“หลิงหยุนเจ้าเลิกพร่ามไร้สาระได้แล้ว หากเจ้ามีปัญญาก็ลงมาสู้กับข้าใต้น้ำสิ!”
　　หลงเทียนฟางเห็นว่าการอยู่ใต้ผืนน้ำในทะเลสาบแห่งนี้สามารถเป็นเกราะป้องกันที่ดี เขาจึงไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป และเผยให้หลิงหยุนเห็นตำแหน่งของตนในทันที พร้อมกับร้องตะโกนท้าทายหลิงหยุนกลับไปเช่นกัน
　　“เจ้ามันเต่าหดหัวอยู่แต่ในกระดอง..”หลิงหยุนซึ่งเหาะอยู่เหนือผิวน้ำสามสิบเมตรยังคงไม่หยุดเย้ยหยัน
　　“ก็ถ้าเจ้ามีความสามารถจริงก็ลงมาสิ!”
　　“หึ!นี่เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าลงไปจริงๆสินะ!” หลิงหยุนไม่ได้นึกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย และคิดที่จะเล่นสนุกกับหลงเทียนฟางสักหน่อย
　　“นี่หลิงหยุนต่อให้เจ้าไม่ยอมลงมา ข้าย่อมต้องมีวิธีจัดการกับเจ้าอยู่ดี!”
　　หลงเทียนฟางเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันเช่นกันจากนั้นผิวน้ำก็เริ่มก่อตัวเป็นคลื่นสูงคล้ายกำแพงขนาดใหญ่ที่สูงมากกว่าสิบเมตร แต่แล้วจู่ๆก็มีสายน้ำสิบสองพุ่งออกจากกำแพงน้ำนั้น สายน้ำทั้งสิบสองสายมีลักษณะคล้ายกับมังกรสีขาวใสที่มีทั้งเท้าและกรงเล็บ ดูราวกับมังกรจริงๆที่กำลังพุ่งเข้าใส่หลิงหยุนที่เหาะอยู่กลางอากาศ
　　และนี่คือเหตุผลหลักที่หลงเทียนฟางตัดสินใจเลือกทะเลสาบผอหยางเป็นยุทธภูมินั่นเพราะมังกรน้ำหาใช่มังกรที่สร้างขึ้นจากปราณมังกรในตัวของเขา แต่เป็นมังกรที่เกิดจากการที่หลงเทียนฟางใช้พลังจิตของตนหลอมรวมน้ำในทะเลสาบสร้างขึ้น แต่ความแข็งแกร่งของมันนั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ามังกรที่สร้างขึ้นจากพลังปราณเลย
　　หลงเทียนฟางร้องตะโกนออกมาอย่างภูมิอกภูมิใจ“หลิงหยุน เจ้าบังอาจดูดปราณมังกรของข้าไป ข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งซะ!” 　　แต่คำตอบของหลิงหยุนทำให้หลงเทียนฟางถึงกับตกใจและตกตะลึงไปพร้อมๆกัน
　　“มังกรน้ำของเจ้าทำอะไรข้าไม่ได้หรอก!”
　　หลิงหยุนยิ้มออกมาพร้อมกับใช้วิชาพลังเย็นจัดการกับมังกรน้ำทั้งสิบสองตัวและเพียงแค่พริบตาเดียว มังกรน้ำทั้งสิบสองตัวก็กลายเป็นน้ำแข็งไปในทันที!
　　“I#¥%&…”
　　หลงเทียนฟางแทบร่ำไห้ออกมาเขาคิดไม่ถึงว่าหลิงหยุนจะมีลูกเล่นมากมายถึงเพียงนี้ และแทบอยากจะถามหลิงหยุนออกไปตรงๆว่า เขายังมีไพ่อะไรอยู่ในมืออีกบ้าง
　　……
　　“ห๊ะ!”
　　ในเวลาเดียวกันนั้นเองหลงฮ่าวเฉียน และหลงเทียนซิน รวมทั้งคนตระกูลเย่ และเย่ซิงเฉิน ต่างก็เหาะมาถึงทะเลสาบผอหยางพอดี ทั้งสามกลุ่มต่างก็แยกย้ายกันเหาะอยู่เหนือทะเลสาบเป็นสามจุด และเฝ้าดูหลิงหยุนกับหลงเทียนฟางที่อยู่ด้านล่าง
　　และเสียงที่ร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจนั้นก็เป็นเสียงของเย่เทียนสุ่ยที่ดูเหมือนจะตกใจยิ่งกว่าหลงเทียนฟางเสียอีก..
　　“สองคนทำอะไรกันอยู่รึนั่น!นี่มันนิทรรศการศิลปะน้ำแข็งหรืออย่างไร? เหตุใดยังไม่ประมือกันอีก..”
　　หลงเทียนซินเองก็ถึงกับพึมพำออกมาด้วยความงุนงงและประหลาดใจ..
　　เวลานี้ผิวน้ำของทะเลสาบผอหยางได้แยกออกเป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งเงียบสงบไร้คลื่นลม ส่วนอีกฝั่งที่อยู่ใจกลางทะเลสาบซึ่งมีร่างของหลงเทียนฟางอยู่นั้น กลับมีกำแพงน้ำสูงกว่าสิบเมตรปรากกฏขึ้น และยังไม่หยุดนิ่งอยู่เพียงแค่นั้น มันกำลังพุ่งสูงกลายเป็นกำแพงน้ำที่สูงกว่าห้าสิบเมตร ดูช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก!
　　ด้านบนของกำแพงน้ำนั้นมีร่างของมังกรน้ำสีใสทั้งสิบสองตัวที่กลายเป็นน้ำแข็งปรากฏอยู่ ทั้งเขี้ยว กรงเล็บ และศรีษะของพวกมัน ต่างก็พุ่งทะยานไปยังทิศทางที่ร่างของหลิงหยุนปรากฏอยู่ ไม่ว่าจะเป็นดวงตา เกล็ด หรือส่วนต่างๆของมันนั้น ล้วนดูคล้ายกับมังกรจริงยิ่งนัก!
　　“เย่เทียนสุ่ย!เจ้าอยากได้มังกรน้ำแข็งสักตัวหรือไม่ ข้าจะมอบให้เจ้า..”
　　ระหว่างที่เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้มนั้นหลิงหยุนซึ่งได้ยินเสียงร้องอุทานของเย่เทียนสุ่ย จึงได้หันไปซัดฝ่ามือออกไป จากนั้นร่างของมังกรน้ำแข็งก็พุ่งไปทางเย่เทียนสุ่ยทันที
　　ทางด้านเย่ชิงซินซึ่งเห็นหลิงหยุนยังคงมีสีหน้าท่าทางสบายไร้ซึ่งความกังวลใจแต่อย่างใดนั้นจึงได้แต่ส่ายหัวไปมายิ้มๆ พร้อมกับรำพึงรำพันออกมาเบาๆ
　　“หลิงหยุนเจ้ายังคงดูไม่ทุกข์ไม่ร้อนเช่นเคยสินะ!”
　　“ซิงเฉินข้าจะมอบมังกรน้ำแข็งให้กับเจ้าเช่นกัน!” 　　หลิงหยุนเหาะตรงไปยังมังกรน้ำแข็งที่เหลือและซัดเข้าไปให้เย่ซิงเฉินอีกหนึ่งตัว
　　“น่าสนุกยิ่งนัก!”
　　เย่ซิงเฉินเห็นหลิงหยุนปลอดภัยดีและดูเหมือนจะเป็นฝ่ายได้เปรียบเช่นนี้ ความวิตกกังวลต่างๆก็หายไปทันที และเริ่มที่จะเล่นเป็นเด็ก นางได้ปลดปล่อยพายุหมุนดวงดาวออกไปหมุนรอบมังกรน้ำแข็ง และแสงของดวงดาวที่กระทบกับร่างของมังกรน้ำแข็ง ก็เปล่งประกายระยิบระยับสวยงามจับตายิ่งนัก
　　“เฮ้อ..สองคนนี้ทำให้ข้าพูดไม่ออกจริงๆ!”
　　แม้แต่เย่เทียนตูเองยังอดไม่ได้ที่จะจ้องอมองเย่ซิงเฉินที่กำลังเล่นสนุกอยู่กับหลิงหยุน
　　“เย่เทียนตูเจ้าบังอาจมองภรรยาของข้า ไว้ข้าจะจัดการกับเจ้า!”
　　ภายใต้จิตหยั่งรู้ของหลิงหยุนทำให้เขาสามารถมองเห็นอากัปกิริยาของเย่เทียนตูได้อย่างชัดเจน จึงได้แต่พูดจาหยอกเย้าอย่างสนุกสนาน
　　“หลิงหยุนเจ้าช่างบังอาจนัก!”
　　เมื่อเห็นมังกรน้ำของตนไม่เพียงไม่สามารถทำอะไรหลิงหยุนได้มิหนำซ้ำหลิงหยุนยังมอบเป็นของขวัญให้กับเย่เทียนสุ่ยและเย่ซิงเฉินอีกด้วย หลงเทียนฟางจึงได้แต่ร้องคำรามออกมาด้วยความโมโห!
　　เมื่อได้เห็นผู้คนเหล่านี้หยอกล้อเล่นกันอย่างสนุกสนานทั้งหลงฮ่าวเฉียน และหลงเทียนซินต่างก็ได้แต่ยืนมองพูดอะไรไม่ออก
　　หลงฮ่าวเฉียนนั้นรู้ดีว่าหลานชายของตนนั้นแข็งแกร่งมากเพียงใดและรู้ว่าการที่หลงเทียนฟางเหาะนำหลิงหยุนมาที่ทะเลสาบผอหยางแห่งนี้ เพราะมั่นใจว่าตนเองจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ แต่กลับต้องมาพบว่าหลิงหยุนไม่มีท่าทีเดือดเนื้อร้อนใจเลยแม้แต่น้อย
　　“ท่านลุงหลิงหยุนยังมีไพ่อะไรอยู่ในมืออีกบ้างกันแน่ ข้าแทบไม่อยากจะเชื่อจริงๆ” 　　ในระหว่างที่จ้องมองหลิงหยุนนั้นหลงเทียนซินก็ได้แต่ขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ และแทบอยากกระโดดลงไปช่วยน้องชายของตนต่อสู้กับหลิงหยุน
　　“หลิงหยุนเจ้ากล้าทำให้มังกรทั้งสิบสองตัวของข้ากลายเป็นน้ำแข็ง แต่กลับไม่กล้าลงมาสู้กับข้าในน้ำงั้นรึ! ฮ่าๆๆ”
　　หลิงหยุนได้ยินหลงเทียนฟางที่อยู่ใต้น้ำส่งเสียงร้องตะโกนเยาะเย้ยเช่นนั้น ร่างของเขาก็หายไปท่ามกลางความมืดทันที!
　　ในพริบตาต่อมา..ร่างของหลิงหยุนก็พุ่งลงจากท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงร้องตะโกนดังลั่น
　　“เจ้าลูกเต่าหัวหดข้ามาแล้ว!”
　　ร่างของหลิงหยุนพุ่งลงไปใต้น้ำอย่างรวดเร็วในขณะเดียวกันก็ไม่ลืมที่จะร้องตะโกนเย้ยหยันหลงเทียนฟาง
　　หลิงหยุนจำเป็นต้องลงไปต่อสู้กับหลงเทียนฟางใต้น้ำเพราะรู้ว่าถึงอย่างไรหลงเทียนฟางก็ไม่ยอมขึ้นมาต่อสู้กับเขาด้านบนแน่ อีกทั้งเขาเองก็ไม่สามารถทำลายเกราะป้องกันนี้ของหลงเทียนฟางได้หากยังเหาะอยู่กลางอากาศเช่นนี้
　　หลังจากที่ดำดิ่งลงไปใต้น้ำแล้วหลิงหยุนก็ยังคงหัวเราะออกมาเสียงดัง ร่างของเขายังคงสั่นไหวและแกว่งไปมาไปตามแรงคลื่นรุนแรงที่หลงเทียนฟางสร้างขึ้น
　　“แกลงมาหาที่ตายชัดๆ!”
　　นี่คือช่วงเวลาที่หลงเทียนฟางรอคอยอยู่จากนั้นร่างของหลงเทียนฟางที่อยู่ใต้น้ำ ก็พุ่งขึ้นจากผืนน้ำตรงดิ่งขึ้นไปอยู่บนยอดคลื่นขนาดมหึมาที่ตนสร้างขึ้น ก่อนจะทะยานพุ่งกำปั้นซัดเข้าใส่คลื่นน้ำทันที!
　　ตูม!
　　พลังหมัดของหลงเทียนฟางที่ซัดเข้าใส่คลื่นน้ำนั้นกลับรุนแรงและรวดเร็วเสียยิ่งกว่าอยู่กลางอากาศเสียอีก! 　　หลิงหยุนพบว่าหมัดของหลงเทียนฟางที่ซัดออกไปนั้นได้เปลี่ยนอานุภาพของน้ำให้กลายเป็นลูกธนูที่พุ่งเข้าใส่ร่างของตนด้วยความรวดเร็วสูง หลิงหยุนจึงไม่ลังเลที่จะใช้วิชาคลื่นคงคาลดทอนพลังน้ำ และหลบหลีกลูกธนูน้ำนั้นอย่างรวดเร็ว
　　“ห๊ะ…”
　　หลงเทียนฟางถึงกับนิ่งอึ้งไป..
　　ความสามารถในการเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วในน้ำควรต้องเป็นเขาคนเดียวที่ทำได้ไม่ใช่หรือ เหตุใดหลิงหยุนกลับทำได้ด้วยเล่า?
　　ความจริงแล้วหลิงหยุนไม่ต้องใช้วิชาคลื่นคงคาก็ได้ เพราะวิชามังกรพรางร่างของเขานั้น ก็สามารถเคลื่อนที่ได้เสมือนดั่งมังกรน้ำที่ว่ายเวียนได้ดีทั้งในน้ำและบนดิน!
　　แต่หลิงหยุนตั้งใจจะใช้โอกาสนี้ยืมมือหลงเทียนฟางฝึกฝนธาตุทั้งห้าของตนให้แข็งแกร่งเขาจึงไม่อยากปล่อยให้โอกาสดีๆเช่นนี้สูญไปโดยเปล่าประโยชน์　　แต่แล้วจู่ๆร่างของหลงเทียนฟางก็หายวับไปกับตา และไปปรากฏอีกครั้งตรงหน้าหลิงหยุนในพริบตาต่อมา นี่เรียกว่า.. มังกรดำน้ำ!
　　หลงเทียนฟางพุ่งหมัดทั้งสองเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนทันทีและแน่นอนว่าความเร็วหมัดของหลงเทียนฟางนั้นรวดเร็วยิ่งกว่าอยู่บนบกหลายเท่านัก!
　　แต่ถึงกระนั้นร่างของหลิงหยุนกลับสามารถเคลื่อนไหวได้รวดเร็วยิ่งกว่า ร่างของหลิงหยุนกระพริบถี่ๆสองครั้ง ก็สามารถหลบหมัดของหลงเทียนฟางได้อย่างสบาย
　　หลิงหยุนเพิ่งจะดำดิ่งลงไปในน้ำได้เพียงแค่ประเดี๋ยวเดียวเขายังคงต้องใช้เวลาปรับตัวอีกเล็กน้อย จึงไม่รีบร้อนที่จะเผชิญหน้ากับหลงเทียนฟางมากนัก
　　“กรงธารา..”
　　หลงเทียนฟางเห็นเช่นนั้นก็ยิ่งโกรธหนักเขาจัดการเผาหยดหลงหยวน และใช้พลังจิตของตนสร้างกรงขนาดใหญ่ขึ้นมา　　เวลานี้หลิงหยุนสัมผัสได้ว่าภายในรัศมีสิบเมตรรอบตัวนั้น ได้มีกำแพงน้ำปรากฏขึ้นทั้งสี่ด้านพร้อมด้านบนกักขังตัวเขาไว้ด้านใน
　　“ไม่เลวเลยนี่!”
　　หลิงหยุนแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อยและหลังจากเอ่ยชมออกไปแล้ว หลิงหยุนก็ร้องตะโกนออกมาว่า “ประตูธาราจงเปิดออกเดี๋ยวนี้!”
　　สวรรค์ก็มีประตูสวรรค์ผืนพิภพก็มีประตูแห่งผืนดิน และผืนน้ำก็ย่อมมีประตูแห่งท้องธาราเช่นกัน!
　　หลิงหยุนใช้วิชาคลื่นคงคาทำการเปิดประตูแห่งผืนน้ำออกทันที..
　　เขาเคลื่อนไปทางซ้ายโดยไม่สนใจส่วนอื่นของคุกน้ำนี้เลยแม้แต่น้อยจากนั้นจึงว่ายออกไปทางประตูสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดสามตารางเมตร หนีออกจากการคุมขับของหลงเทียนฟางทันที
　　“I#¥%…”　　หลงเทียนฟางโมโหจนถึงกับกรีดร้องออกมาไม่เป็นภาษาเขาคิดไม่ถึงว่าหลิงหยุนจะสามารถรู้จักน้ำได้ดีไม่ต่างจากตนเอง!
　　“เมฆฝนซัดสาด!”
　　สิ้นเสียงร้องตะโกนของหลงเทียนฟางก็มีสายน้ำพุ่งลงมาจากด้านบน ด้านซ้าย ด้านขวา และด้านล่าง รูปร่างของสายน้ำที่พุ่งออกมานั้น ดูคล้ายกับกระบี่ยาวที่พุ่งออกมาจากทุกทิศทางตรงเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนพร้อมกันอย่างรวดเร็ว!
　　“ไร้ประโยชน์!”
　　หลิงหยุนยิ้มเย็น..ก่อนจะปลดปล่อยพลังหยินอันเยือกเย็นออกจากร่าง และเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว อุณหภูมิรอบตัวเขาก็ลดลงจนกระทั่งกลายเป็นติดลบสิบองศาทันที และทำให้น้ำบริเวณรอบตัวเขากลายเป็นน้ำแข็งภายในชั่วพริบตา
　　ผืนน้ำกลายเป็นน้ำแข็งอีกครั้ง!
　　หลงเทียนฟางเห็นกระบี่ที่ถูกพลังหยินเย็นยะเยือกของหลิงหยุนทำให้กลายเป็นน้ำแข็งเช่นนั้นก็ได้แต่โกรธจนแทบคลั่ง หาใช่หลงเทียนฟางไร้ซึ่งความสามารถไม่ แต่เป็นหลิงหยุนที่เก่งกาจอย่างน่าอัศจรรย์เกินไปมากกว่า!
　　หลงเทียนฟางแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง!
　　“หลงเทียนฟางฝีมือของเจ้ามีเพียงแค่นี้รึ!”
　　หลิงหยุนยิ้มเย้ยพร้อมกับพูดจาเหยียดหยันก่อนจะร้องตะโกนออกไปเสียงดัง “คราวนี้ถึงคราข้าบ้างแล้ว!”
　　พูดจบ..หลิงหยุนก็ยกแขนทั้งสองข้างอ้าออก จากนั้นน้ำรอบๆตัวหลิงหยุนจากทุกทิศทาง ก็ได้พุ่งตรงเข้าใส่ร่างของหลงเทียนฟางอย่างรวดเร็ว!
　　สายน้ำจากทั่วทุกสารทิศต่างก็พุ่งตรงกระแทกเข้ากับร่างของหลงเทียนฟาง จนซัดส่ายไปมาอย่างรุนแรง! 　　ครืน..ครืน.. ครืน..
　　จากนั้นคลื่นน้ำที่หลิงหยุนควบคุมอยู่นั้นก็มีมังกรน้ำเสมือนจริงผุดขึ้นมาพร้อมกันถึงสิบสองตัว และพุ่งเข้าพันธะการร่างของหลงเทียนฟางไว้อย่างรวดเร็ว!
　　“หลงเทียนฟางเจ้าจดจำให้ดี นี่เรียกว่าพลังคลื่นคงคา!”
　　จากนั้นหอกมังกรทองก็ปรากฏขึ้นที่แผ่นหลังของหลิงหยุนอีกครั้ง “จัดการ!”
　　หอกมังกรทองของหลิงหยุนพุ่งฝ่าสายน้ำตรงเข้าใส่ร่างของหลงเทียนฟางหมายสังหารให้ตายในทันที!
　　��