หลิงหยุนได้ใช้วิชาคลื่นคงคาสร้างมังกรน้ำขึ้นมาสิบสองตัวแต่เนื่องจากมีขนาดที่เล็กมาก จึงดูคล้ายกับเชือกที่มีชีวิตเสียมากกว่า และกำลังพุ่งออกจากคลื่นกำแพงยักษ์ที่หลิงหยุนสร้างขึ้น ตรงเข้ารัดรึงร่างของหลงเทียนฟางไว้อย่างรวดเร็ว
　　แต่หลงเทียนฟางหาได้หวาดกลัวมังกรทั้งสิบสองตัวของหลิงหยุนไม่เพราะเขาเพียงแค่ใช้พลังจิตของตนเอง ก็สามารถคลายพันธนาการของมังกรทั้งสิบสองตัวได้อย่างง่ายดาย
　　แต่สิ่งที่เขาหวาดกลัวอย่างมากคือหอกมังกรทองของหลิงหยุนนั่นเองเพราะเขารู้ดีว่าหอกมังกรทองนี้สามารถทะลุทะลวงเกราะกำบังของตนได้อย่างง่ายดาย!
　　หลงเทียนฟางคิดว่าหากได้ต่อสู้กับหลิงหยุนใต้น้ำตัวเขาเองจะต้องเป็นฝ่ายได้เปรียบ และต่อให้หลิงหยุนจะมีไพ่อะไรอยู่ในมือก็ตาม เขาก็ย่อมสามารถอาศัยพลังแห่งธาราจัดการกับหลิงหยุนได้ไม่ยาก
　　แต่กลับคิดไม่ถึงว่าหลงเทียนฟางจะประเมินผิดพลาดไปอย่างมากเพราะทันทีที่หลิงหยุนดำดิ่งสู่สายน้ำ เขาก็สามารถควบคุมสายน้ำให้เป็นไปได้หลากหลายอย่าง ซึ่งแต่ละวิธีที่หลิงหยุนใช้ควบคุมน้ำนั้น ก็เป็นสิ่งที่หลงเทียนฟางไม่เคยพบเห็น หรือได้ยินได้ฟังมาก่อนเลย!
　　แม้กระทั่งหลิงหยุนซึ่งอยู่ใต้น้ำยังสามารถใช้หอกมังกรทองได้ดีไม่แพ้เมื่ออยู่บนผืนดิน หรือว่าอากาศเลย
　　เช่นนี้แล้ว..ทะเลสาบผอหยางจึงไม่ใช่ถิ่นของหลงเทียนฟางเพียงฝ่ายเดียว แต่ยังเป็นถิ่นของหลิงหยุนด้วย!
　　“ปล่อยข้า!”
　　ระหว่างที่พูดหลงเทียนฟางก็ได้ใช้พลังจิตของตนคลายพันธนาการจากมังกรทั้งสิบสองตัวอย่างรวดเร็ว หลงเทียนฟางรู้ฤทธิ์เดชของหอกมังกรทองเป็นอย่างดี หลังจากคลายพันธะการได้แล้ว เขาก็รีบพุ่งร่างขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว!
　　“มันสายไปแล้ว!”
　　หลิงหยุนร้องตะโกนบอกหลงเทียนฟางเสียงดังมีหรือที่เขาจะยอมปล่อยให้หลงเทียนฟางหนีไปได้ง่ายๆเช่นนี้
　　“เชื่อมธารา..”
　　หลิงหยุนโบกมือทั้งสองข้างไปมาพร้อมกับใช้วิชาคลื่นคงคาเคลื่อนผืนน้ำทั้งสองฝั่งให้เชื่อมต่อกันอยู่ด้านบนเหนือศรีษะของหลงเทียนฟางอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นหลังคาที่แข็งแกร่งราวกับเหล็กกล้า สะกัดกั้นร่างของหลงเทียนฟางไว้
　　ฟิ้ว..
　　เสียงหอกมังกรทองพุ่งทะยานแทรกผิวอากาศขึ้นไปอย่างรวดเร็วและเพียงแค่พริบตาเดียวก็เข้าไปอยู่ตรงหน้าของหลงเทียนฟางแล้ว
　　หลิงหยุนที่อยู่ใต้น้ำนั้นไม่ได้ต่างจากหลงเทียนฟางเลยแม้แต่น้อยในเมื่อเขาสามารถควบคุมน้ำได้เป็นอย่างดีเช่นนี้ หอกมังกรทองของเขาที่อยู่ใต้น้ำ ย่อมต้องเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าอยู่บนอากาศอย่างแน่นอน!
　　ในเมื่อหนีขึ้นฟ้าไม่ได้หลงเทียนฟางจำต้องใช้น้ำที่อยู่รอบตัวสร้างเป็นเกราะป้องกันตนเองขึ้น แต่ครั้งนี้หอกมังกรทองของหลิงหยุนสามารถพุ่งทะลวงเกราะน้ำของหลงเทียนฟางเข้าไปได้ และแทงเข้าไปที่ขาข้างขวาของเขาทันที!
　　ฉึก!
　　จากนั้นหอกมังกรทองก็พุ่งทะลุขาขวาของหลงเทียนฟางออกไปไกลอีกกว่าหนึ่งร้อยเมตร..
　　หอกมังกรทองที่ปลายของมันเปื้อนไปด้วยคราบโลหิตมังกรของหลงเทียนฟางนั้นเมื่อพุ่งทะยานออกไป เหล่าฝูงปลาน้อยใหญ่ต่างก็พากันว่ายตามกันไปเป็นพรวน
　　ในที่สุดหลงเทียนฟางก็ได้รับบาดเจ็บอีกเป็นครั้งที่สองเวลานี้เขาจึงรู้สึกโกรธมาก และได้เผาหลงหยวนอีกครั้งพร้อมกับสามร้อยหยด แล้วชกหมัดทั้งสองข้างของตนกระแทกเข้ากับผืนน้ำตรงหน้าอย่างแรง เพื่อให้พลังหมัดนี้ปะทะเข้ากับร่างของหลิงหยุนเช่นกัน
　　“ครั้งนี้ข้าเองก็อยากจะรู้นักว่าผู้ใดจะช่วยเจ้าได้!”
　　ที่ผ่านมาหลงเทียนฟางแทบไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อนแต่เขากลับไม่ใส่ใจกับอาการบาดเจ็บเล็กน้อยนี้ และมันก็ไม่ได้ส่งผลต่อการต่อสู้ในครั้งนี้ของเขาเลยแม้แต่น้อย
　　ในเมื่อไม่สามารถหลบหนีได้หลงเทียนฟางจึงได้อาศัยหวะที่หอกมังกรทองพุ่งเข้าใส่ตนนั้น เผาหยดหลงหยวน และซัดหมัดอันทรงพลังเข้าใส่ร่างของหลิงหยุน หมายสังหารให้ตายในทันทีเช่นกัน!
　　ร่างของหลิงหยุนดิ้นขลุกขลักอยู่ในน้ำเพื่อที่จะขยับหนีพลังหมัดของหลงเทียนฟางที่ซัดเข้าใส่ร่าง แต่กลับพบว่าไม่สามารถขยับไปทั้งซ้ายและขวาได้เลยแม้แต่น้อย เพราะถูกพลังของหลงเทียนฟางสะกัดกั้นไว้หมด จนไม่อาจหลีกหนีไปทางใดได้!
　　ในเมื่อเป็นเช่นนี้หลิงหยุนจึงดันร่างของตนให้ดิ่งลงไปที่ก้นทะเลสาบอย่างรวดเร็ว และทันทีที่เท้าของเขาสัมผัสกับผืนทรายด้านล่าง เขาก็รีบกระทืบเท้าลงกับผืนทรายนั้นทันที!
　　ปัง!ปัง!
　　เสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นที่พื้นดินใต้ท้องทะเลสาบจากนั้นโคลนทรายที่อยู่ใต้ท้องน้ำ ต่างก็พากันเคลื่อนมารวมตัวกันเป็นกำแพงดินคุ้มกันร่างของหลิงหยุนไว้
　　และนี่คือวิชาใต้พิภพนั่นเอง!
　　ภายใต้วิชาที่เกี่ยวข้องกับธาตุทั้งห้านั้นหลิงหยุนได้ฝึกทั้งวิชามังกรทองคะนองในการสร้างหอกมังกรทอง ได้ฝึกการใช้วิชาคลื่นคงคาในรูปแบบต่างๆ และเวลานี้เขาก็กำลังฝึกใช้วิชาใต้พิภพที่เกี่ยวกับธาตุดินอยู่..
　　หลงเทียนฟางเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่เดือดดาลอย่างที่สุดเขาพุ่งหมัดสิบกว่าหมัดเข้าใส่กำแพงดินของหลิงหยุนจนพังทะลาย จากนั้นจึงพุ่งหมัดเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนที่อยู่ตรงหน้าทันที!
　　ตูม!
　　แต่เมื่อพังกำแพงดินเข้าไปได้หลงเทียนฟางกลับพบว่าด้านในยังมีกำแพงน้ำแข็งขนาดใหญ่ขวางอยู่อีก หลงเทียนฟางไม่รีรอ และจัดการทำลายกำแพงน้ำแข็งนั้นจนย่อยยับ แต่กลับพบว่า หลิงหยุนได้หายไปแล้ว!
　　ฟิ้ว…
　　และจู่ๆหอกมังกรทองก็ได้พุ่งทะยานออกมาราวกับมังกรทองที่ดุดันอีกครั้ง และครั้งนี้ก็เร็วกว่าครั้งก่อนมาก
　　หลงเทียนฟางหมดหนทางต้านทานจึงได้แต่ทะยานหนีอีกครั้ง และครั้งนี้เขาหนีขึ้นไปกลางอากาศอย่างรวดเร็ว!
　　ในเมื่อหลิงหยุนได้อวดไพ่ในมืออีกหนึ่งใบหลงเทียนฟางก็รู้ว่าการสังหารหลิงหยุนในน้ำไม่ได้ง่ายอย่างที่ตนคิดไว้ จึงรีบทะยานหนีเพื่อคิดหาสถานที่ต่อสู้ใหม่!
　　“เจ้าบอกเองไม่ใช่รึว่าอยากจะเล่นสนุกกับข้าในน้ำเหตุใดจึงหนีขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกเล่า”
　　หลิงหยุนพุ่งขึ้นจากใต้น้ำมายืนอยู่บนผิวน้ำพร้อมกับร้องตะโกนเย้ยหยันหลงเทียนฟาง
　　เวลานี้หลงเทียนฟางกำลังคิดที่จะล่อหลิงหยุนไปที่บ่อมังกรแทนเขาเชื่อว่ามังกรดำตัวนั้นต้องซ่อนตัวอยู่ในบ่อมังกรอย่างแน่นอน จึงต้องการไปที่นั่นเพื่อจับมังกรดำและดื่มเลือดของมันเพิ่มพลัง
　　ทะเลสาบผอหยางนั้นมีลักษณะคล้ายน้ำเต้าขนาดใหญ่ระยะทางจากเหนือจรดใต้นั้นกว่าหนึ่งร้อยกิโลเมตร ส่วนตะวันออกจรดตระวันตกนั้นก็ราวห้าสิบกิโลเมตร และเวลานี้ทั้งสองคนก็กำลังต่อสู้กันอยู่ตรงกลางทะเลสาบผอหยาง..
　　เวลานี้หลงเทียนฟางกำลังเหาะไปทางเขาหลงยู่ซานซึ่งอยู่ทางด้านทิศตะวันออกของทะเลสาบผอหยาง
　　หลิงหยุนเองก็เหาะตามไปอย่างรวดเร็วเช่นกันและเพียงแค่หนึ่งนาที ทั้งคู่ก็เหาะไปถึงจุดที่มีรูปหอคอยมังกรคู่อยู่ หลงเทียนฟางเลี้ยวกลางอากาศเพื่อหลบหนีหอกมังกรทองที่พุ่งตรงเข้าใส่ร่างของตน
　　นับว่าหลงเทียนฟางเลือกสถานที่ต่อสู้ได้ชาญฉลาดยิ่งนักเพราะบริเวณนั้นใกล้กับบ่อมังกรมาก และหากหลิงหยุนกล้าลงน้ำอีกครั้ง เขาก็ย่อมมีวิธีที่จะบีบหลิงหยุนให้ลงไปในบ่อมังกรได้เช่นกัน
　　“หลงเทียนฟางนี่เจ้าจะทำตัวเป็นลูกเต่าหดหัวอยู่อีกนานเท่าไหร่ หากไม่กล้าสู้กับข้า เจ้าก็แค่ยอมรับออกมาตรงๆ ข้าไม่มีเวลาที่จะมาเล่นไล่จับกับเจ้าเช่นนี้!”
　　หลิงหยุนเหาะอยู่เหนือพื้นน้ำราวหนึ่งร้อยเมตรพร้อมกับร้องตะโกนบอกหลงเทียนฟางที่เพิ่งจะดำดิ่งลงไปใต้ผืนน้ำด้านล่างอีกครั้ง
　　หากจะว่าไป..หลงเทียนฟางก็นับเป็นคู่ต่อสู้ที่ชาญฉลาด และรู้จักวางกลยุทธ์การต่อสู้ และสรรหาวิธีการต่อสู้มาประมือกับหลิงหยุนได้อย่างหลากหลาย หากเป็นผู้อื่นคงต้องพ่ายแพ้ให้แก่เขาไปแล้วเป็นแน่ แต่ช่างโชคร้ายที่คู่ต่อสู้ของเขาคือหลิหยุน!
　　หลิงหยุนเป็นถึงปรมาจารย์แห่งค่ายกลมีหรือที่จะไม่เข้าใจเรื่องของภูเขาและแม่น้ำ ภูเขาเสมือนเส้นเลือดมังกร ส่วนผืนดินก็เป็นดั่งขุมทรัพย์ของถ้ำมังกร
　　แม่น้ำทะเลเสาบ และท้องทะเลก็เปรียบเสมือนโลหิตมังกร แต่ละแห่งล้วนมีจุดศูนย์รวมซึ่งในแม่น้ำหรือทะเลสาบจะเรียกว่าบ่อมังกร หากเป็นท้องทะเลจะเรียกว่าดวงตาทะเล!
　　ในโลกบ่มเพาะที่ยิ่งใหญ่นั้นไม่ว่าจะเป็นมังกรน้ำ หรือมังกรชนิดใด ล้วนแล้วแต่ต้องซ่อนตัวอยู่ภายในบ่อมังกรก่อนที่จะกลายเป็นมังกรที่เหินสู่ท้องนภาทั้งสิ้น
　　หลิงหยุนเพียงแค่เหลือบดูก็สามารถมองออกว่าด้านล่างนี้คือบ่อมังกรของทะเลสาบผอหยางแห่งนี้!
　　แม้ผิวน้ำบริเวณนี้จะดูสงบนิ่งแต่ใต้น้ำน้ำนอกจากจะมีกระแสน้ำที่เชียวกรากแล้ว ยังมีความขุ่นและลึกมากด้วย อีกทั้ง อีกทั้งหมุนวนราวกับพายุหมุน ทำให้เป็นบริเวณที่มีอันตรายสูงมาก
　　‘หลงเทียนฟาง..เจ้าเด็กนี่ร้ายกาจไม่เบาทีเดียว คิดที่จะหลอกข้าให้ลงไปในบ่อมังกรเชียวรึ!’
　　หลิงหยุนส่ายหน้าไปมาและกำลังจะเหาะหนี เพราะไม่คิดที่จะเข้าไปติดกับดักของหลงเทียนฟาง นั่นเพราะทะเลสาบผอหยางแห่งนี้เป็นทะเลสาบน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศนี้ ภายในบ่อมังกรแห่งนี้ย่อมต้องมีมังกรดุร้ายอาศัยอยู่อย่างแน่นอน!
　　เวลานี้ขั้นพลังของหลิงหยุนนับว่ายังด้อยกว่าหลงเทียนฟางหากหลิงหยุนหลงกลเข้าไปต่อสู้กับหลงเทียนฟางในสถานที่ที่อันตรายเช่นนั้น ย่อมไม่เป็นผลดีกับตนแน่ หลิงหยุนจึงได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ และกำลังจะหันหลังจากไป
　　แต่ในขณะนั้นเองสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที!
　　‘ไม่นะ!’
　　จู่ๆดวงตาของหลิงหยุนก็เป็นประกายขึ้นวูบหนึ่ง เขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่คุ้นเคย และลมหายใจที่อ่อนระทวยจนแทบจะสัมผัสไม่ได้อยู่ใต้ผืนน้ำเบื้องล่างนี้
　　ฟิ้ว..
　　หลิงหยุนรีบเหาะลงไปอยู่เหนือผิวน้ำราวสองร้อยเมตรทันที..
　　ลมหายใจนั้นค่อยๆชัดเจนขึ้นเรื่อยๆและในที่สุดดวงตาของหลิงหยุนก็สว่างวาบขึ้นเมื่อคิดได้ว่านั่นคือลมหายใจของมังกร อีกทั้งยังมีร่องรอยของพลังอมตะปรากฏออกมาด้วย
　　“เจ้าสีนิลงั้นรึ!”
　　หลิงหยุนจำได้ว่าเจ้าสีนิลเองก็ได้รับพลังอมตะที่สมุดจักรพรรดิแห่งผืนพิภพเป็นผู้ปลดปล่อยออกมาในครั้งนั้นเช่นกัน อีกทั้งหลิงหยุนเองก็เคยขี่หลังของมันมาแล้ว ทำให้สามารถจดจำลมหายใจของมันได้ดี และเมื่อประกอบสองอย่างเข้าด้วยกัน หลิงหยุนจึงเชื่อว่าต้องเป็นเจ้าสีนิลอย่างแน่นอน!
　　ตูม!
　　เมื่อมั่นใจว่าเป็นเจ้าสีนิลหลิงหยุนเองก็ไม่ลังเลที่จะพุ่งลงไปใต้น้ำทันที เพียงแต่บริเวณที่หลิงหยุนอยู่นั้นไม่ได้อยู่ใกล้กับบ่อมังกรนัก ยังต้องว่ายเข้าไปหาอีก..
　　ส่วนหลงเทียนฟางนั้นก็ไม่ได้สนใจว่าหลิงหยุนจะกระโดดลงน้ำด้วยเหตุผลอันใดขอเพียงแค่หลิงหยุนยอมลงน้ำอีกครั้งก็เพียงพอแล้ว!
　　ครืน..ครืน..
　　ทันทีที่หลิงหยุนกระโดดลงไปในน้ำคลื่นลูกใหญ่ก็ซัดร่างของเขาลูกแล้วลูกเล่า ให้ตรงไปที่บ่อมังกรอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้..
　　ในเวลาเดียวกันนั้นเองจู่ๆบริเวณบ่อมังกรก็เกิดเป็นคลื่นลูกมหึมาอย่างน่าตกใจขึ้น จากนั้นร่างของมังกรสีดำยาวกว่าสิบเมตรก็ได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับคลื่นลูกใหญ่นั้น มันส่ายหัวไปมาพร้อมกับสะบัดหางอยู่ต่อหน้าหลิงหยุน!
　　“เจ้าสีนิลจริงๆด้วย!”
　　หลิงหยุนเห็นภาพมังกรสีดำได้อย่างชัดเจนด้วยจิตหยั่งรู้และมั่นใจว่ามันคือเจ้าสีนิลอย่างไม่ต้องสงสัย!
　　……….
　　ทางด้านหลงฮ่าวเฉียนกับหลงเทียนซินนั้นเมื่อเห็นมังกรสีดำปรากฏตัวขึ้นเช่นนี้ พวกเขาทั้งสองก็รีบเหาะลงมาทันทีเช่นกัน!