที่เขาหว่านลงไป มันคือชะตากรรมของเขาในฐานะหนอน!

แน่นอน แม้ว่าพวกเขาต้องการดูถูกความนับถือตนเองเพียงเล็กน้อยที่เขาเหลือไว้ แต่ก็ต้องรอเมื่อเขารอด ถ้าเขาตาย ใครเล่าจะดูถูกเอเลน่าและสโนว์ได้?

ต่างจากความกังวลของเอเลน่า เหยาจือยังคงเฝ้าดูหลินเซียวอย่างไร้ความรู้สึก

“เวทมนตร์ระดับแปด… น่าทึ่ง…”

เหยาจือยังคงคิดอย่างไร้เดียงสาว่าการทดลองยังดําเนินต่อไป ดังนั้นเธอจึงเฝ้าสังเกตอย่างระมัดระวังและรอที่จะเลียนแบบเขา

ยัยโง่เหยาจือ หยุดดู… มองอะไรอยู่! ข้ากําลังจะระเบิดตัวเอง ถ้าเจ้าเลียนแบบข้า เจ้าจะระเบิดตัวเองด้วย!

การจ้องมองของเหยาจือทําให้หัวของเขาเจ็บ

เขาแค่อยากจะร่ายเวทย์มนตร์ที่เหยาจือไม่สามารถเลียนแบบได้ ไม่เพียงแต่เขาจะล้มเหลว เขายังอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายอีกด้วย สิ่งที่โกรธคือเหยาจือยังคงเฝ้าดูและเรียนรู้อย่างจริงจัง… นี่เป็นเพียงการประหารชีวิตในที่สาธารณะ!

มันจบลงแบบนี้จริงๆเหรอ?

ขณะที่เขาทนต่อแรงกดดันและความเจ็บปวดมหาศาล เขาก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวน

เมื่อเขาลืมตาขึ้นอย่างยากลําบาก เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่แทบจะเป็นบ้า

“ไอ้โรคจิต! หยุด! เร็วเข้า หยุด!”