ยันต์ระดับหกนั้นมีอานุภาพในการรักษาบาดแผลที่ลึกจนเห็นกระดูกได้อย่างมีประสิทธิภาพ..
　　และด้วยอานุภาพของยันต์บำบัดระดับหกนี้ร่างกายของหลิงเสี่ยวก็ได้สร้างเนื้อเยื่อใหม่ขึ้นมาแทนเนื้อเยื่อเก่าที่ถูกทำลายได้อย่างรวดเร็ว
　　ทันทีที่หลิงหยุนร้องสั่งให้ยันต์ออกฤทธิ์ยันต์บำบัดระดับหกที่ปกคลุมทั่วร่างกายหลิงเสี่ยวนั้น ก็ทำหน้าที่ของมันได้อย่างมีประสิทธิภาพ บาดแผลเหวอะหวะน่าสยดสยองบนใบหน้าของหลิงเสี่ยวนั้น ร่างกายของเขาสร้างเนื้อเยื่อใหม่ขึ้นมาทดแทนอย่างรวดเร็ว จนสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงได้ด้วยตาเปล่า และในที่สุดก็ฟื้นคืนกลับสู่สภาพเดิม!
　　ยันต์บำบัดระดับหกของหลิงหยุนนั้นไม่เพียงแค่รักษาบาดแผลฉกรรจ์เหล่านั้นได้แต่ยังช่วยชำระล้างบาดแผลที่เน่าเปื่อย และถอนพิษต่างๆได้อีกด้วย　　ดังนั้น..พิษที่ซือกงถูใช้โรยตามร่างของหลิงเสี่ยวเพื่อให้เกิดอาการคันราวกับถูกยุงนับล้านตัวรุมกัดนั้น ก็ถูกขับออกไปด้วยเช่นกัน
　　กล้ามเนื้อและหลอดเลือดต่างๆในร่างกายที่ฉีกขาด ก็ค่อยๆฟื้นคืนสู่สภาพปกติ เส้นลมปราณเริ่มกลับมาหมุนเวียนได้ตามเดิม และเวลานี้ผิวหนังของหลิงเสี่ยวก็กลับกลายเป็นราบเรียบไร้ร่องรอยของบาดแผล และนวลเนียนยิ่งกว่าก่อน..
　　ยันต์บำบัดระดับหกนั้นช่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนักแต่ถึงแม้ประสิทธิภาพในการรักษาของมันจะเป็นไปอย่างรวดเร็ว ก็ยังต้องใช้เวลาในการรักษาครู่หนึ่ง..
　　เสียงร้องตะโกนสั่งยันต์ให้ออกฤทธิ์ของหลิงหยุนนั้นได้ยินไปถึงหูของเหล่านักฆ่าที่อยู่ด้านนอก..
　　“นั่นใคร!”
　　“แย่แล้ว!มีคนบุกเข้ามา!”
　　“ใครกันที่กล้าบุกเข้ามาในศูนย์บัญชาการใหญ่ขององค์นักฆ่ากลางดึกเช่นนี้”
　　เสียงร้องตะโกนของเหล่านักฆ่าที่อยู่ด้านนอกและกำลังวิ่งมายังห้องลับแห่งนี้ก็ดังขึ้นทันที และเพียงแค่ประเดี๋ยวเดียว เงาดำมากมายด้านนอกก็พุ่งมาถึงอย่างรวดเร็ว
　　แต่ในระหว่างนั้น..หลิงเสี่ยวยังอยู่ในระหว่างกระบวนการรักษาอาการบาดเจ็บ หลิงหยุนจึงไม่ต้องการให้ผู้ใดเข้ามารบกวน หรือขัดขวางได้ และการร้องสั่งยันต์ก็ไม่สามารถใช้วิธีคิดในใจได้เช่นกัน
　　และในเมื่อหลิงหยุนกล้าที่จะบุกเข้ามาที่นี่ก็ย่อมไม่หวาดกลัวต่อการถูกจับได้อยู่แล้ว!
　　“เอ็ดเวิร์ด..เจ้าไปจัดการขวางพวกมันไว้ก่อน!”
　　“ขอรับเจ้านาย!”
　　ทันทีที่่หลิงหยุนเข้าไปในห้องลับได้มาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดก็ได้กลายร่างเป็นแวมไพร์อย่างสมบูรณ์ และจากค้างคาวตัวเล็ก ก็กลายเป็นมนุษย์ยักษ์ที่มีปีกขนาดใหญ่ซึ่งพร้อมจะต่อสู้กับศัตรู.. 　　และเวลานี้..ร่างสูงใหญ่ของเอ็ดเวิร์ดนั้นก็ได้เปลี่ยนเป็นสีเขียว ปีกใหญ่สองข้างขยายออก เขี้ยวและเล็บงอกยาวออกมา ดูแล้วช่างน่าหวาดกลัวราวกับปีศาจที่ผุดขึ้นมาจากขุมนรกก็ไม่ปาน!
　　ปัง!
　　มาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดผลักประตูห้องออกไปเสียงดังจากนั้นร่างสูงใหญ่น่าหวาดกลัวของมัน ก็ได้ไปยืนขวางหน้าประตูห้องลับไว้ทันที!
　　ทันทีที่มาร์คสิสเอ็ดเวิร์ดไปปรากฏตัวอยู่ที่หน้าประตูนั้นสายตาของมันก็ปะทะเข้ากับกลุ่มคนชุดดำมากมายที่กำลังวิ่งกรูกันเข้ามาพร้อมอาวุธในมือมากมาย
　　จู่ๆร่างที่น่าหวาดกลัวของเอ็ดเวิร์ดก็ไปปรากฏต่อสายตานักฆ่ามากมายเช่นนีั เหล่านักฆ่าที่กำลังวิ่งกรูกันเข้าก็ถึงกับต้องหยุดอย่างกระทันหัน!
　　มาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะหวาดกลัวตนเองหรือไม่แต่เขาต้องแสดงความแข็งแกร่งออกไปให้พวกมันได้เห็นก่อน　　“ด้วยอำนาจแห่งเทพซานตาน..จงประทานมนต์ดำสร้างธนูโลหิตให้แก่ข้าด้วยเถิด!”
　　ทันทีที่สิ้นเสียงร้องตะโกนของมาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดหมอกสีแดงก็พวยพุ่งขึ้นมาในมือของมันทันที และกลายเป็นธนูสีเลือดที่อันตรายหกอัน พุ่งตรงใส่ศัตรูที่อยู่ด้านหน้าอย่างรวดเร็ว!
　　อ๊าก!อ๊าก! อ๊าก!
　　นักฆ่าที่กรูกันเข้ามานั้นไม่ทันได้ระมัดระวังตัวจึงไม่สามารถหลบหนีได้ทัน พวกเขาจึงถูกธนูโลหิตของมาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดเข้าไปจนต้องกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
　　ทุกอย่างที่เกิดขึ้นหน้าประตูนั้นล้วนแล้วแต่อยู่ในรัศมีจิตหยั่งรู้ของหลิงหยุนทั้งสิ้น เขารู้ว่ามาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดจะสามารถรับมือนักฆ่าเหล่านั้นได้ช่วงระยะหนึ่ง หลิงหยุนจึงจดจ่ออยู่กับการรักษาอาการบาดเจ็บให้หลิงเสี่ยวโดยไม่สนใจอะไร..
　　“ท่านพ่อ..ได้โปรดไว้ใจข้า!”
　　หลิงหยุนทำการรักษาหลิงเสี่ยวอย่างระมัดระวังและเวลานี้บาดแผลตามร่างกายของหลิงเสี่ยวก็เกือบจะฟื้นคืนเป็นปกติดังเดิมแล้ว ทุกอย่างเป็นไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นหลิงหยุนจึงจัดการขยับกรามของหลิงเสี่ยวให้เข้าที่!
　　เสียงกร๊อกดังขึ้นและกรามของหลิงเสี่ยวที่ถูกสกัดจุดไวัให้อ้าค้างอยู่นั้น ก็ได้กลับคืนสู่สภาพเดิม และสามารถขยับพูดจาได้ตามปกติ..
　　“หลิงหยุน..เจ้ารีบหนีไปเร็วเข้า ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เจ้าควรอยู่!”
　　หลังจากที่ได้รับการรักษาเบื้องต้นแล้วหลิงเสี่ยวจึงค่อยมีเรี่ยวมีแรงพูดกับหลิงหยุน ดวงตาพยัคฆ์ที่ดุดันของหลิงหยุนนั้นเอ่อไปด้วยน้ำตา ประโยคแรกที่หลิงเสี่ยวพูดนั้น กลับเป็นการร้องบอกให้หลิงหยุนรีบหนีไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!
　　ในเมื่อหลิงเสี่ยวอยู่ในมือของหลิงหยุนแล้วเขาจึงไม่มีอะไรต้องกังวลอีก เวลานี้ในใจของหลิงหยุนจึงมีเพียงแค่ความโกรธแค้นเท่านั้น!
　　“ท่านพ่อ..ข้าจะไม่หนีไปใหนทั้งนั้น! ท่านอย่าได้กังวลใจไป หลังจากที่ข้ารักษาท่านแล้ว ท่านก็รอดูว่าข้าจะแก้แค้นให้กับท่านเช่นใด!” 　　หลิงหยุนเห็นสภาพหลิงเสี่ยวที่ถูกทรมานอย่างสาหัสากรรจ์เช่นนี้มีหรือที่เขาจะไม่แก้แค้นให้กับหลิงเสี่ยว
　　ระหว่างที่ร้องบอกหลิงเสี่ยวนั้นหลิงหยุนก็เดินพลังปราณเสวียน–หวงภายในร่างกาย และถ่ายทอดปราณเสวียน–หวงลงไปในร่างกายของหลิงเสี่ยวจำนวนมาก!
　　หลังจากที่ปราณเสวียน–หวงจำนวนมากถ่ายเทเข้าสู่ร่างกายของหลิงเสี่ยวหลิงเสี่ยวก็สามารถเปิดจุดตันเถียน และเส้นลมปราณของตนเองออก และจุดที่ถูกสกัดต่างๆตามร่างกายต่างก็คลายออกจนหมดสิ้น
　　หลิงเสี่ยวนั้นฝึกวิชาปราณเสวียน–หวงเช่นกันและเมื่อหลิงหยุนซึ่งเป็นลูกถ่ายเทปราณเสวียน–หวงลงไปในร่างกายของเขา จึงไม่มีปฏิกิริยาต่อต้านใดๆ แต่กลับเข้ากัน และไหลเวียนไปตามเส้นลมปราณได้อย่างราบรื่น!
　　หลังจากที่อาการบาดเจ็บใหม่ได้รับการรักษาแล้วหลิงหยุนก็ใช้พลังปราณในร่างกายของตนเองรักษาอาการบาดเจ็บครั้งเก่าให้กับหลิงเสี่ยว
　　หลิงหยุนรู้มาว่าเมื่อสิบแปดปีก่อนนั้นเส้นลมปราณของหลิงเสี่ยวได้ถูกทำลาย และเขาได้ทำลายวรยุทธของตนเอง อีกทั้งอาการบาดเจ็บภายในก็ยังไม่ได้รับการรักษา เส้นลมปราณทั่วร่างกายจึงติดขัดไปทั่ว พลังปราณจึงไหลเวียนได้อย่างลำบาก ดังนั้นหลังจากที่เขากลับมาฝึกวิชาอีกครั้ง ตลอดสิบแปดปีมานี้หลิงเสี่ยวจึงยังอยู่เพียงแค่ขั้นโฮ่วเทียน-5 เท่านั้น..
　　ระหว่างที่หลิงหยุนกำลังถ่ายเทพลังปราณให้กับหลิงเสี่ยวกัดนั้นเขาถึงกับต้องกัดฟันแน่น และเหงื่อเม็ดโตก็ไหลออกมาเต็มใบหน้า เขาอดกลั้นต่อความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น และแทบหายใจไม่ออก
　　“ท่านพ่ออภัยให้ลูกด้วย..ลูกร้อนใจมากจนเกินไป ” novel-lucky
　　พลังปราณในร่างกายของหลิงหยุนนั้นแข็งแกร่งมากเกินไปหลิงเสี่ยวซึ่งอยู่เพียงแค่ขั้นโฮ่วเทียน-5 จึงยากที่จะทานทนต่อพลังปราณที่รุนแรงซึ่งกำลังไหลเวียนไปตามเส้นลมปราณทั่วร่างได้!
　　หลิงหยุนรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นจึงรีบเดินลมปราณให้ช้าลง และลดพลังปราณที่ถ่ายลงไปในร่างกายของหลิงเสี่ยวลงด้วย
　　และหลังจากที่ได้ทำการรักษาให้กับหลิงเสี่ยวแล้วอาการบาดเจ็บครั้งเก่าก็ได้ฟื้นคืนมาถึงเจ็ดแปดส่วน อย่างน้อยเวลานี้จุดตันเถียนและเส้นลมปราณของเขาก็ไม่ติดขัดดังเก่า..
　　ในเวลานั้นยันต์บำบัดที่ติดอยู่ตามร่างกายของหลิงเสี่ยวก็ได้หายไปและได้แปลงเป็นพลังงานในการรักษา อาการบาดเจ็บสาหัสของหลิงเสี่ยวจึงได้ทุเลาลงไปมาก และไม่มีบาดแผลหลงเหลืออยู่ตามร่างกายอีกเลย ผิวหนังของหลิงเสี่ยวเวลานี้อ่อนโยนนุ่มนวลราวกับผิวเด็ก..
　　แม้ว่ากระบวนการผลัดเปลี่ยนเนื้อเยื่อจะค่อยเป็นค่อยไปแต่ก็นับว่ารวดเร็วมาก และเพียงแค่สองสามนาทีทุกอย่างก็เสร็จสิ้น
　　“ท่านพ่อ..ข้าจะชำระล้างทำความสะอาดร่างกายให้ท่านพ่อก่อน!” 　　หลิงหยุนเรียกยันต์ธาราออกมาพร้อมกับแปะไว้บนร่างกายของหลิงเสี่ยวแล้วจึงร้องตะโกนสั่งยันต์ให้ออกฤทธิ์
　　ลูกบอลน้ำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นเหนือศรีษะของหลิงเสี่ยวและแตกออกเป็นน้ำสะอาดกระจายรดร่างของเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า
　　หลิงหยุนเกรงว่าจะหากไม่ใช้ยันต์ธาราชำระล้างร่างกายของหลิงเสี่ยวจะไม่สามารถชำระพิษตามร่างกายได้สะอาดสะอ้านพอ หลังจากนั้นหลิงหยุนก็ได้ใช้พลังหยางที่เร่าร้อนทำให้ร่างกายของหลิงเสี่ยวแห้งในทันที..
　　และในขั้นตอนสุดท้ายของการรักษาหลิงหยุนได้เรียกยันต์ชำระใจระดับหกออกมา และจัดการปิดไว้บนศรีษะของหลิงเสี่ยว เพื่อรักษาสภาพจิตใจที่เคยตึงเครียดให้กลับมาผ่อนคลาย..
　　ภายใต้การรักษาด้วยพลังปราณที่แข็งแกร่งของหลิงหยุนยันต์ธารา และยันต์ชำระใจ ยาพิษที่ซือกงถูใชักับหลิงเสี่ยวนั้นจึงถูกขับออกจนหมดสิ้น และหลิงเสี่ยวก็กลับสู่ความเป็นปกติ.. 　　จากนั้น..หลิงหยุนจึงเรียกชุดผ้าแพรไหมดำ ถุงเท้า และรองเท้าออกมาให้หลิงเสี่ยวสวมใส่
　　“ท่านพ่อ..ใส่เสื้อผ้าก่อนเถิด!”
　　หลิงหยุนกับหลิงเสี่ยวนั้นมีรูปร่างที่ใกล้เคียงกันจึงสามารถใส่เสื้อผ้าร่วมกันได้ แต่ระหว่างที่หลิงเสี่ยวกำลังใส่เสื้อผ้าอยู่นั้น..
　　ปัง!
　　เสียงกำแพงหินถูกทุบเป็นรูขนาดใหญ่และนักฆ่าชุดดำก็พุ่งเข้ามาจากรูขนาดใหญ่นั้น
　　“พวกเจ้ารบกวนการแต่งตัวของท่านพ่อข้า..รนหาที่ตายแท้ๆ!”
　　หลิงหยุนจ้องมองด้วยสายตาคมกริบคิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน และทันทีที่คิดกระบี่เหินเงาธนูก็พุ่งเข้าปักคอหอยของนักฆ่าผู้นั้นทันที!
　　เลือดสีแดงไหลพุ่งออกจากลำคอของนักฆ่าผู้นั้นดวงตาของมันเบิกโพลง และล้มตึงลงไปกับพื้นสิ้นใจตายในทันที..
　　กระบี่เหินเงาธนูของหลิงหยุนนั้นหากได้รับคำสั่ง และพุ่งออกไปแล้ว ก็จะไม่หยุดจนกว่าจะปฏิบัติภารกิจสำเร็จ และหลังจากที่จัดการเจาะคอหอยของนักฆ่าชุดดำแล้ว มันก็พุ่งออกนอกรูขนาดใหญ่ข้างกำแพงไปทันที เมื่อพุ่งออกไปได้ ก็ตรงเข้าปักคอหอยของเหล่ามือสังหารอีกสามคนตายทันที!
　　“หลิงหยุนแห่งตระกูลหลิงอยู่ที่นี่แล้ว!จากนี้ไป หากผู้ใดเข้าใกล้ประตูนี้เพียงแค่สองฟุต มันผู้นั้นต้องตายทันที!”
　　น้ำเสียงเย็นชาของหลิงหยุนดังรอดออกไปเข้ารูหูของนักฆ่าทุกคนอย่างชัดเจนและภายใต้การคุ้มกันของหลิงหยุนนั้น หลิงเสี่ยวจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน มาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดบินได้ หลิงหยุนกับพ่อจึงสามารถหนีออกจากที่นี่ได้ตลอดเวลา เวลานี้พ่อลูกได้พบกันแล้ว หลิงหยุนจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปิดบังฐานะของตนเองอีก!
　　“อะไรนะ!ตระกูลหลิงแห่งปักกิ่งงั้นรึ?”
　　“หลิงหยุนนี่นะ!”
　　ทันทีที่คำพูดของหลิงหยุนหลุดออกจากปากยอดฝีมือที่อยู่ในสวนต่างก็มีสีหน้าตกอกตกใจ
　　และในที่สุด..ร่างของหลิงหยุนกับหลิงเสี่ยวก็ปรากฏตัวต่อหน้ามือสังหารนับร้อย และหนึ่งในนั้นก็รีบจุดพลุส่งสัญญาณขึ้นฟ้าทันที และท้องฟ้าบริเวณนั้นก็เป็นประกายไฟสว่างไสวไปทั่วทั้งบริเวณ..
　　หลิงหยุนแสยะยิ้มและเขาก็กำลังรอคอยเวลานี้..
　　“เอ็ดเวิร์ด..เปิดทางให้ข้า!”
　　“ท่านพ่อ..ออกไปข้างนอกกับลูกเถิด คืนนี้พวกเราสองพ่อลูกจะต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กัน!”
　　หลิงเสี่ยวที่สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วหันไปพยักหน้าและยิ้มให้กับหลิงหยุน..
　　“ดี!”
　　หลิงหยุนกับหลิงเสี่ยวสองพ่อลูกเดินเคียงข้างกันออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม..